Het HondenForum

Maakte me al een tijdje wat zorgen om Jol. Veel hijgen, enorm veel drinken. Een nog wat bollere buik die me meer en meer ging opvallen.
Het is inmiddels wel ook "ons" hondje geworden, maar mijn vriend heeft haar al van pup af aan. Ik wachtte dat hij toch ook zelf aan zou geven dat ze nagekeken moest worden.
Maar telkens als ik erover begon kreeg ik "ik weet het, ik zie het ook, maar ik durf niet".

Gisteren heb ik zelf maar de knoop doorgehakt. Mijn gevoel zei dat er iets niet klopte, en ik moest ook enorm aan Bluf denken die ineens acute hartfalen kreeg, vocht in de buik en het op dat moment steeds benauwder kreeg.
Als Jol dat ook zou hebben, zou ik het mezelf niet vergeven dat ik niet eerder had laten kijken.

Ook maar een dierenarts uitgekozen, een die op 5 minuten rijden zit, en ik kon vanmorgen terecht.
De tweede urine opgevangen in een bakje, nog een fijne drol op de stoep van DA neergelegd (ouderdom hé, normaal poepte ze niet op de stoep) gelukkig had ik zakjes bij me.

Enfin, urine was goed (ik dacht aan nierfalen ook), hartje was goed. Daarna werd het wat moeilijker bevoelen van de buik en kon da niet iets ontdekken. Dus het voorstel was een echo laten maken.
Dat kon direct, dus uiteraard wilde ik dat ook, wil dan gewoon zekerheid hebben.
Tijdens wachten, sla ik een blad open.. met een onderwerp baarmoeder ontsteking dat was nog even niet in mij opgekomen... pus in de buik of tumoren.. man... het voelde niet zo fijn ineens.. dat is het nooit natuurlijk je gaat meestal niet voor je lol naar een dierenarts.

Vervelend wel dat je alles op afstand moet bekijken, en je niet zelf bij je hond kan staan maar de assistente en de dierenarts deden het heel fijn, en Jol onderging de echo vrij kalm, daar zat ik uiteraard wel bij op afstand ook.
Er is uitgebreid gekeken, ze nam er de tijd voor gelukkig wat ik wel fijn vond.
En er waren geen hele gekke dingen te zien, lever klein beetje vergroot, en in de baarmoeder wel een beetje vocht. Maar geen pus, veel vocht of tumoren.
Pak van mijn hart.

Voor de zekerheid wel AB kuur meegekregen vanwege dat vocht in de baarmoeder. En advies om toch een klein beetje af te laten vallen.
Heb haar zelf even op de weegschaal gezet, , 21,3 kilo.. daar mag inderdaad wat van af..een laatste weging 2 jaar geleden was 18 kilo

Gelukkig geen gekke dingen, maar ik had gewoon een onderbuikgevoel.
Vriend is heel blij dat ik ben geweest (zei hij gisteren al, dat hij het fijn vond dat ik door had gepakt, maar hij was zo bang dat het mis zou zijn), en toen ik hem belde dat alles ok was dat natuurlijk een ontlading, hij zat gisteren in tranen en wilde het er niet meer over hebben

Enfin, tante Pollewop is natuurlijk wel een hond op leeftijd, 1/11 moet ze 15 jaar gaan worden, en we weten nu eenmaal dat je rekening moet gaan houden met bepaalde klachten.

Maar nog voor het onderzoek zaten de emoties bij mij ook hoog, altijd als ik om medische redenen naar een da ga is het vaak mis... viel dit keer gelukkig mee.

Over die lever tikte ik net nog even op Cholodin, omdat we dat dagelijks aan Jol geven. Nu lees ik dat dat soms juist ook wordt voorgeschreven bij honden met leverproblemen. Mooi meegenomen dus.

Het vele drinken heeft ook wel een reden.. maar op dit moment zijn de meest vitale dingen bekeken en uitgesloten en zie ik zelf geen noodzaak voor bloedonderzoek. Dierenarts ook niet trouwens.

Wilde het gewoon even met jullie delen, omdat ik me echt ontzettend veel zorgen maakte om de dame.

Gelukkig dat het mee valt.

Zorgen om je hond geven wel weer hoeveel je haar ze houdt.
Jol is wel helemaal jullie hart binnen gedenderd.

Fijn dat je nu weer geruster kunt zijn. T is wat met de oude besjes . Ze zitten zo diep in je hart

gelukkig maar, wat kun je dan opgelucht zijn hè ?

Nou ja, inderdaad.
Je wilt niet vergelijken, en dat moet je ook niet doen.
Maar ik dacht echt af en toe dat het net als bij Bluf het hart was.. dat heeft er toen toch zo ingehakt bij mij.
Moment van signaleren dat er iets mis was, geen goede diagnose en 2 dagen later weer abrupt terug omdat het mis ging met haar.
En dan de keuze maken.
Mijn vriend was ook gek op haar, dus ik kon het niet op dat moment. Als ze moest gaan, dan moesten we er samen zijn.

En met kat Joe wist ik het.. de avond ervoor wist ik gewoon dat ritje dierenarts het einde zou betekenen en dat het niet eerlijk zou zijn om te wachten tot ik met hem naar de dierenarts zou kunnen gaan een paar uur later.
Vriend is toen die ochtend gegaan omdat Joe inderdaad benauwd werd, dierenarts belde mij om te vragen of ik ook wilde komen. Toen ik haar vroeg of hij heel benauwd was en zij dat beaamde zei ik haar en mijn vriend dan maar een eind aan het lijden te maken. Niet langer uitstellen dan.

Dat scenario had Jac ook nog op zijn netvlies.. maar nu was het andersom, ik met zijn hondje bij de da. Nu ja, gelukkig is dat niet aan de orde geweest dat we voor zo'n dilemma kwamen te staan.

Maar het zijn wel dingen die je al hebt meegemaakt samen.

Ik vond het voor mijzelf ook doodeng, de laatste keer foto/echo met Bluf was heftig. Die kreeg lucht tekort toen ze op haar rug lag. Paniek was dat. Dus dat Jol rustig op de rug bleef liggen stelde mij dan wat dat betreft wel gerust, hoe raar ook.. "Gelukkig, geen lucht tekort", geen hartproblemen..

Het is heel raar, maar die AB kuur lijkt te maken dat de bolle buik van Jol wat doet afnemen.
DA heb ik daar niet over gehoord, want er was weinig vocht te zien, maar ze plast enorme plas nu per ronde, en die hele verdikking onder de buik lijkt langzaam aan veel minder te worden.
Ben écht blij dat ik met haar naar de da ben geweest.

blondie schreef:Het is heel raar, maar die AB kuur lijkt te maken dat de bolle buik van Jol wat doet afnemen.
DA heb ik daar niet over gehoord, want er was weinig vocht te zien, maar ze plast enorme plas nu per ronde, en die hele verdikking onder de buik lijkt langzaam aan veel minder te worden.
Ben écht blij dat ik met haar naar de da ben geweest.

Dat is eens een mooie "bijwerking"

Ik lees het nu pas, maar wat een opluchting.

Nanna schreef:Is ze al bijna 15?

Ja de tijd gaat snel.. 1 november 2005 was haar geboortedatum.

AB kuur is ruim achter de rug. Maar sinds 2 dagen is het weer niet ok
Veel hijgen, onrustig, niet mee willen in de ochtend. Ook ineens weer op de plaats poepen en plassen, ook als we wel al zijn weggeweest.

Het ene moment loopt ze de grote ronde mee en rent ze achter een balletje aan. En dan weer lijkt het mis te zijn.
Gisteren nacht heeft ze ook gespuugd.
Hopelijk gewoon een virus.

Anders toch maar weer naar de dierenarts.

Temperatuur opgenomen, blondie?
Altijd nuttig om te weten of er koorts is of niet.
In geval van koorts uiteraard vandaag contact met de DA

Heb helaas alleen een oorthermometer. Misschien heeft schoonma er een.
Ondanks dat ik haar goed heb na laten kijken en dat ze opknapte tijdens de ab-kuur. Bleef ik wel mijn twijfels houden. Dat vele drinken, en af en toe zoveel hijgen.. dat kan toch gewoonweg niet goed zijn.
Was net wel even alle emoties los, want nu zei ook mijn vriend dat het duidelijk voor hem was en wilde ook mijn bevestiging daarin.

Voor mijn gevoel is ze "op" "doodmoe".. en dat vele hijgen doet me nog steeds enorm aan Bluf denken. En hopen dat ze uit zichzelf in een diepe slaap vallen, enorm aan Finn. En ook ik zie Jol als mijn meissie. Ze is ondertussen langer bij me dan dat ik Bluf en Finn heb gehad.
Het verdriet van mijn vriend, gaat me ook niet in de koude kleren zitten.
Hij is nu even met Aak weg naar zijn moeder. Gelukkig, want telkens aanhalen en bevoelen en in tranen uitbarsten is voor hem ook een uiting.. maar ontiegelijk moeilijk om te zien.

Of het is nu weer een momentje dat ze gewoonweg iets verkeerds heeft gegeten en daar nu last van heeft. Of we moeten de beslissing nemen om haar te laten gaan.
Zoals ze nu is, zo vlak en die ogen die naar ons kijken waar de sprankel in weg is.. dan is het toch echt wel duidelijk..

Maar dat lijntje dan ook tussen vrolijk meehobbelen en achter een balletje aanrennen zoals afgelopen vrijdag met mij nog, of dat ik met Aki haar achterna moest rennen omdat ze gewoonweg niet stopte en de pas erin had.. en hoe ze nu is.
Het blijft zo ontiegelijk moeilijk om de daadwerkelijke keuze te moeten gaan maken.

Maar nog een keer een echo zie ik de toegevoegde waarde niet van in. En bloed laten testen.. tsja.. wat gaan we daar dan aan zien/of niet?

Pfff wat een k*t zooi

Voor mijn gevoel is ze "op" "doodmoe".. en dat vele hijgen doet me nog steeds enorm aan Bluf denken

Het is misschien vooral de beslissing van je vriend, zijn hondje tenslotte.
Maar zo'n gevoel zegt wel veel.

Sterkte voor jullie

Wat naar voor jullie Blondie , sterkte voor jullie beiden.

Ik herken dat gevoel zo.. en het is er niet voor niets heel erg naar en hopelijk is het nu allen maar iets verkeerds gegeten maar onderliggend is er misschien wel meer aan de hand de tijd zal het leren denk ik .. dag voor dag kijken meer kun je niet

Nee, aankijken en/of een beslissing maken.
De beslissing is eigenlijk wel al gemaakt. Allebei denken we dat dit gewoon het eind is.
Net dacht ik dat ze ging.. heb bij haar gezeten en mijn vriend erbij geroepen. Maar nee.. het had wel heel "mooi" geweest.. ze was zelf in de bench gaan liggen en lag er zo ontspannen bij. Ik aaide haar, en vriend zei ook dat het goed was.
Maar goed daar dacht ze zelf na een half uur anders over.
Hop zelf uit de bench, wat drinken en zichzelf even verderop weer ter aarde te storten.
Heb in tijden nog niet zoveel tranen gelaten als nu.
De onmacht ook gewoon.

En inmiddels cliché waar doe je goed aan.

M.i. is het klaar, maar mijn hart schreeuwt gewoon van niet. Vriend heeft morgen vrij gekregen/genomen. Pfff

Misschien hopen op een klein wondertje, maar we kunnen beter maar realistisch zijn.
Ik moet er maar nog niet teveel over nadenken.
Maar verwennen zit er ook niet bij, ze belieft nu even niets.

Blijft lastig maar ik denk dat het wel duidelijk is. Ik hoop dat ze opknapt maar ik ben bang dat je diep in je hart weet hoe t af zal lopen. Hoe dan ook heel veel sterkte...

Wat een heftige situatie... voor iedereen.
Ik wens jullie veel sterkte met jullie eventuele beslissing en hoe dan ook met wat er komen gaat.

malinois schreef:Blijft lastig maar ik denk dat het wel duidelijk is. Ik hoop dat ze opknapt maar ik ben bang dat je diep in je hart weet hoe t af zal lopen. Hoe dan ook heel veel sterkte...

Daar hebben we het nu ook weer over ja. Partner en ik. Maar

Veel sterkte.

Heel veel sterkte, moeilijk dit.

blondie schreef:Het vele drinken heeft ook wel een reden.. maar op dit moment zijn de meest vitale dingen bekeken en uitgesloten en zie ik zelf geen noodzaak voor bloedonderzoek. Dierenarts ook niet trouwens.

Het kwam over alsof je die reden al wist maar dat is dus niet zo? Ik zou zelf toch wel graag bloedonderzoek doen morgenochtend. Dat is voor Jol slechts klein leed en dan weet je of er nog opties zijn of dat het toch echt klaar is.

Sterkte, heel erg moeilijk om je hond zo te zien .

Ik denk dat je wel weet wat er nu komt.
Hoe moeilijk ook. Heel veel sterkte in ieder geval.

Jeetje. Ik lees dit nu pas. Wat een zorgen Veel sterkte

Ach meisje toch, wat verdrietig. Heel veel sterkte met wat jullie ook gaan beslissen. Dikke knuffel.

ach nee, je meisje
Ik herken het gevoel heel sterk van toen met Lizzy; je weet dat ze oud zijn en dat het nooit meer béter wordt. En toch zie je nog die momenten waardoor je twijfelt of het niet te vroeg is. Wij hadden de beslissing genomen en onszelf nog een afscheidsweek gegund. Daar genoot ze zo van,, dat ze weer een heel eind opbloeide .
Achteraf bezien hebben we toch het juiste gedaan, want te moeten zien hoe er steeds minder over blijft van je hondje is echt veel erger. Ik denk juist voor je vriend ook. En die ouwe taaie dames gaan toch niet uit zichzelf
Maar heel veel sterkte, het is heel moeilijk

Wat rot voor jullie, sterkte.

Hoe gaat het nu?

Bah, niet leuk dit soort dingen. Veel sterkte ermee.