Daar gaat een tracker aan

[Shibby]

Afgelopen woensdag gingen we naar het bos, zoals we dagelijks doen. En ik zag Lou op een bepaald moment wel vanaf het pad de bossen in turen. En normaal roep ik haar dan en dan komt ze braaf naar me toe en krijgt ze meestal een koekje. Maar om de een of andere reden, riep ik haar nu niet. Overmoedig? Iets teveel vertrouwen op het feit dat ze al zo'n lange periode los loopt en altijd terug te roepen is? Waarom precies ik haar niet riep, ik weet het niet. Maar ik had het wel moeten doen. Want ik zag haar eerst 3 sprongen het bos in maken en riep haar in een reflex al, maar haar neus ging op zo'n manier naar de grond dat ik dacht dat ze een muisje had gespot. En nog geen 2 seconden later, zie ik haar als een idioot het bos verder in sprinten. Ik heb geroepen, geschreeuwd, maar ze zat zo in jachtdrift dat ze me gewoon niet meer hoorde (of me niet wilde horen )
En daar sta je dan, moederziel alleen en in de verte hoorde ik haar nog eventjes keffen/krijsen, maar al snel was het doodstil. Nou was ze er een maand of 3 geleden al wel een keertje achter wild aan gegaan in de schemer en toen was ze binnen 5 minuten weer vrolijk terug. Dus ik maakte me nog niet zoveel zorgen. Wel direct gekeken hoe laat het was, zodat ik bij kon houden hoe lang ze weg was. 5 minuten verder, niks. 10 minuten verder, niks. 15 minuten verder, niks. Oké Lou, nu vind ik het niet meer leuk.
Ondertussen op dezelfde plek blijven staan en blijven roepen. 20 minuten verder, niks.
En daar stond ik dan, twijfelend wat te doen. Blijf ik staan op dezelfde plek? Ga ik een ronde wandelen? Ga ik terug richting auto? Ik wist het echt niet meer. Stukje naar links gelopen, stukje het bos in gelopen, stukje naar rechts gelopen, ondertussen nog steeds roepend.
Inmiddels was ze een half uur weg en zou de schietbaan in de buurt bijna open gaan dus ik begon hem nu toch echt te knijpen. (Lou is bang voor knallen. Als ze in mijn buurt is, is ze prima getraind op knal=koekje, maar zo helemaal alleen kon ik me indenken dat ze wel eens in paniekmodus zou kunnen schieten)
Waar is onze angel had ik voor de zekerheid al bericht met alle gegevens, want liever te vroeg dan te laat dacht ik maar.
45 minuten verder.... Toch nog een stukje gaan lopen en precies op het punt dat ik echt het liefst in janken uit wilde barsten, ging ineens mijn telefoon. "ja, met die en die, we hebben een hond gevonden" en ik reageerde gelijk WAARWAARWAARWAAR. Nou, op de andere parkeerplaats bij het bos. Terug richting auto gerend, waar ondertussen een vriendin aangekomen was om te komen helpen zoeken. En direct naar de andere parkeerplaats geraced.

Wat blijkt nu?
Die trut is zo over haar fysieke grenzen heen gegaan in de achtervolging dat ze ergens ver in het bos naast een greppel is neergestort en te moe was om nog echt te kunnen lopen. Toen ze die mensen hoorde, heeft ze nog wel overeind kunnen komen en heeft zich laten zien. Die mensen hadden gelijk door dat er iets niet klopte en hebben haar met koekjes gelokt en aangelijnd. Ze hadden alleen geen leesbril bij dus konden het telefoonnummer op haar penning niet lezen en zijn dus terug richting hun auto gelopen. Lou was alleen zo moe dat ze niet eens meer kon/wou lopen dus meneer heeft haar gedragen. Terug op de parkeerplaats hebben ze gebeld en Lou ondertussen van water voorzien.

Lou was redelijk blij om me weer te zien, maar eigenlijk waren die mensen ook wel leuk want die hadden koekjes

Nou, dat ze jaagt en een keer 5 minuten weg is daar ben ik absoluut niet blij mee, maar kan ik nog enigszins mee leven. Maar dat ze dus zo over haar grenzen heen gaat, dat ze op een bepaald moment niet eens meer kan lopen vind ik doodeng.
Dus de gps-tracker komt morgen binnen en ondertussen tijdens de wandelingen nog meer hameren op appél. Haar vanmorgen ook wel gelijk weer een stukje los laten lopen in het bos, want ik ken mezelf dat wordt anders weer zo'n ding in mijn hoofd en dan wordt de stap om haar los te laten alleen maar groter en groter. Terwijl ze het dus opzich prima kan, zolang ik maar verdraaid goed oplet.

Als ik nu geen grijze haren heb gekregen, weet ik het ook niet meer.

[fenneke]

Rothonden zijn het

Je schrikt je het apelazerus als ze weg lopen en helemaal als ze dan zo'n 10 minuten weg zijn en je niets hoort .
Gelukkig is ze gevonden en heel . Alleen dus erg moe.

Knap dat je haar ook al weer los hebt gelaten . Dat is echt een dingetje hè .

[gonnie]

Grijze haren, je hebt vast een hele bos grijs haar nu.

Dat was schrikken.

Gelukkig is ze gevonden.

[Shibby]

Rothonden zijn het

Je schrikt je het apelazerus als ze weg lopen en helemaal als ze dan zo'n 10 minuten weg zijn en je niets hoort .
Gelukkig is ze gevonden en heel . Alleen dus erg moe.

Knap dat je haar ook al weer los hebt gelaten . Dat is echt een dingetje hè .

Dat inderdaad.

En dat dingetje; ja, ze is natuurlijk ruim 2 jaar terug in blinde paniek weggeschoten over spoorwegovergangen en 80wegen heen dus het is heel lang een panisch ding bij mij geweest om haar los te durven laten. Ik wil dat panische echt niet weer terug krijgen, want dat was echt niet grappig. Niet voor haar en al helemaal niet voor mij. Dat ze nu totaal niet in paniek was, maakte de stap wel makkelijker.

[twinkeltje]

Dan schik je wel ja die zou ik voor straf 1 koekie minder geven, gelukkig is het goed afgelopen.

[Kayltje]

Wat een schrik.
Dat ze zo over haar grenzen is gegaan zeg!
Goed dat je haar weer losgelaten hebt, anders bouwt dat zich alleen maar op en durf je nooit weer

[wolvster]

Jeetje wat zal je geschrokken zijn!

[** Angela **]

Ik heb dat 1x met een hond gehad
Maar ik stond echt in de middle of nowhere waar savonds en in t weekend echt niemand kwam
Groot open veld , en weg was madam . Kon haar ook echt niet meer zien
Waar ze geweest is weet ik niet maar na een uur kwam madam richting auto
Ik was daar al die tijd blijven staan nl
Zodra ze me zag liet ze zich vallen en die heb ik dus naar de auto gedragen
Alleen die van mij was 28 kg, dus dat voel niet zo mee

Heb ze nooit meer los durven laten

[laeken]

Wat een angst. Pffff. Mijn honden zijn super trouw en doen dit niet dus die angst hoef ik niet te hebben. Maar wat me zorgen baart is dat ze niet meer kon lopen. Ik denk dat er iets met haar is gebeurd of mis is met haar. Want wij zijn wel eens met Bas verdwaald en 6 uur door de bergen gelopen maar die loopt door. Ik heb al mijn hele leven honden maar nog nooit heeft er een zichzelf zo verend dat lopen niet meer wilde. Volgens mij kan dat niet. Dan is er iets aan de hand.

[tibbie]

Jemig wat een angst zul je gehad hebben. Gelukkig is ze weer bij je terug. Je moet er toch niet aan denken......
Met een tracker voorkom je ook niet alles, zoals gezegd, maar het idee dat je in ieder geval kan zien waar ze is is wel fijn lijkt mij.

[Fotogravinnetje]

Als er hier een dergelijk risico was, zouden ze ook een tracker om krijgen. Daar krijg je toch grijze haren van!

[Paisley]

Wat een ellende zeg! Hopelijk weet je het in de toekomst te voorkomen.

Wat een angst. Pffff. Mijn honden zijn super trouw en doen dit niet dus die angst hoef ik niet te hebben. Maar wat me zorgen baart is dat ze niet meer kon lopen. Ik denk dat er iets met haar is gebeurd of mis is met haar. Want wij zijn wel eens met Bas verdwaald en 6 uur door de bergen gelopen maar die loopt door. Ik heb al mijn hele leven honden maar nog nooit heeft er een zichzelf zo verend dat lopen niet meer wilde. Volgens mij kan dat niet. Dan is er iets aan de hand.

Dat verbaasde mij ook. Hoe kan een gezonde jonge hond zich zo stuklopen in maar drie kwartier tijd? En ik die tijd is ze ook nog naar de auto van die mensen gedragen. Ik heb dit ook nog nooit meegemaakt of van gehoord.

[billy]

Oef daar zou ik ook grijze haren van krijgen een tracker zal wel wat vertrouwen geven hoop ik.
Dirk heeft het 1 keer gehad achter een eend aan en daar ging hij al zwemmend tot een stipje, maar die zag ik nog wel gelukkig, niet meer zien en wegblijven lijkt me een ramp

[** Angela **]

Wat een ellende zeg! Hopelijk weet je het in de toekomst te voorkomen.

Wat een angst. Pffff. Mijn honden zijn super trouw en doen dit niet dus die angst hoef ik niet te hebben. Maar wat me zorgen baart is dat ze niet meer kon lopen. Ik denk dat er iets met haar is gebeurd of mis is met haar. Want wij zijn wel eens met Bas verdwaald en 6 uur door de bergen gelopen maar die loopt door. Ik heb al mijn hele leven honden maar nog nooit heeft er een zichzelf zo verend dat lopen niet meer wilde. Volgens mij kan dat niet. Dan is er iets aan de hand.

Dat verbaasde mij ook. Hoe kan een gezonde jonge hond zich zo stuklopen in maar drie kwartier tijd? En ik die tijd is ze ook nog naar de auto van die mensen gedragen. Ik heb dit ook nog nooit meegemaakt of van gehoord.

Die honden gaan op dat moment harder dan ze ooit gedaan hebben
Echt pieken tot over het randje en dan moeten ze echt ff bijkomen
Topsporters hebben dat ook hoor als ze over hun limit gaan

Mijn hond rende altijd probleemloos 20 km naast de fiets
Maar met dat konijn /haas was ze ook totall toen ze eindelijk terug kwam

[runninggirl]

Ja het gaat echt om het sprinten inderdaad. Daar kunnen ze flink verhit van raken ook.
Gelukkig is dit goed afgelopen en is Lou weer veilig thuis.

[Paisley]

Hoe kan een gezonde jonge hond zich zo stuklopen in maar drie kwartier tijd?

Een kampioensrenpaard is toch ook doodop na twintig minuten rengalop?

Misschien omdat die eeuwen lang op een fanatiek karakter zijn gefokt en er daarbij een jockey op de rug zit die m ervan langs geeft?
Dat doen ze niet zomaar omdat het ze zo uitkomt, 20 minuten in rengalop. Op de renbaan bezwijkt er wel eens 1 maar het is ook geen alledaags renbaantafereeltje om de winnaar van de baan te takelen omdat hij niet meer op eigen kracht eraf komt.


Maar goed, t is gebeurd.

[laeken]

Ik heb al mijn hele leven honden maar nog nooit heeft er een zichzelf zo verend dat lopen niet meer wilde.

Je vergeet Cleo.
Die lag voor puin in de sloot om af te koelen na die haas.


Hein doet het met ballen uit het water halen. Ik heb het een keer uitgetest. Het duurt lang maar uiteindelijk brengt hij hem niet meer terug maar loopt hij door naar een paar struiken en gaat liggen bijkomen.
Er is niet zoveel mis met even zo hard pieken dat je daarna gewoon eerst moet bijkomen. Honderden scholieren doen dat elke dag in de trein.

Mira is hem ook een keer achter een ree aan gepeerd. Stom beest.

Ja maar Cleo bleef bij haar haas. Die kon echt nog wel lopen en hoefden we toch niet te dragen? Ik geloof best dat het bestaat als iedereen dat zo stellig zegt maar ik heb nog nooit een hond meegemaakt die gedragen moest worden na op eigen keuze zich kapot te rennen. Maargoed. Dat zegt niks meer dan dat ik me er niks bij kan voorstellen.

[Paisley]

Waarom zou rennen voor de zweep dwingender zijn dan rennen achter de kont van je evolutionaire prooi?
Het is letterlijk de andere kant van exact dezelfde penning.

Omdat het vluchtinstinct ze behoedt van gevaar in hun geschiedenis. Voor hun is het alles of niets. Maar jezelf als roofdier kapot rennen voor een prooi waanzin. Alhoewel, die waanzin is in veel honden ook gewoon op geselecteerd waardoor ze minder handige keuzes maken dan hun wilde broeders.
Een renpaard die van de baan getakeld mag worden omdat hij bezweken is, daar is iets mee aan de hand. Ik zou niet weten waarom het bij honden ineens normaal moet zijn.

[sirene]

Ik heb al mijn hele leven honden maar nog nooit heeft er een zichzelf zo verend dat lopen niet meer wilde. Volgens mij kan dat niet. Dan is er iets aan de hand.

Wat denk je dat adrenaline met een hond kan doen?
Honden kunnen met een hele hoge drive zich echt wel doodlopen. Dat kan tijdens jacht maar er zijn ook border collies die tijdens sport doodlopen.

[laeken]

Ja ze stond in het riet bij haar haas. Echt hoor. Die hebben we namelijk ook meegenomen. Ik zag haar alleen nergens omdat ze super ver was gerend en eenmaal daar had ik heen idee waar ze dan was. Maar ik durfde haar niet bij de haas weg te haken want ze deed er bezitterig over. Weet ik echt nog wel.

[laeken]

Nogmaals, ik geloof het best maar ik herken het niet.

[Zamunda]

Dat is mooi k u t shibby. Rothonden zijn het . Stom hè, dat je achteraf niet begrijpt waarom je niet riep? Herkenbaar wel hoor. Gelukkig dat ze zich liet benaderen/lokken door die mensen en natuurlijk dat die mensen haar überhaupt zagen!

[veertje]

Finn zou precies hetzelfde doen. Als ik zie hoe hij meer dan alles geeft op de renbaan dan zou hij dat ook in een achtervolging van een ree doen. Op de renbaan wil hij na het aanlijnen gewoon weer terug naar de lure, maar zodra ik het veld af stap, gaat hij liggen om even niet meer op te staan. En dat is maar na een halve minuut rennen. Moet je nagaan hoe dat is na een half uur sprinten en speuren.

[DeDiana]

Poeh, gelukkig allemaal goed afgelopen, maar ik kan me je schrik en paniek van het moment goed voorstellen.
Ik heb Amy natuurlijk ook meerdere malen als een stipje in het bos zien verdwijnen en al komt zij gelukkig altijd vrij snel weer terug, het is gewoon naar dat je niet weet waar ze zijn, wat er gebeurt en of ze niet misschien gewond ergens liggen. Wat dat betreft geeft die tracker zo veel rust, dan weet ik dat ik haar in ieder geval altijd zo weer gevonden heb. Al is Amy gelukkig nog maar een keer echt weggeweest sinds ze de tracker draagt, die zag ik op mijn app in het midden van een groot meer iets verderop dobberen waar ze achter de ganzen aan zat.
Fijn dat je haar wel weer los durft te laten, want ze heeft inderdaad laten zien dat ze dat prima kan. En voortaan zul je op zulke momenten in ieder geval niet meer nalaten om haar te roepen

[Galga's]

Schrikken! Gelukkig is alles goed afgelopen.

Dat stuklopen ken ik. Vooral Loba schijnt dat leuk te vinden. Gaat ze keihard racen en racen en racen en als ze echt niet meer kan, ploft ze in het gras en is ze amper omhoog te krijgen. Soms lukt het, maar dan is het 1 stap lopen en hoppetee, daar ligt ze weer. Het liefst gaat ze nog een rondje racen en racen als ze weer een beetje bijgekomen is, om vervolgens weer het gras in te ploffen. Gek beest.

Nu Kenia de tracker om heeft als ze los is, merk ik dat ze verder gaat dan ik eigenlijk oke vind, bij onze standaard uit ren plek. Ik begin dus een beetje te twijfelen of ik haar daar nog los moet doen. Een lange lijn eraan is geen optie, de kracht die ze produceert als ze begint te rennen hou je echt niet tegen.

[Lucia]

Wat een schrik heh.
Een tijdje terug gingen die van mij op de heide achter een mijn aan, dat was echt een mini stukje uiteindelijk omdat hij snel bij z'n hol was, maar de terugweg was voor beide ontzettend zwaar en het was heel niet zo warm. Gelukkig hadden we water mee en we hebben een tijdje gepauzeerd en beiden gingen lekker liggen ( doen ze bijna nooit bij pauze).
Ik verbaasde me daar ook over, maar tijdens de run komt de adreline erin en daarna zakt dat ook zo hard denk ik.
En ze zijn veel wandelen gewend, maar rennen dan niet echt.

Bij ons viel het mee, maar echt niet opstaan lijkt me doodeng.

Gelukkig is ze er weer!

[Sanner]

Aii schrikken zeg! Gelukkig met een goede afloop.

[Antonetta]

Wat zal jij in de stres hebben gezeten, gelukkig dat het goed is afgelopen.

[Caro.]

Pfff wat een schrik en wat gaat er allemaal op dat moment door je heen als je hond weg is
Ik heb het 2 x meegemaakt met Moritz, maar dat was uit angst. Nou, je wordt echt 10 jaar ouder in korte tijd. Alles flitst door je hoofd
en het gezellige bos is ineens zo gigantisch groot dat je niet weet waar je moet beginnen.

Ik heb Jessie nog steeds niet meegenomen naar het bos. Die vindt het heerlijk om te jagen op vogels en muizen (en wie weet hazen
of reeën) en een bos is zo dichtbegroeid dat je je hond al snel niet meer ziet.
Ik loop vooralsnog bij de Gaasperplas, meest open en sommige wat dichtere stukken, maar niet zoals een bos.

Gelukkig is het goed afgelopen!

[Shibby]

Ik vind het niet gek dat ze helemaal bekaf was. Ze is over het algemeen liever lui dan moe en veel meer dan een sprintje van een seconde of 20 doet ze niet tijdens wandelingen. Nu zal ze een minuut of 10-20 hebben gesprint dus ja, dan is ze gewoon bekaf kapot.
Gelukkig dat ze die mensen heeft gehoord en toen tevoorschijn is gekomen van haar rustplek.
Ze heeft sinds gister een tracker om en die doet het prima. Vanmorgen ook gelijk ongeveer dezelfde route gelopen als afgelopen woensdag en het stuk waar ze weg was gerend weer los laten lopen. Wel met ijzeren discipline en ook dat doet ze gewoonweg perfect. Na een kwartiertje loslopen, heb ik haar weer aangelijnd aan de flex zodat we ook allebei nog een half uur ontspannen konden lopen. Zo wissel ik het nu af en dat is voor nu prima. Helemaal loslopen komt ook wel weer, maar voor nu nog even niet. De schrik zit er nog wel wat in zeg maar.