Bijtincident en mijn fout. Ik voel me zo schuldig...

[Cayenne]

Even een korte achtergrond: we hebben onze hond nu inmiddels een week of 6. Bij de vorige eigenaar heeft ze bijna geen socialisatie meegekregen en bij hen is ook nog eens ingebroken waarbij Fajah een flink pak slaag heeft gehad. Daardoor kan ze soms angstig reageren in onverwachte situaties. Ze leert wel supersnel en het is al voor 80% verbeterd, maar ze is er natuurlijk nog lang niet. Aankomende zaterdag gaan we voor het eerst naar cursus met haar. Aan de lijn luistert ze eigenlijk super.

Gisteren zijn we even bij mijn schoonouders op visite geweest. Ze heeft zich keurig gedragen en het grootste gedeelte van de middag heerlijk onder tafel liggen slapen.
Eenmaal thuis was er een pakketje bij de buren afgeleverd. Ter info: wij delen hetzelfde pad en de buren zijn dus nog geen 3 meter verderop.
Ik dacht dat Fajah al via de garage in huis was en liep zelf even snel naar de buren toe om het pakketje op te halen.
Op dat moment loopt er over straat een mevrouw. Het begon te regenen en vlak voor ons huis steekt ze een paraplu op. Blijkbaar was Fajah nog niet in huis, want ze komt opeens uit de garage gespurt en gaat in volle vaart op de mevrouw af. Daarbij heeft ze haar twee keer gesnept (gebeten). Het was niet doorgebeten en mevrouw hoefde niet gehecht te worden, maar haar been was wel blauw. Ik kon er tussen springen en Fajah ging met haar staart tussen de poten weer naar binnen.
Ik ben me rot geschrokken en de hele middag van de kaart geweest. Het is mijn eigen schuld geweest. Ik had zeker moeten weten dat onze hond al in huis was en de garagedeur achter me dicht moeten doen. Ik ben dus zelf te laks geweest en voel me verschrikkelijk schuldig. Met de mevrouw gaat het verder goed. We hebben haar echtgenoot nog gesproken en een grote bos bloemen gebracht. Eventuele kosten zullen we uiteraard vergoeden.

Fajah staat verder goed aan de commando's, maar ik heb het vermoeden dat ze geschrokken is van de paraplu en toen in paniek heeft gehandeld.
Het is absoluut niet de schuld van de hond, al mag bijten natuurlijk nooit. Ik had zelf beter op moeten letten. De echtgenoot van de mevrouw was woedend en bleef maar roepen dat we haar moeten afmaken omdat ze onbetrouwbaar is, maar het is absoluut geen valse hond. Ze heeft een traumatisch verleden, maar daar hebben deze mensen (heel begrijpelijk) geen boodschap aan.

Ik weet niet zo goed wat ik met dit verhaal wil. Even van me afschrijven, denk ik. Voor hetzelfde geld was het een kind geweest...

[Cayenne]

Afdeling helaas. Er is afgezien van een blauwe plek niks vreselijks gebeurd. Een goede opfrisser voor jullie om nog beter op je hond te letten en te weten waar ze is.
Als het een agressieve bijter was geweest die vol er in was gegaan had ik trouwens ook euthanasie gezegd hoor. Maar het klinkt idd meer naar angst.
Misschien een idee, al was het maar voor je gemoedsrust, voorlopig te muilkorven?

Ze is idd echt bang en absoluut niet agressief. Ook aan de lijn vind ze paraplu's eng. Dan duikt ze achter mij. Het is vooral het geluid van een openslaande paraplu waar ze op reageert. Dat maakt een hard 'woesj'-geluid. Verder is het een schat van een hond en luistert ze heel erg goed, maar paniek is ook echt blinde paniek bij haar. Ook van knallen en schreeuwende mensen kan ze zo schrikken dat ze zich compleet afsluit en op de grond gaat liggen en niet meer voor- of achteruit wil.

Ik vind het vooral zo kl*te voor de mevrouw en daarnaast ben ik bang dat mijn hond nu een stempeltje krijgt in de buurt. Dat heeft ze echt niet verdiend.

[Tineke]

Gewoon zorgen dat dit je niet nog een keer overkomt. Verder heb je het netjes afgehandeld met de bloemen en je kunt later nog een keer informeren hoe het gaat. Je kunt dit niet meer terug draaien maar wel zorgen dat het niet nog eens gebeurt. Meer kun je niet doen

[Sterre]

Afdeling helaas. Er is afgezien van een blauwe plek niks vreselijks gebeurd. Een goede opfrisser voor jullie om nog beter op je hond te letten en te weten waar ze is.
Als het een agressieve bijter was geweest die vol er in was gegaan had ik trouwens ook euthanasie gezegd hoor. Maar het klinkt idd meer naar angst.
Misschien een idee, al was het maar voor je gemoedsrust, voorlopig te muilkorven?

Waardeloos zoiets, ik zou ook van slag zijn. Maar angst vind ik zo vreemd als je vanuit de garage op iemand af rent als je schrikt van de paraplu. Mijn Luka is ook erg bang van een openspringende paraplu maar die rent weg dan.

[Cayenne]

Ik snap die redenering ook niet helemaal. Misschien is in haar ogen een aanval de beste verdediging?

Ik heb de vorige eigenaren gesproken en daar was ze idd ook heel bang voor paraplu's (en voor alles wat op een stok lijkt, aangezien ze daar mee geslagen is). Verder is ze supervriendelijk en heeft een flinke will to please. De vorige eigenaar had ook 3 hele jonge kinderen (2 jaar tot 6 jaar) en die konden gewoon aan haar staart hangen zonder dat ze iets deed (dat hebben we zelf ook gezien tijdens de kennismaking). Ik denk dus echt dat het een schrikreactie is geweest, want vals is ze in mijn ogen echt niet. De beredenering: aanvallen wat eng is' had ik niet achter haar gezocht.

[Cayenne]

Bedankt voor jullie berichten trouwens! Ik ben me er van bewust dat ik beter moet opletten en controleren waar ze is voor ik zo de deur uit loop. Het was een wijze les..
Ik ga inderdaad aankomende week nog even langs de mevrouw om te vragen hoe het gaat. En verder gaan we met cursus veel op dit soort dingen trainen zodat ze niet meer als een pijl uit een boog reageert.

[Lanavandevledders]

niemand zit hier op te wachten, vooral jij als eigenaar niet.
maar blijft het lastig vinden dat angst bijten,
je moet constant opletten, wat als ze plotseling schrikt als er dichtbij kinderen/mensen in de buurt zijn,
ook als zit ze aan een riem, ze kan dan altijd uitschieten.

denk dat ik haar voorlopig muilkorfde met bezoek of wandeling, ik zou het risico niet willen nemen.

[alm@]

niemand zit hier op te wachten, vooral jij als eigenaar niet.
maar blijft het lastig vinden dat angst bijten,
je moet constant opletten, wat als ze plotseling schrikt als er dichtbij kinderen/mensen in de buurt zijn,
ook als zit ze aan een riem, ze kan dan altijd uitschieten.

denk dat ik haar voorlopig muilkorfde met bezoek of wandeling, ik zou het risico niet willen nemen.

Ik heb jaren met een angstsnepper rond gelopen. Ze snepte de volwassen buurjongen in zijn been (blauwe plek en scheur in z'n broek) omdat ik de flex niet op slot had. Je ontwikkelt als vanzelf voelsprieten en ogen in je achterhoofd voor situaties waarvan je weet dat ze risicovol zijn. Omdat je alert bent en zaken routine worden is het niet meer voorgekomen. Met de jaren werd ze milder en minder angstig en heeft nooit met een muilkorf gelopen.

Ik herken de schrik en het schuldgevoel. Je hebt netjes gehandeld en probeer situaties als deze voor te zijn

[Machie]

Ik vind het eigenlijk wel raar, als je zo angstig bent, is het huis uitrennen om een passant in de broek te bijten dan heel logisch?

Ja dat klinkt heel onlogisch maar mijn Csiva doet hetzelfde in angst. Tenminste, als een van ons erbij is. Ik denk dat het bij Csiva heel bang is in combinatie met waken en steun uit ons halen omdat we erbij zijn. Tijdens haar vermissing heeft ze de hele wereld namelijk genegeerd.

[bouvierpoedel]

Wat voor hond is het eigenlijk.?

[alm@]

Ik vind het eigenlijk wel raar, als je zo angstig bent, is het huis uitrennen om een passant in de broek te bijten dan heel logisch?

Ja dat klinkt heel onlogisch maar mijn Csiva doet hetzelfde in angst. Tenminste, als een van ons erbij is. Ik denk dat het bij Csiva heel bang is in combinatie met waken en steun uit ons halen omdat we erbij zijn. Tijdens haar vermissing heeft ze de hele wereld namelijk genegeerd.

Reina deed dat ook in haar jonge jaren. Iets van de aanval is de beste verdediging maar dan vanuit angst gevoed.

[Alfilillo]

Dat is klote, maar niet meer terug te draaien en ik vind dat je het heel goed afgehandeld hebt. Ñu je weet dat je hond zo in elkaar zit, voortaan extra opletten.

De combinatie waken, angst en bijten herken ik. Alfil waakt behoorlijk, maar het is ook een vrij onzekere hond. Hij heeft mijn vriend een keer flink gesnept toen hij met een groot voorwerp binnen kwam. Hij was nog maar net bij ons toen en vertrouwde mijn vriend nog helemaal niet. Staart tussen de poten en vanaf onder sneppen. Het vertrouwen is wel gegroeid gelukkig.

[tobi__]

Snap dat je geschrokken bent. Maar meer dan het in het vervolg voorkomen kun je nu niet doen. Goed dat je het slachtoffer bloemen geeft en hopelijk kalmeren zij ook.

Over in angst handelen. Tobi is bang voor de bezem en de dweil en hij gaat ze juist aanvallen. Terwijl ik ook denk 'ren dan weg sukkel.' Maar hij moet er perse in bijten.

[Cayenne]

Ik moet het inderdaad van me af gaan zetten. In het schuldgevoel blijven hangen komt niemand ten goede en zeker mijn hond niet.

[Rocco]

Niet leuk maar goed gehandeld ..., als ze angst voor stokken heeft is dit er wel uit te trainen en om te buigen met goede begeleiding.

Maar wel met iemand die er echt verstand van heeft....

Vind zo en zo altijd moeilijk in te schatten hoe en wat zonder het zelf gezien te hebben wat er precies gebeurd is.

[Lizzie.]

Wat voor hond is het eigenlijk.?

witte herder

[Cayenne]

Sorry, ik had over de vraag heen gelezen. Het is idd een witte herder teef van bijna 3 jaar oud.

[*Wolf*]

Ik bracht een tijdje de post rond. Onder andere bij een winkel in overkappingen waar ze een jack russell hadden. Beest ging altijd tekeer als ik de post door de brievenbus deed. Tot ik een keer een pakketje moest afgeven binnen. Toen kon ie eindelijk wraak nemen. Hap! Misschien niet echt doorbijten, maar ik had net als de mevrouw in het verhaal van TS een flinke blauwe plek in m'n been. Ik zei nog verbaasd tegen de winkeliesr: Zo, hij bijt echt hard zeg. Maar die reageerden nauwelijks, denk dat ze even niet wisten wat te zeggen.

Conclusie: ik vind dat jij het meer dan netjes hebt afgehandeld met die bloemen en zo. Blijf er niet in hangen en laat het los. Je hebt je goede wil getoond, met excuses en al, en de mevrouw heeft geen echte schade. Dus ik zou het hierbij laten. Gevalletje pech, met daarbij een hond die je nog maar net hebt. Als ze je uitleg niet willen accepteren kun je daar verder toch niets meer aan doen.

[bouvierpoedel]

Sorry, ik had over de vraag heen gelezen. Het is idd een witte herder teef van bijna 3 jaar oud.

Niet zo heel vreemd voor een witje.

[laeken]

Ze is waaks. Ze heeft het niet op vreemd volk en voor de deur is precies de grens van haar territorium. Dus ik zou het als waaks zien. Angst is misschien de reden voor meer argwaan maar wat ze deed was waken en haar gedrag kracht bij zetten met bijten. Dus ze zal dit waarschijnlijk alleen voor je deur en in je huis doen verwacht ik. Elders buiten haar territorium zal ze veel makkelijker zijn. Dus richt je niet alleen op angst maar ook op waaksheid.

[Cayenne]

Laeken, zo had ik het nog niet bekeken! Bedankt voor je reactie. Ze is idd wel een beetje waaks. Als de bel gaat slaat ze halfslachtig aan, niets serieus trouwens. Ze laat zich 10 seconden horen, maar dat is het ook wel. Wat je zegt klinkt idd heel logisch!

Bouvierpoedel: dat hoor ik idd vaker dat witte herders snel angstig kunnen zijn. Mijn vorige witte herder was een nuchtere reu en die reageerde helemaal nergens op (had waarschijnlijk inbrekers kwispelend door het huis geleid ), dus dit gedrag is nieuw voor ons.

[bouvierpoedel]

Laeken, zo had ik het nog niet bekeken! Bedankt voor je reactie. Ze is idd wel een beetje waaks. Als de bel gaat slaat ze halfslachtig aan, niets serieus trouwens. Ze laat zich 10 seconden horen, maar dat is het ook wel. Wat je zegt klinkt idd heel logisch!

Bouvierpoedel: dat hoor ik idd vaker dat witte herders snel angstig kunnen zijn. Mijn vorige witte herder was een nuchtere reu en die reageerde helemaal nergens op (had waarschijnlijk inbrekers kwispelend door het huis geleid ), dus dit gedrag is nieuw voor ons.

Bij veel witjes komt angst voor en daarmee agressie.Wil ook niet zeggen dat het beest mishandeld is geweest omdat ze bang voor een stok of paraplu is.

[Shiloh86]

Dat ze met angst in de aanval gaat is helemaal niet raar. Het is een hele normale reactie, waar heel veel mensen mee kampen. Denk maar aan alle uitvallende honden aan de lijn. Dat is voor 99% dezelfde reactie. Ik ben bang, dat mot weg, laat ik blufpokeren en dat enge wegjagen.

Het kan best dat er hier ook een stukje waaksheid bij komt kijken, maar dat wil niet zeggen dat de kans niet heel groot is dat het aan de lijn op straat waar ze niet weg kan ook héél goed kan gebeuren.

Ik denk overigens dat ze heel veel baat zou kunnen hebben aan een BAT cursus. Een methode die erop gericht is om de emotie die een hond bij angst ervaart te verminderen en om te buigen en daarmee dus ook het bijbehorende agressieve gedrag te laten stoppen.

[DeDiana]

Dat ze met angst in de aanval gaat is helemaal niet raar. Het is een hele normale reactie, waar heel veel mensen mee kampen. Denk maar aan alle uitvallende honden aan de lijn. Dat is voor 99% dezelfde reactie. Ik ben bang, dat mot weg, laat ik blufpokeren en dat enge wegjagen.

Het kan best dat er hier ook een stukje waaksheid bij komt kijken, maar dat wil niet zeggen dat de kans niet heel groot is dat het aan de lijn op straat waar ze niet weg kan ook héél goed kan gebeuren.

Ik denk overigens dat ze heel veel baat zou kunnen hebben aan een BAT cursus. Een methode die erop gericht is om de emotie die een hond bij angst ervaart te verminderen en om te buigen en daarmee dus ook het bijbehorende agressieve gedrag te laten stoppen.

Inderdaad
Bij angst zie je vaak dat honden nog wel kiezen om iets uit de weg te gaan als het ver genoeg weg is (en welke afstand dat is, verschilt per hond), maar zodra het wat dichterbij is, is de bedreiging en stress dusdanig groot dat ze vaak voor 'aanval is de beste verdediging' kiezen met de bedoeling om de trigger weg te jagen.
Er zijn best veel onzekere honden bang voor stokken en paraplu's zonder dat ze daar ooit mee geslagen zijn o.i.d. Ooit een keer schrikken van een paraplu die openklapt kan bij een onzekere hond al genoeg zijn om er angst voor te ontwikkelen.
Ook gezien de eerdere berichten denk ik ook dat Fajah veel zou hebben aan BAT.

[Brindlecardi]

Toch denk ik dat honden vaak al snel de stempel angstig krijgen, terwijl dat niet of slechts gedeeltelijk het geval is.
Deze witte herder had rechtsomkeert kunnen maken en zich kunnen verstoppen in haar vertrouwde huis. In tegenstelling daartoe neemt ze een aanloop naar het 'enge' en bijt ze iemand meerdere keren. Met sturing op dat moment had het niet gebeurd omdat ze waarschijnlijk niet de noodzaak had gevoeld om zelf in te grijpen. Onzekerheid voert daarbij de boventoon. Niet angst.
Kortom, er zit mijns inziens dan ook meer achter dan alleen maar angst. Ik zie dat overigens ook in de witte herders in de buurt, stuk voor stuk zijn het in de basis onzekere honden die het nodig vinden hun punt te maken waar dat kan.
Ik zou zeggen, wees daar alert op.

[Shiloh86]

En meestal is de onderliggende emotie toch angst. Onzekerheid is geen emotie, onzekerheid is daaruit voortvloeiend gedrag.

Bij de BAT cursus legde ze het als volgt uit.

Stel je voor. Je bent doods maar dan ook doodsbang voor spinnen. Je komt thuis en je partner heeft een briefje op tafel gelegd. "Ik heb in huis een hele grote spin gezien, maar ik weet niet waar die is." Vervolgens mag je het huis niet verlaten. Wat ga je doen? Rustig in je veilige bedje liggen, of net zo lang zoeken tot je die spin gevonden hebt. Het gros van de mensen gaat die spin zoeken. De aanval kiezen dus. Er naartoe dus.

Het punt van afstand nemen of de aanval kiezen ligt voor iedere hond anders. En dan heb je ook nog de factor of afstand nemen uberhaubt wel kan. Sommige honden gaan ook volledig in de aanval terwijl een andere hond een 500 meter verderop loopt. Of het voor ons een rationele actie is, doet er niet toe. Sommige honden gaan nooit in de aanval en kruipen altijd weg en maken zich zo klein mogelijk.

"Dat veilige plekje in huis" voelt voor die hond misschien wel helemaal niet veilig met een opklappende paraplu recht voor de deur. Ook al klinkt dat voor ons onlogisch, dat hoeft voor de hond helemaal niet zo te zijn.

Angst is de meest irrationele drijfkracht die er bestaat en daarop reageren gebeurd uit een reflex, een niet bewuste keuze dus. Dat valt niet te belonen, dat valt niet te bestraffen. Het enige wat je kunt doen is proberen om die emotie om te buigen/ neutraler te maken.

[DeDiana]

Toch denk ik dat honden vaak al snel de stempel angstig krijgen, terwijl dat niet of slechts gedeeltelijk het geval is.
Deze witte herder had rechtsomkeert kunnen maken en zich kunnen verstoppen in haar vertrouwde huis. In tegenstelling daartoe neemt ze een aanloop naar het 'enge' en bijt ze iemand meerdere keren. Met sturing op dat moment had het niet gebeurd omdat ze waarschijnlijk niet de noodzaak had gevoeld om zelf in te grijpen. Onzekerheid voert daarbij de boventoon. Niet angst.
Kortom, er zit mijns inziens dan ook meer achter dan alleen maar angst. Ik zie dat overigens ook in de witte herders in de buurt, stuk voor stuk zijn het in de basis onzekere honden die het nodig vinden hun punt te maken waar dat kan.
Ik zou zeggen, wees daar alert op.

Klopt, maar ik zou denken dat er dan in dit geval sprake is van een onzekere hond die angst heeft voor paraplu's (en misschien ook voor vreemde mensen) Gezien het feit dat ze slechts heeft gesnapt en niet echt heeft gebeten, denk ik wel dat de reactie is voortgekomen uit onzekerheid en het weg willen jagen van de bedreiging. Territoriaal gedrag, waaksheid en te veel zelf willen oplossen kan daarin ook zeker meespelen.
Ben het wel met je eens dat het stempeltje angst vaak ten onrechte wordt geplakt en dat het vaak niet zo simpel ligt, er bijvoorbeeld meer sprake is van onzekerheid, frustratie, overdaad aan prikkels of een combinatie daarvan. Zeker bij uitvallen wordt tegenwoordig bijna altijd gezegd dat het voortkomt uit angst, maar dat zie ik vaak toch anders. Onzekerheid, opwinding, spanning en frustratie zie je juist ook heel veel en dat is echt iets anders dan angst.

[Shiloh86]

Maar onzekerheid, opwinding, spanning en frustratie zijn geen emoties. Het zijn gedragingen.

In de basis zijn er maar een paar emoties.
Vreugde.
Verdriet.
Angst.
Woede.
Verbazing.
Afschuw.

Welke emoties honden allemaal wel of niet hebben, is weer een andere discussie. Dat ze angst kennen staat boven kijf. Mijn punt is, angst is een emotie, waar je in een reflex op reageert, waar je gedrag omheen bouwt. Onzekerheid, opwinding, spanning, frustratie, zijn altijd wel terug te brengen tot (een combi) van basis emoties. En welke dan precies in welke gevallen, is natuurlijk niet een eenduidig antwoord op. Dat snap ik ook wel. Ik denk ook wel dat in deze situatie, waaksheid een grote rol kan hebben gespeeld. Maar dat wil niet zeggen dat het op een andere plek, en bijvoorbeeld opgesloten in een kamer, of vast aan een lijntje, niet hetzelfde kan gebeuren.

[DeDiana]

Dan neem je het begrip angst heel breed. Onzekerheid is m.i. meer een karaktereigenschap en de basisemotie daarvan is weliswaar angst, maar onder een onzekere hond of een onzeker persoon versta ik toch in het algemeen wat anders dan onder een angstige hond of een angstig persoon. Niet goed weten hoe met een situatie om te gaan of gebrek aan zelfvertrouwen (onzekerheid) is wat anders dan ergens bang voor zijn, al is er natuurlijk ook wel enige overlap.
Frustratie en spanning ontstaan volgens mij vaak bij conflicterende emoties en daarom vind ik het soms veel te simplistisch om dan het labeltje 'angst' te plakken.

[Shiloh86]

Daar ben ik het wel mee eens. Maar ik denk wel dat angst ook enorm onderschat wordt. Laat ik het zo zeggen. De "onzekere witte herder die het nodig vind zijn punt te maken", had misschien minder heftig gereageerd of "dat punt" (wat dat dan ook mag zijn) niet gemaakt als zijn stress emmer al niet overvol zat door alle prikkels, angst en het geen keuze krijgen om uberhaubt bij die andere hond in de buurt te komen. Ik schat de kans vrij groot dat als met die hond die zijn punt maakt geBAT wordt, hij de keuze had gemaakt om de afstand te vergroten en er niet naar toe te gaan. En dat als hij al een stuk verder in zijn BAT training is en er wel heen durft, dat punt misschien ook nooit zou maken, maar er voor zou kiezen om weg te gaan.

De meeste onzekere witte herders hebben die keuze niet.

Ik denk dat er geen onzekere honden zijn, waar angst niet de drijvende factor is van het onzeker zijn. De stress die dat veroorzaakt, kan er wel voor zorgen dat ook ander gedrag erger wordt en zich uitvergroot.