renee-uk schreef:te weinig geduld, vergeten dat een pup ALLES nog moet leren en te veel angst dat het pupke de roedel wil gaan ovenemen.
voor mij is de grootste beginnersfout dat veel te veel mensen zich niet of nauwelijks verdiept hebben in het wezen hond wanneer ze er een aanschaffen.
gewoon wat goede boeken daarover lezen zou al zo'n enorme verbetering zijn!
Niet alleen een pup.
Ik weet van mijzelf dat ik met mijn tweede hond even achter mijn oren stond te krabbelen. Maar meer omdat ik mijn eerste hond eigenlijk niets hoefde te leren

. Die kreeg ik bij wijze van spreken "kant en klaar" afgeleverd.
Nu was die tweede mij er ook wel eentje

(zit weer te glimlachen als ik dit schrijf, want het was echt een figuur apart

).
Maar zelf was ik er gelukkig wel al achter dat niets vanzelf gaat. En met name mijn vader had er moeite mee, dat zij niet zo makkelijk luisterde als dat Finn dat deed. Telkens weer bleef ik herhalen dat zij bepaalde dingen niet geleerd had en dat we dus ook niet konden verwachten dat zij de opdrachten uitvoerde of luisterde zoals Finn dat deed

.
Mede daarom ben ik ook blij dat ik Bluf als tweede hond kreeg, zo konden we met pup Aki weer verder in aanleer fases en opvoeden e.d.. en letten op dingen die mogelijk zouden kunnen escaleren en daar al vroeg alert op zijn en zo..
Maar ik ben ook blij dat ik wel een beetje wist hoe dingen aan te leren of om aandacht te vragen etc.. en het type hond al kende.
En wat je zegt, veel mensen denken bij bepaalde typen honden dat ze willen "groeien in de rangorde". Terwijl het juist in in een bepaalde fase een soort van aftasten is van wat wel en niet mag, en kijken tot hoever ze kunnen gaan.