En ik dacht: ach, drie honden is al veel, een makkelijke oude podenco kan er dan ook nog wel bij. Voor de tijd die ze nog heeft, gaan we haar gewoon lekker verwennen en ervoor zorgen dat ze van alles kan genieten wat ze nooit heeft gehad. En dát was precies wat Taartje vanaf het eerste moment deed. Genieten van alle aandacht, lekker eten, een zachte bank en vooral de wandelingen. Graven, struinen, onsuccesvol jagen, lekker haar eigen gang gaan met een wanhopig rennend baasje achter zich aan, en vooral alles doen wat niet mag. Het eerste wat ze deed toen ze thuiskwam, was in de krabpaal klimmen om het kattenvoer op te eten. Dat was een teken aan de wand

En nu zijn we twee jaar verder. Taartje is oud, ze is inmiddels stokdoof, ze slaapt meer dan mijn andere honden en vooral erg diep, ze moet er wat vaker uit voor een snelle plas, maar verder gaat het met haar gezondheid nog goed. Ze loopt nog zonder problemen een wandeling van 1,5 uur mee, is altijd vrolijk en heeft nog steeds haar gekke streken, waarmee ze me elke dag weer aan het lachen - en soms wanhopen - krijgt. Ze is vooral ook ontzettend lief en grappig en we kunnen haar allemaal nog lang niet missen, dus hopelijk maakt ze ons nog een hele tijd aan het lachen en wanhopen!






Voor knappe mannen loopt ze nog steeds wel warm












En er zit heus ook nog best wat pit in
