Vanmiddag naar de dierenarts geweest, voor medicatie en zo ben ik terug zonder hondje.
Hij heeft zich precies zo laten zien als hij was.
De beste man heeft nooit een uitgesproken mening en stelt ook nooit zelf euthanasie voor.
Hij vond hem te gevaarlijk en was voor iedereen bang dat het vroeg of laat tot een ernstig incident zou komen. Het zou op hetzelfde uitkomen en dat wilde hij me besparen.
Hij had gelijk, had het nodig dat van een onbevooroordeeld persoon te horen. Om te stoppen met vooruit blijven schuiven.
Hij was alleen gelukkig geweest op een paar hectare land met een hek van drie meter en iemand die daar eens per dag een kippenpoot overheen flikkert.
Toen het slaapmiddel begon te werken heeft hij geprobeerd mijn ex, z'n grote maat toe te takelen.
De muilkorf moest terug om.
Even later werd hij echt ontspannen, die hele verbeten bek viel van hem af

Ik vind het vreselijk dat hij nooit meer een vrolijke ontspannen huishond heeft kunnen worden en dat ik dit heb moeten doen.
Hij heeft eindelijk rust. Dag hondje.