Epilepsie

[80564M]

Epilepsie komt bij de smoushond dus vaker voor dan bij de schapendoes
Ik weet dat elk ras zijn ziektes heeft
Maar voor mij persoonlijk weegt epilepsie best zwaar

En dat ben ik helemaal met je eens. Het is een verschrikking. Je durft je hond niet meer alleen te laten. Incontinentieluiers over je bank en bed, maar om staart en broek schoon te houden zou ze eigenlijk continu met een luier moeten lopen. Je slaapt continu op 1 oor. Het kost je klauwen met geld.
En... het is zooooo zielig. Ze weten niet wat hen overkomt. Grote ogen van onwetendheid steeds. Epilepsie is naar, heel naar.

Ik weet niet hoe het met de smous zit, maar ik zou niet zomaar op een algemene wachtlijst willen staan. Ik zou een specifieke fokker willen, die diep in de lijnen zit.

[natalie]

Ik volg nu sinds een jaar of vier verschillende informatieve website en Facebookgroepen over diverse hondenrassen en ik word er steeds verdrietiger van. Het ene na het andere ras valt af, en daar gaat dan ook echt een hele dikke streep doorheen. Ik heb mij toevallig deze kerst bij de meeste groepen weer afgemeld. Laat die hele rashond maar zitten. Ik kan niet anders dan de conclusie trekken dat geen enkel ras goed past bij wat ik zoek. En meestal ligt het dan aan de gezondheidsissues die aan de orde zijn. Ik zou persoonlijk ook echt niet durven kiezen voor een ras waar epilepsie bovengemiddeld vaak voorkomt, het lijkt mij verschrikkelijk. En natuurlijk kan het bij iedere andere willekeurige hond ook voorkomen, maar dan beschouw ik het als domme pech. Dat is toch anders dan kiezen voor een ras waarvan je wéét dat het een aanwezig risico is.

Super jammer zeg, zeker als je al anderhalf jaar lang uitkijkt naar zo’n leuke smous. En dat het nu toch weer voor twijfel zorgt.

[dagmar88]

Epilepsie komt bij de smoushond dus vaker voor dan bij de schapendoes
Ik weet dat elk ras zijn ziektes heeft
Maar voor mij persoonlijk weegt epilepsie best zwaar

En dat ben ik helemaal met je eens. Het is een verschrikking. Je durft je hond niet meer alleen te laten. Incontinentieluiers over je bank en bed, maar om staart en broek schoon te houden zou ze eigenlijk continu met een luier moeten lopen. Je slaapt continu op 1 oor. Het kost je klauwen met geld.
En... het is zooooo zielig. Ze weten niet wat hen overkomt. Grote ogen van onwetendheid steeds. Epilepsie is naar, heel naar.

Ik weet niet hoe het met de smous zit, maar ik zou niet zomaar op een algemene wachtlijst willen staan. Ik zou een specifieke fokker willen, die diep in de lijnen zit.

Dat is ook wel heel extreem. Voor mij persoonlijk zou dat een harde grens zijn.

De papa van Jaap heeft epilepsie. Die was binnen een paar weken goed ingesteld en heeft sindsdien geen enkele aanval meer gehad.
Ik vond het ook een tijd heel angstig, zeker met jouw verhaal in mijn hoofd. Nu zijn zijn nakomelingen 4,5 jaar en heeft het zich daar (nog) niet geopenbaard, dat geeft al rust, maar het verloop bij Django is ook bemoedigend.
Het vervelendste is eigenlijk nog dat een pup van Jaap er niet in zit. Django was veel te dik en is na een fors gewichtsverlies beter te pas dan voor de epilepsie, die zit opeens in een tweede jeugd.

Volgens mij kun je alleen aan een Smous komen via de wachtlijst en met zo'n klein ras "diep in de lijnen" zitten heeft ook al geen nut.

[Lunatic]

Ik zou het ras niet willen dan, als het risico zo groot is.
Epilepsie is echt erg als je hond dat heeft, zo triest om mee te maken en dan had ik nog “mazzel” met Max dat hij maximaal 6 aanvallen per jaar had. Maar het is iets wat je het liefst nooit meer meemaakt bij een hond.

Je kan altijd pech hebben met welke hond dan ook, maar als je van te voren weet dat in het ras dat je wil epilepsie veel voorkomt, dan zou ik er voor bedanken, het risico is mij dan te groot

[80564M]

Dat is ook wel heel extreem. Voor mij persoonlijk zou dat een harde grens zijn.

Als ik het zo opschrijf, voor mij ook hoor. Misschien als ik gisterenavond de dierenarts had kunnen bellen, dat ze er al niet meer was geweest. Maar nu is ze weer blij eitje, en dat kan zomaar weer 4 weken duren...

De papa van Jaap heeft epilepsie. Die was binnen een paar weken goed ingesteld en heeft sindsdien geen enkele aanval meer gehad.
Ik vond het ook een tijd heel angstig, zeker met jouw verhaal in mijn hoofd. Nu zijn zijn nakomelingen 4,5 jaar en heeft het zich daar (nog) niet geopenbaard, dat geeft al rust, maar het verloop bij Django is ook bemoedigend.

Maar dat was bij ons vorig jaar ook. Op het moment dat ze aan de medicatie ging, was het over. Die zomer vergat ik zelfs bijna dat ze epilepsie had. Het is sinds dit jaar pas dat het dikke ellende is. En als de urine 1x op de bank is gelopen, tja dan maakt de tweede keer al minder uit. Het is een glijdende spiraal waarin je je (ik althans) mee laat zuigen

Het vervelendste is eigenlijk nog dat een pup van Jaap er niet in zit. Django was veel te dik en is na een fors gewichtsverlies beter te pas dan voor de epilepsie, die zit opeens in een tweede jeugd.

Dat geloof ik zeker. Tien kilo eraf zou al heel wat schelen. Maar hoe? Buiten verbrand ze geen calorietje denk ik. En die pot pindakaas van gisterenmiddag zal ook niet heel mager zijn geweest. Maar qua bewegen zie ik het nu weer iets zonniger in. Er wordt nu binnen (en buiten ook) heftig gespeeld. En ook aan de lijn is het tempo nu hoger. Maar als ik moet kiezen heb ik liever de epilepsie onder controle, dan haar gewicht. Beiden zou de hoofdprijs zijn, maar dat zit er niet meer in vrees ik

[Marie-Josée]

Als al aangegeven wordt dat het binnen een bepaald ras vaak voorkomt dan zou ik er helemaal niet aan willen. Ik heb twee jaar op de wachtlijst gestaan voor een WSL en hij is uiteindelijk maar 2 jaar geworden. De aanvallen volgenden elkaar steeds sneller op en het was echt een uitputtingsslag. Ook voor ons trouwens want we waren alk moment van de dag ( en op het laatst ook van de nacht) op onze hoede.
Er werd destijds beweerd dat hij de eerste was binnen dat ras maar het is helaas niet daarbij gebleven aangezien er gewoon mee verder gefokt werd. Ons hart gaat nog steeds sneller kloppen bij het zien van zo'n mooie laika maar we nemen er echt nooit meer een.

[dagmar88]

Dat is ook wel heel extreem. Voor mij persoonlijk zou dat een harde grens zijn.

Als ik het zo opschrijf, voor mij ook hoor. Misschien als ik gisterenavond de dierenarts had kunnen bellen, dat ze er al niet meer was geweest. Maar nu is ze weer blij eitje, en dat kan zomaar weer 4 weken duren...

De papa van Jaap heeft epilepsie. Die was binnen een paar weken goed ingesteld en heeft sindsdien geen enkele aanval meer gehad.
Ik vond het ook een tijd heel angstig, zeker met jouw verhaal in mijn hoofd. Nu zijn zijn nakomelingen 4,5 jaar en heeft het zich daar (nog) niet geopenbaard, dat geeft al rust, maar het verloop bij Django is ook bemoedigend.

Maar dat was bij ons vorig jaar ook. Op het moment dat ze aan de medicatie ging, was het over. Die zomer vergat ik zelfs bijna dat ze epilepsie had. Het is sinds dit jaar pas dat het dikke ellende is. En als de urine 1x op de bank is gelopen, tja dan maakt de tweede keer al minder uit. Het is een glijdende spiraal waarin je je (ik althans) mee laat zuigen

Het vervelendste is eigenlijk nog dat een pup van Jaap er niet in zit. Django was veel te dik en is na een fors gewichtsverlies beter te pas dan voor de epilepsie, die zit opeens in een tweede jeugd.

Dat geloof ik zeker. Tien kilo eraf zou al heel wat schelen. Maar hoe? Buiten verbrand ze geen calorietje denk ik. En die pot pindakaas van gisterenmiddag zal ook niet heel mager zijn geweest. Maar qua bewegen zie ik het nu weer iets zonniger in. Er wordt nu binnen (en buiten ook) heftig gespeeld. En ook aan de lijn is het tempo nu hoger. Maar als ik moet kiezen heb ik liever de epilepsie onder controle, dan haar gewicht. Beiden zou de hoofdprijs zijn, maar dat zit er niet meer in vrees ik

Ja, dat kan ik me goed voorstellen. Met Tibbe ben ik ook veel verder gegaan dan ik vooraf gedacht had, juist omdat je vastklampt aan die goede weken.
Hij is ook pas ingeslapen nadat de dierenarts me wakker heeft geschud.
Gelukkig is mijn ex de vleesgeworden ratio Ik hoop gewoon dat het zo goed blijft gaan.

Django krijgt naar verhouding echt weinig eten. Hij was niet erg actief en is gecastreerd.
In het begin was het best wel zielig, maar hij is aan zijn rantsoen gewend en het komt zijn welzijn ten goede. Het ging wel heel langzaam.
En hij is er stout van geworden.

Ontopic moet je bij veel rassen rekening houden met veel voorkomende ziekten. De incidentie en kwaliteit van leven van de lijders zijn dan belangrijke punten in de afweging.
Aan de andere kant weet je wat het risico is en is dat bij een kruising uit onbekende voorouders of bastaard een grotere gok.

[ranetje]

Ik moet er wel bijzetten dat dit in 2017 gepubliceerd is en dat ik lees over honden van ongeveer 3 jaar oud. Ik lees de laatste tijd ook over inkruisen van look a likes en border terriër.

Primaire Epilepsie wordt vaak (niet altijd) pas zichtbaar als de honden volwassen zijn (tussen 2 en 3 jaar).
Dus als het om honden van 3 jaar oud gaat kan dat vest kloppen.

Ik ben nog jaren in paniek opgesprongen als mijn honden lekker verscholen achter mijn rug liggend opeens aan een oor gingen krabben.
Gewoon omdat mijn hond met epilepsie meestal met een toeval begon als hij daar lag.
Ik vind epilepsie een van de meest traumatische (voor de baas) ziektes bij een hond.

[-Saskia-]

Ik ben nog jaren in paniek opgesprongen als mijn honden lekker verscholen achter mijn rug liggend opeens aan een oor gingen krabben.
Gewoon omdat mijn hond met epilepsie meestal met een toeval begon als hij daar lag.
Ik vind epilepsie een van de meest traumatische (voor de baas) ziektes bij een hond.

Zowel bij Frank toen als bij Tippex nu is bewegen tijdens het dromen reden tot een halve seconde paniek voor ik ervan kan genieten.
Het maakt je paranoïde, vreselijk vind ik dat.

[ranetje]

Ik ben nog jaren in paniek opgesprongen als mijn honden lekker verscholen achter mijn rug liggend opeens aan een oor gingen krabben.
Gewoon omdat mijn hond met epilepsie meestal met een toeval begon als hij daar lag.
Ik vind epilepsie een van de meest traumatische (voor de baas) ziektes bij een hond.

Zowel bij Frank toen als bij Tippex nu is bewegen tijdens het dromen reden tot een halve seconde paniek voor ik ervan kan genieten.
Het maakt je paranoïde, vreselijk vind ik dat.

Het alarm gaat meteen af.

Ik vind epilepsie een van de meest traumatische (voor de baas) ziektes bij een hond.

Ik begin er niet eens aan. Voor mij is het hetzelfde scenario als bij vliegende bloedkanker. Ik peins er niet over om zo'n kruis te sjouwen. Ik vind niet dat ik dat hoef.
Ik heb honden voor mijn plezier en ik vind alleen gelukkige, gezonde honden leuk.
Er mag ze best een keer iets mankeren maar gezeul met zware neurologische verschijnselen is niet de bedoeling.

Daar heb je het volste recht toe (vind ik)

Ik vond de eerste toeval al rampzalig.
Ook al had ik meteen door wat er aan de hand was.

[80564M]

Probleem is dat er 'misschien, toch' iets aan te doen is. Daarom ga je door, en verleg je grenzen. Ik althans.

Kanker is helder. Als amputeren van die poot geen optie is, dan is het klaar als de hond er klaar mee is.
Ik vind ideopatische epilepsie echt heel naar. Voor de hond, voor ons.

[ranetje]

Daar heb je het volste recht toe (vind ik)

Ja, maar ik kan het ook gewoon niet aan. Ik weet niet hoe ik van een hond moet houden terwijl ik toekijk hoe hij door de keuken breakdancet.

Of alleen met zware pijnmedicatie een rondje park kan doen. Of geen normaal contact met bekenden kan hebben omdat niemand weet wanneer hij in angst of agressie vervalt.
Het is hier geen sanatorium.

Ik meen het.
Je heb het volste recht om dat niet te willen.

[ranetje]

Probleem is dat er 'misschien, toch' iets aan te doen is. Daarom ga je door, en verleg je grenzen. Ik althans.

Kanker is helder. Als amputeren van die poot geen optie is, dan is het klaar als de hond er klaar mee is.
Ik vind ideopatische epilepsie echt heel naar. Voor de hond, voor ons.

Dat is inderdaad een punt.

Misschien is er toch iets aan te doen.
Misschien reageert de hond perfect op de medicatie.
Misschien komen de toevallen niet meer terug.
En inderdaad, er zijn honden waar dat gebeurt.
Dus daar hoop je dan toch op.

Vrijwel iedereen verlegt zijn grenzen.
Mijn grenzen zijn wel gekrompen na mijn ervaring.

[80564M]

Probleem is dat er 'misschien, toch' iets aan te doen is. Daarom ga je door, en verleg je grenzen. Ik althans.

Kanker is helder. Als amputeren van die poot geen optie is, dan is het klaar als de hond er klaar mee is.
Ik vind ideopatische epilepsie echt heel naar. Voor de hond, voor ons.

Dat is inderdaad een punt.

Misschien is er toch iets aan te doen.
Misschien reageert de hond perfect op de medicatie.
Misschien komen de toevallen niet meer terug.
En inderdaad, er zijn honden waar dat gebeurt.
Dus daar hoop je dan toch op.

Vrijwel iedereen verlegt zijn grenzen.
Mijn grenzen zijn wel gekrompen na mijn ervaring.

Snap ik. De mijne zitten ook op de grens. In het Sinterklaas weekend (toen Teun er net was), en nu 4 weken later ook weer. Misschien omdat ze net een paar dagen vriendinnen zijn, en het veel spelen is? Misschien aanwijsbare triggers? Andersom is het na dat beginweekend ook 4 volle weken rustig is geweest. En dat is sinds januari 2020 ook niet meer geweest.

Nou ja, hoe dan ook. Epilepsie is naar. Heel naar.

[Sassy]

Ranetje, jij beschrijft het treffend, grenzen gekrompen na ervaring...zo is dat voor mij ook.

Bij de eerste hond met epilepsie ook een lijdensweg meegemaakt, wij hadden niet eens meteen door dat het epilepsie was.
Nooit eerder gezien bij een hond.
En ja, je gaat grenzen verleggen, in het begin denk je nog dat je je hond misschien nog goed ingesteld gaat krijgen op medicatie.

Inmiddels weet ik wel beter.
Moest er hier nog een keer een beginnen te krampen, geloof me, dat traject als met Mika gaan we nooit meer in

[Marie-Josée]

IEn wat nog belangrijker is bij de smoushond moet je meewerken aan het fokken

En dat al helemaal niet.

[ranetje]

Ik heb al eerder een hond gehad met epilepsie. En na de eerste aanval loop je inderdaad op eieren. Dat wil ik niet meer. En wat nog belangrijker is bij de smoushond moet je meewerken aan het fokken

Hoe goed is o.a. die epilepsie in kaart gebracht?
Want meewerken aan zieke hondjes is uiteraard helemaal niet aan de orde.