Bedankt allemaal voor de antwoorden!
Tara schreef:Zoeken naar iets anders als beloning. Pak een speelgoedje en maak dat tot een Heel Erg Belangrijk (en exclusief!) speeltje.
Er mag alleen mee gespeeld worden tijdens de wandelingen en zorg dat het de grootste beloning voor je hond wordt. Op spannende momenten kun je hem dan daarmee afleiden.
Wij hebben nu ook een uitdaging: een herplaatshond die (nog of misschien) niet kan loslopen en die buitenshuis ook alleen met haar eigen dingetjes en snuffelarij bezig is. Ze luistert nog niet goed naar haar naam, is niet op voertjes en speeltjes kent ze helemaal niet. Hopelijk gaat het lukken voordat ze overlijdt, aangezien ze bijna 13 is.
Dat zal ik zeker proberen, ik had er al aan gedacht een piepspeeltje te kopen om buiten te gebruiken. Ik heb het al met zijn flostouw geprobeerd, maar dat vindt hij niet interessant genoeg...
-Saskia- schreef:Misschien kan je hem net belonen met de begroeting zelf? Er is iets wat hij óntzettend graag wil (naar soortgenoten toe), ik zou dat in mijn voordeel gebruiken.
Dat je hem bijvoorbeeld eerst duidelijk maakt dat niet elke hond begroet mag worden en er dus doorgelopen moet worden, zodra hij dat netjes doet en de andere hond al wat verder weg is mag hij in de mate van het mogelijke het spoor van de andere hond volgen als beloning. Dat gaan uitbouwen tot hij als reactie op een andere hond net netjes aan de lijn gaat lopen omdat hij weet dat hij daardoor krijgt wat hij wil. Even met de stem laten weten of hij mag gaan of niet.
Ik ken een teefje die als een os in de lijn hangt richting andere honden maar er eigenlijk helemaal niets mee wil.
Ze trekt obsessief naar soortgenoten toe omdat ze meer informatie wil over het dier maar niet zozeer uitgebreid contact wenst.
Vaak gaat het honden puur om het vergaren van informatie en niet zozeer om de andere hond zelf, vandaar dat het geurspoor op zich al belonend kan werken.
Dat vind ik een heel goed inzicht! Hij is namelijk niet altijd geïnteresseerd in spelen, soms is inderdaad die kennismaking genoeg, en als hij niet mag kennismaken gaat hij vaak nog even het spoor besnuffelen. Dit zou ik inderdaad kunnen gebruiken als beloning, bedankt!
Lanavandevledders schreef:ik had in het begin hetzelfde, maar toch even kennismaken heb ik nooit gedaan, ik heb wel een rottweiler,
en niet iedereen is daar gecharmeerd van, hoofdzakelijk de eigenaars.
Lana wilde maar al te graag naar die ander, piepen, draaien, niet door willen lopen, soms gewoon een bokkig steigerend paard [niet uit agressie, maar om te spelen]
maar ik heb voet bij stuk gehouden, kijken mag, maar wel doorlopen, er wordt geen kennis gemaakt.
het heeft heel wat zweetdruppels en door zettings vermogen gekost, ook met lekkernijen, speeltjes, conseqent blijven is bij dit ras toch echt nodig, wat niet mag, mag ook echt niet, ook niet voor 1 keer,
nu ze anderhalf is, is het al voor 95 % verbeterd, en natuurlijk wil ze nog wel graag, maar ze is nu gewoon te corrigeren, zonder al te veel ophef.
Ik moet toegeven dat het in de stad niet altijd gemakkelijk is je hond absoluut nooit te laten kennismaken met een andere hond... En omdat het bij een gewone kennismaking vaak wél goed gaat (in tegenstelling tot wanneer hij er niet naartoe mag), geef ik hierin ook wel vrij snel toe
Jackira schreef:Mag hij ook wel eens met een andere hond spelen? Of mag dat helemaal nooit. Want op die manier maak je het ook wel heel bijzonder. Jack is 11 maanden en ook gek op andere honden. Hij mag met de meeste honden spelen als hij los loopt, dus het hele bijzondere gaat er wat af en ik kan hem steeds vaker mee roepen als hij niet naar een andere hond mag.
Aangelijnd lopen we gewoon door, en soms hangt hij dan wel wat in de lijn maar toch lopen we door.
Dus dat snapt hij ook steeds beter. Als hij dat goed doet krijgt hij een beloning. En afleiden met een door hem gevonden piepbal waar hij helemaal gek op is gaat ook heel goed.
Ja hoor, dat mag hij zeker! Elke ochtend doen we een grote ronde in het bos waarbij hij aan de lange lijn loopt en 's avonds gaan we naar het abdijpark waar vele hondenbaasjes samenkomen om hun hond te laten spelen. Hier loopt hij al veel beter mee door dan vroeger (toen kon ik hem bij elke ander hond persoonlijk gaan oppikken
), als hij even heeft kunnen spelen. Maar hem terugroepen als we een andere hond tegenkomen lukt niet, hij heeft echt een heel sterke drang om te moéten gaan begroeten, zelfs al wil hij niet spelen. Hem terugroepen lukt al helemaal niet als we in bekend gebied lopen, dan loopt hij ook wel eens uit zicht en hangt de lange lijn er eigenlijk enkel maar aan voor de sier besef ik net
Het hele concept "wachten op toestemming van het baasje" heb ik er jammer genoeg niet ingekregen
Moest daar iemand tips voor hebben zijn die ook altijd welkom
Ik denk dat je gelijk hebt dat ik me er niet mag in laten frustreren, want het helpt toch niet
Paisley schreef:Bij een jonge hond zou ik me daar totaal niet druk om maken en de hond alle kans geven om lekker te kunnen uitleven met andere jonge honden.
Een hond die alleen is met zijn menselijke eigenaren hunkert nou eenmaal naar contact met soortgenoten.
Ik zou lekker veel losloopgebieden opzoeken en actief je best doen om je hond zo veel mogelijk in contact te brengen met geschikte speelmaatjes. Dan laat ie vanzelf een stel boze erfhonden ook wel links liggen, ga ik dan vanuit.
Ik verwacht van mijn honden op zn tijd natuurlijk echt wel discipline, maar wel in het achterhoofd dat het volwassen honden zijn die dagelijks meerdere keren per dag los andere honden tegenkomen. Daarnaast hebben ze elkaar. Voor een jonge hond die geen maatje thuis hebt vind ik dat nog een beetje teveel gevraagd.
Dus jij denkt dat dit met de leeftijd vanzelf wel goed komt dan? Ik heb een beetje schrik dat hij dit gedrag als normaal gaat beschouwen, terwijl ik hem later graag met een simpele "nee" zou willen kunnen duidelijk maken welke honden we wel gaan begroeten en welke niet. Ik denk inderdaad ook niet dat ik ooit even leuk als een ander hondenmaatje zal worden en ik geniet er ook wel enorm van om hem te zien spelen. Soms hebben we echter geen tijd, of is de andere hond niet vriendelijk, of ... en dan zou ik ook wel gewoon graag aan mijn hond kunnen communiceren dat ik door wil lopen zonder getrek aan de lijn.
Heavy schreef:Heel normaal gedag voor een hond van deze leeftijd maar ik zou het wel aanpakken. Als het een sterkte hond is ben je het namelijk snel beu
misschien duidelijk het verschil maken in los mag je gaan kijken en aangelijnd niet ?
Hem in de stad nooit met een andere hond laten kennismaken aan de lijn lijkt me niet haalbaar... Daarboven gaat het vaak beter als hij even mag snuffelen en dan moet doorlopen, dan helemaal niet snuffelen
Nanna schreef:Neem er een hond bij. Dan hééft ie wat te kloten. Wij kunnen daar met onze maffe danspasjes en slingerende leverworsten toch nooit tegenop.
Bovendien is een hond een sociaal dier dus hem contact met soortgenoten onthouden vind ik ergens nog tragisch ook.
Als ik hier zie hoe woest Csikasz met Rozi speelt, daar kan ik never nooit tegenop terwijl ik toch echt heel erg leuk ben
Dat had ik ook al aan mijn vriend voorgesteld
Maar hij denkt dat twee honden nóg veel meer werk is, en "als de eerste al niet luistert, waarom zou je er dan in godsnaam een tweede bijwillen?
"
Charlie schreef:Hier ook een jonge hond van 11 maanden. Toen hij wat jonger was, deed hij precies hetzelfde als wat jouw hond doet.
Inderdaad had ik in het begin ook van de baas hoort de leukste te zijn.... Nou ben er snel vanaf gestapt, deze baas heeft gewoon even duidelijk gemaakt dat het gedrag "not done" is. En dat hoeft helemaal niet op een rot manier te zijn, maar wel even heel duidelijk zijn. In het begin had mijn hond zoiets van "hè, wat gebeurt er nou?", maar hij snapte al snel wat de bedoeling was. Nu loopt hij gewoon mee. Heel soms nog wel eens de neiging om te blijven staan en te springen, maar als ik dan zeg van "doorlopen". Dan gaat hij snel mee.
Dus niet wanhopen, komt goed !
Hoe heb je dat dan net aangepakt? Het los meelopen gaat gelukkig steeds beter, maar soms kan ik in ons vertrouwde park ook wel eens tien minuten staan wachten tot meneer heeft besloten dat hij genoeg heeft gehad
(in ongekende gebieden gaat het veel beter)
In elk geval hebben jullie me weer wat goede moed gegeven
Gelukkig is het voor de rest ook wel echt een schatje
Als je dat vaak genoeg doet zal hij, als je het ineens een keer niet zegt, misschien op je toestemming gaan staan wachten.
Momenteel heb ik nog niet het gevoel dat het echt uit de hand loopt, maar als het niet betert gaan we inderdaad op zoek naar een gedragsdeskundige 
