Na het herplaatsen van Dux wilde mijn man toch wel graag weer een hond erbij, hij wilde weer zijn "eigen" hond. Omdat Dana echt "mijn" hond is. Ik had als enige eis, het moest een poedel zijn
Dus man zich aangemeld op fb bij de Poedelbemiddeling (pagina voor herplaats poedels). En iedere grote poedel die voorbij kwam werd ik in getagd om te kijken of ik wat vond
Toen kwam Pino voorbij een grote poedel reu die vanwege persoonlijke omstandigheden moest worden herplaatst. En daar stond 1 zin in die wij heel graag wilde lezen "hij kan met (kleine)kinderen)".
Mijn man stiekem op het werk mij aangespoord om een berichtje te maken voor interesse in deze grote lobbes.
Na een aantal dagen kwam dan een bericht terug, de eigenaresse van Pino had ons samen met een ander gezien uitgekozen uit de aanmeldingen voor Pino. Er werd een afspraak gemaakt om hem te ontmoeten, samen met zijn baasje en de kinderen.
En daar kwamen we dan, met Dana want we wilden natuurlijk zien wat zij er van vond.
Dana was in het begin wat gereserveerd (want ja grote kerel die interesse in je toont...), maar na een paar honderd meter wandelen liet ze zich uit dagen tot een potje rondcrossen en vervolgens haar favoriete hobby uitvoeren, nek happen!
Keuze was snel gemaakt, wij wilde hem met alle liefde een nieuw huis aanbieden. En de eigenaresse was ondanks haar verdriet blij dat er een huisje was waar ene 2e hond aanwezig was.
Eenmaal thuis vond Pino, vervolgens omgedoopt naar Dino. Als snel zijn draai, althans zo leek het, hij ging mee in the way of life en dat ging eigenlijk best goed. Totdat we erachter kwamen door een akefietje van mij dat hij neit meer alleen kon zijn. Tjah wat moet je dan, roosters omgooien, oppassers in schakelen en er voor zorgen dat hij geen seconde meer alleen zou zijn. Nu 6 maanden later gaat het langzaamaan de goede kant op, hij kan inmiddels 7,5 minuut alleen zijn
In heb begin vond Dino andere honden erg interessant, regelmatig kregen wij de middelvinger omdat hij een hond zag.
Na een basiscursus en na veel consequent volhouden gaat het steeds beter, hij wil nog steeds graag naar andere honden toe, maar laat zich steeds vaker terug roepen of komt na even gauw snuffelen meteen mee.
Ook heeft hij mijn neefje van 2 ontmoet, die een grote hond gewent is. Dana vindt mijn neefje spannend en loopt weg uit de situatie. Dino heeft bij meerdere kinderen laten zien dat hij het allemaal prima vindt (uiteraard zorgen we ervoor dat er niets kan gebueren!). Hij vindt kinderen leuk, want ja die hebben eten
Al met al begint hij volgens mij steeds meer echt zijn draai te vinden binnen ons huis. Hij laat steeds meer zijn ware aard zien, een grote knuffelkont die af en toe wat debiel is, lekker op de bank wilt soezen, het liefst bij je in bed kruipt en dolblij is met zijn speelmeisje Dana.
Wij zijn ontzettend blij met de keuze die we gemaakt hebben en hopen nog lang van hem te mogen genieten
We gaan langzaam verder met het leren alleen zijn en het oefenen met de honden, maar hij komt er wel onze grote knappe Dino
ze zijn leuk samen!
