Op een gegeven moment ben ik het zelfs gaan belonen als hij z'n eten op at
Het is een heel ritueel geworden wat hij ook echt begrijpt. Dat vind ik het leuke er van.Hij ligt eerst een uur naar z'n eten te staren, de andere honden hebben door schade en schande respect dus zij wagen het niet om in de buurt te komen
dan staat hij op en eet z'n bak leeg.En dan komt hij helemaal met een stralende kop naar mij, en gaat me aan staan kijken en kwispelt met het kleine stukje staart dat hij heeft.
Dan moet ik heel erg verbaasd zeggen "heb jij het op"
En lopen we samen naar de bak met pensstaafjes. Hij al loeiend en met een raar huppeltje naast me. 
En hij begrijpt precies hoe het zit want als hij z'n bak niet leeg eet komt hij er ook niet om vragen. Ik vind het een lief en eigen ritueel van Buck en mij. hebben jullie ook zulke rituelen waarbij de hond het echt begrijpt en de mogelijkheid krijgt om jou te sturen?
