Het HondenForum

Frootje schreef:Ach, ze mogen het ook niet hoor. Als Froo het niet leuk vindt dan houdt het natuurlijk op. Soms heb ik koekjes bij me en dan mogen ze een koekje geven, dat vindt Froo natuurlijk fantastisch, van wie het ook komt. Maar aaien liever niet. Maar ik vind het dan wel weer sneu als ze teleurgesteld zijn, misschien mogen ze geen hond van papa en mama!

Ik snap het heel goed, Froo is ook om op te vreten! Mila heeft dat effect ook op kinderen, vooral op meisjes. Zo zacht en fluffy, dat moet wel de liefste hond van de wereld zijn! Maar ik vertrouw Mila ook niet 100% met kinderen, dus ze mogen haar meestal ook niet aaien. Wel een balletje voor haar gooien of haar een trucje laten doen en dan een koekje geven. Dat vinden de meeste kinderen toch ook heel leuk. Het is ook moeilijk uit te leggen, want Mila is totaal niet angstig of gespannen en vindt kinderen leuk, maar kan nogal heftig reageren bij schrik en pijn en dat vind ik zelf met onvoorspelbare kinderen een iets te groot risico.
Als ik Taartje bij me heb, schuif ik haar naar voren: 'Haar mag je wel aaien' - maar dat vinden veel kinderen dan toch een teleurstelling

boots is ook niet zo van het knuffelen hoor, dus ik zeg meestal nee..... en je zin niet krijgen hoort ook bij het leven

Frootje schreef: Ik heb zelfs een keer gehad dat iemand zei "oh dat vind ik niet erg hoor, die komt toch niet door mijn vel heen".

"Maar ík wel meneer"

Ik heb altijd knuffelherders
Gisteren ook, zetten twee kinderen het op een rennen achter me aan "Kom we gaan die hond aaien!!!".

Mijn honden willen door iedereen geaaid worden.
Maar ze zijn dan vaak zo enthousiast dat ze erg druk zijn.
Daarom mogen kinderen ze alleen aaien als het wat oudere kinderen zijn.

blondie schreef:Ik heb altijd knuffelherders
Gisteren ook, zetten twee kinderen het op een rennen achter me aan "Kom we gaan die hond aaien!!!".

Ik had een keer dat kinderen hun hond uit lieten aan een Flexi die constant strak stond.
Zelf liep ik daar met mijn twee hondjes.
Die kinderen hebben mij de hele weg " expres" achtervolgd.
Tot ik het zat was en ze vriendelijk verzocht om: óf door te lopen, óf terug te gaan, óf even 5 minuutjes te wachten.

Ze bleven even wachten en liepen daarna terug.

Ze deden dat niet echt, echt expres.
Niet om het klieren, maar meer omdat ze zelf niet beter weten, denk ik.

Zyntia schreef:

blondie schreef:Ik heb altijd knuffelherders
Gisteren ook, zetten twee kinderen het op een rennen achter me aan "Kom we gaan die hond aaien!!!".

Ik had een keer dat kinderen hun hond uit lieten aan een Flexi die constant strak stond.
Zelf liep ik daar met mijn twee hondjes.
Die kinderen hebben mij de hele weg " expres" achtervolgd.
Tot ik het zat was en ze vriendelijk verzocht om: óf door te lopen, óf terug te gaan, óf even 5 minuutjes te wachten.

Ze bleven even wachten en liepen daarna terug.

Ze deden dat niet echt, echt expres.
Niet om het klieren, maar meer omdat ze zelf niet beter weten, denk ik.

Oh, ik bedoelde het ook niet naar.
Ik heb volwassenen die flex op lang laten staan bij hun kleine hond die niet van herders houdt terwijl ik denk, waarom? En zelf reageer ik er maar wel op, omdat ik denk als de kleine uithaalt vragen zij zich af "waarom reageert die herder zo naar "

Die kinderen doen me er geen kwaad mee hoor. En ook herders gehad en de huidige is ook geen bijtert, die het gelukkig konden hebben.
Maar het gebeurt niet alleen met kleine hondjes dat mensen ze als gemeentegoed zien, dat wil ik er meer mee zeggen.
Neusfluiten, aandacht trekken "ben je daar, kom eens dan!" etc. etc..

Als je hond het écht niet moet is dat een uitdaging, van pup af aan ben ik er maar op gaan anticiperen maar wel met eigen gestelde grenzen.
En kindjes of volwassenen die zelf denken te gaan bepalen mijn honden zomaar te aaien of erop af te stuiven, die houd ik verbaal even tegen. Niet omdat mijn honden dat niet kunnen hebben, maar omdat ze dat ook doen bij mensen met honden die dat niet kunnen hebben.

Hahah, kindjes willen ook altijd Suze aaien. Afhankelijk van hoe ik de kinderen inschat zeg ik of het mag. Maar daar zeg ik altijd wel bij 'ja hoor, dat mag wel, als Suze dat zelf ook wil'. Daardoor kijken de kinderen of Suze naar hun toekomt en het is bijna altijd zo dat Suze het niet zo begrijpt of geen zin heeft en dus doorloopt. Dan hoef ik alleen maar te zeggen 'helaas, vandaag wil ze niet' en we lopen weer verder.
Heel soms bij een leuk rustig kind mogen ze wat lekkers geven of roep ik Suze erbij en mogen ze aaien. Het is vaak ook zo'n verschil hoe ze een hond benaderen. Ik leer het ze ook altijd, hand laag houden, onder de kin kriebelen ipv boven op de kop en eerst laten snuffelen. Vinden kinderen geweldig als het dan werkt. Want op zich wil Suze dat wel, aandacht is heerlijk en de handen van kinderen likjes geven is ze heel goed in. Dus het is niet omdat ze het echt niet wil of ik bang ben dat ze iets verkeerds doet.

Micron had ook altijd een hoge aaibaarheidsfactor maar die vond dat zelf ook wel prima in de regel. Al was hij toen hij jong was niet dol op kinderen.
Luus heeft ook een hogere aaibaarheidsfactor dan Abra voor vreemde maar die is er absoluut niet op gesteld, we laten haar dus nooit aaien door vreemde.

Frootje schreef:
Maar goed, ik ben echt een softie daarmee. Vandaag waren de kinderen zichtbaar teleurgesteld en dan voel ik me altijd wel een beetje lullig (al is gebeten worden, zelfs door zo'n klein hondje, vast nog een stuk lulliger ). De volgende hond wordt een lobbes die het allemaal wel hartstikke leuk vindt, zodat ik de buurtkinders niet meer met een teleurgesteld hoofd achter hoef te laten.

Vond ik ook altijd wel hoor, zeker als kinderen het netjes vroegen.
En Bluf mijn ene herder vond kinderen geweldig en die konden geen verkeerd bij haar doen, en Finn was ook geen loeder maar aan kleine signalen kon ik wel merken dat hij het niet altijd even geweldig vond, en later toen hij lichamelijk wat pijntjes had wilde ik ook geen risico meer nemen.
En met Aki onder het mom van "eraan laten wennen dat het soms kon gebeuren" ben ik deels blij dat ik het gecontroleerd toe heb gelaten, want soms gebeurd het ook echt onverwachts dat mensen op de hond afkomen en zomaar aaien of gaan betasten.
Maar een keer op de markt vroeg een meisje netjes of ze de hond mocht aaien, hij zat rustig dus ik dacht, gut wat netjes dat ze het vraagt dus stemde toe, vervolgens vliegt ze hem om de hals met dat gezicht vlak bij die bek .
"Ze is dat soort honden gewend hoor!" Zei haar moeder vervolgens, tsja mevrouw maar niet iedere hond wil omhelst worden gaat nu goed maar bij een ander hoef je dit misschien niet te doen?
Enfin, ik zag dat niet aankomen, en hij was braaf en bleef rustig maar dat was het moment dat ik dus op voorhand geen ja meer ging zeggen tegen bepaalde verzoeken om te mogen aaien

Moet er hier trouwens wel nog steeds om lachen dat men op de herder afloopt en niet op het schattige wat kleinere zwart witte hondje die overigens goed te aaien is, alleen loopt zij gewoon weg als ze er geen zin in heeft
Aki vindt aandacht altijd wel leuk en kán dan iets te enthousiast worden, iets wat ik ook nooit zo'n fijne gedachte vind bij kindertjes die net kunnen lopen en kirrend aan komen waggelen met uitgestoken knijphandjes en ouders erbij die dan trots zeggen "Ze is nergens bang voor! ".

Mijn honden zijn ook klein en vinden dat ze op de wereld zijn gekomen om geaaid te worden, vooral Mindy

Lana draait zich in alle bochten om maar gekriebeld en geknuffeld te kunnen worden,
denk dat zelfs een inbreker haar zo om zijn vinger kan winden, zolang hij maar kriebelt en knuffelt.
met [kleine] kinderen mag het alleen onder toezicht, want Lana wordt dan veels te enthousiast.

Abel ziet er, denk ik, niet heel knuffelig uit. Tot nu toe zijn er geen mensen geweest die hem zomaar aaiden. Bij Jip daarentegen gebeurde dat continu. Ik ben daar wel eens heel boos om geworden. Het kan ook zijn dat mensen mij nu kennen als 'die mevrouw waarvan de hond niet zomaar geaaid mag worden' Daar heeft Abel dan nu profijt van

Mijn hondjes ( shih tzu kruisingen) hebben een hoge aaibaarheidsfactor maar ik kijk denk meestal te boos heb weinig zin in contact met andere mensen. Maar als kinderen of mensen contact zoeken mogen ze ze wel aaien, Bibi vind het fantastisch, Desi minder maar die gaat dan achter mij zitten. Ik ben er 99.9% zeker van dat ze nooit zullen bijten.

De chi van mijn zusje ziet er ook heel leuk en schattig uit maar kinderen laten we haar nooit aaien, ze vind ze eng en kan angst bijten. Jammer maar beter dan gaatjes...

Balou wil zeker door niemand worden aangeraakt, ik ontwijk de buurkinderen als ik hem bij mij heb maar moet toch regelmatig tegen ze zeggen dat hij niet lief is. Lotus hier in tegen vind kinderen te gek en staat al op haar achterpootjes te springen om een knuffel in ontvangst te nemen lang voor het kind bij haar is.

Hier heel veel kinderen in de straat en de wijk.
Ze vinden Lente allemaal heel schattig (is ze natuurlijk ook!!), maar ik heb gelijk gezegd dat ze aaien en dichtbij haar komen niet leuk vindt en dat ze bijt. Daar hebben de kinderen wel ontzag voor gelukkig. Sinne vindt het prima om geaaid te worden, dus dat compenseert mooi. Als ze er zelf genoeg van heeft loopt ze gewoon weg.