5 jaar geleden ben je bij ons gekomen.
Wat had je het in het begin toch moeilijk om ons te vertrouwen.
In het begin was het een moeilijke rit, vooral wat samenwerking betreft, het elkaar aftasten van hoe ben je, wat wil je van me....
Toen je éénmaal door had, dat we het niet verkeerd meenden, kwam je schoorvoetend ook stapje per stapje dichterbij.
Dichterbij ons hart.... en opeens zat je er gewoon in, in dat hart.
Je bent er niet meer uitgegaan.
Je was op...je had zoveel pijn ondanks de pijnstillers
Nu heb je rust, lieve jongen !
R.I.P. lieve Sonnie, je hebt je rust verdiend.
Maar kereltje, wat zal ik je missen
Veel te jong