Hoe lang duurde het voordat jullie hond met de kat(ten) kon?

[MissZoef]

Hoi!

Een topic puur uit nieuwsgierigheid.
Wij hebben sinds een maand een pup (Beauceron) en twee katten. Als ze de kans krijgt jaagt ze achter de katten aan. (Proberen we te voorkomen). Hoe lang heeft het ongeveer geduurd voordat het bij jullie samen los in de kamer kon zonder gejaag? De katten waren al honden gewend. We hadden regelmatig de hond die ik samen met mijn ouders heb gekocht over de vloer en hond van schoonouders. Ook met de hond die ik samen met mijn ouders opgevoed heb 13 jaar geleden ging dat met de kat destijds redelijk makkelijk. Na een paar keer er achteraan gaan en dit stoppen was het kwartje gevallen.

Maargoed. We trainen er goed op, proberen jagen zo veel mogelijk te voorkomen en we zien al vooruitgang. Vaak als ze het probeert is ze met stem ook al te sturen als ik snel genoeg ben.

Ik hoop dat het geen maanden gaat duren, maar als dat wel zo is dan is het niet anders. Ik vind het wel prettig om eens wat te horen van mensen die dezelfde situatie hadden. Soort van vergelijkingsmateriaal.

Verstuurd vanaf mijn SM-G950F met Tapatalk

[DeDiana]

Hier ging het eigenlijk meteen goed. Mila heeft als pup nooit achter de katten aan gejaagd. De rest kwam als herplaatser en dat ging ook meteen prima. Waren allemaal geen katten gewend, maar snuffelden er een keer aan en dat was het. Nu scheelt het zeker ook dat mijn katten zich niet snel laten opjagen en juist zelf naar de hond toe lopen
Ik heb wel opvanghonden gehad die de katten op wilden jagen. Die heb ik in huis aangelijnd gehouden en bij afwezigheid of als ik niet goed kon opletten gescheiden van de katten. Ze snapten op die manier allemaal heel snel dat achter de katten aan jagen écht niet mocht. Als je ze eenmaal de gelegenheid geeft om de katten op te jagen, wordt dat natuurlijk al snel een veel te leuk spelletje en hartstikke zelfbelonend. Dan wordt het een vicieuze cirkel, omdat de katten dan ook voor de hond op de loop gaan. Dus mijn eerste stap zou zijn: voorkomen dat ze dat gedrag nog kan toepassen.

[S@ndr@]

met de rescues ,.. ging het eigenlijk gelijk goed, met van Gils heeft het tot zeker 3 keer echt heel verm optrede gekost, was een beetje een teror pup, maar de katten zijn van mij en niet van puppy Gillebil...... hij heeft dat geacceteerd, maar nog wil hij ze wel eens pestten hoor .. maar hij laat ze wel heel, hij weet beter .... ik heb hem dus echt bij zijn bakken gepakt en gebruld dat dat dus nu over moest zijn . punt

[natalie]

Bij ons gaat het eigenlijk pas sinds een paar weken goed. En Jip is al twee jaar In ons geval is dat vooral te verklaren door het feit dat de kater van 12 jaar oud zich niet vaak liet zien. De kat wil met rust gelaten worden, dus zocht zelf vaak een rustig plekje. Inmiddels heeft de kat door dat hij zich niet hoeft te laten wegjagen, en Jip heeft door dat de kat geen zin heeft in zijn drukdoenerij. Ik heb Jip daar een beetje bij moeten helpen, maar ik heb niets geforceerd. Onze kat laat zich niet gauw gek maken, dus ik had er vertrouwen in dat het vanzelf wel 'een keer' zou goed komen. Jip probeert soms met een spelbuiging de kat uit te nodigen tot een beetje actie, maar daar komt nooit een bevestigend antwoord op. Nou ja, dan is het ook goed.

[-Saskia-]

Als pup of net na adoptie was één à twee keer waarschuwen voldoende. Maar ik ben er dan ook streng in, hier wordt gewoon geen gejaag getolereerd.
Tegenwoordig kan ik er echt alles bij zetten zonder dat ik me druk hoef te maken.
Of het nu een kat, een kip of een cavia is, ik laat ze even snuffelen en zodra ze aan me zien dat het me dierbaar is gaan ze er erg leuk mee om.

[Rebble]

Wij zitten er ook middenin. Dochter heeft een kitten gekregen en Charlie ging behoorlijk uit haar plaat de eerste keer dat ze haar zag. Dat was gelukkig door glas heen. Met de andere kat, die er al was toen Charlie hier kwam, heeft ze totaal geen probleem die daagt ze zelfs wel eens uit om te spelen.
Charlie heeft ook problemen met mensen die hier binnenkomen, ze moet dan altijd vast of even in een andere ruimte. Ik had alleen absoluut niet verwacht dat ze dat ook met dieren zou hebben... maar ja, het kitten is er nu 2 weken, eigenlijk nog maar net dus.

[Zamunda]

Wij hebben sinds een maand een pup (Beauceron) en twee katten. Als ze de kans krijgt jaagt ze achter de katten aan. (Proberen we te voorkomen).

Wat mij betreft zit hier de crux. Natuurlijk is een pup hartstikke leuk en onschuldig, maar bij mij worden de katten NIET opgejaagd. Als in: gewoon ECHT NIET . Dus niet proberen te voorkomen, nee: het gebeurt gewoon niet. Moet ik daartoe de hond aan de lijn houden dan doe ik dat, moet ik op andere momenten scheiden dan doe ik dat. Maar de hond krijgt geen enkele kans op de katten op te jagen. De katten zijn heilig.

[Luna87]

Met Luna heeft het volgens mij een half jaar geduurd voordat ze de katten redelijk negeerde, maar zij was al ruim een jaar toen ze hier kwam en geen katten gewend. Ze heeft ook echt wel eens flink op haar falie gehad, katten zijn geen speelgoed en jagen was absoluut verboden.
Vito is hier nu 3 maanden en katten gewend. Maar mijn katten kende hij niet en andersom vonden mijn katten hem ook vreselijk stom. Ook voor hem geldt de regel; katten zijn geen speelgoed. Sinds een week of 2 zie ik duidelijk verbetering, ik hoef er niet meer constant bovenop te zitten en hij negeert ze nu meestal gewoon of snuffelt even aan ze.

Ik zou er zelf wat meer bovenop zitten, een pup vind ik hierin toch makkelijker te begeleiden dan een volwassen hond. Als een havik er boven op zitten dus; iedere keer dat het lukt de kat op te jagen is er een te veel. Het werkt te zelfbelonend zoals DeDiana al zei, dus het proberen te voorkomen moet je voorkomen. Niks proberen, het mag gewoon niet, punt.

[MissZoef]

Hier ging het eigenlijk meteen goed. Mila heeft als pup nooit achter de katten aan gejaagd. De rest kwam als herplaatser en dat ging ook meteen prima. Waren allemaal geen katten gewend, maar snuffelden er een keer aan en dat was het. Nu scheelt het zeker ook dat mijn katten zich niet snel laten opjagen en juist zelf naar de hond toe lopen
Ik heb wel opvanghonden gehad die de katten op wilden jagen. Die heb ik in huis aangelijnd gehouden en bij afwezigheid of als ik niet goed kon opletten gescheiden van de katten. Ze snapten op die manier allemaal heel snel dat achter de katten aan jagen écht niet mocht. Als je ze eenmaal de gelegenheid geeft om de katten op te jagen, wordt dat natuurlijk al snel een veel te leuk spelletje en hartstikke zelfbelonend. Dan wordt het een vicieuze cirkel, omdat de katten dan ook voor de hond op de loop gaan. Dus mijn eerste stap zou zijn: voorkomen dat ze dat gedrag nog kan toepassen.

Dat doen wij nu eigenlijk ook, veel aangelijnd in huis, oefenen met rustig kijken naar de katten en dat belonen. Ook af en toe scheiden en dan kan ze lekker los, of als de katten lekker aan het slapen zijn op een hoge plek in huis. Dan heb ik alles bij elkaar. Maar soms gaat er opeens eentje lopen, dan ben ik een enkele keer te laat.

In de eerste ontmoeting ging het super, toen was het van beide kanten voorzichtig ruiken en netjes elkaars afstand respecteren. Ook rende ze toen niet voor haar weg. Dat hielp ook, maar ze wordt steeds groter en zekerder en zelfs na een keer gekrabd te zijn, durft ze er op af te gaan. Ik heb het idee dat ze vooral wil spelen (ze doet hetzelfde als ze een hond ziet), maar een van de katten begint nu voor haar te rennen en dan is er achter aan natuurlijk erg leuk.. Dit vinden we niet oké en wordt meteen afgekapt als het zich voordoet, maar een uitdaging is het wel. met de andere twee honden die we regelmatig in huis hebben/hadden ging dit eigenlijk heel snel goed. Ook beiden als pup in huis gekomen waar al katten waren. Denk dat het 'nadeel' is dat deze dus niet bang is en ook niet afschrikt van wat pijn en daardoor komt het begrenzen echt op mij aan. Die andere twee honden waren iets voorzichtiger en dat ging binnen een dag prima.

Maar ik zie wel vooruitgang, dus ik denk naarmate ze ouder wordt dat het steeds beter zou gaan. Het duurt alleen iets langer dan ik had gehoopt

[natalie]

Hier ging het eigenlijk meteen goed. Mila heeft als pup nooit achter de katten aan gejaagd. De rest kwam als herplaatser en dat ging ook meteen prima. Waren allemaal geen katten gewend, maar snuffelden er een keer aan en dat was het. Nu scheelt het zeker ook dat mijn katten zich niet snel laten opjagen en juist zelf naar de hond toe lopen
Ik heb wel opvanghonden gehad die de katten op wilden jagen. Die heb ik in huis aangelijnd gehouden en bij afwezigheid of als ik niet goed kon opletten gescheiden van de katten. Ze snapten op die manier allemaal heel snel dat achter de katten aan jagen écht niet mocht. Als je ze eenmaal de gelegenheid geeft om de katten op te jagen, wordt dat natuurlijk al snel een veel te leuk spelletje en hartstikke zelfbelonend. Dan wordt het een vicieuze cirkel, omdat de katten dan ook voor de hond op de loop gaan. Dus mijn eerste stap zou zijn: voorkomen dat ze dat gedrag nog kan toepassen.

Dat doen wij nu eigenlijk ook, veel aangelijnd in huis, oefenen met rustig kijken naar de katten en dat belonen. Ook af en toe scheiden en dan kan ze lekker los, of als de katten lekker aan het slapen zijn op een hoge plek in huis. Dan heb ik alles bij elkaar. Maar soms gaat er opeens eentje lopen, dan ben ik een enkele keer te laat.

In de eerste ontmoeting ging het super, toen was het van beide kanten voorzichtig ruiken en netjes elkaars afstand respecteren. Ook rende ze toen niet voor haar weg. Dat hielp ook, maar ze wordt steeds groter en zekerder en zelfs na een keer gekrabd te zijn, durft ze er op af te gaan. Ik heb het idee dat ze vooral wil spelen (ze doet hetzelfde als ze een hond ziet), maar een van de katten begint nu voor haar te rennen en dan is er achter aan natuurlijk erg leuk.. Dit vinden we niet oké en wordt meteen afgekapt als het zich voordoet, maar een uitdaging is het wel. met de andere twee honden die we regelmatig in huis hebben/hadden ging dit eigenlijk heel snel goed. Ook beiden als pup in huis gekomen waar al katten waren. Denk dat het 'nadeel' is dat deze dus niet bang is en ook niet afschrikt van wat pijn en daardoor komt het begrenzen echt op mij aan. Die andere twee honden waren iets voorzichtiger en dat ging binnen een dag prima.

Maar ik zie wel vooruitgang, dus ik denk naarmate ze ouder wordt dat het steeds beter zou gaan. Het duurt alleen iets langer dan ik had gehoopt

Herkenbaar. Ook ik denk dat Jip vooral wilde spelen. Vandaar ook vaak de spelbuiging erbij. Enze lagen gerust beiden een tijd lang rustig op hun eigen plek in de woonkamer, maar zodra de kat opstond was het direct: "Hoera! De kat is wakker!" Ik vond het vooral belangrijk dat de kat de kans heeft om zich terug te trekken. Dat hij de keus heeft om zonder Jip erbij door huis te dolen. Jip komt daarom ook nooit boven in huis. De slaapkamers zijn het domein van de kat. Maar de kat komt steeds vaker uit zichzelf even terug naar beneden toe. En als Jip dan weer direct opstaat, dan kijkt hij mij aan (omdat hij weet dat ik daar iets van vind) en dan hoef ik alleen nog maar met mijn hoofd te schudden. Dan zucht 'ie even diep en laat de kat met rust. Tja, soms duurt het wat langer dan gehoopt. Maar ik wilde (en kon) er ook niet steeds bovenop zitten. Dan maar ieder hun eigen plek in huis, met de mogelijkheid voor de kat om af en toe naar beneden te komen.

[MissZoef]

Hier ging het eigenlijk meteen goed. Mila heeft als pup nooit achter de katten aan gejaagd. De rest kwam als herplaatser en dat ging ook meteen prima. Waren allemaal geen katten gewend, maar snuffelden er een keer aan en dat was het. Nu scheelt het zeker ook dat mijn katten zich niet snel laten opjagen en juist zelf naar de hond toe lopen
Ik heb wel opvanghonden gehad die de katten op wilden jagen. Die heb ik in huis aangelijnd gehouden en bij afwezigheid of als ik niet goed kon opletten gescheiden van de katten. Ze snapten op die manier allemaal heel snel dat achter de katten aan jagen écht niet mocht. Als je ze eenmaal de gelegenheid geeft om de katten op te jagen, wordt dat natuurlijk al snel een veel te leuk spelletje en hartstikke zelfbelonend. Dan wordt het een vicieuze cirkel, omdat de katten dan ook voor de hond op de loop gaan. Dus mijn eerste stap zou zijn: voorkomen dat ze dat gedrag nog kan toepassen.

Dat doen wij nu eigenlijk ook, veel aangelijnd in huis, oefenen met rustig kijken naar de katten en dat belonen. Ook af en toe scheiden en dan kan ze lekker los, of als de katten lekker aan het slapen zijn op een hoge plek in huis. Dan heb ik alles bij elkaar. Maar soms gaat er opeens eentje lopen, dan ben ik een enkele keer te laat.

In de eerste ontmoeting ging het super, toen was het van beide kanten voorzichtig ruiken en netjes elkaars afstand respecteren. Ook rende ze toen niet voor haar weg. Dat hielp ook, maar ze wordt steeds groter en zekerder en zelfs na een keer gekrabd te zijn, durft ze er op af te gaan. Ik heb het idee dat ze vooral wil spelen (ze doet hetzelfde als ze een hond ziet), maar een van de katten begint nu voor haar te rennen en dan is er achter aan natuurlijk erg leuk.. Dit vinden we niet oké en wordt meteen afgekapt als het zich voordoet, maar een uitdaging is het wel. met de andere twee honden die we regelmatig in huis hebben/hadden ging dit eigenlijk heel snel goed. Ook beiden als pup in huis gekomen waar al katten waren. Denk dat het 'nadeel' is dat deze dus niet bang is en ook niet afschrikt van wat pijn en daardoor komt het begrenzen echt op mij aan. Die andere twee honden waren iets voorzichtiger en dat ging binnen een dag prima.

Maar ik zie wel vooruitgang, dus ik denk naarmate ze ouder wordt dat het steeds beter zou gaan. Het duurt alleen iets langer dan ik had gehoopt

Herkenbaar. Ook ik denk dat Jip vooral wilde spelen. Vandaar ook vaak de spelbuiging erbij. Enze lagen gerust beiden een tijd lang rustig op hun eigen plek in de woonkamer, maar zodra de kat opstond was het direct: "Hoera! De kat is wakker!" Ik vond het vooral belangrijk dat de kat de kans heeft om zich terug te trekken. Dat hij de keus heeft om zonder Jip erbij door huis te dolen. Jip komt daarom ook nooit boven in huis. De slaapkamers zijn het domein van de kat. Maar de kat komt steeds vaker uit zichzelf even terug naar beneden toe. En als Jip dan weer direct opstaat, dan kijkt hij mij aan (omdat hij weet dat ik daar iets van vind) en dan hoef ik alleen nog maar met mijn hoofd te schudden. Dan zucht 'ie even diep en laat de kat met rust. Tja, soms duurt het wat langer dan gehoopt. Maar ik wilde (en kon) er ook niet steeds bovenop zitten. Dan maar ieder hun eigen plek in huis, met de mogelijkheid voor de kat om af en toe naar beneden te komen.

Ja, het kan niet altijd inderdaad. Eigen plek hebben ze wel min of meer. Wij hebben alles gelijkvloers, dus het is iets meer managen. Maar de katten hebben hoge kasten/krabpalen en meubels waar ze op mogen. Op de bank springt ze (nog) niet echt (en mag ook nog niet), dus ze kunnen veel afstand houden als ze willen. Wel merk ik dat de katten ook meer vertrouwen krijgen en nu dus soms ook midden op de vloer languit gaan liggen als ze los is. Op zich een goed teken, maar dan kan ze zich niet altijd beheersen. Dus dan is het voor mij meer opletten. Ach, als ik eh eh zeg dan stopt ze vaak ook als ik op tijd ben. Komt vast goed

[MissZoef]

Met de ene kat was het binnen een dag al beklonken, met de andere heeft het 5 maanden geduurd.
Hielp voor die kat ook niet dat Mahdu tussendoor ruim 3 weken uit logeren is geweest en ze daarna weer opnieuw aan hem moest wennen.
Kat 1 heb ik anderhalve week geleden weggedaan en kat twee komt sindsdien zo tot rust dat Mahdu steeds meer mag, ik zag vanmiddag nog dat zij hem kopjes gaf en dat hij vervolgens voorzichtig haar oortjes uitsopte.

Ik kan enkel adviseren om het tijd te geven, goed te begeleiden en te zorgen dat de katten ten alle tijde weg kunnen van de hond.

Goede tip, dat tijd geven vind ik soms moeilijk.. maar ik weet dat met geduld en begeleiding veel voor mekaar te krijgen is

[MissZoef]

Hier ging het eigenlijk meteen goed. Mila heeft als pup nooit achter de katten aan gejaagd. De rest kwam als herplaatser en dat ging ook meteen prima. Waren allemaal geen katten gewend, maar snuffelden er een keer aan en dat was het. Nu scheelt het zeker ook dat mijn katten zich niet snel laten opjagen en juist zelf naar de hond toe lopen
Ik heb wel opvanghonden gehad die de katten op wilden jagen. Die heb ik in huis aangelijnd gehouden en bij afwezigheid of als ik niet goed kon opletten gescheiden van de katten. Ze snapten op die manier allemaal heel snel dat achter de katten aan jagen écht niet mocht. Als je ze eenmaal de gelegenheid geeft om de katten op te jagen, wordt dat natuurlijk al snel een veel te leuk spelletje en hartstikke zelfbelonend. Dan wordt het een vicieuze cirkel, omdat de katten dan ook voor de hond op de loop gaan. Dus mijn eerste stap zou zijn: voorkomen dat ze dat gedrag nog kan toepassen.

Daar doen we hard ons best voor!

[Luna87]

Vergeet trouwens ook niet gewenst gedrag te belonen. Hier in huis is Vito een heel knappe jongen bij iedere rustige benadering, kleine kwispel en vriendelijke snuffel

[Neeltje]

Met mijn Franse Bulldogen 3 katten was dat best snel. Echter met mijn eerste Tibetaan en 1 kat (laatste van de 3) niet. Niet dat Yentle de kat iets wilde aandoen, ze wilde spelen, maar daar snapte Floortje helemaal niets van. Ze kwam wel af en toe naar beneden als Yentle buiten was, maar ging weer snel naar boven als Yentle naar binnen kwam.

[Chihuahua-paws]

Hier meteen. Toen Toots kwam hadden we twee katten waarvan één kitten. En dat was ondanks dat Toots al 2 was meteen helemaal goed.
Dex is een pup en ipv dat hij achter de kat aanzit moesten we oppassen voor de kat omdat die in verhouding heel groot is. Die deden we in het begin scheiden snachts en als we weg waren. Niet omdat het fout ging maar gewoon omdat dat dat veiliger voelde. Inmiddels scheiden we ze helemaal niet meer. Dex is nu een stuk steviger en kan zijn mannetje staan en dan vind ik het wel fijn dat de kat ook alle ruimtes weer gewoon in kan.

[MissZoef]

Vergeet trouwens ook niet gewenst gedrag te belonen. Hier in huis is Vito een heel knappe jongen bij iedere rustige benadering, kleine kwispel en vriendelijke snuffel

Ja dat is natuurlijk ook belangrijk.

[MissZoef]

Wij hebben sinds een maand een pup (Beauceron) en twee katten. Als ze de kans krijgt jaagt ze achter de katten aan. (Proberen we te voorkomen).

Wat mij betreft zit hier de crux. Natuurlijk is een pup hartstikke leuk en onschuldig, maar bij mij worden de katten NIET opgejaagd. Als in: gewoon ECHT NIET . Dus niet proberen te voorkomen, nee: het gebeurt gewoon niet. Moet ik daartoe de hond aan de lijn houden dan doe ik dat, moet ik op andere momenten scheiden dan doe ik dat. Maar de hond krijgt geen enkele kans op de katten op te jagen. De katten zijn heilig.

Dit.
Ik was ontzettend streng voor Sem. Hij mocht niet eens kijken naar de katten, laat staan er op af lopen/rennen, blaffen of er achteraan jagen. Er mee spelen was ook verboden.
De katten waren van mij en Sem had zich daar niet mee te bemoeien. En omdat ik vanaf het begin zo duidelijk was ging het snel goed. Het is hier nu 1 grote kleffe bende. De opvangkittens slapen zelfs bovenop hem:

Uiteraard. Hoe consequenter, hoe duidelijker. Als ze het maar probeert dan pak ik haar vast om te voorkomen dat ze verder kan en haal ze even uit elkaar en zeg nee. Maar het is nu wel een paar keer gebeurt dat ze net wat sneller was en ik er niet direct bij kwam. Als ze langsloopt en negeert of even kijkt, maar bij mij blijft prijzen we haar. Ik hoop dat ze hier ook bij elkaar gaan liggen. De katten zoeken al wel wat toenadering als ze rustig is.

[Miezemuis]

Ik heb geen katten maar onze oppas wel. Zowel Lizzie als Keetje ( die daar vorige maand met 7 maanden voor het eerst en kat zag) hebben helemaal niet gejaagd. Maar ook dat wordt er meteen duidelijk gemaakt dat de katten verboden gebied zijn. Toen ik Keetje kreeg was Dushi 15. Ook die dient met rust gelaten te worden. Dat had ze ook erg snel door.

[Shibby]

Bij Malou duurde het een dag ongeveer. Maar zij was vooral heel bang voor Koos toen ze hier kwam. Ze verstopte zich achter mijn hoofd op de bank en ging vanaf daar naar hem lopen grommen
Paar uurtjes aandacht gevraagd zodra ze Koos zag lopen en toen kreeg ze vrij snel door dat die kat haar niks deed en wel iets opleverde.

[Sandra&co]

Dag 1. Jullie zijn allemaal mijn beessies dus leer maar van elkaar te houden. Nou ja, dat konden ze ook prima af zonder mij. Scheelt misschien al wel wat dat de puppies bij 2 zelfverzekerde volwassen katten kwamen. Dus die hadden anders snel zat een ram gekregen

[blondie]

Vrij snel eigenlijk. Pup was van huis uit al bekend met katten, en mijn katten waren volwassen honden gewend. Hij probeerde wel eens wat uit, maar 1 kat maakte al snel duidelijk hoe hij zich moest gedragen. De ander ontweek hem eigenlijk in aanvang, maar mijn katten konden ook naar buiten dus dat scheelde ook veel. Als ze het zat waren gingen ze weg.
Happen en opjagen of continue nalopen hebben we niet toegestaan, daar zaten we wel bovenop.

Mijn katten konden overigens zitten op commando voor een snoepje, dus vrij snel hebben we dan ook de twee honden en de twee katten bij elkaar geroepen voor een vreetje, allemaal netjes zitten en dan kregen ze een voor een een stukje worst in de keuken. Was een goede oefening voor allemaal en ze snaaiden niet elkaars eten weg, dus het kon ook op die manier zonder gedoe.

[MissZoef]

Vrij snel eigenlijk. Pup was van huis uit al bekend met katten, en mijn katten waren volwassen honden gewend. Hij probeerde wel eens wat uit, maar 1 kat maakte al snel duidelijk hoe hij zich moest gedragen. De ander ontweek hem eigenlijk in aanvang, maar mijn katten konden ook naar buiten dus dat scheelde ook veel. Als ze het zat waren gingen ze weg.
Happen en opjagen of continue nalopen hebben we niet toegestaan, daar zaten we wel bovenop.

Mijn katten konden overigens zitten op commando voor een snoepje, dus vrij snel hebben we dan ook de twee honden en de twee katten bij elkaar geroepen voor een vreetje, allemaal netjes zitten en dan kregen ze een voor een een stukje worst in de keuken. Was een goede oefening voor allemaal en ze snaaiden niet elkaars eten weg, dus het kon ook op die manier zonder gedoe.

Leuk, onze katten kunnen dat ook. We hebben ook al een soort van trainigssessies/snoepjessessies gedaan met alledrie bij elkaar. Dat gaat prima. Als er wat afleiding is dan is dat al gauw interessanter gelukkig

[Paisley]

Met Kiwi zou het een jaar of 10 duren, tot ze in dr graf ligt. Die houdt nooit op met drijven. Nooit.
Gefokt om schapen in de gaten te houden tot ze dr bij neer valt. Ze heeft haar takenpakket uitgebreid naar o.a. katten en mocht ik er zware maatregelen op zetten, zou ze spontaan in een existentiële crisis belanden.

[sbientje]

bij Pom duurde het ook wel lang hoor. Zeker wel een half jaar denk ik. Op zich ging het dan wel goed maar alsnog moest ik er wel enorm op letten. Karel heeft nooit naar de kat omgekeken om zon manier, die was meteen vrienden en dat issie ook met de nieuwe katten inmiddels. Pom accepteert ze wel maar ze is er niet echt blij mee ofzo

[Luciav]

Kaya was nog geen katten gewend en een van onze twee katten was nog geen honden gewend, maar het ging redelijk snel! De kat die nog geen honden gewend was werd al snel beste vrienden met Kaya, de andere kat kan het nog steeds niet goed met haar vinden maar echt erachteraan gaan deed ie al snel niet meer. Scheelt wel als je ruimtes hebt waar je katten wel mogen komen en de hond niet. Kaya is wel territoriaal naar de kat toe; wanneer de kat langs zijn bot loopt gaat ze er meteen op af, maar dat is vaak al snel te corrigeren. Na een maand of twee was dat erachteraan rennen iig er al uit, maar als ze het niet met elkaar kunnen vinden zul je er denk ik wel altijd op moeten blijven letten.

[bixdee]

Hallo, the eerste twee maanden waren zij apart (Ik had 2 katten -- toen, beide 5 jaar oud) en een heel enthusiast golden retriever pup. Ik had de woonkamer verdeeld in twee met een hek (eigenlijk, de ren van de pup) zodat pup kan in 1 deel blijven en de katten in de andere waar ze kunnen dan rustig lopen naar de keuken.

Voor 2 maanden waren de katten nergens te zien -- ze blijven in de bovenverdieping in onze kamers. Af en toe, zitten ze bij de hek waar ze kunnen de indringer goed zien tussen de hekjes.

Hek blijft tot pup 5 maanden oud was. Dan was ze iets rustiger, en de katten ook gewend. Hek uit, en dan was het voor de hond te leren wie de baas is (dat was een van de maine coons). Inmiddels zijn de katten 8 jaar oud en mijn golden, 3. Maar mijn hond toont nog heel veel respect aan de katten. lol.

[Kayltje]

Fitz zijn fokker fokt ook katten, dus Fitz heeft nooit omgekeken naar de katten. Vreemde katten worden wel van het erf gestuurd, maar dat gaat op een drafje. Gewoon. Omdat je niet op het erf mag, vreemde kat. Voor de eigen katten is hij lief en rustig. Ze mogen uit zijn voerbak mee eten en tegen zijn buik slapen.

Maddie is zelf een soort kat. De katten mogen niet in haar kast en aan haar spullen en dan laat Maddie de katten met rust. Goede deal.

Imp vindt katten geniaal En de katten vinden Imp een grappig monstertje.
Fred&George, de katten dus, zijn Fitz gewend, waar je op kunt slapen en die je beste vriend is. En Maddie, die duidelijke regels heeft.
F&G vinden honden lief en leuk.
En daar zit het probleem met Imp. F&G willen met haar spelen totdat ze het niet meer willen. Kattenlogica. En geen Implogica.
Dus ze mag gewoon niet aan ze zitten. Straks kunnen de teugels wel losser.
En dat ging eigenlijk gelijk goed.
Die etter-katten zijn moeilijker onder controle te houden Die besluipen Imp graag vanuit het hoge gras.

[Paisley]

bij Pom duurde het ook wel lang hoor. Zeker wel een half jaar denk ik. Op zich ging het dan wel goed maar alsnog moest ik er wel enorm op letten. Karel heeft nooit naar de kat omgekeken om zon manier, die was meteen vrienden en dat issie ook met de nieuwe katten inmiddels. Pom accepteert ze wel maar ze is er niet echt blij mee ofzo

Dat zou je bij een labradorpup ook niet verwachten
Volgens mij is Pom voor een labrador een pittig ding

[Maryanne]

Na 18 jaar Jacks te hebben kan er nog geen eentje met katten.