Gekke Duitser

[Biet]

Gisteren met Kayla wat vreemds meegemaakt.
Toen we aankwamen bij een terrein waar ze los kan, was daar ook een kerel met een jonge Duitse herder.
Die werd aangelijnd toen hij ons zag (Kayla liep ook nog aan de lijn), maar na overleg de honden los gelaten.
Duitse reu kwam groot op ons af, maar Kayla is meer van het "Hoi, rennen?", om er dan meteen vandoor te speren.
Reu reageert en gaat erachter aan.
Nu is Kayla kleiner en wendbaarder, dus ze liep hem eruit.
Waarop de reu de kluts kwijt raakt en jammerend blaffend de weg kwijt raakt, Kayla nog steeds sjesend over het veld.
Eigenaar riep de hond bij zich en lijnde hem weer aan.
Kayla ook aangelijnd en verder gaan lopen.
Reu stond toen weer te trekken aan de lijn om bij ons te komen.
Maar dat is wellicht voor een volgende keer.
Had zulks nog nooit gezien, anderen wel?

[Tineke]

Je bedoelt dat blaffen terwijl een hond een andere hond achterna in het spel of dat hij de weg letterlijk kwijt raakte.
Rio deed dat ook wel in het spel met Orson dat blaffen.
Die kon hij ook nooit bijhouden en zijn gejoel klonk dan ook altijd wat gefrustreerd

[mijke]

Als een andere hond sneller is dan Oor óf slimme tactieken bezigt zoals onverwacht de binnenbocht nemen op een plek waar Oor dat niet had verwacht (zoals door een struik of onder een bank door) dan zul je Oor ook wel gefrustreerd horen blaffen. Of als een andere hond eerder bij de bal is dan zij. Al helemáál als al vanaf het begin duidelijk is dat zij hem niet gaat kunnen pakken. Oor is hier de snelste en de beste en het kán natuurlijk niet dat een andere hond haar op een of andere manier de pas afsnijdt

Maar de weg er van kwijtraken? Nee dat ken ik niet, ook niet van andere honden. Ik heb zelfs echt geen idee hoe dat er precies zou moeten uitzien.

[Biet]

Je bedoelt dat blaffen terwijl een hond een andere hond achterna in het spel of dat hij de weg letterlijk kwijt raakte.
Rio deed dat ook wel in het spel met Orson dat blaffen.
Die kon hij ook nooit bijhouden en zijn gejoel klonk dan ook altijd wat gefrustreerd

Nee, Kayla kon 'm voorblijven, ook als ze van richting moesten veranderen.
Na de eerste snelle wendingen, moest ze de hond "ophalen", door op 'm af te stormen, om hem heen en weer weg.
Heb haar dat wel eens zien doen met een heel roedel; terwijl ze aan het spelen was met een andere hond, kwam er een stel aan met 8-9 honden, vanalles en nogwat. Zij zag ze ook, rende op die club af, ging er met een boog omheen om vervolgens dwars door die groep te rennen, een aantal honden met zich mee krijgend.
Deze reu raakte echt de weg kwijt, begon de verkeerde kanten op te lopen, ondertussen dus jammeren.
Z'n eigenaar zag dat, denk ik, ook zo, en riep hem dus, waarop hij 'm kon aanlijnen.
Hond was ook weer snel op z'n plek.

[Biet]

Als een andere hond sneller is dan Oor óf slimme tactieken bezigt zoals onverwacht de binnenbocht nemen op een plek waar Oor dat niet had verwacht (zoals door een struik of onder een bank door) dan zul je Oor ook wel gefrustreerd horen blaffen. Of als een andere hond eerder bij de bal is dan zij. Al helemáál als al vanaf het begin duidelijk is dat zij hem niet gaat kunnen pakken. Oor is hier de snelste en de beste en het kán natuurlijk niet dat een andere hond haar op een of andere manier de pas afsnijdt

Maar de weg er van kwijtraken? Nee dat ken ik niet, ook niet van andere honden. Ik heb zelfs echt geen idee hoe dat er precies zou moeten uitzien.

Ja, dat honden vocaal reageren in het spel, is normaal.
Ook wel handig, heb je een beetje een idee van wat zich daar afspeelt allemaal.
Maar deze was "het" kwijt.
Hij had geen idee wat hij moest doen en beklaagde zich luidkeels.
Wat zijn eigenaar dan ook deed besluiten om 'm bij zich te roepen.
De leeftijd moet ik schatten; heb daar niet naar gevraagd, maar zo aan z'n postuur te zien (hij was toch behoorlijk groter dan Kayla) zal dat rond de 10 maanden kunnen zitten.
Al bedenk ik me nu dat, toen we nog uit de verte aan kwamen lopen, ik de hond, oordelend op de manier van bewegen, jonger inschatte.
Ach, misschien de eerste keer dat ie te maken had met een echt intens speelmaatje, die wel uit is op een spelletje rauschen en dat ook meteen vol overgave doet.
Het heeft haar in ieder geval ook wel eens een knauw opgeleverd van een teef die daar niet van gediend was, waarop zij luidkeels zich beklaagde dat het toch allemaal niet zo bedoeld was.
Ze heeft nu 2 lidtekens op haar wang om zich er aan te herinneren dat ze niet overal zomaar op af kan speren...

[ranetje]

Ik weet niet of dat het zelfde is, maar mijn teckels konden ook wel eens zo "jammeren" als ze het niet bij konden houden.
Volgens mij uit pure frustratie?
Ik heb die frustratie ook een keer gezien en gehoord bij een wat groot uitgevallen Ridgeback die de wendingen van mijn toen heel jonge teckel niet kon bijbenen.

[M@scha]

willem doet het ook. eerste rondje niet. dan heeft ie door dat hij met zijn stelten alsnog te traag/niet wendbaar genoeg is en dan gaat het alarm af...

[blondie]

Ik ben er een zeikerd in, (Duitse) herders hebben al zo de neiging om andere honden op te jagen dat ik dat soort "spelletjes" vrij rap probeerde te doorbreken bij onze jonge herder.
Vanuit de herders die de neiging hadden tot opjagen (Bluf en ook Aki) merkte ik dat het al gauw frustratie werd als ze het niet bij konden benen waardoor er een bepaalde felheid/frustratie in kwam en volhardend om alsnog de hond bij te kunnen benen, of op een bepaald moment toch in een kont te happen of beentje te lichten (tikkie)
Bluf heeft dat 2x kunnen flikken met een galgo espanol. Gelukkig kenden de teven elkaar wel en de galgo brak los en daagde Bluf uit tot een ren spel, nu was Bluf ook enorm snel dus dat was nog even spannend..(liep een weg tussen de twee velden en de honden hoorden of zagen helemaal niets meer en namen de ruimte ) Uiteindelijk renden ze vlak langs me en bulderde ik AF, en hoorde Bluf me en reageerde ze ook waarop ik kon aanlijnen.
Maar op een of andere manier vond ik dat er altijd wat in die kop gebeurde als ze dus honden, of katten of hazen weg zag rennen en ze daar achteraan wilde.
Overigens ook met Aki toen we nog regelmatig met Eef en Sookie opliepen. Ondanks dat de twee elkaar heel leuk vonden, zodra zij ging rennen merkte je verandering in Aak en vond Sook het ook niet meer leuk als hij wel eens haar wist te blokken. Ik (en Eef ook) vonden het ook absoluut niet grappig meer op die manier. Hij was toen nog erg jong, maar voor mij wel reden om daar écht op te letten en op tijd bij me te roepen als ik bijvoorbeeld een groep honden gezellig met elkaar op zag rennen en dollen.
En ik let er nog steeds op.
Persoonlijk vind ik het voor een (Duitse) herder geen leuk spelletje om te stimuleren. Afhankelijk van hoe de verhoudingen tussen de honden zijn en hoe de hond zelf is. Finn kon wel "pak me dan als je kan" spelletjes doen met de engelse bullen, en ook met bekende Duitse herder teefjes ging dat goed.

Ik zie het dus als frustratie. Zeker bij vreemde honden.

[Biet]

Ja, ik geef het ook op frustratie.
Het was een behoorlijk grote jongen, die de ervaring en het fysieke vermogen (nog) mist om Kayla te onderscheppen.
Ze speelt daar ook wel eens met een Duitse herder reu van anderhalf jaar, ook een beste kerel, maar die laat haar vooral hard sjezen en schat de plekken waar ie haar kan onderscheppen veel beter in.
Die vindt ze ook leuk..