

Alle pups hadden al direct een baasje, voor dit nest had iedereen die uiteindelijk aan bod kwam lang gewacht, minstens 9 maanden wel. Het zat helemaal goed, want stuk voor stuk hadden ze leuke plannen voor hun toekomstige pup. De schok was dan ook best groot toen ik werd gebeld toen de pups ruim 6 weken waren. Een huilende vrouw aan de lijn die met pijn in haar hart moest bekennen dat een pup voor hen gewoon echt niet uit kwam nu, vanwege medische problemen binnen het gezin. Vreselijk, maar ze hadden wel gelijk dat een pup nu niet past. En dus ging ik op zoek naar een ander thuis voor één van de teefjes. Ik had na de geboorte wat mensen moeten teleurstellen omdat er te weinig pups waren, maar die waren inmiddels allemaal voorzien. Ofwel ze hadden inmiddels een Tollerpup van een andere fokker, of ze waren voor een ander ras gegaan. En ook van de zogenaamde reservelijst viel iedereen af, om verschillende redenen. Een stel moest nee zeggen omdat hun volwassen Toller precies die week z'n kruisbanden scheurde en lang moet revalideren, weer een andere had zojuist te horen gekregen dat één van hun honden botkanker blijkt te hebben, dan nog één waarbij verhuisplannen roet in het eten gooien. Het was verbazingwekkend hoe veel pech en slechte timing er aan te pas kwam

Na wat rondvragen kwam ik voor 2 weken geleden in contact met een stel dat was doorverwezen door een collegafokker. Ze klonken precies als dat wat kleine Zipfizz nodig had: veel tijd en energie voor de hond en de wil om er mee aan de slag te gaan in de hondensport. Welke sport wisten ze nog niet, maar samenwerking stond voorop

Tot ik gister een appje kreeg van haar nieuwe eigenaar. Wederom positieve berichten, en de vraag of ze me 's avonds even kon bellen. Ik had er een raar gevoel over, maar vertelde mezelf dat ik niet zo moeilijk moest doen, gewoon even wat vragen van een nieuwbakken puppy-eigenaar, want alles gaat super verder! Maar niet dus..ik nam de telefoon op en sprak een geëmotioneerde puppybaas. Na wat doorvragen bleek het niet het gebruikelijke gevoel dat pups je soms wel geven, omdat pups in huis heus niet altijd leuk zijn


En nu...nu blijft ze toch. Ondanks dat ik 4 honden echt veel vind. Ik heb mezelf voorgenomen om altijd te handelen in het belang van de pup. Ze werd geplaatst omdat ik overtuigd was dat ze het daar beter zou hebben dan hier, dat ze daar meer tijd en aandacht voor haar zouden hebben. Dat blijkt niet zo te zijn, en er zit een limiet aan hoe vaak ik een hond wil laten verhuizen. Dus ze blijft, ze past naadloos in de roedel hier, en dan heb ik zelf in de hand dat het goed met haar gaat

Daar hoort nog wel een laatste naamsverandering bij. Zipfizz/Zippy bekt niet lekker in combinatie met Bizzy, dus het wordt nu heel iets anders: Minttu.
Net thuis, weer even in de roedel voegen


Lief Minttu-meisje..


