Afgelopen weekend ben ik teruggekomen uit Finland en ik wilde graag mijn ervaringen delen. Wie weet heeft iemand er in de toekomst nog wat aan
Voor Jip, onze Flatcoated Retriever van anderhalf jaar, was dit de eerste buitenlandse reis. Toen hij 7 maanden oud was zijn we een weekje op Texel geweest, en toen hij 10 maanden oud was mocht hij een week mee naar Friesland. Op die leeftijd was de reisbench echt nog een 'must have' want anders zou hij geen rust pakken. In huis was dat ook altijd de enige plek waar hij ging liggen en dacht: "Oh ja, ik ben inderdaad wel moe." Maar hij is inmiddels een stuk rustiger en we durfden met hem dit avontuur wel aan. Eerst met dat boot van Travemünde naar Helsinki - een overtocht van 29(!) uur - waar ik best tegenop zag. Maar het was één van de weinige opties om met eigen auto door Finland te kunnen reizen. Via Zweden zou het niet sneller en gemakkelijker gaan.
We hebben er dus voor gekozen om met de ferry van Finnlines de oversteek te maken. Ik wil dan vervolgens graag goed geïnformeerd en voorbereid zijn, om de boottocht voor Jip zo aangenaam mogelijk te maken. Maar de informatie over 'reizen met hond' op de website van Finnlines was erg summier. Ik had veel vragen, onder meer omdat Jip heel nerveus gedrag vertoont wanneer hij op korte afstand honden en mensen moet passeren. Ik was bijvoorbeeld benieuwd naar een plattegrond, om te zien hoeveel kamers geboekt kunnen worden door mensen met een hond. Om te zien hoe lang de afstand is van auto naar hut. Om te zien waar het dek zich bevindt, waar honden uitgelaten kunnen worden. En om te bekijken hoe dat dek er eigenlijk uit ziet. Allemaal geen zaken om je druk over te maken als je een supermakkelijke en relaxte hond hebt. Maar dat is onze puber niet.
Gelukkig viel alles heel erg mee. Ja, hij heeft even met trillende achterpoten in de hal gestaan, nadat hij net ervoor mensen met hond had gezien. Maar verder hebben we alles uitstekend kunnen managen. Jip begreep er uiteraard niets van dat er geen gras en struikjes te vinden waren, maar we hadden toch niets anders te doen op de boot. Dan maar wat vaker naar het dek lopen, tot hij wél begrijpt dat hij op die blauwe vloer plassen mag
Eenmaal in Finland hebben we uiteindelijk zo'n 3000 km hebben afgelegd. In de auto had Jip de achterbank geheel voor zichzelf. Hij zat met zijn tuig vast aan de gordel, maar kan wel lekker languit liggen en zich omdraaien wanneer hij wil. We bleven steeds twee nachten op één plek en reden dan weer verder. De Finnen zelf hebben vakantie in juni en juli, waarbij ze massaal hun tweede huis im het binnenland en het noorden opzoeken. Wij waren er de laatste twee weken van augustus en konden (via Airbnb) gebruik maken van deze zomerhuisjes. En het is precies zoals je het je voorstelt: een knus, rood houten huisje aan het meer (meestal) en met sauna in de tuin. Op één adresje na, kon Jip overal vrij rondlopen. Als je in de stad woont, is dat echt een verademing. Je gooit de voordeur open en je hond kan de (royale) tuin in zonder je ergens zorgen over te maken. Ik zou dat hier in NL ook zo graag willen!
Finland is sowieso geen toeristische bestemming, maar nu was ook nog eens het hoogseizoen voorbij. Wat een rust! Wat een ruimte! Alles was nog mooi groen, al waren de eerste tekenen van de herfst al wel zichtbaar. Er zijn veel goed gemarkeerde wandelmogelijkheden en eind augustus is de kans groot dat je helemaal niemand tegenkomt, uiteraard afhankelijk van waar je precies naartoe gaat. Wij zijn relatief lang in Laplap gebleven en daar heb je dan de Nationale Parken voor jezelf. Heerlijk! Voor Jip was dat echt genieten! Een ander voordeel van (eind) augustus gaan, is dat het muggenseizoen bijna ten einde is. Ze zijn er nog wel, maar niet in overvloed.
Op de terugweg zijn we via de Russische grens weer naar het zuiden gereden. Eerlijk is eerlijk: ik had wat meer variatie in het landschap verwacht. Noorwegen is spectaculair, Finland is veel van hetzelfde. Maar we hadden dit jaar besloten om Jip centraal te stellen en onze reis aan zijn behoeftes aan te passen. Hopelijk is hij volgend jaar wat stabieler en wat zelfverkerder, zodat hij meer aan kan. Maar voor nu was Finland echt de perfecte oplossing, zelfs met die boottocht erbij. Dat was wel in goede banen te leiden.
Dus zoek je een vakantiebestemming (voor volgend jaar) waar je naartoe kan met een hond die niet heel goed kan omgaan met een grote hoeveelheid prikkels? Zoek je een bestemming waar rust en ruimte centraal staan? Waar je mooie wandelingen kan maken zonder hordes andere mensen? Finland it is!
We hebben zelfs geen andere Nederlanders gezien. Echt, het kan nog
