Als pup was ze al geweldig. Ze was wat aanwezig en ontzettend grappig. Broer Atoq en zij waren een twee-eenheid. Hij heel serieus. Qhilla lang leve de lol.


Later werd ze echt volwassen. Nog steeds niet zo serieus als Atoq maar echt supermakkelijk. Ik kon haar overal mee naartoe nemen. Heerlijk sociaal en gezeglijk. Alleen als er iets te eten viel moest ik wel eens opletten.
Het liefst was ze samen met mij aan het sporten/trainen. Daarbuiten leek ze altijd heel rustig en vooral tevreden. Tot op hoge leeftijd hebben we agility kunnen doen. Wedstrijden lopen tot 10,5 jr en trainen hebben we zelfs op haar 12de nog kunnen doen.
Een boel mooie herinneringen resten. Fijne vakanties, puppies, heel veel wedstrijden. Kamperen, varen... Mee als ik ergens moest spreken (als "hulphond"). Altijd naast me op de bank. Liever bestaat niet.

Mee met een stage als oefenhond

Mooiste Peruaan ooit!

Met broer Atoq


Dat lieve zachte smoeltje


Een van onze bijzondere herinneringen. Het World Agility Open in Spanje in 2013. Zet het geluid aan voor de sfeer en de mooie zang van Qiet

https://youtu.be/e0m2ObtD4MA
Wedstrijd in Denemarken met 10,5 jr.


Afgelopen februari, 3 generaties
