Volledig eigen plan trekken

[blondie]

Wil het even kwijt, advies mag, maar weet zelf ook dat aanlijnen het beste is, maar mijn hemel die Jol de laatste tijd
Deels is het grappig, deels denk ik doe je het nu willens en wetens of niet.
Soms lijkt ze doof.. anderzijds, als de koelkast of een kastdeur open gaat is ze er als de kippen bij
Op vakantie... wij staan op een groot veld.. ineens Jol weg...
Met veel overreden kwam ze dan toch van het pad af weer terug het veld op, onder het prikkeldraad door.
Dat paadje hadden we al eens gelopen, en dat leidde naar een klein beekje waar ze zich kostelijk vermaakt had.
Vijf minuten later, Jol weer weg, mijn vriend kijken en roepen. Ze staat stil op het pad, kijkt hem aan en denkt
Weg was ze
Goed, vriend in paniek, stel dat ze ons kwijt is en de verkeerde kant op rent!
Ik onder het prikkeldraad door gekropen en het pad af.. staat ze vlak voor het watertje te kijken richting mij, "héhé, ben je daar eindelijk!" en hobbelt het water in om te gaan spelen
Wat later ..
Open veld en ze loopt wat te kuieren, ineens neemt ze het rit aan, maar ik zag een draaihek en wilde niet dat ze daar zomaar doorheen ging.
JOL!, JOLLY!.. heel hoog fluiten..Toen keek ze op. Komen ho maar. Maar goed, ik ben ook niet gek en floot Aak mee en liep terug... en toen kwam ze ineens aanrennen
Ineens maakte ze weer rechtsomkeert met de zelfde gang nadat ze mijn vriend had begroet en schoot zo dat hek door om bij een koe te gaan rollen, die dus achter dat draaihek stond
Gisteren is ze lekker bij me, zoals altijd haar ding aan het doen, beetje rollebollen, gras maaien en ik ben met Aki aan het spelen..
Ineens is Jol foetsie.. zie ik nog net de witte pluimstaart onder het prikkeldraad verdwijnen om verder richting huis te lopen.
Roepen heeft gewoon geen zin.
Ik er weer achteraan, en halverwege blijft ze staan met een kop van zo, "ben je me toch maar gevolgd ".
Echt wat een wijf joh.

We geven haar nu weer de "senielpilletjes" en ze is een stuk levendiger en helderder weer geworden.. maar ook een stuk eigenwijzer.
Het zal ook aan de leeftijd liggen denk ik.. mijn andere wat oudere hond ging ook al van die maffe dingen doen naarmate hij ouder werd.
Het houd je scherp zullen we maar zeggen

[Sandra&co]

Ik vind dit soort verhalen héérlijk.


Bij een ander.

[crutz]

Wil het even kwijt, advies mag, maar weet zelf ook dat aanlijnen het beste is, maar mijn hemel die Jol de laatste tijd
Deels is het grappig, deels denk ik doe je het nu willens en wetens of niet.
Soms lijkt ze doof.. anderzijds, als de koelkast of een kastdeur open gaat is ze er als de kippen bij
Op vakantie... wij staan op een groot veld.. ineens Jol weg...
Met veel overreden kwam ze dan toch van het pad af weer terug het veld op, onder het prikkeldraad door.
Dat paadje hadden we al eens gelopen, en dat leidde naar een klein beekje waar ze zich kostelijk vermaakt had.
Vijf minuten later, Jol weer weg, mijn vriend kijken en roepen. Ze staat stil op het pad, kijkt hem aan en denkt
Weg was ze
Goed, vriend in paniek, stel dat ze ons kwijt is en de verkeerde kant op rent!
Ik onder het prikkeldraad door gekropen en het pad af.. staat ze vlak voor het watertje te kijken richting mij, "héhé, ben je daar eindelijk!" en hobbelt het water in om te gaan spelen
Wat later ..
Open veld en ze loopt wat te kuieren, ineens neemt ze het rit aan, maar ik zag een draaihek en wilde niet dat ze daar zomaar doorheen ging.
JOL!, JOLLY!.. heel hoog fluiten..Toen keek ze op. Komen ho maar. Maar goed, ik ben ook niet gek en floot Aak mee en liep terug... en toen kwam ze ineens aanrennen
Ineens maakte ze weer rechtsomkeert met de zelfde gang nadat ze mijn vriend had begroet en schoot zo dat hek door om bij een koe te gaan rollen, die dus achter dat draaihek stond
Gisteren is ze lekker bij me, zoals altijd haar ding aan het doen, beetje rollebollen, gras maaien en ik ben met Aki aan het spelen..
Ineens is Jol foetsie.. zie ik nog net de witte pluimstaart onder het prikkeldraad verdwijnen om verder richting huis te lopen.
Roepen heeft gewoon geen zin.
Ik er weer achteraan, en halverwege blijft ze staan met een kop van zo, "ben je me toch maar gevolgd ".
Echt wat een wijf joh.

We geven haar nu weer de "senielpilletjes" en ze is een stuk levendiger en helderder weer geworden.. maar ook een stuk eigenwijzer.
Het zal ook aan de leeftijd liggen denk ik.. mijn andere wat oudere hond ging ook al van die maffe dingen doen naarmate hij ouder werd.
Het houd je scherp zullen we maar zeggen

Kan natuurlijk prima dat ze wat hardhorend en zo wordt maar ook idd dat ze gewoon meer maling aan jullie heeft

Umi deed dat nooit bij mij maar wel bij anderen. Een oppas is haar volgens het verhaal eens 1,5 uur kwijt geweest op ons eigen omheinde terrein

[blondie]

Ze is én hardhorend (en staar), maar ik merk ook dat ze soms lak aan ons heeft.
Maar goed, ik loop negen van de tien keer de andere kant op (haar in de smiezen houdend) en mijn vriend gaat haar tegemoet of rent achter haar aan, en dat laatste heeft ze donders goed door
Maar mijn vriend staat ook vaak aan de trap te roepen voor de laatste ronde, en dan ligt ze gewoon in huis te snurken en doet ze een oog open, maar blijft liggen omdat ze geen zin heeft
is trouwens een valkuil van hem ook bij Aki.. hier bij mij is bij mij komen, hier van hem is dat de honden blijven staan en hij loopt in
Ach ze is gewoon Jol, lekker eigenwijs en naarmate ze ouder wordt neemt dat toe, want dat accepteren we van senioren

[Lanavandevledders]

bijna haar hele leven luisterde ze perfect, maar
mijn staby deed dit ook toen ze ouder werd, 14 plus, werd ook dovig, in het veld achter reeen en hazen aan,
kon dan roepen wat ik wou, maar ze ging, dwars door brede sloten, prikkeldraad, omheiningen noem maar op,
als ze dan de wedstrijd had verloren, na een km of 3/4, kon ze op haar manier niet weer terug door alle obstakels komen, dan moest ik haar gaan halen, ze hoorde mij niet en wist de weg terug ook niet meer, zal ook wel wat dement zijn geweest.
nou tis me twee keer gebeurd, toen kwam ze aan de lange lijn, en niet meer los. pfffff

[blondie]

Ik hou er ook van.
Echt weglopen niet trouwens maar gewoon even je eigen plan trekken en de baas de schijt laten krijgen, ja hoor

Nu heb ik Jol even als ouder wordende hond als voorbeeld.

Mijn herder teefje kon er ook wat van bij anderen, en in het begin bij mij.
Ik vond het toen echt niet grappig (nu kan ik er inmiddels wel om lachen).
Jol is behoorlijk eigenwijs (kent ook nauwelijks commando's daarom ook verrekte moeilijk om een poseerfoto te maken..)
Maar Bluf was ook zo'n trut.. die ging in de nacht het park door alleen terwijl ik met Finn me had verstopt in de bosjes.. de eeuwenoude truc van "als ze je kwijt zijn, komen ze je wel zoeken" nou, dat werkte bij Finn prima, maar Bluf dacht ik ga lekker een rondje park doen, en ik vind jullie toch wel weer
En toen pa haar meenam voor een wandeling dichtbij huis en ze de bal niet wilde loslaten werd hij boos op haar.
Nou zeg
Weg was Bluf.. pa met het angstzweet op hoofd en in handen, onderwijl Bluf roepend door het park..
Vroeg iemand "zoek je er nog zo een?" wijzend naar Finn die braaf naast hem liep..

"Die zit al bij de voordeur van haar huis te wachten".
Pa liep nog in het park en Bluf zat al thuis bij de voordeur te wachten met de bal in de bek
Nog steeds zegt mijn vader "wat een eigenwijze trut was dat zeg!". Die twee zijn ook nooit een match geworden.
Achteraf kan ik er om lachen, maar goed.. ik heb toch liever een hond die gewoon als het erop aan komt betrouwbaar bij je blijft of komt wanneer je roept , al moet ik zeggen dat de streken van Bluf nog altijd een glimlach op mijn snoet toveren als ook bij mijn vriend. Het was een bijzonder aanhankelijke teef, zeer lief, maar ze kon de meest gekke fratsen ineens uithalen waar je gewoon echt niet op was bedacht, gelukkig geen agressie of zo, maar ze dacht gewoon niet na en deed gewoon
En met Jol heb ik dat nu ook..eigenwijs is niet helemaal mijn ding, maar ik heb het leren waarderen.
En ik denk ook wel dat ik met Jol en destijds met Bluf de gulden middenweg heb weten te vinden, geen kadaverdiscipline, dat zit en zat er gewoon niet in, maar belangrijke dingetjes werd/word wel weer naar geluisterd en dat is prima.

Bij Jol merk ik dat ze bereid is om meer te kijken/oogcontact te zoeken en handgebaren leert herkennen, mooie bijkomstigheid is dat Aki dat ook direct mee oppakt.
Uiteraard alleen als het haar uitkomt, maar een klap in mijn handen hoort ze nog wel, dus dan kijkt ze ook wel op
Ben af en toe net zo'n nitwit denk ik als je me ziet lopen.. klappen in mijn handen, gebaren maken etc..
Of net als gisteren intern vloekend met Aki in mijn kielzog achter haar aan rennen, en dan met het vingertje voor haar ogen
Waarop ze kwispelend reageert en met een vloeiende beweging haar kop door de halsband steekt

[DeDiana]

Haha, ik lees zo veel herkenbare dingen!

Taartje heeft die combinatie ook van heel erg geneigd zijn haar eigen gang te gaan, eigenzinnigheid en doof zijn.
Toen ze bij mij kwam, was ze nog niet helemaal doof en kon ze nog wel op veilige plekken los lopen bijvoorbeeld. Dan verdween ze wel af en toe, maar uiteindelijk kwam ze toch blij aanspurten als ze me hoorde roepen of vond ze me op gehoor terug. Maar nu is ze echt stokdoof, hoort helemaal niets meer en nadat ze een paar keer heel erg in paniek raakte als ze me opeens niet meer zag, mijn geroep niet hoorde en finaal de verkeerde kant op rende, gaat ze dus niet meer los op wandelingen. Overigens kan het bij Taartje zomaar zo zijn dat ze pas na drie uur zelf struinen zonder ook maar één keer op of om te kijken waar ik ben, ineens bedenkt dat ze mij kwijt is en gaat zoeken, maar het kan ook na een kwartier al gebeuren. Op veilige plekken liet ik haar wel eens graven en ging dan met de andere honden nog een halfuur verder wandelen en dan pikte ik haar op de terugweg gewoon weer op bij die graafplek (wel met gps om hoor, zodat ik tussentijd kon kijken of ze nog gewoon op die graafplek stond). Dan had ze me echt niet gemist in de tussentijd
Ik kan haar uiteraard ook niet naar me toe roepen als ze in de tuin is en ze moet naar binnen komen, maar het voordeel is wel dat ze erg op de andere honden let. Als ik de andere honden roep en die rennen naar de deur toe, rent Taartje daar dus gewoon achteraan. Als ze toevallig net naar me kijkt, kan ik haar wel wenken, dat gebaar snapt ze inmiddels prima.

Maar goed, ook als ze wel normaal zou horen zou ik nog steeds geen absolute gehoorzaamheid van haar hoeven te verwachten. Ze kan zichzelf véél te goed redden, heeft mij niet nodig voor vermaak en heeft allerlei eigen hobby's en bezigheden gedurende de dag die helemaal niets met mij te maken hebben en waar ze mij niet voor nodig heeft Dat hebben mijn andere honden veel minder, die zijn veel volgzamer en ook afhankelijker.

Maar ik kan er net als jullie over het algemeen vooral heel erg om lachen, het is ook nooit vervelend bedoeld, maar ze is gewoon een heel eigenwijze oma