De grootste reden dat ze 'teveel' was is dat ze ongelooflijk kan zeuren. Eten, spelen, aandacht, geen aandacht, naar buiten, naar binnen, op de bank als er geen plek is, je kan het zo gek niet bedenken of ze dramt er om. Bij schoonvader kreeg ze 9 van de 10 keer haar zin, waardoor het gedrag echt de spuigaten uit liep. Na de eerste weken bij ons werd het langzaam minder. We hebben er goed op gelet om consequent te zijn in wat wel en niet mag, haar zelfstandiger gemaakt, maar ook zijn we blijven kijken als het gepiep iets anders klonk dan 'normaal'. Ik vond en vind het moeilijk om het echt af te straffen omdat ik wel wil dat de honden mij kunnen 'roepen' mocht er echt iets zijn. Een paar keer boos worden, was wel nodig, samen met heel veel negeren, maar het gedrag was zo goed als verdwenen. Of in iedergeval zover ingeperkt dat wij het niet meer als hinder ervaren.
Tot deze week.... Ik kan er geen verklaring voor vinden, maar zeker in de nacht wordt er weer gigantisch gespookt. De eerste keren ben ik elke keer gaan kijken en heb haar even in de tuin gelaten voor eventuele hoge nood. Echter eigenlijks niets aan de hand, behalve dat ze bij ons in bed wil liggen. Dat is ook de enige manier om haar stil te krijgen. Helaas heb ik hier de afgelopen 2 nachten ook maar aan toe gegeven... Overdag lukt het mij best om concequent te zijn, maar 's nachts... Dan wint toch (na een paar uur) mijn wil om te slapen van het concequent zijn

Maar nu? Ze mag echt niet altijd in bed slapen. Een van de andere hondjes slaapt op de slaapkamer omdat ze echt even behoefte heeft aan een plekje voor haarzelf, dat raakt ze weer kwijt als Pippa er bij komt. Een keer goed boos worden werkt misschien wel, maar ik ben bang dat ik haar dan leer dat ze mij nooit meer ergens voor mag wakker maken.... Wie heeft tips?