Het HondenForum

Wat is de lievelingswandeling van jouw hond?

"Jaren was ik in de veronderstelling dat ik mijn hond het grootste plezier deed als we een grote wandeling maakten in het buitengebied. Lekker los lopen, snuffelen en genieten van het mooie uitzicht. Mijn hond komt uit het buitenland waar ze een tijdje op straat heeft geleefd, dus ze weet wat vrijheid is. Ik hoop haar hier gelukkig te kunnen laten zijn door haar die vrijheid te geven op plaatsen waar dat is toegestaan, niet aangelijnd, vrij als een zwerfhond.

Vanuit mijn huis zijn er meerdere losloopwandelingen mogelijk. Een luxe dus. Ik kan rondom het dorp over landweggetjes wandelen waar bijna geen verkeer komt, dan is er nog de dijk langs de rivier en er is een losloopgebied ten Noorden van het dorp. Volop keus om los te lopen.

Maar wat schetste op een dag mijn verbazing? Als mijn hond zelf mag kiezen hoe we lopen, kiest ze een hele andere, in mijn ogen onaantrekkelijke route!"

Zie hier het volledige artikel: http://www.doggo.nl/artikelen/hondenged ... jouw-hond/

Ik ben benieuwd: heeft iemand dit al eens geprobeerd?

Mijn hond kiest geregeld welke kant we op gaan, vanmorgen nog wou ik eigenlijk links en zij rechtdoor. Prima, gaan we rechtdoor.
Ze heeft 1 heel duidelijke voorkeursroute, alleen als het donker is dat niet haalbaar, ze gaat dan ook rustig op haar kont zitten met haar neus de kant op die zij wil.
Ik vind het wel leuk om te zien waar ze heen wil.

jome schreef:Mijn hond kiest geregeld welke kant we op gaan, vanmorgen nog wou ik eigenlijk links en zij rechtdoor. Prima, gaan we rechtdoor.
Ze heeft 1 heel duidelijke voorkeursroute, alleen als het donker is dat niet haalbaar, ze gaat dan ook rustig op haar kont zitten met haar neus de kant op die zij wil.
Ik vind het wel leuk om te zien waar ze heen wil.

Ja, ik ga ook vaak mee in zijn voorkeuren Maar van A tot Z de route laten bepalen, heb ik nog niet eerder gedaan. Ik weet ook niet of dat 100% haalbaar is, want ik vrees dat we heel ver van huis terecht komen en dat ik op een gegeven moment toch bepaal dat we weer omkeren. Anders komen we niet meer thuis.

Tamara81 schreef:Lanai wordt helemaal gek, en gaat zich enorm aanstellen door te piepen en te springen en blij te doen, als we al maar een beetje in de buurt komen van het strand aan de Waal. Ze is niet meer te houden als we ook daadwerkelijk de richting van het strand inslaan. Dat is duidelijk haar favoriete plek!

Daar bestaat dan inderdaad geen twijfel over. Wat heerlijk om zo dichtbij de Waal te wonen.

Tamara81 schreef:Ze wilt ook vaak richting de bushalte lopen want met de bus mee betekent vaak richting bos of bezoek aan vrienden.

Haha, wat slim! Ze is dus heel duidelijk in wat ze leuk vindt

Tom krijgt niet altijd zijn zin wat het bepalen van de route betreft. Dan staan vriend of ik iedere dag water te pompen bij de waterspeelplaats in de wijk.

ja hoor, hier mogen ze vaak kiezen

Loesje mag ‘s middags kiezen hoe we lopen en tot mijn verbazing is het leukste wat er bestaat langs de huizen slenteren. Dat doen we dan maar, ze is helemaal niet verwend.

Als ik moet gaan werken erna, bepaal ik de route. Als ik een dag vrij heb, gaan we gewoon aan de wandel en kijken ze maar waar ze heen willen. Grappig genoeg komen we dan uiteindelijk altijd binnen 3 uur terug bij het startpunt Vooral door Izzy, die weet dondersgoed wat 'terug naar huis' betekent, die is best honkvast. Kan ook ten alle tijden precies de weg terug naar huis/auto leiden, ook als ik hartstikke verdwaald ben.

welshwitch schreef:Tom krijgt niet altijd zijn zin wat het bepalen van de route betreft. Dan staan vriend of ik iedere dag water te pompen bij de waterspeelplaats in de wijk.

Haha! Hier hetzelfde: ligt ze elke keer in het water en er uit komen ho maar.

Ik heb het een keer met Amy gedaan en zij wil alleen maar alle voor- en achtertuinen in en onder elke auto kijken op zoek naar katten of andere beestjes. Gewoon wandelen is er dan ook niet bij, ze sjeest alleen in hoog tempo in het rond op zoek naar beestjes. Het liefst rent ze 100 keer in volle vaart de straat op en neer (waar inderdaad veel katten wonen) in de hoop ergens vroeg of laat een kat tegen te komen, of wil over of onder de schutting van één van mijn buren, waar 8 konijnen in de tuin wonen. Als het aan haar ligt, overnachten we daar dan ook, net zolang tot ze een keer de kans krijgt om die tuin in te komen.
Gevolg: een totaal opgewonden, hieperdepiep-Amy. Ik vond het eerlijk gezegd dus niet zo voor herhaling vatbaar, maar Amy had wel de grootste lol, dat moet ik toegeven Voor zelfstandig jagende honden is deze methode dus iets minder geschikt denk ik

Lana heeft volgens mij een luizeleventje, ze kan de hele dag gaan en staan waar ze wil, wel op eigen terrein natuurlijk,
ze vermaakt zich prima, toch mag ze graag bij mij in huis op mijn voeten liggen, vooral met slecht weer.
het fijnst vindt ze het als ik de toegang naar de weides open zet, [gebeurt alleen onder toezicht, want anders kan ik haar niet in de gaten houden] dan kan ze racen, de paarden uitdagen, en met de shet van de achterburen spelen, [ze ziet hem meer als hond] is bijna net zo groot.
als we een keer op pad gaan, dan bepaald zij de route, dus het veld in, naar het natuur gebied, waar ze los mag. [ze kent de weg precies]
in de bewoonde wereld wandelen vindt ze niks en ik ook niet.
auto rijden vindt ze geweldig, maar gewoon om te rijden, niet om ergens naar toe te gaan.

Damy gaat het liefst op ronde langs de straat waar de meeste honden buiten zitten. Lekker blaffen en zich helemaal de man voelen Zodra we die kant op gaan, trekt hij als een dolle stier om er maar zo snel mogelijk te geraken.
Noa gaat graag door het station (traplopen is het einde), of langs een maisveld waar we ooit een bal meenamen
Maar eigenlijk zijn ze blij met elke route. Als zij heel graag links willen, hoef ik maar 1x "deze kant" (=rechts) te roepen en ze gaan al dolblij mee.

ik heb mij er enorm over verbaasd dat willem dus echt een wandeling aan de korte lijn door bewoond gebied veel leuker lijkt te vinden dan uren door de natuur struinen. hij is na zo'n wandeling ook veel "voldaner" lijkt het

maar ik vind dat wel leuk dus we wisselen af. de ene keer lekker los het bos in en de andere keer lopen we naar een dorp verderop, kopje koffie, stop bij de dierenwinkel etc.

Elco vindt door de wijk ook leuk, maar kiest daar niet altijd voor als hij mag kiezen. Gait raakt in verwarring als hij de route mag bepalen, dus ik denk dat het hem weinig uitmaakt waar hij loopt, als hij maar lol kan maken met de roedel

Nap zijn lievelingsroute is die route waar de leuke teefjes hebben gelopen, als ik hem zijn gang laat gaan sta bij de voordeur van de bollenboer verderop.

Ik wilde het gisterenmiddag eens proberen, maar realiseerde mij al vrij snel dat een (woensdag)middag niet het beste moment is daarvoor. We kwamen verscheidene ouders met kinderen en andere honden tegen. Jip heeft nog niet voldoende zelfvertrouwen om daar mee te dealen, dus ik moet hem nog wel een beetje bijsturen en begeleiden daarin. Misschien zondagochtend eens opnieuw proberen. Ik kan mij voorstellen dat het niet geschikt is voor iedere hond en dat sommigen ook echt in verwarring zullen raken. Jip had wel snel in de gaten wanneer hij mocht kiezen (dus niet bij elk kruispunt, maar wel wanneer de situatie het toe liet). Het resultaat was dat we een veel grotere ronde liepen dan hij gewend is en zo'n 400 meter voor huis languit in de berm ging liggen om even uit te rusten. Sukkeltje

Hier doen we dat ook af en toe, het is zo ontzettend leuk om te doen. Ik wil me nu ook wat meer focussen op vreemde plekken waar het stukje veiligheid van een bekend terrein wegvalt en je nog duidelijker ziet welke prikkels een hond liever vermijd of net wil onderzoeken. Frank bijvoorbeeld vertrouwt me op bekende plekken blindelings waardoor het hem niet lijkt uit te maken waar we naartoe gaan, zolang het maar samen is.
Op vreemde grond neemt hij een stuk meer initiatief.
Als ik thuis vertrek wil Aiko steeds naar 'zijn' vijver om te zwemmen dus daar zit ook weinig variatie in

natalie schreef: Ja, ik ga ook vaak mee in zijn voorkeuren Maar van A tot Z de route laten bepalen, heb ik nog niet eerder gedaan. Ik weet ook niet of dat 100% haalbaar is, want ik vrees dat we heel ver van huis terecht komen en dat ik op een gegeven moment toch bepaal dat we weer omkeren. Anders komen we niet meer thuis.

Op fb zie ik bij veel mensen dat ze juist helemaal niet ver komen, omdat de honden heel erg lang aan het snuffelen zijn en in rondjes lopen. Van Doggo reageerde ze op de vraag of je dan wel weer bij je huis kwam dat dit wel zo was.

Volledig eigen gang is bij mijn hond echt niet mogelijk, zou té gevaarlijk zijn.
Maar deels kan het prima

Ik heb Gait weer een keer de weg laten bepalen. Ging nu wel beter dan eerder, maar nog steeds wacht hij meestal op mij waar we naar toe gaan. Soms liet hij zich door Elco beïnvloeden. Maar af en toe was hij wel erg duidelijk. Als het aan hem lag, waren we nog een keer dezelfde ronde gaan lopen. Daar had ik geen zin in. En inderdaad wat langer snuffelen, maar niet overdreven veel langer dan als ik wel gewoon doorloop. Ronde was een kilometer of drie.
Elco is avontuurlijker. Die kiest wel graag routes waar we zelden of nooit lopen. Gait ging voor een vertrouwde route, maar niet de meest gelopen route. Kan misschien nog komen met de leeftijd

Ik ben geloof ik een uitzondering maar ik heb dit nog nooit gedaan. Ik kies altijd de route die ik het mooist vind en de honden gaan braaf mee. Maar ik ga het eens proberen! Leuk.

Ja herkenbaar. Ik ga hier vanuit huis door een parkje en daarna kan ik de weg oversteken de polder in of de andere kant op, deels door de wijk en
dan door een ander park.
Puchu wil dus gewoon nooit de kant van de polder op: hij staat stil, gaat bokken en maakt duidelijk kenbaar dat hij de andere kant op wil.

Soms krijgt hij zijn zin en soms niet. Als we overigens de polder kant op gaan, dan heeft hij het ook prima naar zijn zin, niets dat hij eng vindt
of nergens waaruit blijkt dat het hem niet bevalt.
Hij wil alleen die kant niet op
Mij lijkt het veel leuker voor hem, hij kan daar langer loslopen, gras, dijkje, water, koeien, schaapjes, noem maar op. Maar nee, hij kiest ook
voor de wijkronde

Hier een zelfstandige jager, dus als zij de route mag bepalen staat we binnen no-time in konijnengebied en gaan we nooit meer naar huis.
Wel mag ze regelmatig kiezen of we links of rechts gaan, maar bepaalde gebieden worden wel vermeden.
Overigens gaat een wandeling bij ons nooit langzaam, zoals op de website gezegd wordt. Heel veel tijd voor snuffelen heeft Zora niet, op naar het volgende luchtje!

Ik laat Morris ook vaak zelf bepalen. Maar kan niet zeggen of hij dan zou kiezen voor een aangelijnde wandeling door het dorp of naar losloopstukken zou gaan omdat ik hem alleen zelf laat bepalen als we een lange aanlijnwandeling doen. Dan krijgt hij zijn tuigje aan met de flexriem en die draagt hij nooit als we een losloopwandeling gaan doen. Hij weet dan al dat we geen losloopwandeling gaan doen en loopt dus sowieso de andere kant op.

Maar zijn zelf gekozen wandelingen zijn altijd wel andere routes dan waar ik voor zou kiezen. Ik vind het ontzettend leuk om hem zelf te laten kiezen waar hij langs wil. Soms voel ik me wel een beetje onnozel als we een zelfde rondje drie keer lopen en ik dezelfde mensen dus ook drie keer voorbij loop
Als hij zelf mag kiezen lopen we veel meer door, in mijn ogen, saaie straten. Het winkelcentrum ontbreekt ook bijna nooit op zijn wandeling. En dan gewoon omdat het kan een rondje over het parkeerterrein. Je moet je dus vooral niks aantrekken van andere mensen als je de hond laat bepalen, ik loop soms best rare routes

We hebben wel een paar regels. Als hij een paadje in wil slaan waarvan ik weet dat we dan nog een uur extra gaan lopen bepaal ik of dat wel of geen goed idee is. We gaan ook geen steegjes in die achter huizen gaan oid. Niet dwars over het schoolplein of de sportvelden. Gewoon straten/steegjes die ergens naartoe gaan.
En als we weer bij huis langskomen is de wandeling afgelopen.

Meestal lopen we ongeveer een uur en dan zijn we weer thuis. Een heel enkele keer staan we binnen tien minuten weer voor de deur.
Morris vind het echt leuk om zelf te kiezen en is dan na de wandeling ook lekker voldaan. Doe het meestal als ik dag heb gewerkt en hij alleen thuis is geweest. Dan is het zodra ik thuis kom zijn beurt. Als het lang licht is kunnen we dan nog wel een losloopwandeling doen, maar zoals nu is het zo snel weer donker dat we wat anders moeten bedenken en dan vind ik dit erg geschikt!

Morris geeft sowieso wel duidelijk aan wat hij wil. Als we losloopwandeling gaan doen is de standaardwandeling keuze uit 2 paadjes. Hij kan heel duidelijk aangeven welke hij wil. Helaas voor hem wil ik ook wel eens bepalen.
En het laatste rondje 's avonds is normaal een kort rondje, maar hij vind het vaak wel lekker om nog even te struinen en 'vraagt' dan ook of we de andere kant op mogen gaan door stil te blijven staan, mij aan te kijken en in de richting te kijken waar hij heen wil. Soms mag het, soms niet. En zo niet dan moet hij gewoon met me meelopen en niet zeuren.

cloris schreef:Nap zijn lievelingsroute is die route waar de leuke teefjes hebben gelopen, als ik hem zijn gang laat gaan sta bij de voordeur van de bollenboer verderop.

Zo ben ik inderdaad ook eens bij iemands deur terechtgekomen, kwam net eigenaar naar buiten met een hond, ja ze is loops. Aha! Dat verklaarde veel

We staan ook wel eens voor de deur van de dierenwinkel Helaas voor Morris mag hij daar niet naar binnen.

Als mijn honden zelf een pad kiezen ga ik juist de andere kant op zodat ze nog een béétje letten op waar ik heen ga. Ik ga dit wel eens proberen.

Uma houdt erg van bosjes, Manu staat het liefst in het stadscentrum zijn manen te showen. Denk ik. Ik ga het zo gelijk eens testen

volgens mij zou ik met karel niet erg ver komen, die staat alleen maar te snuiven hier in de omgeving. Pom maakt t niet zo uit, die vindt het allemaal prima en niet is ook goed.

Leuk om over al jullie ervaringen te lezen

nomo schreef:En het laatste rondje 's avonds is normaal een kort rondje, maar hij vind het vaak wel lekker om nog even te struinen en 'vraagt' dan ook of we de andere kant op mogen gaan door stil te blijven staan, mij aan te kijken en in de richting te kijken waar hij heen wil. Soms mag het, soms niet. En zo niet dan moet hij gewoon met me meelopen en niet zeuren.

Ja, deze is heel herkenbaar. Ik loop vaak hetzelfde korte rondje voor ik ga slapen. Maar af en toe wil Jip toch graag nog even een andere straat in. Dat kan hij heel netjes maar ook heel duidelijk vragen door met zijn hoofd schuin de straat in te kijken waar hij naartoe wil, dan zijn blik weer op mij te richten en vervolgens alvast die kant op te draaien. Dan nog een keer naar mij kijken of het mag en bij een 'oke' loopt hij vrolijk die kant op

Bij Oor werkt dit niet zo goed. Ze raakt gestressed als ze neit kan voorspellen welke kant ik op wil. In onbekend terrein, alsin natuurwandelgebieden waar we niet vaak komen, loop ik wel eens achter haar aan als ze losloopt, maar dat heeft ze volgens mij totaal niet door Op die plekken maakt het ook weinig verschil met wat ik anders gelopen zou hebben want in mijn wandelingen zit net zo goed meestal geen structuur.

Oh, ik dacht al dat ik de enige was met een nerveuze hond, op dat vlak. Pippa wordt helemaal ongemakkelijk als ze mag kiezen, dan wordt ze onzeker en staat ze maar te wachten en naar mij te kijken. Bij de eerste paar kruispunten gaat het goed, tot ze merkt dat ik ook niks doe bij puntjes waar het haar niet zoveel uitmaakt. Dan heeft ze liever dat ik de leiding neem, blijkbaarr.

Toevallig heb ik laatst nog ergens (ik weet niet meer waar, iets van Doggo of Anorlunda oid) een stuk gelezen over dat honden veel meer dan wij denken gebaat zijn bij een voorspelbare wandeling langs vaste routes. Dat is iets dat voor Oor ook echt heel sterk geldt. Het duurde heel lang eer ik er achter kwam dat het trekken een uiting is van spanning die onder andere gepaard ging met al die onvoorspelbare routes, te meer omdat je bij trekkende honden als advies vaak juist krijgt om onvoorspelbaar te lopen zodat ie meer op jou gaat letten. Tsja dat werkt dus averechts, blijkt. Sinds ik vaste routes loop is ze veel relaxter geworden, maar op kruispunten waar we soms links (bijvoorbeeld naar de bushalte) en soms rechts (naar de vaste route) lopen raakt ze nog altijd enorm opgewonden.

mijke schreef:Toevallig heb ik laatst nog ergens (ik weet niet meer waar, iets van Doggo of Anorlunda oid) een stuk gelezen over dat honden veel meer dan wij denken gebaat zijn bij een voorspelbare wandeling langs vaste routes. Dat is iets dat voor Oor ook echt heel sterk geldt. Het duurde heel lang eer ik er achter kwam dat het trekken een uiting is van spanning die onder andere gepaard ging met al die onvoorspelbare routes, te meer omdat je bij trekkende honden als advies vaak juist krijgt om onvoorspelbaar te lopen zodat ie meer op jou gaat letten. Tsja dat werkt dus averechts, blijkt. Sinds ik vaste routes loop is ze veel relaxter geworden, maar op kruispunten waar we soms links (bijvoorbeeld naar de bushalte) en soms rechts (naar de vaste route) lopen raakt ze nog altijd enorm opgewonden.

Dat stuk heb ik ook gelezen inderdaad. Een voorspelbare en bekende route geeft meer rust in het koppie. Maar dit geldt met name voor angstige en onzekere honden. Honden die wat meer prikkels aankunnen, hebben er soms juist baat bij om zelf eens een route te mogen bepalen.

Edit: ik denk dat je dit artikel bedoelt
http://www.moniquebladder.nl/wandelen/