Echter zijn we nu sinds een klein maandje verhuisd naar ons eigen stekkie. En Damy plast binnen. De eerste dag stonden we erop te kijken (en kreeg hij op z'n flikker), sindsdien doet hij het niet als er iemand in de kamer is. Als ik naar het werk ga, blijft het ook droog. Maar owee als we allemaal boven zijn en meneer zit onder. Ook bij 10 minuten alleen-tijd. En als hij net buiten is geweest.. En ik bedenk me net, eigenlijk alleen als het avond is. Overdag kan ik prima ff naar boven.
In ons oude huis sliep Damy beneden en Noa bij ons, ging altijd perfect. Hier mochten ze de eerste weken ook beiden bij ons slapen (nieuw huis
, bij schoonpa sliepen ze ook beiden bij ons), maar Damy vindt geen seconde rust 's nachts. Continue getrippel op het parket 
Dus we hebben liever dat hij weer beneden slaapt. Maar dat geeft een piep-concert op de trap en meerdere plassen doorheen de woonkamer.Zijn eigen bench is meegekomen en hij kent het ritueel nog wel van 's avonds snoep in de bench en slapen. Maar daarna rent hij net zo hard naar boven als Noa. En hij laat zich niet wegsturen.
Verlatingsangst, markeer-gedrag of gewoon een tijdelijke fase? Hij is een volle reu.
Stiekem ben ik allergisch voor alles met haar en snotvrij slapen is weleens fijn. Alleen gooide Noa roet in het eten met rustig boven slapen of beneden het kot afbreken. Noa legt zich direct op haar kleedje en komt er pas vanaf als ik opsta, daar heb je geen last van. En toen dat kind nog pup was, was 's nachts het enige moment dat Damy rust aan z'n kop had van d'r. Zodoende de verdeling.
