Het HondenForum

Aglaia van nu net 2 jaar is sinds januari bij ons. Ze was zeer onzeker, had totaal geen zelfvertrouwen, was niets gewend, heel timide. Inmiddels is haar zelfvertrouwen aan het groeien en komt ze er langzaam achter dat ze ook een eigen willetje heeft. Naar mij toe dan, ze is nog erg onderdanig naar de galga's, komt niet voor zichzelf op. Dat eigen willetje vind ik prima, als ze niet geborsteld wil worden, rent ze gewoon weg. Is een fase, komt helemaal goed. Ze is een heel vrolijk meisje. Buiten, met de roedel vindt ze zichzelf heel wat, is ze alleen met mij negeert ze andere honden als ze aangelijnd is.

Ik wil haar laten steriliseren. Ik ga toch niet met haar fokken, al mijn dames zijn gesteriliseerd, lekker makkelijk zonder dat loopse gedoe Maar, is het al de juiste tijd ervoor. Wat zal het gaan doen met haar geestelijke ontwikkeling? Is het beter om te wachten en het volgend jaar te laten doen? Ze is in november vorig jaar voor het laatst (en eerst) loops geweest, windhonden worden zo elke 10-12 maanden loops, schijnt.

En nog een fotootje van de kleine meid

Tara schreef:Nee, het is nog geen tijd en voor mij zou het ook nooit tijd worden. Geen zin hebben in "dat loopse gedoe" zou voor mij geen argument zijn, en "toch niet (meer) willen fokken" ook niet. Ik heb mijn teven altijd intact gelaten, die loopsheid overleven we wel hoor.
Maar in dit geval zou ik me als ik jou was nog maar een keer heel goed achter mijn oren krabben, want dit type vacht gaat er niet van opknappen en dat zou ik echt ijselijk zonde vinden van zo'n prachtig hondje.

Dit dus. Ik heb twee van mijn vorige honden laten castreren toen ze baarmoederontsteking kregen en dat vond ik al erg.

Maar goed, er zijn hier ook genoeg voorstanders.

Maar voor mij zou het dus ook nooit tijd worden. Vind het al erg als het medisch noodzakelijk is.

Met zo'n vacht zou ik inderdaad niet zonder medische noodzaak castreren. Loopsheid is ook nog eens maar ongeveer eens per jaar zeg je, dus dat is 3 weken last per jaar. Last voor jou wel te verstaan. Castratenvacht bij dit vachttype betekent het hele jaar door ongemak voor je hond (te dichte vacht, grote kans op klitten) en regelmatig intensieve vachtverzorging, terwijl je nu waarschijnlijk zelfs nauwelijks hoeft te kammen

Ik zou het echt niet doen, castreren dan hè. Ze wordt zó weinig loops en dan ook nog met die vacht... Steriliseren zou je kunnen overwegen maar dan wordt ze wel nog gewoon loops (is ze alleen onvruchtbaar). Andere optie is ovarian saving spaying - wel de baarmoeder eruit niet de eileiders - dan wordt ze nog wel hormonaal loops alleen zal ze dan niet meer bloeden en kan ze ook niet drachtig worden.

't eerste wat ik dacht was: Nee, die vacht! Ik heb een jaar lopen dubben of ik 't wel zou doen of niet, mijn dames waren al wat ouder als jouw prinses toen ik de knoop door hakte. Wat heb ik spijt, niet te doen.
De ergste verandering heb ik bij Laicka meegemaakt, ik ben alweer 2 jaar aan het zoeken naar voeding dat ze niet te dik wordt, tot nu toe hebben we nog geen succes. De simpele oplossing daarvoor is nog meer wandelen maar hoe erg ik het haar ook gun, ik heb niet de tijd om 4 tot 5 uur buiten te lopen voor haar. Eten is sowieso een ding geworden, haar verlangen naar eten is sinds de castratie het belangrijkste deel in haar leven geworden, op straat, in huis, horror. Ze is qua karakter lastiger geworden, zo goed als elke hond vindt ze stom ipv sommige honden en ze is niet bang om daar naar te handelen, ook niet richting mijn andere meisje. Bezitsagressie konden we ook aan het lijstje toevoegen. Er is een gedragsdeskundige bij gekomen om dit weer in goede banen te leiden. Leuk joh, 2 teven in huis dan.
En dan als laatste, de klapper op de vuurpijl, die vacht. Wat een ramp. Ze moet 4 keer per jaar naar de trimster want anders is er geen houden meer aan. Mijn mooie meisje die vroeger de mooiste vacht ooit had is verandert in een ontplofte wolbaal.
Het kan ook meevallen. Haar halfzusje, mijn Fix, heeft op de vacht na, geen van deze problemen erbij gekregen en zelfs haar vacht is niet dusdanig doorgeschoten waardoor ik deze zelf nog kan doen.
Ik weet één ding, bij de volgende teef neem ik de risico's qua mamatumoren en baarmoederontsteking voor lief en zolang ze geen heftige bijverschijnselen van haar loopsheden heeft, blijft het kippenhok er gewoon lekker in.

Laura84 schreef: Ik weet één ding, bij de volgende teef neem ik de risico's qua mamatumoren en baarmoederontsteking voor lief en zolang ze geen heftige bijverschijnselen van haar loopsheden heeft, blijft het kippenhok er gewoon lekker in.

En voor bmo kan je dan nog kiezen voor ovary saving spay/hysterectomie dan heeft ze geen baarmoeder meer maar is hormonaal wel intact.

crutz schreef:

Laura84 schreef: Ik weet één ding, bij de volgende teef neem ik de risico's qua mamatumoren en baarmoederontsteking voor lief en zolang ze geen heftige bijverschijnselen van haar loopsheden heeft, blijft het kippenhok er gewoon lekker in.

En voor bmo kan je dan nog kiezen voor ovary saving spay/hysterectomie dan heeft ze geen baarmoeder meer maar is hormonaal wel intact.

daar heb ik het inderdaad over gehad met mijn DA en hij zei dat de aansluiting van de baarmoeder (volgens mij de baarmoedermond), wel bleef zitten en alsnog kon ontsteken en de operatie daarvoor zo veel moeilijker is omdat ze er gewoon bijna tot niet meer bij kunnen dan

Niet zo veel toe te voegen aan mijn voorgangers. Het automatisme waarmee sommige teven gecastreerd worden, staat me ook verschrikkelijk tegen.

Ik sluit me aan bij mijn voorgangers en zou het niet doen. De vacht kan er echt veel slechter van worden. Onze vorige groenendaeler had een plofvacht gekregen waar ik zo goed als wekelijks een berg haar uit kon kammen.
Qua karakter worden teven vaak wat scherper, iets dat ik ook niet zou willen bij een onzeker hondje.

Die loopsheid is prima vol te houden, zeker als ze maar eens per jaar loops zou worden. Ik heb er hier tot nu toe totaal geen moeite mee gehad en heb zo goed als alles gedaan wat ik normaal ook doe. Enige wat ik lastig vond, was de schijnzwangerschap daarna, maar daar had ze zelf geen last van.

Laura84 schreef:

crutz schreef:

Laura84 schreef: Ik weet één ding, bij de volgende teef neem ik de risico's qua mamatumoren en baarmoederontsteking voor lief en zolang ze geen heftige bijverschijnselen van haar loopsheden heeft, blijft het kippenhok er gewoon lekker in.

En voor bmo kan je dan nog kiezen voor ovary saving spay/hysterectomie dan heeft ze geen baarmoeder meer maar is hormonaal wel intact.

daar heb ik het inderdaad over gehad met mijn DA en hij zei dat de aansluiting van de baarmoeder (volgens mij de baarmoedermond), wel bleef zitten en alsnog kon ontsteken en de operatie daarvoor zo veel moeilijker is omdat ze er gewoon bijna tot niet meer bij kunnen dan

Ehhhmmm ik hoorde vd week ook dat jouw dierenarts voorstander is van voor de 6 maanden castreren

Nanna schreef:Als ze echt maar 1x per jaar loops wordt zou ik de handel laten zitten. En dan voornamelijk vanwege die mooie vacht. Want je kunt er donder op zeggen dat dat een pluisberg gaat worden.

Mila wordt ca. één keer per 13-15 maanden loops en voor mij is de vacht ook een belangrijke reden om niet te castreren, tenzij het echt moet. Ze heeft geen last van de loopsheden of schijnzwangerschappen en die één keer per jaar overleven we ook wel.

crutz schreef:

Laura84 schreef:

crutz schreef:

Laura84 schreef: Ik weet één ding, bij de volgende teef neem ik de risico's qua mamatumoren en baarmoederontsteking voor lief en zolang ze geen heftige bijverschijnselen van haar loopsheden heeft, blijft het kippenhok er gewoon lekker in.

En voor bmo kan je dan nog kiezen voor ovary saving spay/hysterectomie dan heeft ze geen baarmoeder meer maar is hormonaal wel intact.

daar heb ik het inderdaad over gehad met mijn DA en hij zei dat de aansluiting van de baarmoeder (volgens mij de baarmoedermond), wel bleef zitten en alsnog kon ontsteken en de operatie daarvoor zo veel moeilijker is omdat ze er gewoon bijna tot niet meer bij kunnen dan

Ehhhmmm ik hoorde vd week ook dat jouw dierenarts voorstander is van voor de 6 maanden castreren

Edit, quote verkeerd gedaan. Maar 't klopt inderdaad dat ie dat zegt, ik ben het lang niet altijd met hem eens

Hartelijk dank voor jullie meningen. Ik zal mij inderdaad nog eens goed achter de oren krabben. Het ging mij niet eens zozeer om het uiterlijk, maar meer om het veranderen van haar karakter. Hmmm. Nog maar even verder denken dus.

Qua karakter en gedrag is het denk ik lastig te voorspellen welke invloed castratie zal hebben. Je hoort bij teven veel verschillende ervaringen: teven die pittiger worden, teven die wat stabieler worden en teven die helemaal niets veranderen. Amy is na de castratie pittiger/assertiever geworden naar vreemde honden, maar in de roedel is zij nog steeds erg onderdanig. Die ontwikkeling kan net zo goed te maken hebben met het écht volwassen worden, maar mogelijk speelt de castratie ook een rol. Verder is zij qua gedrag niet veranderd.

Als er geen duidelijke reden is om haar te castreren, zou ik er nog eens goed over nadenken.
Wat is de reden dat je het wil laten doen?

Tja ik ben dan bij teven wel een voorstander van sterilisatie als je niet wilt fokken.
Onder andere vanwegen bmo of tumoren.
Nou heb ik een ras waarbij als ze eenmaal wat mankeren dus ook bmo een ingreep heel risicovol is. Ik wil dat niet afwachten. Maargoed mijn moeder heeft een heel klein York teefje die is 9 en niet gesterriliseerd en die heeft nooit wat gemankeerd. Dus het blijft lastig.

Tara schreef:Nee, het is nog geen tijd en voor mij zou het ook nooit tijd worden. Geen zin hebben in "dat loopse gedoe" zou voor mij geen argument zijn, en "toch niet (meer) willen fokken" ook niet. Ik heb mijn teven altijd intact gelaten, die loopsheid overleven we wel hoor.
Maar in dit geval zou ik me als ik jou was nog maar een keer heel goed achter mijn oren krabben, want dit type vacht gaat er niet van opknappen en dat zou ik echt ijselijk zonde vinden van zo'n prachtig hondje.

Helemaal mee eens! Mijn teefjes worden ook niet gesteriliseerd behalve Merle toen ze een bmo kreeg.

Het punt is dat ik 3 kennissen heb met chihuahuas die een Chi kwijt zijn geraakt omdat ze moesten opereren tijdens bmo ik ken idd ook genoeg mensen met honden die gezond blijven zonder sterilisatie. En ja voor een da is het een verkoop plaatje natuurlijk.

Saartje is nu al ruim 2 weken loops. En echt dat zit je makkelijk uit. Maar ik zou het mezelf nooit vergeven als ze bij de tweede of derde of 4e loopsheid bmo of erger krijgt. En dat had kunnen voorkomen.

Ik ken ook een hoop langharige hondjes waaronder chi waar het niks heeft gedaan met de vacht of heel weinig.
Dus daar ga ik het niet voor laten.

Overigens vind ik een Castratie/sterilisatie ook niet iets om luchtig over te doen. Of om die keuze maar te maken omdat het makkelijk is. De loopsheid an sich hoort er m.i gewoon bij. Anders moet je gewoon geen teef kiezen.

Tara schreef:Ieders eigen keus, maar ik vind dat je je ook niet te bang moet laten maken door doemscenario's en ik vind "geen zin hebben in loopsheid" gewoon echt geen goede reden. Ik erger me ook wild aan het schijnzwangere gepiep van mijn teef, en dat de ander altijd precies in het wedstrijdseizoen loops lijkt te worden bevalt me ook niet erg. Maar het is wat het is en doe het er wel gewoon mee.

Ik had mijn bericht nog wat aangepast. Wat betreft de loopsheid denk ik er wel het zelfde over.
Het komt echter wel genoeg voor dat hondjes bmo krijgen en met zulke ukkies is dat wel echt heel gevaarlijk. Ik heb daarom wel mijn keuze echt al gemaakt.

Ik vond gewoon dat dat ook besproken mag worden.

Chihuahua-paws schreef:

Tara schreef:Ieders eigen keus, maar ik vind dat je je ook niet te bang moet laten maken door doemscenario's en ik vind "geen zin hebben in loopsheid" gewoon echt geen goede reden. Ik erger me ook wild aan het schijnzwangere gepiep van mijn teef, en dat de ander altijd precies in het wedstrijdseizoen loops lijkt te worden bevalt me ook niet erg. Maar het is wat het is en doe het er wel gewoon mee.

Ik had mijn bericht nog wat aangepast. Wat betreft de loopsheid denk ik er wel het zelfde over.
Het komt echter wel genoeg voor dat hondjes bmo krijgen en met zulke ukkies is dat wel echt heel gevaarlijk. Ik heb daarom wel mijn keuze echt al gemaakt.

Ik vond gewoon dat dat ook besproken mag worden.

Waarom is dat met een kleinere hond gevaarlijker? Voor een grote teef is een bmo net zo goed gevaarlijk en de operatie enigszins risicovol.

DeDiana schreef:

Chihuahua-paws schreef:

Tara schreef:Ieders eigen keus, maar ik vind dat je je ook niet te bang moet laten maken door doemscenario's en ik vind "geen zin hebben in loopsheid" gewoon echt geen goede reden. Ik erger me ook wild aan het schijnzwangere gepiep van mijn teef, en dat de ander altijd precies in het wedstrijdseizoen loops lijkt te worden bevalt me ook niet erg. Maar het is wat het is en doe het er wel gewoon mee.

Ik had mijn bericht nog wat aangepast. Wat betreft de loopsheid denk ik er wel het zelfde over.
Het komt echter wel genoeg voor dat hondjes bmo krijgen en met zulke ukkies is dat wel echt heel gevaarlijk. Ik heb daarom wel mijn keuze echt al gemaakt.

Ik vond gewoon dat dat ook besproken mag worden.

Waarom is dat met een kleinere hond gevaarlijker? Voor een grote teef is een bmo net zo goed gevaarlijk en de operatie enigszins risicovol.

Omdat een narcose sowieso risicovoller is en als ze koorts of wat hebben helemaal.

Verstuurd vanaf mijn WAS-LX1A met Tapatalk

De narcose an sich is al risicovoller. Ze zijn gevoeliger voor onderkoeling, maar ook voor schommeling in de suikerspiegel en het narcosemiddel kan gemakkelijker te veel worden, er is veel minder marge. Dat valt echter wanneer ze gezond zijn goed bij te sturen, wanneer ze ziek zijn, worden deze risico's nog veel groter. Veel meer dan bij een grote hond.

DeDiana schreef:

Chihuahua-paws schreef:

Tara schreef:Ieders eigen keus, maar ik vind dat je je ook niet te bang moet laten maken door doemscenario's en ik vind "geen zin hebben in loopsheid" gewoon echt geen goede reden. Ik erger me ook wild aan het schijnzwangere gepiep van mijn teef, en dat de ander altijd precies in het wedstrijdseizoen loops lijkt te worden bevalt me ook niet erg. Maar het is wat het is en doe het er wel gewoon mee.

Ik had mijn bericht nog wat aangepast. Wat betreft de loopsheid denk ik er wel het zelfde over.
Het komt echter wel genoeg voor dat hondjes bmo krijgen en met zulke ukkies is dat wel echt heel gevaarlijk. Ik heb daarom wel mijn keuze echt al gemaakt.

Ik vond gewoon dat dat ook besproken mag worden.

Waarom is dat met een kleinere hond gevaarlijker? Voor een grote teef is een bmo net zo goed gevaarlijk en de operatie enigszins risicovol.

En ook, je laat er toch uit voorzorg niet alles uithalen wat maar kan ontsteken of waar je kanker aan kunt krijgen?

Domor schreef:De narcose an sich is al risicovoller. Ze zijn gevoeliger voor onderkoeling, maar ook voor schommeling in de suikerspiegel en het narcosemiddel kan gemakkelijker te veel worden, er is veel minder marge. Dat valt echter wanneer ze gezond zijn goed bij te sturen, wanneer ze ziek zijn, worden deze risico's nog veel groter. Veel meer dan bij een grote hond.

Duidelijk, bedankt!
Geldt dit voor alle kleinere dieren in het algemeen, dus ook voor katten en konijnen bijvoorbeeld, of specifiek voor kleine hondjes?

Schommeling in de bloedsuikerspiegel is over het algemeen specifiek voor rassen die zeer klein zijn voor de diersoort. Dosering narcose is wel extremer indien zeer klein voor de diersoort, maar kleinere diersoorten zijn wel gevoeliger voor narcose. Het is één van de redenen waarom veel dierenartsen hamsters niet durven opereren. Cavia's moeten eigenlijk via gasnarcose gesedeert worden, anders is er best veel kans op uitval (in de VS was 5-10% sterfte bij narcose niet ongewoon bij cavia's bij gewone narcose), ook bij konijnen is gasnarcose sterk aan te raden. Wakker worden bij knaagdieren (en konijnen) gebeurt eigenlijk altijd op een warmtemat.

Katten durf ik niets over te zeggen, daar kom ik te weinig in aanraking mee.

DeDiana schreef:

Domor schreef:De narcose an sich is al risicovoller. Ze zijn gevoeliger voor onderkoeling, maar ook voor schommeling in de suikerspiegel en het narcosemiddel kan gemakkelijker te veel worden, er is veel minder marge. Dat valt echter wanneer ze gezond zijn goed bij te sturen, wanneer ze ziek zijn, worden deze risico's nog veel groter. Veel meer dan bij een grote hond.

Duidelijk, bedankt!
Geldt dit voor alle kleinere dieren in het algemeen, dus ook voor katten en konijnen bijvoorbeeld, of specifiek voor kleine hondjes?

Voor katten niet echt. Maar mijn kat weegt 7 kg. Saartje 2.
En ik laat ze enkel onder narcose gaan onder hartbewaking.

Ik heb de keuze nu ze gezond is. En natuurlijk kann ik het afwachten. Maar als ze bmo of tumoren krijgt dan is de kans dat ze goed uit de narcose komt wel echt kleiner. Dus ik doe het toch liever nu ze gezond is.

En eerlijk gezegd kan het me mijn reet roesten wat een ander daarvan vind. Wij maken die keuze wel overwogen, en dat is dus aan ons

DeDiana schreef:

Domor schreef:De narcose an sich is al risicovoller. Ze zijn gevoeliger voor onderkoeling, maar ook voor schommeling in de suikerspiegel en het narcosemiddel kan gemakkelijker te veel worden, er is veel minder marge. Dat valt echter wanneer ze gezond zijn goed bij te sturen, wanneer ze ziek zijn, worden deze risico's nog veel groter. Veel meer dan bij een grote hond.

Duidelijk, bedankt!
Geldt dit voor alle kleinere dieren in het algemeen, dus ook voor katten en konijnen bijvoorbeeld, of specifiek voor kleine hondjes?

Ik weet niet of het voor alle dieren geldt maar mijn da heeft ooit gezegd dart konijnen ontzettend moeilijk onder narcose gaan. Mijn konijn van 1,5 kilo had net zoveel narcose nodig als Dushi van 4 kg. Dat is een groot risico want ineens is het dan te veel.

Domor schreef:Schommeling in de bloedsuikerspiegel is over het algemeen specifiek voor rassen die zeer klein zijn voor de diersoort. Dosering narcose is wel extremer indien zeer klein voor de diersoort, maar kleinere diersoorten zijn wel gevoeliger voor narcose. Het is één van de redenen waarom veel dierenartsen hamsters niet durven opereren. Cavia's moeten eigenlijk via gasnarcose gesedeert worden, anders is er best veel kans op uitval (in de VS was 5-10% sterfte bij narcose niet ongewoon bij cavia's bij gewone narcose), ook bij konijnen is gasnarcose sterk aan te raden. Wakker worden bij knaagdieren (en konijnen) gebeurt eigenlijk altijd op een warmtemat.

Katten durf ik niets over te zeggen, daar kom ik te weinig in aanraking mee.

Ik kan me voorstellen dat bij zo'n klein lijfje de dosering nauwer komt, maar wist niet dat er ook ander fysieke factoren meespeelden.
Ik heb zelf ook geen 'makkelijke' rassen/types wat betreft narcoses, dus ik weet niet beter dan dat dierenartsen er altijd heel zorgvuldig en voorzichtig mee zijn. Amy ging destijds ook onder gasnarcose met hartbewaking, warmtemat en -deken en nog wat aanpassingen omdat zij wat 'stroperiger' bloed heeft zoals de meeste windhonden. Collies schijnen ook heel vaak slecht op infuusnarcose te reageren en op de combinatie dormitor + ketamine, dus daarvoor wordt ook gasnarcose aangeraden en verschillende middelen om de narcose in te leiden kunnen bij collies niet worden gebruikt vanwege het MDR1-gendefect.
Maar bij mijn kat van 2,5 kilo werd dan weer nergens over gesproken, die kon gewoon onder narcose zonder problemen en kwam daar ook normaal weer uit. Dus vandaar dat het voor mij totaal nieuw was dat het voor kleinere dieren anders/risicovoller is.

Chihuahua-paws schreef:

DeDiana schreef:

Domor schreef:De narcose an sich is al risicovoller. Ze zijn gevoeliger voor onderkoeling, maar ook voor schommeling in de suikerspiegel en het narcosemiddel kan gemakkelijker te veel worden, er is veel minder marge. Dat valt echter wanneer ze gezond zijn goed bij te sturen, wanneer ze ziek zijn, worden deze risico's nog veel groter. Veel meer dan bij een grote hond.

Duidelijk, bedankt!
Geldt dit voor alle kleinere dieren in het algemeen, dus ook voor katten en konijnen bijvoorbeeld, of specifiek voor kleine hondjes?

Voor katten niet echt. Maar mijn kat weegt 7 kg. Saartje 2.
En ik laat ze enkel onder narcose gaan onder hartbewaking.

Ik heb de keuze nu ze gezond is. En natuurlijk kann ik het afwachten. Maar als ze bmo of tumoren krijgt dan is de kans dat ze goed uit de narcose komt wel echt kleiner. Dus ik doe het toch liever nu ze gezond is.

En eerlijk gezegd kan het me mijn reet roesten wat een ander daarvan vind. Wij maken die keuze wel overwogen, en dat is dus aan ons

Natuurlijk is dat aan jullie
Mijn kat woog ten tijde van haar castratie ook maar 2 kilo en toen ze geopereerd werd aan een gescheurde kruisband 2,5 kilo, maar toen heeft de dierenarts nooit iets gemeld over extra risico van de narcose. Maar zij was inderdaad wel gewoon gezond ten tijde van de operaties.

Bij mijn katten ook nooit. Moet wel zeggen altijd katers gehad. En die laat ik sowieso "helpen" maar dat is een veel kleinere ingreep. reuen dan weer niet. Dex blijft dan ook intact.
Maar omdat ik toch echt vaak hoor over Bmo lees bij chihuahuas en dan slechte afloop of dat ze loops blijven en dat blijkt ook Bmo te zijn en vaak jonge hondjes bij de tweede of derde loopsheid al. Zie ik dat toch als gezondheidsrisico. Ik moet zeggen de narcose staat me sowieso niet aan. Liever deed ik het dus helemaal niet. Maar ik kan het mezelf gewoon echt niet vergeven als ik het afwacht. En onze da daar heb ik alle vertrouwen in dus wat dat betreft verwacht ik toch dat het goed komt de narcose zo lang ze iig gezond is.

Chihuahua-paws schreef:Het punt is dat ik 3 kennissen heb met chihuahuas die een Chi kwijt zijn geraakt omdat ze moesten opereren tijdens bmo ik ken idd ook genoeg mensen met honden die gezond blijven zonder sterilisatie. En ja voor een da is het een verkoop plaatje natuurlijk.

Saartje is nu al ruim 2 weken loops. En echt dat zit je makkelijk uit. Maar ik zou het mezelf nooit vergeven als ze bij de tweede of derde of 4e loopsheid bmo of erger krijgt. En dat had kunnen voorkomen.

Ik ken ook een hoop langharige hondjes waaronder chi waar het niks heeft gedaan met de vacht of heel weinig.
Dus daar ga ik het niet voor laten.

Overigens vind ik een Castratie/sterilisatie ook niet iets om luchtig over te doen. Of om die keuze maar te maken omdat het makkelijk is. De loopsheid an sich hoort er m.i gewoon bij. Anders moet je gewoon geen teef kiezen.

Opereren is sowieso een risico. In Oostenrijk iemand gesproken die twee teven achter elkaar had verloren tijdens de operatie om ze te laten castreren. Die laat dus nu geen enkele teef meer castreren, vertelde ze.