Deze keer was het een vlakte training, waarbij slachtoffers uit het bos gehaald moeten worden. Mijn verwachtingen waren niet heel hoog gespannen, omdat Triss, als Schotse herder zijn, natuurlijk niet zo stabiel en zelfverzekerd is als bijvoorbeeld een mechelse herder. Triss zit met haar zeven maanden een beetje in haar truttenfase. Mensen zijn niet allemaal leuk meer en worden met wat terughoudendheid benaderd. Blaffende honden zijn ronduit eng
En die zijn er op zo'n training in overvloed. Bos is spannend, en levert nog wel eens wat stress op in de vorm van gapen en geen snoepjes meer aan willen nemen. Dus ik was heel erg benieuwd wat ze zou gaan doen! En het was voor mij ook een beetje een test of we hier wel of niet mee door zouden gaan. Persoonlijk vind ik het erg leuk om te doen, maar de hond moet er minimaal net zo veel plezier aan beleven of zelfs meer. En als ik iets doe moet er wel iets te bereiken zijn, en niet af en toe mee doen voor de 'lol'. Toen we voor de eerste keer aan de beurt waren heb ik Triss uit de auto gehaald, en ben alvast met het balletje gaan spelen. Ze was gelijk al goed gefocust op de bal. Dat was al goed!
Aangekomen bij de groep (degene die niet aan de beurt zijn kijken of zijn slachtoffer) werd de vraag gesteld hoe ver we waren? Nou, nergens want dit was haar eerste keer. 'Slachtoffer' nam de bal over en rende daarmee in het zicht weg. Zodra ze zat mocht ik Triss loslaten. Heel spannend want Triss heeft nog nooit met iemand anders met de bal gespeeld. Maar Triss vertrok als een speer uit de boog
Speelde vol overgave met het slachtoffer met de bal en kwam als een echte overwinnaar terug gerent. 
Hierna nog een paar keer hetzelfde gedaan, maar nu ging het slachtoffer het bos in. Ook dat ging vol enthousiasme van Triss. Ze begon zelfs te piepen toen ze het slachtoffer weg zag rennen met haar! Bal. Hierna Triss weer terug gebracht naar de auto. De volgende beurt waren er twee slachtoffers. Een rechts en een links. Ze haalde weer haar bal vol overgave op bij het eerste slachtoffer, en rende voor het gemak maar meteen door naar het tweede slachtoffer
Dat was nog even niet de bedoeling. Eerst je bal afgeven en daarna mag je naar nummer twee. Nummer twee had een harde bal, en die vond ze thuis nog helemaal niet zo leuk, maar ook hier ging het heel goed. Bij de derde keer liep het slachtoffer het bos in en de heide op. Met weer net zo veel enthousiasme rende ze het bos in, daar was ze even het slachtoffer kwijt, maar na een keer aanroepen, liep ze springend als een hert over de heide naar het slachtoffer toe. Ze vond het zelfs zo leuk dat ze gezellig met het slachtoffer mee terug liep naar de groep. Af en toe de bal voor de voeten werpend als uitnodiging om nog een keer zo leuk te spelen.
Kortom de training ging boven verwachting. Nul stress, ook niet voor de blaffende honden. Een en al enthousiasme! We gaan er dus mee door
Een minpuntje, toen we na de training nog even in het bos gingen lopen, zag ze een paar trimmers lopen op flinke afstand, en daar vertrok ze natuurlijk onmiddellijk naar toe. Jaaaaa, mensen!!!! Die hebben vast mijn bal
Ze loopt terug, denkt haar bal te zien, neemt een hap lang droog gras met bal en rent terug naar ons. Hierna de bal afgenomen, en haar weer naar het slachtoffer gestuurd. Nu heeft ze dus niemand weg zien lopen, en moet ze dus zelf weer naar dat slachtoffer gaan. Dat gaf heel even verwarring, huh? Wat? "Ja zoek!" En daar ging ze weer, geleerd van de vorige keer, gaat ze nu om de greppel heen 
Weer spelen met de bal en terugroepen. Dit nog een paar keer herhaalt, en na twee keer begrijpt ze het en vertrekt op mijn zoek direct naar het slachtoffer. 
