Het HondenForum

Zelf zou ik er nooit voor kiezen: chihuahua's.
Ik val op kolossale honden; vind mijn berner al bijna te klein.

Maar er zit nu een schattig wit/bruin hondje op mijn schoot en uit de reismand in de keuken komen zachte piepjes van een stokoud mannetje dat niet langs de katten durft.

Mijn Noor toont de spreekwoordelijke onbevreesdheid van haar ras, door ze gewoon te benaderen, besnuffelen en vervolgens op de reismand te gaan slapen, terwijl de bruintjes hun heil hogerop gezocht hebben. Zitten ze arrogant gepikeerd te staren naar die vreemde wezens.

Het zijn de wawa's van mijn zusje, plompverloren hier afgegeven omdat zij haar dochter onverwachts gaat helpen verhuizen. En in tegenstelling tot wat er elders beweerd wordt, zijn ze helemaal niet afstandelijk of venijnig tegen mij als niet-eigenaar.
Integendeel, ze zitten het liefst bij me op schoot, maar ze kunnen er niet zelf op klimmen. Wat ze dan doen is bij je stoel komen staan, slaan met de voorpootjes om je aandacht te trekken om dan vervolgens hun bevallige kontjes naar je toe te draaien, zodat je hen kunt optillen.

Toch wel leuk voor één dagje. Ik geneer me alleen rot om ze zo te moeten uitlaten; gezien worden met wawa's is van een andere orde!

Haha, ik ken je gevoel. M'n moeder heeft sinds een jaar ofzo 2 Chihuahua's, moeder en zoon. Zoontje was nog een ieniemienie-pup toen ze hem kreeg en waar ik normaal met m'n ogen rol als ik een Wawa zie, stal dat kleine frummeltje gelijk m'n hart. Ik zou ze nooit willen hebben want ik ga er gegarandeerd op staan, duw ze tussen de deur, of raak ze kwijt in het gras, maar oh. mijn. god. En de piepjes die eruit kwamen...te zoet

Lief he.

Ach dat klinkt toch wel heel lief! Lekker van genieten zou ik zeggen.

Super hé. Wij hebben er elk jaar vier te logeren.
Van die venijnige broodfokmisbaksels maar ze zijn zo leuk
Alleen is mijn omgeving dus niet geschikt voor zo'n beestjes. Bij elke stekelstruik was ik bang dat er een plopoogje uit zou geprikt worden

Hahah ze kunnen zo leuk zijn

Ze zijn veel leuker als de baas er zelf niet bij is. Dat is bij die van de buren ook zo. Dan veranderen ze in afhankelijke vragende hondjes. Zodra de baas er wel bij is gaan ze bij de baas zitten en grommen en keffen ze alleen maar tegen mij. Dus als ze hier afgegeven worden zijn ze poeslief.
En natuurlijk zijn niet alle chihuahua's hetzelfde. Wel zijn er veel nogal, uh, heftig tegen vreemd volk...

Herkenbaar! Ik heb wel eens een mops te logeren, echt zo'n snurkgeval met uitpuilende ogen. Ze is al vrij oud en wat krakkemikkig aan het worden dus als ik Ted uitlaat moet de mops in m'n fietsmandje want na 5 minuten lopen krijgt ze bijna een toeval. Schaam me kapot!

ik ben normaal gesproken compleet immuun voor puppy's, zelfs bij de HH langhaar puppen voel ik mijn eierstokken eigenlijk niet.

Tot ik in mijn les een kruising york maltezer had.... Stoer en onverschrokken tussen de grote honden had ie een plekje gevonden zonder een grote bek te hebben deed ie keurig wat de rest deed. Wat een lekker pupje was dit, zucht

Vandaag waren ze nog hier, maar met hun baasje erbij.
Maar ze stappen met gemak van de ene schoot naar de andere. Misschien omdat we zussen zijn en bijna dezelfde stem hebben? En ze kennen mij al 13 en 8 jaar. Maar wat zijn ze kwetsbaar, bij het minste geringste zitten ze al te rillen. En toch hè, ik ben wel erg van ze gecharmeerd hoor, vooral de jongere langhaar, ik zou haar best willen houden.

Oudste zus heeft er drie en die zijn ook altijd knuffelig met bezoek. Moet ze zowat van je afslaan....

Foto's van mijn gasthondjes...

Het kortharige mannetje is Timmy ( Tímóthééééé) 13 jaar en het langharige teefje is Dante ( Dantetante) 8 jaar.

Ze zien er best grappig uit

Wat een schatjes.

Bedankt, de kleine man is door omstandigheden veel te dik. Hij is net een miniklapkaakje zo massief is hij.
Ik weet niet hoe jullie dat beleven, maar de huisdieren van mijn zussen zijn me ook heel dierbaar eigenlijk. Zeker als ze er al zo lang zijn....