laeken schreef:Ik denk dat toy honden geen hype zijn maar een duidelijke vorm van realiseren dat dat fijner en beter en slimmer is. De meeste mensen hebben een kleine tuin. Wandelen weinig. Hebben niet super veel geld. Hebben een druk leven dus de hond moet mee. Wonen stedelijk en niet landelijk. Geef ze eens ongelijk? Hoe leuk is een verharende Akita in een rijtjeshuis? Hoe leuk is een labrador in dat huis? Alles gaat om en je moet er ook nog super veel mee lopen. Vervolgens wil je die honden meenemen maar vindt de familie het toch wat veel van het goede. Laat je langharige oud Duitse herder toch maar liever thuis. En die drukke weimeraner met die enge ogen liever ook. Laat staan pitbulls en co. Die wil niemand met kinderen over de vloer.
Dus als je slim bent en handig neem je een kleine hond. In London en andere steden zie je niks anders. En gelijk hebben ze. Hele leuke hondenveldjes vol spelende doodletjes en ander vrolijk grut. Lekker met de kinderen naar het park.
Grote honden zijn voor hondenliefhebbers. Kleine honden ook maar als je een beetje je best doet kan dat ook wel erbij. En laat dat nu net het leven zijn dat de gemiddelde hondenbaas te bieden heeft. Twee gezellige hondjes voor erbij. Dat lukt niet met twee Ridgebacks.
Tja en laten we wel wezen... een klein hondje die minder "hoeft" kan net zoveel hond bieden als een grote.
Na Rhodi durfde ik geen hoge-energiehond meer aan. Ik ben zelf de laatste jaren steeds verder achteruit gegaan in mijn eigen energie, en Branco's energieniveau pastte zoveel beter bij mijn eigen. Gewoon lekker een stuk lopen en dan samen voldaan zijn en knuffelen, geen drive voor altijd MEER. Zolang Branco er maar bij mocht zijn en zijn rondes kreeg was hij een gemakkelijke en tevreden knuffelhond.
Bij Rhodi voelde ik me vaak schuldig. Hoeveel ik ook gaf, hoeveel kilometers we ook maakten, hoeveel ballen hij ook apporteerde, hij wilde eigenlijk altijd nog wel meer. Dat werd pas beter toen hij op leeftijd kwam. En ik gunde hem de wereld, maar door zijn angstagressie zaten leuke cursussen of sporten er niet in... en ik vond het heus geen probleem thuis zoveel mogelijk te bedenken, maar ik wilde ook wel eens even NIET met hem bezig zijn. En dan voelde ik me weer rot, want ik had toch voor hem gekozen...
Belachelijk natuurlijk, hij kwam niks tekort, maar toch.
Mijn huidige pockethond is een schot in de roos. Qua energie (nu nog jong en dus vol leven!) goed te doen voor me en we lopen lekker door het bos samen. Heerlijk ontspannen lopen want hij is zo sociaal als wat, alleen uitkijken voor mogelijk onvriendelijke honden. En hij speelt en knuffelt net zo lief als elke grote hond, je hebt alleen iets minder lijf om te knuffelen...

Hij is net zo goed gezelschap, vind het net zo leuk commando's te leren... het is gewoon weer een complete hond met alle plezier, alleen in kleine verpakking. Economisch ook, bijna alles kost minder voor kleine honden, en zijn formaat roept bij vrijwel niemand weerstand op. Hij mag vaak gewoon mee en hij kan eventueel even in een tas of buggy als dat gewenst is. Ik zit zelfs agility in de toekomst te overwegen.
De kleintjes hebben mij gewonnen, en dat terwijl ik ooit alleen maar herderformaat wilde.... het IS gewoon gemakkelijker.
Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk