maar ik ben een stresskip. en willem vindt kinderen leuk. héééél leuk en wil ze allemaal zoenen. en dat gaat niet want dan springt hij en vallen kindjes om en zo... aangezien wij geen kinderen hebben zag ik al helemaal gebeuren wat er met sam gebeurd is en dat is altijd apart zitten als er kindjes zijn. maar sam was zenuwachtig en daardoor minder betrouwbaar. willem is superbetrouwbaar maar lomp...
dus 's ochtends eerst maar eens dat lijf laten werken
https://www.facebook.com/mascha25/video ... 946984075/
en toen kwamen ze. tuig had ik om gelaten zodat we een handvat hadden en ik had bedacht hem aan de parasolpaal vast te leggen. maar toen nam de rest het over:
laat maar gewoon lopen

ja maar! wat als..
uhm, de kinderen zijn niet van suiker en willem moet het ook leren.
dus ik heb het aan pascal en mijn familie overgelaten omdat ik veel te zenuwachtig was en een half uur later stond ik met tranen in mijn ogen. van blijdschap. het ging goed!!!
ok, rennende peuters zijn té leuk, en een bal in hun gezicht duwen is wat onhandig, maar hij heeft op 1 halfslachtige poging na niet gesprongen

nichtje iris (die altijd zegt als wij komen: maar willum niet he, die is zo druk) zei dat ze willem héééél lief vond!

we wisten het al, maar nu de kers op de taart: willem is onze jackpot


en toen de kinderen weg waren ging hij even op onderzoek uit wat er gevallen. want één middag was voldoende voor hem om te leren dat je bij die kleintjes moet zijn om te snaaien


en 's avonds was hij zó moe dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen hem wakker te maken om zijn tuig af te doen

