Nieuwsgierig naar verleden.

[Tineke]

Zijn jullie dat nooit bij een herplaatser.
Ik dus wel.
Jimi is zo'n leuk hondje , heeft duidelijk in een huis geleefd met mensen , is super sociaal naar mens en dier en toch onder nare omstandigheden op straat gevonden.
Hij had een grote wond toen , niet duidelijk hoe hij daaraan kwam .
Zou dat de reden zijn denk ik dan , dat de kosten daarvan de reden was of is hij op straat gewond geraakt.

Het maakt voor hem natuurlijk niet uit maar ik kan mijzelf zo moeilijk voorstellen dat je zo'n leuk hondje zat bent en hem zomaar achterlaat.

Bij Spok had ik dat ook , zo'n leuke hond ,die wil je toch niet kwijt.
Die was ook duidelijk een huishond geweest maar toch op straat geëindigd.

Dat gaat er in Spanje uiteraard anders aan toe maar dan nog.
Jimi was ongeveer zes jaar toen hij gevonden werd dus hij heeft wel langere tijd in huis geleefd .
Hij heeft ook wel dingen die daarop wijzen, direct zindelijk en hij dook ook direct de eerste avond bij slapen gaan op bed.
Enkel als de kinderen hier logeren gaat hij bij hun liggen en stapt hij over.
Als we thuisbezorgd laten komen , gebeurt niet vaak en voornamelijk als de kinderen hier zijn , wordt hij helemaal hysterisch.
Hij verwacht dan duidelijk wat te krijgen.
Je zou dus denken dat hij dat gewend is.

Het is natuurlijk niet echt belangrijk maar toch ben ik er wel nieuwsgierig naar waarom je zo'n leuk hondje niet meer wilt of kunt houden want dat is uiteraard ook een optie.

[DeDiana]

Ja, ik denk dat veel mensen met een buitenlandse herplaatser of een Nederlandse herplaatser met onbekende voorgeschiedenis dat zich wel eens afvragen.
Bij mijn honden weet ik net iets meer van hun voorgeschiedenis en zij zijn nooit eerder huishond geweest, maar ik heb ook wel opvanghonden gehad die zo leuk, makkelijk en aangepast waren, inderdaad duidelijk eerder in huis hadden geleefd en bij mensen waren opgegroeid, dat ik me ook afvroeg waarom en hoe ze ooit in een asiel terecht waren gekomen. Dat vraag je je sowieso af als je in een Spaans asiel komt, aangezien de overgrote meerderheid van de honden daar hartstikke sociaal en gezellig zijn.

In Spanje wordt dit jaarlijks onderzocht, en de belangrijkste redenen om afstand te doen van een hond (en waarschijnlijk ook om hem op straat te dumpen in plaats van naar een asiel of perrera te brengen) zijn economische factoren en ongeplande/ongewenste nestjes:

[Fotogravinnetje]

Dat maakt wel nieuwsgierig, he?
Van Boomer wisten we alleen dat hij wegens prive-omstandigheden naar het asiel gebracht was. Hij was duidelijk goed opgevoed, maar verder had hij niet veel geleerd. Hij liep om regenplassen heen, zwom niet (hallo, jij bent labrador!). En hij werd vooral aangetrokken door oudere mensen in scootmobielen, en helemaal als het een rokende vrouw was. Hij had ook fors overgewicht en werd in het begin doodmoe van een halve kilometer wandelen. Mijn conditie was slecht, maar ik rende hem eruit. Ik denk dat je op basis daarvan best een aardig beeld krijgt van uit wat voor situatie hij gekomen zal zijn. En voor ons wat hij een ideale eerste hond

[Tineke]

Ja het geeft inderdaad te denken.
Om economische reden zou kunnen, maar het is een klein hondje die qua eten niet teveel nodig heeft.
En dan misschien omdat hij zo'n wond had maar dan zou je denken om hem niet op straat achter te laten maar bij een asiel.

Ik heb het ,wellicht rare idee omdat ik hem zo leuk vind , dat het een hondje is waar veel van gehouden is.
Hij heeft zelfs wat verwende trekjes
Ook is hij niet bang van mensen , hij kruipt zo op schoot bij mijn zoon en schoonzoon, beide grote mannen en met Jan was hij ook direct close.

Één keer was hij bang van een man , die sprak hem, overigens vriendelijk, aan in losloopgebied.
Zo van hallo kereltje of zo , waarop hij direct op de vlucht sloeg naar de auto gelukkig.

Alleen zijn vindt hij moeilijk, ondanks de dames die er zijn.
Hij blijft dan heen en weer lopen, steeds naar de deur en terug.
Hebben we op een camera gezien .
We nemen hem eigenlijk altijd mee , behalve bij boodschappen in de buurt.
Maar fietstochtjes, op visite gaat hij mee.
En als we ergens naartoe gaan waar dat niet kan schuiven we hem bij de buurvrouw of bij Rens naar binnen.
Eigenlijk omdat we het vervelend vinden voor voornamelijk Luus.
Abra gaat liggen pitten maar Luus gaat na een tijdje met hem meelopen, zo van ze komen er zeker zo aan.
Dat vonden we vervelend voor haar want anders doet ze dat niet vandaar deze oplossing.
Voor even vinden we dat geen probleem maar voor bijvoorbeeld een bioscoop bezoek te lang.
En we hebben zo makkelijk een tijdelijke opvang voor hem dat we dat dan liever doen.

[DeDiana]

Ja het geeft inderdaad te denken.
Om economische reden zou kunnen, maar het is een klein hondje die qua eten niet teveel nodig heeft.
En dan misschien omdat hij zo'n wond had maar dan zou je denken om hem niet op straat achter te laten maar bij een asiel.

Ik heb het ,wellicht rare idee omdat ik hem zo leuk vind , dat het een hondje is waar veel van gehouden is.
Hij heeft zelfs wat verwende trekjes
Ook is hij niet bang van mensen , hij kruipt zo op schoot bij mijn zoon en schoonzoon, beide grote mannen en met Jan was hij ook direct close.

Één keer was hij bang van een man , die sprak hem, overigens vriendelijk, aan in losloopgebied.
Zo van hallo kereltje of zo , waarop hij direct op de vlucht sloeg naar de auto gelukkig.

Alleen zijn vindt hij moeilijk, ondanks de dames die er zijn.
Hij blijft dan heen en weer lopen, steeds naar de deur en terug.
Hebben we op een camera gezien .
We nemen hem eigenlijk altijd mee , behalve bij boodschappen in de buurt.
Maar fietstochtjes, op visite gaat hij mee.
En als we ergens naartoe gaan waar dat niet kan schuiven we hem bij de buurvrouw of bij Rens naar binnen.
Eigenlijk omdat we het vervelend vinden voor voornamelijk Luus.
Abra gaat liggen pitten maar Luus gaat na een tijdje met hem meelopen, zo van ze komen er zeker zo aan.
Dat vonden we vervelend voor haar want anders doet ze dat niet vandaar deze oplossing.
Voor even vinden we dat geen probleem maar voor bijvoorbeeld een bioscoop bezoek te lang.
En we hebben zo makkelijk een tijdelijke opvang voor hem dat we dat dan liever doen.

Ja, als hij om economische redenen gedumpt is, maar zijn baasjes wel om hem gaven, zou je denken dat ze hem wel naar een asiel hadden gebracht in plaats van op straat gedumpt. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat hij die wond pas op straat heeft opgelopen (misschien aangevallen door een andere hond of een ander soort ongeluk gehad?).Dat zijn die vraagtekens die je altijd zult houden. Er is gewoon niet echt makkelijk een logisch verhaal van te maken.
Wat ik hier ook veel zie in plaatselijke FB-groepen zijn honden waarvoor een ander plekje wordt gezocht omdat het baasje ziek of overleden is en familieleden geen zin of mogelijkheid hebben om de hond in huis op te nemen; zo'n familielid die minder betrokken is bij het huisdier, zal misschien ook sneller geneigd zijn het te dumpen. Over het algemeen worden gedumpte honden hier wel snel van straat gehaald, zeker als ze gewoon benaderbaar zijn, dus het is dan denk ik vooral gemakzucht en geen zin om afstandsgeld te betalen bij een perrera of geen zin in moeilijke discussies bij een asiel.
Er worden hier ook zo vaak honden gevonden die ergens rondlopen en die gewoon benaderbaar, vriendelijk en ogenschijnlijk eerder geliefd waren en goed verzorgd en waar zich dan nooit een baas voor meldt, ik vind dat ook altijd onbegrijpelijk. Als de hond bij een asiel is afgeleverd, heb je er vaak in ieder geval nog een reden van afstand doen bij (of dat de waarheid is, is een andere vraag), maar bij gedumpte en gevonden honden heb je vaak alleen veel vraagtekens.

[tobi__]

Voor sommige mensen zijn de afstandskosten die een asiel vraagt al te veel geld. Dus dan zou op straat dumpen prima passen als het om een economische reden gaat.

[lucie]

Ja, daar ben ik ook altijd nieuwsgierig naar . Zeker omdat, zoals jij zegt , de honden soms zo lief en makkelijk zijn, dat je je gewoon niet kunt voorstellen dat ze gedumpt werden . Amber was zo'n geval. In Nederland zwervend op straat gevonden en daarna maanden in het asiel gezeten. Niet geregistreerd, niet opgehaald. En zooo intens lief en makkelijk, onbegrijpelijk .
Liza komt uit Spanje en was daar aan een paal bij een appartementsgebouw vastgebonden. Zover ik heb begrepen waren de vorige eigenaren verhuisd. Dan kun je niet je hondje meenemen natuurlijk.
Met de vorige, en tevens eerste, eigenaren van Mara heb ik nog steeds af en toe contact op hun verzoek. Ik weet dus van haar verleden, maar ik hoef eigenlijk geen details Ze heeft een goeie start gemaakt, dat is duidelijk en vind ik eigenlijk genoeg. Je merkt wel wat een verschil het maakt als een hond het goed heeft gehad!

Het grootste raadsel is en blijft Lizzy de windhond. Zij is zwervend in Drenthe gevonden, maar had een Hongaarse chip. Niet geregistreerd en duidelijk geen huiselijk leven gewend Het meest waarschijnlijk is dat zij naar Nederland is gehaald, maar niet door een stichting anders zou de chip wel geregistreerd zijn. Welwillende toeristen dan misschien? Maar waarom je weggelopen hond dan niet zoeken in het asiel? Of ze is gewoon van Hongarije naar Drenthe gelopen, daar zie ik haar nog voor aan ook

Van Douscha, Kailen, Maverick en Pippin weet ik vooral dat ze meerdere eigenaren hebben gehad die niet erg goed voor ze zijn geweest. Wat ze hebben meegemaakt, hoef ik niet te weten, al dragen ze op een of andere manier altijd hun rugzak met zich mee.

[Tineke]

Voor sommige mensen zijn de afstandskosten die een asiel vraagt al te veel geld. Dus dan zou op straat dumpen prima passen als het om een economische reden gaat.

Wordt dat in Spanje ook gevraagd, dat weet ik eigenlijk niet.
Van Kimba meen ik begrepen te hebben van niet maar er is natuurlijk wel de vraag of ze plek hebben.

[Tineke]

Leuk om al die verhalen en ervaringen te lezen
Micron was ook als pup gevonden daar was ook niets van bekend maar hij was nog zo jong dat het ook niet veel uitmaakte.
Hij was met vier weken ofzo gevonden en in een thuisopvang gezeten en dat scheelt natuurlijk enorm.

Jimi zat ook eerst in thuisopvang vanwege zijn verwonding, dat was via Kimba en dat is gewoon een prima organisatie.
Ik denk dat dat ook enorm scheelt, een schimmige stichting neemt het ongetwijfeld minder nauw met alles.

[~Suzanne~]

Ja!
Ik vraag me nog steeds af hoe het verleden van onze Guinnie geweest is. Hoe ik mijn best ook heb gedaan; het is mij bij de fokker en haar eerste eigenaar (een fokker in Frankrijk) nooit gelukt foto's of meer informatie "los te krijgen". Waar zij geweest is vanaf het moment dat ze teruggebracht is naar haar fokker weet ik niet. Ik zou dat graag willen weten eigenlijk. Gewoon, om het plaatje compleet te hebben. Ik zou ook nu nog de spreekwoordelijke moord doen voor jeugdfoto's van haar!

Suzanne

[blondie]

Van Finn kende ik de achtergrond, prima baas en prima opgevoede hond.
Ca. 2 maanden zat er tussen zijn eerste baas en mij, daarin is wel e.e.a. met hem gebeurd waardoor hij toch wel was veranderd. Zeker in begin waren er wat aparte angsten of reacties op dingen die ik bij zijn baas navroeg maar die dat gedrag (angstgedrag) ook niet herkende.

Bluf was ook wel bekend, en sommige dingen die ik niet kon plaatsen kon ik ook navragen bij de fokker/eerste eigenaar en dan werd me wel een beetje duidelijk waar gedrag vandaan kwam.

Jol was als pup moederloos en onder 8 weken te vondeling gelegd met wat nestgenootjes en is vanuit asiel bij mijn partner en zijn gezin van toen opgegroeid, dus van haar wist ik eigenlijk ook wel veel.
Aki is hier gewoon opgegroeid, dus weinig verrassingen

Chara is weer een ander verhaal, enige wat daarvan was gezegd is (info kwam eigenlijk pas vlak voor ze op transport zou gaan) dat ze met een maand of 4 meer dood dan levend aangeboden werd voor euthanasie, dat een da dat niet heeft willen doen en dat ze in een asiel in St. Petersburg heeft gezeten voor een paar weken. Daarna naar opvang gegaan in huiselijke omgeving. Om met ca. 10 of 11 maanden naar Nederland getransporteerd te worden en door ons op de luchthaven is opgehaald.
Bij haar ben ik wel erg nieuwsgierig wat ze nu allemaal tijdens opgroeien heeft meegemaakt en waar ze nu opgroeide.
Puur omdat ze domweg zo open en vrij was en is vanaf het moment dat ze ons leven binnenstapte.
Nauwelijks issues in huis, buiten liep ze ook vanaf dag 1 eigenlijk redelijk neutraal mee, schrok niet van dingen toonde weinig angsten en ook totaal geen terughoudendheid naar mensen of kinderen. (Mannen, vrouwen het maakt haar geen verschil )
Van haar zou ik best wel eens door willen krijgen wat nou het échte verhaal is geweest, want ik krijg het idee dat ze toch ergens in een belangrijke fase wél liefdevol is opgevoed. En dat strookt dus niet met het verhaal dat ze geen eten meer kreeg en meer dood dan levend aangeboden werd voor euthanasie.

[blondie]

Veel mensen staan er sceptisch tegenover, maar ik heb ooit eens een dierentolk (2 eigenlijk die samenwerkten toen) geraadpleegd voor Finn. Bluf trouwens ook.
Zeker het rapport van Finn wat ik terug kreeg destijds was opmerkelijk.
Bij Finn had ik namelijk ook vragen gesteld waar ik zelf écht het antwoord op wist en wat niet op internet terug te vinden was.
De antwoorden daarop klopten.

Later nog 1x gebruik van gemaakt tijdens een vakantie. Hij was toen in een opvang. Rapport kreeg ik na mijn vakantie, en het was gewoon eng om te lezen hoe de info die ik van de Tolk terug kreeg klopte met de eerlijke info van de opvang. Heel eng.. en helaas niet om over te juichen dus het was geen halleluja verhaal

Maar goed, ik kan die specifieke tolk niet terugvinden, ze doen het waarschijnlijk niet meer. Maar mocht ik toch weer vertrouwen in iemand hebben zou ik het toch voor Chara ook willen laten proberen. Deels voor de leuk, maar dan wel bij een tolk waarin ik "geloof".

Het is zweverig, en sommigen zullen lachen. Maar na de feedback in rapport van Finn dacht ik écht.. het klopt gewoon, en zeker ook die korte periode in de opvang, het was gewoon eng om te lezen dat wat asiel mij aan feedback gaf over hoe hij het had ervaren, dat het rapport van de tolk ook domweg klopte vanaf de dagen dat hij het niet meer leuk vond daar.

[Ramiek]

Wij hebben ooit onze Drammer uit het asie; gehaald, later heb ik begrepen dat hij in onze wijk bij het winkelcentrum is gevonden. Ik heb altijd gehoopt zijn oude baasjes tegen te komen, helaas is dit nooit gebeurd.

[HillieS]

Jamie is geen herplaatser, van hem weet ik ook heel veel natuurlijk. Het hele verhaal heeft destijds hier ook op t forum gestaan.
Toen hij 1,5 dag oud was is zijn moeder overleden, hij en een broertje en zusje zijn bij een fokker hier redelijk in de buurt terecht gekomen, en de anderen zijn bij een andere fokker terecht gekomen.
Beide deel-nestjes hebben bij hun pleegmoeders een top tijd gehad. Maar na 5 weken, geloof ik, moesten ze weer terug naar de 'fokker'. 1 pup bij de andere fokker en de pup die wij wilden, Jamie dus, mochten met veel pijn, moeite en gedoe blijven.
Maar goed, veel meer info over zijn ouders dan dat pa een ras Border Terriër is/was en moeder een kruising was hebben we nooit gehad.
Ze had geen foto's van beide honden (pa was niet van haar), de ene keer was t excuus dat de computer waar de foto's opstonden gecrasht was, toen ik een paar jaar geleden haar had gevonden op Facebook was het excuus over de foto's dat de telefoon waar ze op stonden kapot was gegaan ofzo. Even voor het idee. Jamie is woensdag 11 geworden. En toen deden we nog nauwelijks aan (fatsoenlijke foto's) maken met de telefoon... of was het in ieder geval nog in opkomst.
Daarbij blijf ik het raar vinden dat iemand geen enkele foto heeft (niet digitaal opgeslagen) van z'n hond.

Wat z'n moeder voor kruising is geweest zullen we alleen door een dna test kunnen achterhalen, maar ik vind doe vaak wat prijzig

[teckeltoos]

Het verleden van Peer is uitgebreid op dit forum behandeld.

[Omega]

Van onze vorige hond en deze twee honden weet ik globaal het verleden.
Max was een ongecompliceerde hond, Luna en Balu hebben iets meer meegemaakt, die zijn wat gecompliceerder.
Ik had van alle drie graag geweten hoe ze als pup/jonge hond waren, Luna & Balu graag wel een goede start willen geven.

[Alfilillo]

Alfil en Lily zijn allebei niet echt gedumpt.

Alfil is als pup bij een oudere vrouw terecht gekomen die hem altijd opgesloten had zitten in een wasruimte. Een dierenbeschermingsorganisatie heeft hem daar ondervoed weggehaald toen hij 7 maanden was. Ik ben wel benieuwd waar hij geboren is. Of het een oepsnest was, wie zijn vader en moeder zijn... Bij hem kan ik merken dat hij een essentieel deel mist van zijn ontwikkeling.

Lily´s moeder was een gedumpte podenco die al maanden rondzwierf in de bergen bij een urbanisatie. Ze werd drachtig en kreeg 4 pups. Een groepje mensen gaf de moeder al een tijd voer en zij konden de pups ook gewoon aanraken (de moeder liet zich absoluut niet benaderen.) Toen de pups 7 weken waren is die mensen gelukt de moeder en pups te vangen. Ze hebben even bij iemand in opvang gezeten en met 9 weken kwam Lily bij ons. Zij is echt een superstabiele hond, maar heeft ook gewoon een gezonde ontwikkeling gehad.

[Lothian]

Vooral bij Zorro was ik heel benieuwd. Waarom was hij op straat? Waarom kwam niemand hem uit het asiel halen? Wie waren zijn ouders, hoe was zijn eerste jaar? Hij was zo blij en lief. Had iemand daar toch iets goed gedaan of kón je die hond haast niet verpesten?

En bij Lucca ook wel: wat voor organisatie heeft haar naar Nederland gehaald? Hoe is haar eerste adres die eerste maand met haar omgegaan?

[Tineke]

Nou ik ben duidelijk niet de enige nieuwsgierige aag
En ja het blijft in sommige gevallen gewoon gissen en misschien heeft Jimi wel een leuk leven gehad of misschien is het inderdaad een hondje waar niets aan te verpesten valt gezien zijn vrolijke karakter.

[irmaLeo]

Oja! 2 hondjes uit het asiel gehaald, beiden waren 12 jaar.
Onze eerste hond op oudere leeftijd gekregen van eerste eigenaar daarna 6 honden gehad te hebben bij een fokker of zelf gefokt.
Eerste hondje, Mini, was bij een oude mevrouw waar ze aan was komen lopen een jaar daarvoor, mevrouw moest naar een verzorgingshuis. Dus afgestaan. Toen was ik al erg benieuwd hoe dan? Zo maar aan komen lopen, geen mens die haar miste? Ze was doof, maar ze kende dus wel wat handgebaren, was prima opgevoed, normaal lief leuk klein hondje.(maltheser mix)

Nu heb ik een hondje ( york mix) die 4 keer in het asiel terecht is gekomen, kon dat na nazien in het entingsboekje. Den Haag komt hij vandaan oorspronkelijk vandaan, een heel lief, normaal hondje ( ja het blaft) niks angstig of slecht opgevoed, luistert prima. Dus weinig slechte ervaringen of zo, hoop ik. Maar waarom hij steeds in het asiel kwam?
Laatste asiel Zwolle, daar hebben ze hem gevonden op straat, eigenaar konden ze wel achterhalen, maar moest hem niet meer. Toen is hij geadopteerd, naar een mevrouw die hem toch niet kon houden vanwege haar gezondheid. ( reed waarschijnlijk op een scootmobiel) want mijn man gebruikt dat ding, en hij wil altijd mee, ( hij springt er gauw op om mee te rijden )
Ben ook heel nieuwsgierig over het hoe en waarom en naar het verleden van de hondjes. Maar ook waar zijn ze geboren ( broodfok zeer waarschijnlijk) het eerste hondje is op bijna 16 jaar overleden, was helemaal verslaafd aan haar, toen ze overleed een zeer groot gemis. Beau toen uit het asiel gehaald. Is nu ruim 16, is actief en waarschijnlijk onze laatste hondje, hopelijk nog jaren bij ons, net zo als het eerste asielhondje, totaal verliefd op dat mormel.... Vind het onbegrijpelijk dat hij zoveel eigenaren heeft gehad.....

[DeDiana]

Nou ik ben duidelijk niet de enige nieuwsgierige aag
En ja het blijft in sommige gevallen gewoon gissen en misschien heeft Jimi wel een leuk leven gehad of misschien is het inderdaad een hondje waar niets aan te verpesten valt gezien zijn vrolijke karakter.

Ja, dat laatste kan ook nog. Dan denk ik aan Taartje, die van een jager kwam met een ingegroeide ijzeren ketting om haar nek, daarna een jaar of 8 in een asiel heeft gezeten en zo vrolijk, open, vriendelijk en stabiel als een huis was, nergens van onder de indruk was en gewoon een heel positieve levenshouding had en alle mensen leuk vond. Terwijl zij toch waarschijnlijk ook niet echt goed gesocialiseerd is geweest, zeker niet eerder huishond was geweest, maar zich enorm makkelijk aanpaste. Ik snap wel dat ze voor een jager niet echt geschikt was, aangezien ze niet erg veel talent had op dat gebied Maar als ik niets had geweten over haar afkomst en ze was niet met die ingegroeide ketting bij het asiel afgeleverd, had ik door haar gedrag en open karakter ook gedacht dat zij eerder een geliefde, gesocialiseerde huishond was geweest.

[dagmar88]

Voorheen wel. Sjaak komt van een liefdevolle fokker en heeft het die paar maanden bij het eerste gezin prima gehad.
Niets hint op een vorig leven, op zijn idiote kinderliefde na

[BieneMaya]

Voor mij is het een reden om geen herplaatsers te nemen.
Ik vind het ontzettend leuk en interessant om te weten in welke context mijn hond bepaalde eigenschappen ontwikkeld heeft.

En daarmee zeg ik niet dat herplaatsers niet leuk zijn voor we dat weer krijgen. Maar dat liedje ken ik wel.
Het is een beetje manegepony-eigen pony, zeg maar.

Je kunt prima het vertrouwen winnen van een hond die je nodig heeft maar dat is nog steeds iets anders dan een hond die met jouw hand op zijn rug is opgegroeid.

Maar bij de herplaatsers was ik inderdaad wel heel benieuwd. Waar kom je vandaan? Wat je nu wil snap ik wel maar waarom wil je het zo?
Ik vind het jammer als je dat niet weet.

Dit is dus dé reden waarom ik voor een pup ben gegaan. Bij alles wat Maya wil of doet weet ik het waarom.

[Tineke]

Nou ik ben duidelijk niet de enige nieuwsgierige aag
En ja het blijft in sommige gevallen gewoon gissen en misschien heeft Jimi wel een leuk leven gehad of misschien is het inderdaad een hondje waar niets aan te verpesten valt gezien zijn vrolijke karakter.

Ja, dat laatste kan ook nog. Dan denk ik aan Taartje, die van een jager kwam met een ingegroeide ijzeren ketting om haar nek, daarna een jaar of 8 in een asiel heeft gezeten en zo vrolijk, open, vriendelijk en stabiel als een huis was, nergens van onder de indruk was en gewoon een heel positieve levenshouding had en alle mensen leuk vond. Terwijl zij toch waarschijnlijk ook niet echt goed gesocialiseerd is geweest, zeker niet eerder huishond was geweest, maar zich enorm makkelijk aanpaste. Ik snap wel dat ze voor een jager niet echt geschikt was, aangezien ze niet erg veel talent had op dat gebied Maar als ik niets had geweten over haar afkomst en ze was niet met die ingegroeide ketting bij het asiel afgeleverd, had ik door haar gedrag en open karakter ook gedacht dat zij eerder een geliefde, gesocialiseerde huishond was geweest.

Ja dat kan zeker. Ik denk wel dat hij in huis heeft geleefd maar dat is mede ook door zijn leeftijd, ik denk niet dat hij zes jaar op straat heeft gelopen maar dan al eerder was opgepakt.
En zijn karakter is gewoon één en al vrolijkheid.
Ook in Spanje nog.
Enkel op deze foto vlak na zijn gevonden zijn ziet hij er niet happy uit maar toen had hij wellicht pijn.




Maar een dag later in opvang zag hij er alweer zo uit met een blij bekkie.







En dat blije heeft hij eigenlijk constant, alles is leuk, eten ,wandelen, knuffelen en ook leuk is dat hij de kleinkinderen zo ontzettend gezellig vind.
En voor mijn gevoel hebben we weer zo geboft dat hij op ons pad gekomen is ben ook echt reuze blij met hem.
Hij completeert ook echt ons clubje.
Je moet hem zien rennen met Luus en ook speelt hij op zijn manier ,er luid blaffend omheen rennend , met de dames mee als ze samen spelen.
En hij gaat ook iedere dag met mij mee naar werk en ook dat gaat prima.
Hij kan prima met andere honden opschieten en staat echt klaar in de ochtend als ik mijn sleutels pak om te gaan.

[Tineke]

Dubbel

[Tineke]

Voor mij is het een reden om geen herplaatsers te nemen.
Ik vind het ontzettend leuk en interessant om te weten in welke context mijn hond bepaalde eigenschappen ontwikkeld heeft.

En daarmee zeg ik niet dat herplaatsers niet leuk zijn voor we dat weer krijgen. Maar dat liedje ken ik wel.
Het is een beetje manegepony-eigen pony, zeg maar.

Je kunt prima het vertrouwen winnen van een hond die je nodig heeft maar dat is nog steeds iets anders dan een hond die met jouw hand op zijn rug is opgegroeid.

Maar bij de herplaatsers was ik inderdaad wel heel benieuwd. Waar kom je vandaan? Wat je nu wil snap ik wel maar waarom wil je het zo?
Ik vind het jammer als je dat niet weet.

Dit is dus dé reden waarom ik voor een pup ben gegaan. Bij alles wat Maya wil of doet weet ik het waarom.

Het is inderdaad ook anders , een pup zien opgroeien is echt heel leuk.
Maar toch een herplaatser zien opbloeien ook vind ik
Ik vind het beide dus leuk , al is de start ontzettend belangrijk.
Dat verschil zie ik nog wel terug in Luus en Abra beide als pup hier gekomen.
Luus van een prima fokster en met heel veel liefde en zorg groot gebracht.
Abra uit een inbeslagname in het asiel.
Zat daar op jonge leeftijd wel in een prima thuisopvang maar toen was ze al een week of 9.
En die tijd daarvoor zat ze gewoon slecht , geen aandacht en in een donkere schuur.
Ondanks dat dat een korte tijd was zag je dat verschil toch al.

[Tiny]

Ik heb de vorige eigenaars van Jeda en Akira alleen ontmoet bij ophalen. Geen van beide had foto's van toen ze pup waren en vertelde alleen maar dat de hond zo snel mogelijk weg moest.

Het waren echt hele lieve honden maar hadden totaal geen weet van het straatleven, kende bepaalde geluiden in huis niet en waren allebei angstig.
Ik had heel graag geweten wat ze hadden meegemaakt al kon ik uit hun reacties wel merken dat beide mishandeld zijn geweest.

Het schrikt mij niet af om ooit weer voor een, oudere, herplaatsen te gaan maar iets van het verleden te weten is soms wel fijn.

[Tineke]

Niets hint op een vorig leven, op zijn idiote kinderliefde na

Spok had dat ook, Jimi ook wel maar niet zo bezeten als Spok.
Denk ook wel eens dat het kan komen omdat ze geen slechte ervaringen hebben opgedaan met kinderen.

Sien ,duidelijk niet gesocialiseerd, en angstig van mensen trok de kleinkinderen prima itt mijn volwassen zoon.
Dat heeft veel langer geduurd voor ze die niet als bedreigend meer zag.

[dagmar88]

Niets hint op een vorig leven, op zijn idiote kinderliefde na

Spok had dat ook, Jimi ook wel maar niet zo bezeten als Spok.
Denk ook wel eens dat het kan komen omdat ze geen slechte ervaringen hebben opgedaan met kinderen.

Sien ,duidelijk niet gesocialiseerd, en angstig van mensen trok de kleinkinderen prima itt mijn volwassen zoon.
Dat heeft veel langer geduurd voor ze die niet als bedreigend meer zag.

Sjaak sprint naar de speeltuin om daar te kinderlokken. Dat is het hoofddoel van zijn wandelingen
Laatst werd het gevraagd door een kleuter. "Hij houdt wel héééél véél van kindjes he? Heb jij ook kindjes?"
"Nee, maar toen hij een puppy was woonde hij bij een klein meisje, dus ik denk dat ze erg lief voor hem is geweest en dat hij dat nog weet"
Hij was zonder meer kinderspeelgoed, maar gezien zijn gedrag heeft hij daar geen seconde last van gehad.

[Tineke]

Niets hint op een vorig leven, op zijn idiote kinderliefde na

Spok had dat ook, Jimi ook wel maar niet zo bezeten als Spok.
Denk ook wel eens dat het kan komen omdat ze geen slechte ervaringen hebben opgedaan met kinderen.

Sien ,duidelijk niet gesocialiseerd, en angstig van mensen trok de kleinkinderen prima itt mijn volwassen zoon.
Dat heeft veel langer geduurd voor ze die niet als bedreigend meer zag.

Sjaak sprint naar de speeltuin om daar te kinderlokken. Dat is het hoofddoel van zijn wandelingen

Naar Jan is weleens scheef gekeken toen Spok de speeltuin bij Groenendaal was ingedoken om helemaal gek te worden van blijdschap bij zoveel kinderen.
En ook nog met broodjes, ijsjes en friet sommige in de hand