Herplaatsen moeilijke hond

[Ikke1980]

Hoe pak je het herplaatsen van een moeilijke hond met gebruiksaanwijzing (onbetrouwbaar naar mensen en andere honden) het beste aan? Is dit onbegonnen werk of is er kans op een echt goede plek?

[Neeltje]

Hoe pak je het herplaatsen van een moeilijke hond met gebruiksaanwijzing (onbetrouwbaar naar mensen en andere honden) het beste aan? Is dit onbegonnen werk of is er kans op een echt goede plek?

Durft degene van wie de hond is dit risico aan? Wie is er straks verantwoordelijk als er toch iets gebeurd? Hoe moeilijk is de hond? Daar zijn nogal wat gradaties in.

[sbientje]

http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... 1&t=302247 misschien heb je daar wat aan

[Kayltje]

Moeilijk en moeilijk zijn twee dingen, en dan verschilt het ook nog van persoon tot persoon wat iemand als moeilijk, danwel ondoenlijk ervaart.
Er is, als herplaatsende partij, maar 1 vraag die je je moet stellen:
Durf je de verantwoordelijkheid uit handen te geven?
Zo ja, dan is er altijd een weg. Kans op een écht goede plek... Tsja. Misschien. Dat is van zoveel factoren afhankelijk.
Zo nee, dan is het houden of afmaken.

Ik heb ooit voor het laatste gekozen. Hard, maar mijn hond, mijn verantwoordelijkheid, mijn beslissing. Sommige honden zijn niet wenselijk in deze samenleving.

[Stapper]

Moeilijk en moeilijk zijn twee dingen, en dan verschilt het ook nog van persoon tot persoon wat iemand als moeilijk, danwel ondoenlijk ervaart.
Er is, als herplaatsende partij, maar 1 vraag die je je moet stellen:
Durf je de verantwoordelijkheid uit handen te geven?
Zo ja, dan is er altijd een weg. Kans op een écht goede plek... Tsja. Misschien. Dat is van zoveel factoren afhankelijk.
Zo nee, dan is het houden of afmaken.

Ik heb ooit voor het laatste gekozen. Hard, maar mijn hond, mijn verantwoordelijkheid, mijn beslissing. Sommige honden zijn niet wenselijk in deze samenleving.

mooi geformuleerd

[Laura84]

Fix is er zo 1tje, verschillende bijtincidenten gehad waar uiteindelijk de knoop was doorgehakt dat ze weg moest. Bij haar fokker lukte het niet om haar in de roedel te plaatsen dus toen werd ik gecontact of ik het aan dorst.
Zo geschieden.
We wisten dat ze een angstbijter was en meer wist ik eigenlijk niet. Ze zou hier alleen blijven om tot rust te komen en daarna naar een definitieve plek te gaan maar goed, ze is niet meer weg gegaan.

Ik denk dat het herplaatsen van een onbetrouwbare hond een zaak is van veel openheid geven en zoeken naar mensen die er echt bij passen. Misschien zelfs een GT een beoordeling laten geven zodat de nieuwe eigenaar van een prof ook zijn of haar bevindingen kan horen.

[Ikke1980]

Ik vind het echt verschrikkelijk. Het gaat om mijn eigen hondje. Hij is maar klein (kruising Franse Bulldog x Jack Russell), dus hij zal niemand echt op kunnen vreten. Maar hij kan zeker wel hard bijten en durft dat ook.

De reden dat ik voorzichtig aan het kijken ben voor eventueel herplaatsen, is omdat ik een kinderwens heb en ik waarschijnlijk ook een keer tante ga worden. En ik vertrouw hem gewoon niet met anderen en zeker niet met kinderen. Ik wil niet afwachten en hem tegen die tijd op stel en sprong moeten herplaatsen want dat vind ik niet eerlijk.

Ik denk niet dat onze hond een hopeloos geval is, maar wel in combinatie met ons als bazen. Hij heeft een heel duidelijke consequente baas nodig die een natuurlijk overwicht heeft. Consequent ben ik wel, maar dat overwicht ontbeer ik, eerlijk gezegd. Ik ben meer het type voor een happy-go-lucky hond en dat is hij niet. Het is een erg onzekere, prikkelgevoelige (niet te verwarren met nervositeit) hond met een zekere geldingsdrang (juist door zijn onzekerheid).

Hij heeft het een en ander meegemaakt in zijn verleden (in elk geval werd hij bij vorige eigenaar steeds aangevallen door hun andere hond) en is zeer wantrouwend geworden. We hebben veel gedragstherapeuten ingeschakeld en er voor ons gevoel alles aan gedaan. Er zijn verschillende momenten geweest dat we op het punt hebben gestaan om afstand van hem te doen, maar dat voelde telkens als falen en ik was (en ben nog steeds) bang dat hij van hot naar her wordt gesleurd en/of in het asiel belandt. Daarnaast krijg je hoe dan ook een bijzondere band met zo'n moeilijk geval, zeker als hij jou laat merken dat hij alleen jou vertrouwt. En natuurlijk heeft hij ook leuke kanten; hij is super slim, super sportief, wil heel graag werken, speelt super leuk met mijn teefje en inmiddels wil hij ook graag met mij knuffelen.

Ik heb even mijn eigen berichten teruggelezen want had toentertijd een aantal topics aangemaakt en besef hoe onervaren ik toen eigenlijk was....heb ontzettend veel geleerd en de situatie is nu echt wel heel anders dan toen. Maar natuurlijk overwicht heb ik gewoon niet.
Op een gegeven moment hebben we geaccepteerd hoe hij is. En het gaat goed op zich. Hij is in ten opzichte van vroeger een andere hond geworden, een heel stuk rustiger en zelfs knuffelig. Alleen ben ik de enige die hij vertrouwt (zelfs mijn vriend moet altijd opletten). Maar met de juiste aanpak en strikt zijn gebruiksaanwijzing hanteren valt er mee te leven. Ik zeg niet dat er prima mee te leven is. Ik moet altijd politieagentje spelen en als er bezoek komt, dan stop ik hem in een andere kamer want dat levert veel stress op bij de hond en ook bij mij (meer omdat het bezoek niet te vertrouwen is). Niemand mag hem aaien.

Buiten gaat het ook veel beter dan vroeger want heb hem op mijn eigen manier geleerd om niet meer uit te vallen. Alleen zijn intentie is niet veranderd, want los kan hij niet. Als hij dan een andere hond ziet zal hij erop af stormen, met slechte intenties en met alle gevolgen van dien en maakt nauwelijks onderscheid in geslacht of grootte. Sommige kleine hondjes gaat wel goed, mits er rustig kennis gemaakt kan worden. Ik heb zelf honden opgevangen en dat ging wel altijd goed en ook met mijn teefje heeft hij absoluut geen problemen (integendeel). Dus hij kan zich af en toe wel sociaal gedragen, maar never nooit naar grote(re) honden.

Uiteraard zal ik open zijn over zijn gedrag! Maar daarom verwacht ik dus ook problemen om een goed huis te vinden. Hoewel ik dus wel denk dat het bij de juiste persoon een andere hond zou kunnen zijn, weet ik in elk geval wel zeker dat het geen makkelijk hondje is en dat lang niet alles aan ons ligt.

[Diesel en Loek]

Wat een eerlijk verhaal. Ik kan goed begrijpen dat je het niet ziet zitten in combinatie met kinderen. Zo te horen heb je er ook goed over nagedacht.

Ik heb geen tips, maar wens je heel veel succes met je zoektocht naar een passende baas.

Verstuurd vanaf mijn D5803 met Tapatalk

[Chihuahua-paws]

Ik denk niet dat het onbegonnen werk is.
Dat hij herplaatst kan worden bij mensen die idd overwicht hebben.
Zonder kinderen. En liefst zonder andere huisdieren.

Dat hij onbetrouwbaar is naar andere honden dat is wel een reden om heel goed te kijken naar wie hij gaat maar dat doen jullie wel daar twijfel ik niet aan gezien je eerlijke verhaal.

Wat betreft mensen denk ik dat hij onzekerheid bij jou aanvoelt waardoor hij zich een baasje voelt, ik kan er naast zitten maar daardoor is hij zo,n draak in bijten. Omdat het geen echte bedreiging is het is geen grote gevaarlijke hond en omdat ik denk dat als iemand bereid is echt aan hem te werken zou ik hem hierdoor zeker nog niet afschrijven.

Ik denk dat jullie of jij alleen juist onzeker bent geworden door hem ook en hij maakt daar gewoon nog steeds gebruik van. Je hoeft je volgens mij niet schuldig te voelen dat zou ik dus los laten.

Heel veel sterkte met het afstand doen want dat zal best wel heel moeilijk zijn.

[Neeltje]

Het klinkt me als een behoorlijk koppige Franse Bulldog die een goede leiding nodig heeft. Ze zien er schattig uit (ook vaak de kruisingen), maar het is jammer genoeg geen schoothondje. Ik zit me al te pijnigen of ik niet iemand weet die je bij de herplaatsing ervan zou kunnen helpen, misschien dat een van de Franse Bulldog eigenaren hier misschien een goede tip weet.

[Ikke1980]

Een schoothondje wilde ik zeker niet, maar ook zeker geen 'vechthond' en die heb ik nu wel. Hij is inderdaad nogal koppig en volhardend. Maar er zit ook ergens een klein steekje los hoor (op zich begrijpelijk gezien zijn verleden). Hij stormt als hij de kans krijgt in blinde woede gillend op andere honden af om ze 'aan te vallen'. Hij heeft weleens een gaatje gebeten, maar nooit echt ernstig. Hij bijt zich niet vast maar hapt en maakt een hoop herrie, dus waarschijnlijk is het een soort van 'aanval is de beste verdediging'. En dit gedrag krijg ik er niet uit en heb alles geprobeerd. Dus hij gaat in principe nooit meer los, alleen op overzichtelijke stukken.

Ik besef dat dit gedrag mede zal komen omdat ik uiteindelijk geen echt leiderschap uitstraal en hij er dus niet op vertrouwt dat ik het wel op zal lossen.
Inderdaad hebben wij als baasje het er niet beter op gemaakt, want ik voelde me allesbehalve relaxt als ik met hem liep en werd er inderdaad onzeker van. Dus dan pikte hij, gevoelig als hij is, mijn spanning ook nog eens op. Daar ben ik nu wel overheen gegroeid hoor en dat scheelt wel, maar ik moet wel de omgeving in de gaten houden om direct te reageren als er een hond komt, dus ergens blijft er toch iets van spanning hangen. Merk nu pas bij mijn teefje hoe fijn het is om normaal met een hond te kunnen lopen...

Het rare is dat ik het uitvallen aan de lijn er wel nagenoeg helemaal uitgekregen heb, door hem helemaal gek te maken van een speeltje. Zodra hij een hond ziet draait direct hij naar me toe om zijn speeltje in ontvangst te nemen en sluit zich dan met dat ding in zijn bek af voor alle prikkels en kalmeert daar dus door. Als het een grote reactieve hond is of als er te plotseling een hond verschijnt dan moet ik zijn aandacht actief naar mij toe halen door direct 'klaar' te zeggen, waarna ik hem dat ding kan geven en daar reageert hij dan wel super op. Maar dit werkt niet als hij los is. Hij zit ook in een fractie van een seconde van level 1 op level 10 zeg maar en ik vind het te lastig om daar adequaat op te reageren.

[dagmar88]

Een schoothondje wilde ik zeker niet, maar ook zeker geen 'vechthond' en die heb ik nu wel. Hij is inderdaad nogal koppig en volhardend. Maar er zit ook ergens een klein steekje los hoor (op zich begrijpelijk gezien zijn verleden). Hij stormt als hij de kans krijgt in blinde woede gillend op andere honden af om ze 'aan te vallen'. Hij heeft weleens een gaatje gebeten, maar nooit echt ernstig. Hij bijt zich niet vast maar hapt en maakt een hoop herrie, dus waarschijnlijk is het een soort van 'aanval is de beste verdediging'. En dit gedrag krijg ik er niet uit en heb alles geprobeerd. Dus hij gaat in principe nooit meer los, alleen op overzichtelijke stukken.

Ik besef dat dit gedrag mede zal komen omdat ik uiteindelijk geen echt leiderschap uitstraal en hij er dus niet op vertrouwt dat ik het wel op zal lossen.
Inderdaad hebben wij als baasje het er niet beter op gemaakt, want ik voelde me allesbehalve relaxt als ik met hem liep. Dus dan pikte hij, gevoelig als hij is, mijn spanning ook nog eens op. Daar ben ik nu wel overheen gegroeid hoor en dat scheelt wel, maar ik moet wel de omgeving in de gaten houden om direct te reageren als er een hond komt, dus ergens blijft er toch iets van spanning hangen. Merk nu pas bij mijn teefje hoe fijn het is om normaal met een hond te kunnen lopen...

Vechthond? Klinkt als angst agressie en als ze met dat gedrag steeds weer succes hebben en het een ingesleten patroon is wordt het heel moeilijk dat te doorbreken.
Ook omdat er erg lastig op te trainen valt. De andere hond gaat weg of wordt meegenomen en dat is precies de bedoeling.
Mensen staan nu eenmaal niet in de rij om hun hond voor dat soort dingen te lenen.
Mij lukt het met mijn herplaatsertje niet. Wat heeft dat met leiderschap/overwicht te maken?

[Ikke1980]

Vechthond staat tussen aanhalingstekens en is uiteraard niet serieus bedoeld. Inderdaad angst-agressie, maar dat wordt versterkt omdat hij niet op mij vertrouwt dat ik het wel regel of hem bescherm. En dan gaat hij het dus zelf wel regelen. Volgens mij heeft dat heel veel met natuurlijk overwicht te maken, want ik denk zo dat hij dat bij een soort Cesar Millan niet zou doen (en dan heb ik het niet over het geven van correcties oid)

[dagmar88]

Vechthond staat tussen aanhalingstekens en is uiteraard niet serieus bedoeld. Inderdaad angst-agressie, maar dat wordt versterkt omdat hij niet op mij vertrouwt dat ik het wel regel of hem bescherm. En dan gaat hij het dus zelf wel regelen. Volgens mij heeft dat heel veel met natuurlijk overwicht te maken, want ik denk zo dat hij dat bij een soort Cesar Millan niet zou doen (en dan heb ik het niet over het geven van correcties oid)

Ja, dat vermoeden had ik al.

[Ikke1980]

Soms is een moeilijke hond gewoon een moeilijke hond. Is hij al lastig geboren, so to speak.
En ja, wellicht had hij bij een andere eigenaar minder de kans gehad zijn nare trekjes te laten zien maar denk maar niet dat hij daar een droom van welopgevoedheid was geweest.
Je kunt ook teveel op je eigen bord leggen qua aandeel.
Je hebt gewoon een verkeerde hond gekozen, dat kan.

Dat klopt wel Nanna. Maar wat nu he?

[Ikke1980]

Vechthond staat tussen aanhalingstekens en is uiteraard niet serieus bedoeld. Inderdaad angst-agressie, maar dat wordt versterkt omdat hij niet op mij vertrouwt dat ik het wel regel of hem bescherm. En dan gaat hij het dus zelf wel regelen. Volgens mij heeft dat heel veel met natuurlijk overwicht te maken, want ik denk zo dat hij dat bij een soort Cesar Millan niet zou doen (en dan heb ik het niet over het geven van correcties oid)

Ja, dat vermoeden had ik al.

Wat bedoel je nou? Ik ben geen fan van Cesar en doe hem zeker niet na, mocht je denken dat ik al prikkend in zijn zij rond loop te 'tssch-en'. Maar hij straalt wel overwicht uit en ik weet dat dat wel helpt bij mijn hond (hij heeft weleens in opvang gezeten namelijk bij een dominanter persoon...niet dat hij daar ineens een engel was, maar wel heel anders).

[Ikke1980]

Soms is een moeilijke hond gewoon een moeilijke hond. Is hij al lastig geboren, so to speak.
En ja, wellicht had hij bij een andere eigenaar minder de kans gehad zijn nare trekjes te laten zien maar denk maar niet dat hij daar een droom van welopgevoedheid was geweest.
Je kunt ook teveel op je eigen bord leggen qua aandeel.
Je hebt gewoon een verkeerde hond gekozen, dat kan.

Dat klopt wel Nanna. Maar wat nu he?

Je moet het geluk hebben iemand te treffen die daar én mee om kan gaan én er op zit te wachten. Ja, dat gaat veel moeilijker worden dan dat je een leuke fluffy pup wilt herplaatsen maar het moet toch niet onmogelijk zijn.
Misschien kunnen Alma en Tineke iets voor je betekenen?

Ik wil ze zeker benaderen tzt....maar ik durf nog niet

[Brindlecardi]

Vechthond staat tussen aanhalingstekens en is uiteraard niet serieus bedoeld. Inderdaad angst-agressie, maar dat wordt versterkt omdat hij niet op mij vertrouwt dat ik het wel regel of hem bescherm. En dan gaat hij het dus zelf wel regelen. Volgens mij heeft dat heel veel met natuurlijk overwicht te maken, want ik denk zo dat hij dat bij een soort Cesar Millan niet zou doen (en dan heb ik het niet over het geven van correcties oid)

Ja, dat vermoeden had ik al.

Wat bedoel je nou? Ik ben geen fan van Cesar en doe hem zeker niet na, mocht je denken dat ik al prikkend in zijn zij rond loop te 'tssch-en'. Maar hij straalt wel overwicht uit en ik weet dat dat wel helpt bij mijn hond (hij heeft weleens in opvang gezeten namelijk bij een dominanter persoon...niet dat hij daar ineens een engel was, maar wel heel anders).

Niet teveel van aantrekken, er zijn mensen die als ze het woord 'Cesar' horen meteen een bepaalde houding aannemen.
Ik begrijp wat je bedoeld, heb je wel eens een GT overwogen?
Het zal nooit een makkelijke hond worden, ik kan wel begrijpen dat dat misschien dan niet passend is met kinderwens etc. Voor herplaatsing zou ik zeker Tineke en Alma contacteren.

[Ikke1980]

Hoe oud is het hondje en hoe lang heb je hem al. Hoe lang heb je deze problemen al met hem en waarom dan toch een teefje erbij nemen?

Hij wordt in oktober 7 jaar. Toen we hem kregen was hij ruim een half jaar en vertoonde het gedrag toen al (in mindere mate). Teefje is een opvangertje dat is blijven plakken en die hebben we nu 2 jaar. Tussen hem en het teefje gaat het juist heel erg goed, ze zijn dol op elkaar. En hij is zelfs relaxter geworden sindsdien en heeft bijvoorbeeld ook geen moeite meer om alleen thuis te blijven (dat is ook een issue geweest).

[Gollum]

Vechthond staat tussen aanhalingstekens en is uiteraard niet serieus bedoeld. Inderdaad angst-agressie, maar dat wordt versterkt omdat hij niet op mij vertrouwt dat ik het wel regel of hem bescherm. En dan gaat hij het dus zelf wel regelen. Volgens mij heeft dat heel veel met natuurlijk overwicht te maken, want ik denk zo dat hij dat bij een soort Cesar Millan niet zou doen (en dan heb ik het niet over het geven van correcties oid)

Ja, dat vermoeden had ik al.

Wat bedoel je nou? Ik ben geen fan van Cesar en doe hem zeker niet na, mocht je denken dat ik al prikkend in zijn zij rond loop te 'tssch-en'. Maar hij straalt wel overwicht uit en ik weet dat dat wel helpt bij mijn hond (hij heeft weleens in opvang gezeten namelijk bij een dominanter persoon...niet dat hij daar ineens een engel was, maar wel heel anders).

Niet teveel van aantrekken, er zijn mensen die als ze het woord 'Cesar' horen meteen een bepaalde houding aannemen.
Ik begrijp wat je bedoeld, heb je wel eens een GT overwogen?
Het zal nooit een makkelijke hond worden, ik kan wel begrijpen dat dat misschien dan niet passend is met kinderwens etc. Voor herplaatsing zou ik zeker Tineke en Alma contacteren.

Ze schrijft dat ze er meerdere heeft geraadpleegt. Ik zou ook voor herplaatsing gaan.

[Ikke1980]

Hoe oud is het hondje en hoe lang heb je hem al. Hoe lang heb je deze problemen al met hem en waarom dan toch een teefje erbij nemen?

Hij wordt in oktober 7 jaar. Toen we hem kregen was hij ruim een half jaar en vertoonde het gedrag toen al (in mindere mate). Teefje is een opvangertje dat is blijven plakken en die hebben we nu 2 jaar. Tussen hem en het teefje gaat het juist heel erg goed, ze zijn dol op elkaar. En hij is zelfs relaxter geworden sindsdien en heeft bijvoorbeeld ook geen moeite meer om alleen thuis te blijven (dat is ook een issue geweest).

Fijn dat het tussen hem en het teefje goed gaat maar dat is in huis en tuin neem ik aan?
Hoe gaat het wandelen met beide ?

Ja klopt in huis en in de tuin. Wandelen doe ik expres zo min mogelijk samen, omdat ik niet wil dat het teefje zijn gedrag eventueel overneemt. En dat deed ze wel een beetje moet ik toegeven, als ik met ze samen loop reageert zij ook meer gespannen. Daarom het apart wandelen ingevoerd (op korte plasrondjes na).

[Ikke1980]

Ik denk trouwens niet dat een baby erbij een issue hoeft te zijn hoor. Hij heeft moeite met vreemden zeg je. Dat is een baby dus niet. En een baby kan in het begin ook nog niet veel dus hij heeft ruim de tijd om eraan te wennen.
Ik zou het wel een issue vinden als er vriendjes van je kind komen spelen, dat zou ik niet vertrouwen. Maar goed, dat is een non-issue want tegen die tijd is hij al zo oud dat hij technisch gesproken dood zou moeten zijn.

Zo zat ik ook al te rekenen

Nou het is anders een taaie hoor....zie hem zo een jaar of 25 worden
Maar inderdaad is een baby/eigen kind geen vreemde, maar het zijn ook de onverwachte bewegingen waar hij op reageert. Je kan eigenlijk niet zomaar je hand uitsteken om hem te aaien (ik wel, maar mijn vriend al niet. Die moet eerst even zijn naam zeggen). Zo moet je dus altijd een beetje op je hoede zijn (sowieso natuurlijk) en een kind heeft dat besef natuurlijk niet.

[Ikke1980]

Dus als ik het goed begrijp ( ik heb niet al je berichten teruggelezen hoor) heb je een hondje van 7 jaar wat het prima doet in huis met je teefje. Die het ook goed doet als je alleen met hem wandelt. Jij hebt hem het uitvallen kunnen afleren. Alleen blijft hij onbetrouwbaar bij mensen .

Is dat bij alle mensen behalve jou? Wat doet hij dan?

Ja bij alle mensen. En hij hapt dus (en hard) als mensen hem benaderen, eigenlijk zonder waarschuwing. Zeker niet zichtbaar voor leken en zelfs best moeilijk zichtbaar voor ervaren hondenbezitters, ik kan het zien maar hij reageert zo snel dat ik te laat kan zijn met ingrijpen...en mensen zijn ook nog eens bloedeigenwijs en willen toch proberen, dat is dan misschien een gevalletje 'eigen schuld' maar dat voelt echt niet fijn hoor. En sommige mensen moet hij gewoon niet en daarbij doet hij eigenlijk hetzelfde als bij honden. Verder wordt hij zowat hysterisch als er iemand binnenkomt.
Dit gebeurt dus als ik niks doe he, normaal krijgt hij die kans echt niet meer (maar het is in het verleden wel gebeurd).

[Ikke1980]

Ik denk trouwens niet dat een baby erbij een issue hoeft te zijn hoor. Hij heeft moeite met vreemden zeg je. Dat is een baby dus niet. En een baby kan in het begin ook nog niet veel dus hij heeft ruim de tijd om eraan te wennen.
Ik zou het wel een issue vinden als er vriendjes van je kind komen spelen, dat zou ik niet vertrouwen. Maar goed, dat is een non-issue want tegen die tijd is hij al zo oud dat hij technisch gesproken dood zou moeten zijn.

Zo zat ik ook al te rekenen

Nou het is anders een taaie hoor....zie hem zo een jaar of 25 worden
Maar inderdaad is een baby/eigen kind geen vreemde, maar het zijn ook de onverwachte bewegingen waar hij op reageert. Je kan eigenlijk niet zomaar je hand uitsteken om hem te aaien (ik wel, maar mijn vriend al niet. Die moet eerst even zijn naam zeggen). Zo moet je dus altijd een beetje op je hoede zijn (sowieso natuurlijk) en een kind heeft dat besef natuurlijk niet.

Ok , als je tante wordt hoeft dat geen probleem te zijn natuurlijk want dan kan hij als er bezoek is even op een andere kamer . En als je zelf kinderen krijgt zal je kindje ook moeten leren dat honden niet altijd geaaid willen worden ( geld ook voor vreemde honden buiten)

Al zal het natuurlijk wel wat extra werk worden en moet je ogen in je rug hebben en ze gaan scheiden op sommige momenten.

Ja dat klopt en die redenering heb ik ook steeds omdat ik hoop heb dat hij gewoon kan blijven. Maar als ik echt heel eerlijk ben zie ik dat gewoon niet zo zitten. Het is nu regelmatig al doodvermoeiend, laat staan als ik ook nog de verantwoordelijkheid heb over (andermans) kinderen. Ik zou het me dan nooit vergeven als er toch iets gebeurt en een ongeluk zit in een klein hoekje. Bovendien vind ik het ook lastig om dat allemaal te gaan afwachten en mocht het niet lukken dat hij dan ineens weg moet. Dat voelt dan voor mij als dumpen. Dan zoek ik liever nu op mijn gemak een geschikt plekje.

[Ikke1980]

En hij hapt dus (en hard) als mensen hem benaderen, eigenlijk zonder waarschuwing. Zeker niet zichtbaar voor leken en zelfs best moeilijk zichtbaar voor ervaren hondenbezitters, ik kan het zien maar hij reageert zo snel dat ik te laat kan zijn met ingrijpen...en mensen zijn ook nog eens bloedeigenwijs en willen toch proberen... Verder wordt hij zowat hysterisch als er iemand binnenkomt.

Gewoon keihard zeggen "hij bijt, dus afblijven". En daarbij streng kijken Jouw hond, jouw keuze. Mensen hebben hun fikken maar thuis te houden als jij dat gebiedt.
En verder hem wegsluiten als er bezoek komt. Hoeft ie ook niet hysterisch te worden ook

Ja klopt helemaal Nanna en dat zeg ik ook keihard, maar je wilt echt niet weten hoe stronteigenwijs mensen zijn (zal ook wel aan mijn gebrek aan natuurlijk overwicht liggen ). Hij is natuurlijk klein en ziet er niet echt gevaarlijk uit, dus mensen nemen dat al heel snel niet serieus.
Wegsluiten doe ik voortaan sowieso.

[Ikke1980]

Gewoon keihard zeggen "hij bijt, dus afblijven". En daarbij streng kijken Jouw hond, jouw keuze. Mensen hebben hun fikken maar thuis te houden als jij dat gebiedt.

Ja klopt helemaal Nanna en dat zeg ik ook keihard, maar je wilt echt niet weten hoe stronteigenwijs mensen zijn

In dat geval zou ik zelf fysiek worden. Duwde ik ze gewoon weg. Maar mijn hond kreeg dus NIET de kans een ervaring op te doen die hem sterkt in het idee dat bijten schichtig wegtrekkende handjes, met de persoon er aan dus , oplevert.

Misschien moet ik ze zelf gewoon bijten

[Tenmashi]

Kan me goed voorstellen dat je met jonge kindjes in de nabije toekomst het niet ziet zitten om met deze hond samen te leven. Natuurlijk kun je kinderen leren dat hondjes niet altijd geaaid willen worden, maar dat kan niet bij een baby/heel jong kind en ongelukjes zitten in een klein hoekje. Met een relaxte hond moet je al uit kijken bij een baby, laat staan eentje waarvan je weet dat die durft te bijten. Je moet constant op je hoede zijn, want anders..

M'n ouders hebben zoiets ook meegemaakt, de hond van m'n vader vertrouwde alleen hem en was groot genoeg om zich door het raam in de voordeur te beuken om de postbode aan te vallen. Hij was niet te vertrouwen en zeker niet met binnenkort een baby (ik ) in huis.. Daar zijn mijn ouders dus ook niet aan begonnen.

[lucie]

Kan me goed voorstellen dat je met jonge kindjes in de nabije toekomst het niet ziet zitten om met deze hond samen te leven. Natuurlijk kun je kinderen leren dat hondjes niet altijd geaaid willen worden, maar dat kan niet bij een baby/heel jong kind en ongelukjes zitten in een klein hoekje. Met een relaxte hond moet je al uit kijken bij een baby, laat staan eentje waarvan je weet dat die durft te bijten. Je moet constant op je hoede zijn, want anders..

.

dit dus. plus dat het mij geen doen lijkt: alle wandelingen apart met de hondjes plus kinderwagen. waarvan een hond alle aandacht nodig heeft maar je ook een kind in de gaten moet houden.
ik neem aan dat iemand na 6 1/2 jaar waarbij veel tijd geinvesteerd is niet zomaar zn hond aan de kant schuift. Het lijkt mij inderdaad het meest eerlijk naar de hond toe, en met de grootste kans op succes, om hem nu te herplaatsen.
Je schijft zelf al wat voor baasje hij nodig heeft en die zijn heus wel te vinden!
sterkte hoor!