En dan komt de laatste keer..... het laatste rondje, kroelen in de keuken, koekje, stukjes kaas, knuffel, kusje op je hoofd, je laatste adem in mijn armen en dan is het ineens nooit meer. Mijn gouden mannetje, moddermonster, wervelwind, troost en zonnetje in deze donkere jaren is er niet meer.
Je was zo belangrijk.
Je was het antwoord op zoveel vragen. Nu is het leeg en stil.
Mijn allesie, bedankt voor je liefde.
Nooit meer klinkt zo definitief en dat is het niet.
Ik zie je bij de regenboogbrug.
Slaap lekker lieve Davey
. 
.
