Ze gromt naar werkelijk elke hond die wij tegenkomen, maar.. als ze kwispelt en gromt, dan is het okay. (zegt de baas.) Als ze dus niet kwispelt en gromt, dan is het oppassen.
Ik kan haar nog niet loslaten, want we leren elkaar kennen en ze heeft nog bananen in haar oren, dus ik oefen met haar terugkom -en aandachts oefeningen aan de lange lijn. En dit gaat erg goed. En ik durf haar nog niet los te laten, want ik snap dit gedrag nog niet. Al zou ik begrijpen dat dit juist contraproductief is.
Vanmiddag komt er een hond op haar afgedenderd en mevrouw verstart en begint dus te grommen. Ik verwachtte een uitval zodra de hond binnen bereik was. Ik vroeg de baas de hond mee te nemen, maar die maakte een heel punt van de lijn en vroeg wat mijn probleem was. Punt is; geen idee wat mijn probleem was. Ik snap deze grommende hond aan de lijn niet. Tis een beetje Jantje huilt, Jantje lacht verhaal.
Waarom gromt ze nu de hele tijd naar honden? Zelfs naar hondjes die ze kent, dan lijkt het wel een soort begroeting. Waarom?
Kan iemand mij even helpen met wat inzicht hierin en hoe dit te benaderen?
