's avonds onzeker/grommen

[Expedition]

Dag allemaal,

Zoals in mijn voorstel topic gesteld heb ik een Rhodesian Ridgeback teefje van nu 15 weken. Ik ben super blij met haar. Ze is soms wat onzeker/kat uit de boom kijken, maar verder is ze heel erg open en vriendelijk, speels, sociaal en aanhankelijk. Samen hebben we de grootste lol.

Ik volg vanaf dat zij 8 weken oud is ook puppy cursus, al is dat de laatste paar weken sinds corona online. Ze pakt alle oefeningen erg goed op, trainen met haar is hartstikke leuk. In huis gedraagt ze zich prima en buiten maakt ze er elke dag een feestje van. Verder slaapt ze zonder problemen door van 23:00 tot 06:00 in haar bench in de woonkamer. So far so good.

Nu is het zo dat zij sinds kort ’s avonds flink waaks begint te worden. Al denk ik eerder dat het onzekerheid is dan waaksheid. Een RR is natuurlijk een waakse hond maar mij lijkt het niet dat ze dit nu al gaat uiten? Het komt er op neer dat als we om 22:30 voor de laatste plasronde naar buiten gaan, we de deur uit stappen en ze ziet iemand (man/vrouw/iemand met een andere hond) ze dan hard begint te grommen en te blaffen, daarbij borstelt ze ook. Zodra ik haar op normale toon toespreek: “het is ok”, stopt ze ook met grommen en blaffen maar is ze super gefocust op de vreemde die er ook loopt/staat, alsof diegene gevaar betekent. Ik vraag haar dan bij me, ze moet gaan zitten, doet ze dat dan krijgt ze een koekie en daarna loop ik met haar naar het gras om een plasje te doen. Dat doet ze dan heel snel en nerveus om zich heen kijkend. Daarna wil ze graag meteen terug naar huis, even nog een blokje lopen zit er niet in. Eenmaal binnen schudt ze de spanning van zich af en is ze weer relaxt. Overdag vertoont ze dit gedrag niet en is de hele wereld haar beste vriend. Soms zie ik dat het in de avond een nabije buur is, en zodra haar neus begint te werken zie je haar als een blad aan boom omslaan van grommen naar uit alle macht begroeten want “die ken ik! Leuk!”

Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Ze mag van mij best laten weten dat ze iemand gezien heeft maar nu komt het over alsof ze diegene op wil eten/de straat uit wil jagen.

Wat ik nu doe is haar niet dwingen om naar de onbekende toe te gaan. Gewoon rustig zitten en kijken, daarna plassen. Ik straf haar niet en probeer haar ook niet te troosten in haar onzekerheid, of te bevestigen in het waken, als dat het wel is. Ik probeer het ook voor te zijn door haar aandacht te vragen voordat zij heeft gezien dat er iemand loopt, maar dat wil nog niet echt vlotten.

Ik hoop op wat reacties/ervaringen van anderen!

[Sandra&co]

Ik zie geen probleem. Genoeg honden die als het donker wordt wat waakser worden. Mijn oudste ook. Vind ik eigenlijk wel fijn want ik kan niet worden beslopen, haha. Als ze herrie maakt (wat natuurlijk niet fijn is op dat tijdstip in een woonwijk) zou ik lekker even de andere kant op lopen tot ze weet wat het betekent als je zegt dat ze haar kop moet houden.
Maar het is al heel goed dat ze herstelt en niet in de angst blijft hangen. Ik zou er geen spektakel omheen maken inderdaad. Even weglopen, belonen als ze weer stil is en doorrr.

[Fotogravinnetje]

Je bent er volgens mij al hartstikke goed mee bezig, hoor. Voorlopig gewoon lekker alleen even laten plassen als het donker is, en dan weer naar huis. Ze wordt vanzelf zekerder buiten en dan wordt ze ook in het donker wel zekerder. Je laat haar merken dat je de vreemdeling ook opgemerkt hebt en dat ze daar verder niets mee hoeft, en dat is prima. Het feit dat ze stopt met blaffen en grommen als jij zegt dat het in orde is, is al heel wat!

[Expedition]

Dat is natuurlijk ook zo, maar met 15 weken al zo waaks? Stiekem vind ik het ook wel fijn want zij heeft meteen in de gaten dat er iemand is, al heb ik de persoon nog niet gespot. Ze is ook meteen stil als ik zeg dat het ok is. Maar ze blijft er vervolgens wel een beetje in hangen, een blokje lopen zit er echt niet in, tenzij ik haar door de straat wil sleuren...

[Expedition]

Ah tegelijk gepost met Fotogravinnetje. Ja, voor nu houden we het inderdaad bij alleen even een plasje doen en weer naar binnen. Ik denk zelf ook dat het te maken heeft met het donker buiten. Dan is het inderdaad even wachten tot wat zekerder wordt. Ze is met nieuwe situaties vaak ook wat onzeker dus dat is me niet vreemd.

[ranetje]

Ik weet niet of je het al waaks moet noemen.
Misschien …
Ze zit ook net in een onzekere fase (globaal tussen 12 en 18 weken) waar veel pups doorheen gaan.
Dus dat kan meespelen.

De manier waarop je er mee omgaat lijkt me prima.
Als ze niet meer gromt of blaft maar gewoon zit en kijkt kan je haar daarvoor nog prijzen, als bevestiging dat ze het nu goed doet.
Kijken mag altijd

[Zamunda]

Dat is natuurlijk ook zo, maar met 15 weken al zo waaks? Stiekem vind ik het ook wel fijn want zij heeft meteen in de gaten dat er iemand is, al heb ik de persoon nog niet gespot. Ze is ook meteen stil als ik zeg dat het ok is. Maar ze blijft er vervolgens wel een beetje in hangen, een blokje lopen zit er echt niet in, tenzij ik haar door de straat wil sleuren...

Hoeft ook niet, komt echt wel. Je doet het goed .

[dagmar88]

Dat is natuurlijk ook zo, maar met 15 weken al zo waaks? Stiekem vind ik het ook wel fijn want zij heeft meteen in de gaten dat er iemand is, al heb ik de persoon nog niet gespot. Ze is ook meteen stil als ik zeg dat het ok is. Maar ze blijft er vervolgens wel een beetje in hangen, een blokje lopen zit er echt niet in, tenzij ik haar door de straat wil sleuren...

Even een angstfase. Op zich ook normaal gedrag voor honden van het waakse type, dus later zal het best wel weer terugkomen.
Ik beloon bij dat soort dingen voor het aanwijzen. Voorheen met waakse honden, nu met de jagers.
Goed zo! Mooi paardje! Dat heb jij goed gezien, zo knap! Huhuhuhuh! Nou, gaan we doorlopen? Braaf.
Die vinden dat reuze spannend en dat neemt de spanning meteen weg.

[Expedition]

Dank voor alle reacties!

De angstfase is inderdaad natuurlijk ook een ding. Dan blijf ik gewoon doen wat ik nu doe en wacht ik tot ze wat zekerder wordt. Tot nu toe escaleert het niet of iets dus dat is prima.

[*Esther]

Mijn Polar had precies hetzelfde. Extra rondjes gelopen in donkere stille woonwijk. Tot er uit een voordeur een keffende Jack met vader en huilende peuter kwamen. Je verzint t niet. Polar ook over de flos natuurlijk. Toen het alleen maar bij plasmoment gehouden. En ik had de mazzel dat de cursus viel in het najaar en we dus ook in de schemer trainden. En in het donker naar huis gingen. Het was inderdaad een fase. Waar ik me wel druk over maakte overigens. Nu is ze superstabiel!

[Doyaquba]

Had mijn pup ook een paar weken (toen was hij ongeveer 8 maanden, maar die fases komen wel vaker voorbij) en daarbij was het gewoon een angstfase. Beetje spannende dingen zien en dat uiten in blaffen.
Inderdaad net zo gedaan als dagmar en toen was het ook snel weer voorbij.
Nu 2 maanden later kan ik ook gewoon hele wandelingen maken in het donker, dus het komt zo goed als vanzelf weer goed

[Crescent]

Je mag er best voor je hond zijn als hij onzeker is over de situatie. "De angst erin aaien" is achterhaald. De RR is een waak/erf/verdedigings/en jachthond geloof ik? Dus ze doet precies wat ze moet doen. Mijn honden zijn ook veel waakser als het schemert of donker is.

[Expedition]

Esther en Doyaquba, fijn dat het bij jullie helemaal goed is gekomen, dat geeft hoop

Crescent ik doe het ook niet af alsof het niks is. Ik erken dat ze iets ziet en roep haar bij me en beloon haar voor het zitten en daarna voor het stil kijken. Bij het kijken kruipt ze ook vaak tegen mijn been aan. Dan geef ik haar een aai over haar bol, zeg dat ze het goed doet en vraag of ze nog even gaat plassen. Alles op een rustige manier. De angst erin aaien vind ik zelf ook achterhaald. Bij andere dingen die ze spannend vindt bied ik haar ook steun als ze daar behoefte aan heeft, ik wil wel dat mijn hondje naar mij komt als ze iets spannend vindt en niet dat ze het allemaal maar zelf uit moet zoeken.

Ze doet inderdaad waarvoor ze gefokt is, maar het mag wel wat minder. De buurman kreeg laatst bijna een rolberoerte toen hij zijn vuilnis weg kwam gooien, en ik ook haha.

Edit: een woord

[tobi__]

Ik zou het niet als waaks zien. Veel honden zijn in de schemer/avond alerter dan overdag. Hoe je het nu doet lijkt me helemaal prima. Vooral geen te groot ding van maken.

Merk het ook aan Tobi. Als we in de schemer of in het donker de laatste ronde lopen kan hij heel heftig reageren op een geluid/beweging. Lang niet altijd, maar je merkt dat hij alerter is dan overdag. In mijn ogen niets mis mee mits het te corrigeren valt en het niet te hevig wordt.

[Budkes]

Het heeft ook helemaal niets met waaksheid te maken maar juist met onzekerheid, zoals een aantal al aangaven.
Als ze het uit waaksheid zou doen zou ze daarbij heel ander gedrag vertonen. Ik heb er hier 1 die ook niet zo dapper was en al blaffend en grommend het liefst uit het zicht verdween, puur onzekerheid. Ik heb er ook 1 die met 15 weken al blaffend en grommend voorwaarts ging om de vijand even te laten zien wie de baas is, al dan niet met mij in zijn kielzog. Daar zat geen spoortje onzekerheid bij.

Maar wat jij nu doet doe je precies goed.
Gewoon rustig begeleiden en steunen tot deze angstfase voorbij is. Als ze op je kan rekenen is de kans veel groter dat ze uitgroeit tot een stabiele volwassen hond.

[S@ndr@]

er zullen nog wel meer fase`s komen rust kan je redden.. de rest is allemaal al gezegd, ga zo door zou ik zeggen

[Expedition]

Ik denk zelf ook dat het onzekerheid is. Op zich vind ik het niet zo erg, juist omdat ze zich laat corrigeren of meteen steun bij mij zoekt waarna ze alsnog haar behoefte gaat doen. Gister had ze het toevallig overdag bij iemand die aan het vissen was. Hij zat op de steiger waar we dagelijks overheen lopen tijdens ons rondje. Ze ging eerst flink tekeer maar wilde daarna eigenlijk wel even goed kijken. Een hengel is natuurlijk super interessant. Toen de beste man dwars door haar gedrag heen keek en wat lieve dingen tegen haar zei was ze om en dook ze bijna bij hem op schoot. Toch een positieve ervaring voor haar.

Ik ben wel blij te horen dat meer mensen hiermee te maken hebben/hadden en dat jullie je ervaringen delen

[Fotogravinnetje]

Vissers zijn inderdaad best spannend. Vinden mijn hondjes ook. Ze hebben ze nu alleen zo vaak gezien dat de ergste spanning er wel af is. Gait trekt zich er niets meer van aan (behalve als ze op hun hurken zitten, dat blijft verdacht), en Elco moet altijd even melden dat hij ze gezien heeft (maar dat voorkom ik liever, hou niet van herrieschoppers )

[Expedition]

Even een update, misschien leuk om te lezen voor de mensen die hetzelfde meemaken. We zijn nu ruim 3 weken verder en N.yo is een stuk zekerder geworden. Het grommen is enorm afgenomen, dit doet ze alleen nog als er echt onverwachts iemand de hoek om komt maar is dan nog steeds goed te corrigeren. Verder wil ze nu wel graag een rondje lopen Hierbij is ze nog wel onzeker, ze houdt alles goed in de gaten 's avonds maar ik zie steeds meer ontspannen stukjes. Ik houd verder gewoon haar tempo in hoe ver we gaan, maar het rondje wat we overdag lopen voor een korte plas is nu geen probleem meer.

[laeken]

Wat ik het meest essentieel vind in deze is dat jij je schouders recht houdt en super zelfverzekerd rondloopt en NIET reageert. Dus niet corrigeren. Gewoon doorlopen.
Je hond zal elke reactie van jou op dit gedrag als bevestiging ervaren. Reageer jij op de hond dan is het inderdaad eng. Mijn honden reageren in angst nooit op elkaar. Als Guus bang is loopt Bas gewoon door en kijkt ze niet eens naar hem. Ik neem altijd mijn honden als voorbeeld. Als Bas doorloopt met een hoge staart en zonder blikken of blozen ziet Guus dat het goed is. Andersom werkt het precies zo.

[Expedition]

Een beetje een late reactie, maar @Laeken, dat heb ik inderdaad later ook toegepast. Ze is nu ruim 6 maanden oud en loopt nu prima in het donker. We kunnen nu gewoon een relaxte normale avondronde lopen. Ook als we vreemden tegen komen is er niks meer aan de hand. Ze is nog wel heel alert maar kijkt naar mij, ziet dat ik het niet interessant vind en hup ze gaat verder met snuffelen (of waar ze ook mee bezig was). Ik ben nog steeds helemaal blij met haar en geniet van de (mentale) sprongen die ze maakt.