Eindelijk is het me geloof ik gelukt om een foto van mijn lieve Shep te plaatsen. Alweer 12 jaar zijn we samen. We hebben heel wat meegemaakt en we hebben erg veel verloren maar gelukkig hadden we altijd elkaar. Er was een moment dat we bijna dakloos waren omdat ik geen woonruimte kon vinden waar een hond mocht wonen maar dat zou nooit een reden zijn geweest om afscheid van haar te nemen, zij was en is er toch ook altijd voor mij. We zijn verschillende keren verhuisd, dat was nooit een probleem voor Shep, zolang haar mand er maar stond en ik er was, was het altijd direct goed.
Ze krijgt wat ouderdomsklachten, zoals o.a. artrose maar dat weerhoudt haar er niet van af en toe nog eens lekker achter de bal aan te rennen. Andere honden interesseren haar niet, ze kijkt er niet naar om, de bal is haar beste maatje. Wij doen zoveel mogelijk samen en hebben aan 1 blik genoeg om elkaar te begrijpen. Regelmatig gaat Shep met mij mee werken. Met haar rustige, lieve karakter betekent ze zoveel voor de bewoners daar. Ze komen haar aaien en voelen zich beter. Of haar fluwelen oortjes (zoals 1 van de bewoners) zegt kriebelen. Zelfs wanneer er iemand bijna uit elkaar barst van de agressie is het zien van Shep al voldoende om tot rust te komen.
De foto is vorige maand genomen toen we samen een week in een vakantiehuisje in het bos zaten. Ik hoop zo dat lieve Shep nog heel veel jaren bij mij kan blijven.
.