Het HondenForum

tja, als kind had ik al 'iets' met dieren, was er nooit bang voor ook. Ik denk dat het vooral de interactie is die je met een hond kunt hebben, wat me in het byzonder aansprak. Het is uniek hoe twee verschillende speciës er ooit voor gekozen hebben met elkaar samen te leven en dat dat tot op de dag van vandaag voortduurt.
Het raakt mij, die momenten van totale connectie en eenheid (en frustreert me als dit ver te zoeken is ).
En honden zijn gewoon leuk

Ik ben opgegroeid met honden (collies) en had daarnaast als kind ook allerlei andere huisdieren: cavia's, konijn, hamsters, parkiet, noem maar op. Ik denk dat het aangeboren is

Altijd gek geweest van dieren, en vanaf kinds af aan honden gehad. Vorig jaar na het overlijden van Tycha en voordat Triss kwam twee maanden hondloos geweest sinds 50 jaar en ik vond het helemaal niets

Zolang ik me kan herinneren hadden wij thuis honden.

En toen mijn kinderen ouder werden ben ik in 1997 zelf aan honden begonnen. Eerst een hond. Drie jaar later hond nummer twee (Bijou). En weer drie jaar later kwamen er twee (Tama en Nikkie) honden bij, alle twee uit het nest van Bijou. Nummer een (Kelly) is toen het nest een week oud was ingeslapen.
Een jaar later kreeg Bijou weer een nest en daar hebben we Jarah van gehouden.

Ik was van kleins af aan al verzot op honden. En mocht nooit een hond van mijn ouders tot ik een jaar of 8 was en ik iedere woensdag middag samen met mijn vader ging wandelen met de hondjes van het asiel.
Ik ben daar halsoverkop verliefd geraakt op een kruising stafford.
Dagen lang thuis zitten janken dat ik haar wilde hebben maar mijn ouders hebben heel lang nee gezegd. Toen ze zagen dat ik iedere woensdag vol bleef houden hebben we een Doberman aangeschaft... echter was iedereen allergisch behalve ik.
Bleek gelukkig alleen om kortharen te gaan dus mijn ouders hebben toen een golden retriever aangeschaft. En sindsdien ben ik nooit meer hondloos geweest.

Nanna schreef:Vanaf klein kinds af aan hebben wij teckels gehad. Ik vond trouwens alle honden altijd leuk en hèb wat honden in de buurt uitgelaten
De dag dat ik eindelijk van school af mocht was dan ook de dag dat ik in een grote teckelfokkerij ben gaan werken, fulltime en intern. Paar jaar gedaan.
Daarna zelf gaan fokken en immer een bult honden om mij heen.
Ik schreeuw wel aldoor dat ik ga minderen maar ik moet het nog zien gebeuren. Voor volgend jaar staat er iig een pup in de planning

Hahaha, ik zei ook dat er voorlopig geen hond meer kwam, en nu heb ik er over een week weer twee. Maar meer gaan het er echt niet worden. Hoop ik toch.

Nanna schreef:

gonnie schreef:

Nanna schreef:Vanaf klein kinds af aan hebben wij teckels gehad. Ik vond trouwens alle honden altijd leuk en hèb wat honden in de buurt uitgelaten
De dag dat ik eindelijk van school af mocht was dan ook de dag dat ik in een grote teckelfokkerij ben gaan werken, fulltime en intern. Paar jaar gedaan.
Daarna zelf gaan fokken en immer een bult honden om mij heen.
Ik schreeuw wel aldoor dat ik ga minderen maar ik moet het nog zien gebeuren. Voor volgend jaar staat er iig een pup in de planning

Hahaha, ik zei ook dat er voorlopig geen hond meer kwam, en nu heb ik er over een week weer twee. Maar meer gaan het er echt niet worden. Hoop ik toch.

Ik ben wat dat aangaat gewoon bang van mezelf
Gelukkig heb ik meneer Nanna die de zaak wat in het gareel houdt want anders had ik hier geloof ik twaalf honden lopen...

Hahaha, nou zo erg ben ik niet. Maar het zou natuurlijk zomaar kunnen dat als ik weer eens een nestje heb er een moet blijven omdat die geen baasje kan vinden. Ik hoop het niet. Maar je weet maar nooit.

T is er ingegoten met de borstvoeding

Ik was als kind doodsbenauwd voor honden. M'n oudste zus was er juist gek op en heeft heel wat honden uit de buurt uitgelaten. En ja, ik ben weleens met haar mee geweest bij dat uitlaten. Dat verminderde m'n angst wel iets.
Toen verhuisden we, ging zus op kamers (6 jaar ouder dan ik) en hadden we een al wat oudere labradorteef in de buurt wonen. Ik heb haar regelmatig uitgelaten en daarmee kwam ook de liefde voor dat ras. Enkele jaren later waren we op vakantie, kleine rustige boerencamping, waar iemand met een onstuimige rottweiler zat. Ik had meer overwicht op hem dan z'n baasjes. Toen ze een weekendje naar huis waren geweest en weer terugkwamen, sprong dat beest me van vreugde ondersteboven en ik vond het niet eens erg
Ik heb nog lang angst gevoeld bij onbekende honden, maar de liefde was sterker.
Bijna 9 jaar geleden hebben m'n man en ik onze eerste hond uit het asiel gehaald. Een labrador. En nu willen we echt niet meer zonder hond, hoewel dat sterker voor mij geldt dan voor m'n man.
En nu zit ik tot over m'n oren in een rasvereniging

Mijn ouders namen een hond toen ik 16 was. Ik was al dol op dieren een had al jaren vragen om een shetlander erop zitten en die hond leek me ook wel leuk. Meegeweest naar vrijwel alle trainingen en uiteindelijk liep ik veruit het meest met hem. En die liefde is nooit meer overgegaan. Hij wordt al weer 10 dit jaar en ondertussen hebben we ook die shetlanders en een groot paard en nog 3 honden en schapen. Maar de hond zit duidelijk het dichtste bij mijn hart.

Met de paplepel erin gegoten (bestaat er ook een hondloos leven dan? )

Altijd honden gehad, een leven zonder hond is gewoon stom. Heb er nu twee en moet me erg inhouden dat een derde niet handig is..
Als compensatie heb ik een uitlaatdienst zodat ik wel met lekker veel honden op pad kan.

Altijd al beestengek geweest. Op 2 jarige leeftijd heb ik mijn moeder de stuipen op het lijf gejaagd door een wildvreemde duitse herder om de nek te vallen! Ging goed gelukkig, maar ik moest nog 12 jaar wachten op een eigen hond. Sindsdien altijd honden gehad.

Ik ben opgegroeid met een Engelse Bulldog genaamd Winston, toen die doodging nam mijn vader een Franse, Lotje
Toen ik op mezelf ging wonen miste ik het heel erg om een hond om me heen te hebben. Ik heb wel een kat gehad maar dat was het niet voor me. Op mijn 25e kwam dan eindelijk Gollum

Vanaf kind was ik al gek op honden, dat had ik niet van m'n ouders want die vonden niks van honden. Ik heb tot m'n tienertijd om een hond gevraagd en het daarna opgegeven.

Toen ik op mezelf woonde, nam m'n broertje een hond. Nadat ik van de schrik was bekomen dat m'n broertje dat van m'n moeder mocht, ben ik wekelijks met die hond, Bish, gaan wandelen en af en toe trainen. Wat hield ik van die hond dolgelukkig waren we samen als we weer uren door het bos zwierven.

Toen hij ongeveer 6 was kwam hij bij wonen omdat m'n broertje de zorg niet meer wilde. Het kon eigenlijk totaal niet met de baan die ik had (lange dagen en regelmatig naar buitenland) maar met hulp van m'n moeder en mijn andere broertje hebben we het gered.
Ik wil nu nooit meer een huis zonder hond.

Ik ben ook opgegroeid met honden, het is met de paplepel ingegoten zeg maar
Vooral mijn vader was een echt 'hondenmens'. Mijn moeder ook wel, maar meer van de schattige kleine honden, die kan nog wel wat
bang zijn van grotere honden.

Toen ik uit huis ging, heb ik een jaar later een hond genomen en sindsdien bijna altijd honden gehad. Er is een periode van 2 jaar geweest
na mijn eerste hond, dat de omstandigheden het niet toelieten en toen heb ik van ellende 'maar' een kat genomen om leven in huis
te hebben Die kat, inmiddels ruim 18 jaar, leeft ook nog steeds.

In mijn leven van bijna 50 jaar, heb ik dus 3 jaar geen honden gehad, dus tja

Als ik bij mijn geboorte zicht had gehad dan was het eerste wat ik zag een Deense Dog. Ik ben nogal snel geboren ineens en toen moest het maar op de bank en daar zat dus de hond gewoon naast.

Deense dog is uiteindelijk herplaatst, had nogal een beschermingsdrang over mij schijnt en was voor m'n ouder niet veilig te houden ivm bezoek.
Toen zijn m'n ouders even hondloos geweest tot ik 2 jaar was en ze naar het asiel gingen voor een wat kleinere hond. Toen waren ze me kwijt en stond ik bij een Rottweiler teef van een jaar of 2. Hond vloog op me af en m'n ouders dachten dat ze hun kind opgevreten zagen worden. Niks was minder waar, het werd knuffelen en kusjes geven door het hekwerk en toen konden ze niet anders dan met een Rottweiler naar huis gaan, die is bij ons gebleven tot haar dood ze is een jaar of 14 geworden. Daarna nog een rottweiler teef in huis genomen van een maand of 9. Ik had er een prima klik mee maar hond heeft uitgehaald naar mijn broertje dus werd herplaatst.

Daarna hebben we nog wel wat rassen en kruisingen gehad en vele zijn er ook herplaatst(mijn ouders doen daar niet moeilijk over). Toen ik samen ging wonen moest er een hond komen al had vriend daar niet heel veel zin in. Toch is er een hond gekomen, deze heb ik ook herplaatst na een jaar of 6 voor haar gezorgd te hebben. Ik moest ineens fulltime werken en had elke dag nog een flinke reistijd en ik vond het gewoon te zielig worden dat ze zoveel alleen zat. Uiteindelijk na een maand werd ik gebeld of ik haar niet terug wilde(volgens afspraak) want het ging niet met de baby's ze zou uitgehaald hebben. Toen ze terug kwam had ze wat bijtwonden en bleek ze dus samen met een andere hond gezeten te hebben ondanks dat ze hondsagressie had wat ik er bij verteld had. Daarna is ze nooit mee weg gegaan, ze werd ouders en paste zich aan aan de situatie en ik heb een oppas kunnen regelen en kreeg een andere baan met iets minder uren en reistijd.

Kortom ik ben er dus gewoon mee opgegroeid. Overigens ben ik gek van heel veel dieren heb ook ratten, hamsters, konijnen en katten gehad. Helaas bleek rond mijn 15de dat ik allergisch was terwijl ik de opleiding dierhouderij ging doen. Die opleiding heb ik 2 jaar gedaan mijn diploma gehaald en daarna niks meer mee gedaan omdat ik echt niet meer bij een knaagdier in de buurt kan komen zonder een week ziek te zijn.

Ik ben van kleinsaf opgegroeid met honden om mijn eerste loopfoto's is al een hond te zien. Denk dat ik tot mijn 18de maar 1 of misschien 2 jaar hondloos geweest ben. Verder was ik zoals ze hier zeggen een echte dierenpastoor en leurde uren en dagen met hond, katten en konijnen rond tot huisjes bouwen in de tuin, voer zettten voor de zwerfkatten en vogels of verloren gelopen kuikens terug bij moeder hen gaan zetten. Naarmate ik ouder werd, verschoven mijn activiteiten wel iets meer naar mijn paard.

Na mijn studies en relatie met een "niet-dierenvriend" is er eerst terug een paard gekomen en toen er op stal een ontsnappertje rond liep dat meer in een stal zat wegens gaten in de omheining bijten en gaan lopen, heb ik dat geadopteerd. En dan tja, van 1 komt 2 en van 2 naar 3 en intussen plannen in de maak voor nummer 4. Maar heb me wel voorgenomen te wachten tot mijn huidige honden iets ouder zijn, want veel jonge honden kort op elkaar betekent ook veel oudere honden kort na elkaar moeten afgeven...
Ik zou mijn honden nu niet echt een hobby of passie willen noemen, ze maken gewoon deel uit van mijn familie en leven. Met hoeveel liefde ik hen ook uitlaat, het is niet mijn passie om uren door de modder te ploeteren opdat zij zouden kunnen rennen en spelen

Ik heb altijd veel met dieren gehad, maar een hond kwam er nooit thuis. Wel een konijn, parkieten en kanarie's. De zomer voor ik naar de brugklas ging, waren we op vakantie en daar hadden ze een labrador kruising genaamd Saxo. Hij was een paar maanden oud en vond het spelen met ons erg leuk en andersom natuurlijk. Ook mijn vader en moeder vonden dat actieve met hond toch wel leuk. En toen thuis mijn tante een BC x Groenendaeler had gekocht, gaf dat bolletje wol de doorslag voor onze eerste hond. Biry volgde korte tijd later en anderhalf jaar later kwam Joris. Met Biry deed ik behendigheid en met Joris ben ik alle cursussen gaan doen.
Toen ik ging studeren was er geen tijd voor een hond, maar ik had wel regelmatig wat honden om op te passen. En in mijn laatste jaar tijdens mijn afstuderen heb ik Finn gekocht. We zijn nu alweer 3 jaar verder en nu is Tess erbij gekomen.

Ik val een beetje uit de toon want niet opgegroeid met honden, wij waren thuis meer van de katten. Dat liepen er altijd meerdere van in huis en ook nu nog. Wel af en toe eens opgepast op de hond van kennissen als die op vakantie waren, maar nooit zelf overwogen één te nemen. Tot mijn vriend met de wens voor een hond kwam en dan ook nog een Jack Russell...
Het is me met Tom allemaal reuze meegevallen en nu ben ik degene die er het meeste mee doet. Nu alleen dat tweede hondje nog...

Wij hadden nooit honden, mijn vader heeft er zelfs een hekel aan.
We hadden konijnen, cavia's, ratten, goudhamsters, geiten en ik was fanatiek in de paardensport. Mijn ex nam een puppy toen we emigreerden en hij deed er niet zoveel mee behalve de leuke dingen. Dankzij die verschrikkelijke hond van hem ben ik helemaal verzot op honden geraakt en is het inderdaad een passie geworden. Die verschrikkelijke hond wilde ik overigens kost wat kost houden en dat is me gelukt.

Met de keeshonden van de buren. Ik stond vrijwel dagelijks trouw voor de deur te leuren om ze uit te laten.

Regelmatig loop ik met de hond van mijn zwager een rondje en enkele weken geleden had ik zoiets van "goh, wat is dit eigenlijk fijn en rustgevend", ondanks dat het een vrij actieve knaap is.

Wij (mijn broertje en ik) zijn ook met een hond (Samojeed) opgegroeid. Nadat zij overleed kwam er niet een nieuwe maar hebben we wel een paar keer opgepast op een Border Collie.

We hebben bij verscheidene dorpsgenoten de honden uitgelaten. Ook bij een ouder vrouwtje die aan de rand van het bos woonde met 4 kleine hondjes waarvan 2 teckeltjes. Ze was zelf niet meer zo goed ter been

Een jaar of wat nadat mijn ouders uit elkaar gingen hadden ze beide een opvanghond (Staffords). Zo is mijn liefde voor Staffords gegroeid. Nadat de opvanghond weer bij de eigenaar was nam mijn vader een pup, dat was een Am.Staff reu. Mijn moeder had een Am.Staff teef uit dat zelfde nest. Iets daarna kregen mijn partner en ik ook onze eigen pup, een Am.staff, Senna.

Na Senna hebben we 3 herplaatsers gehad waarvan Bob nog bij ons is. En nu hebben we onze 2e pup, Kaya een X Bull Terrier

Wij hadden thuis geen huisdieren, mijn vader had asthma en was allergisch voor dieren. Toen ik een jaar of vijf was, kreeg mijn beste vriendinnetje een dwergpinschertje. Helemaal weg was is ervan. Sinds die tijd heb ik elke verjaardag, sinterklaas en kerst gezeurd om een hond, maar nooit gekregen. Toen ik op mezelf ging wonen had ik een week later een hondje. Sinds die tijd nooit meer zonder hond geweest.

Wij hadden thuis geen honden maar mijn opa had er altijd 2 en daar spendeerde ik veel van de vrije tijd mee Ik hield trouwens al jong van alle dieren, maar mijn vader is superallergisch en mijn moeder vindt alle beesten eng. Mijn ouders zijn gescheiden en uiteindelijk kreeg mijn moeder een nieuwe vriend, met een hond, en toen die overleed (de hond dan he) kwam vrij snel Maupie bij ons wonen, die van zijn moeder was maar die kon er niet meer voor zorgen. Toen is het geloof ik een beetje losgeslagen haha, ben toen lid geworden van een aantal fora, eens wat shows gaan bezoeken, steeds meer mensen met dezelfde hobby ontmoet enz. enz. Uiteindelijk KK1 en KK2 gedaan, mijn eerste stamboomhond gekocht en toen via de fokker van Karel ook nog bij de rasvereniging beland. EN nu ben ik in mijn vrije tijd bijna altijd met iets honderigs bezig haha.

Geen idee wanneer, ik ben altijd tussen honden en van allerlei dieren opgegroeid, maar mijn broers ook die hadden en hebben er toch veel minder mee dan ik.
Dus ik denk niet dat het alleen daar door komt maar dat ik gewoon gek op dieren ben.

Ik ben met honden en andere dieren opgegroeid. Die horen er gewoon bij. Twee jaar lang geen honden gehad. Vond ik niet leuk, vandaar dat Lut en Fleurtje hier alweer ruim 4 jaar wonen. Mijn oma had een grote witte keeshond en mijn ouders twee langharige teckels.

Mijn ouders hadden vroeger al honden en katten, dus ik ben er mijn hele leven mee opgegroeid.
Zelf ben ik geen groot kattenliefhebber, maar wel hondenliefhebber, daarom lopen er ook 3 rond hier.
Toen ik 20 was kocht ik mijn eerste eigen hond, en daarna nooit meer hondloos geweest.

Toen we 18 jaar geleden in dit huis kwamen wonen werkte ik niet, ik was hele dagen alleen thuis en erg alleen (manlief werkt fulltime). Dus ik wilde een beestje in huis. Nu was ik altijd erg bang voor dieren in het algemeen, voor honden in het bijzonder. Er kwam een cavia, toen nog een, uiteindelijk had ik er op zijn meest 37, ik fokte ermee, erg leuk. Mijn angst voor dieren verdween.
Op vakantie met een groep mensen waren er ook een paar die een leuke hond hadden, er zo vormde zich het idee dat ik er ook 1 wilde (de cavia's waren iets geminderd), en zo kwam Joy, een allerliefst mixje (Maltezer). Heerlijk vond ik het!
Afgelopen juni overleed ze (ze was op), en omdat we gaan verhuizen wilden we dat afwachten, maar toen kwam Sinne voorbij (opvangertje bij hakunamatata hier op het forum), en sinds 9 augustus woont ze hier en ik ben weer helemaal blij!