Het HondenForum

Al een tijdje is mijn vriend in de ban van de windhonden.
Nu kwamen we afgelopen weekend een hele groep Galgo's tegen en hij weet het nu zeker: hij wil een windhond.

Nu weet ik zelf dat ze niet zo gemakkelijk zijn en al helemaal niet in het doen van trainingen en commando's.
Ik heb Manu meegenomen en besloten dat Uma van ons werd Nu wil hij een hond uit zoeken. Dit is wel een jarenplan, even voor de duidelijkheid.
Zo heeft hij juist mooi de tijd om een leuk ras uit te zoeken en te beslissen wat hij in een hond wil.
Met Uma klikt hij geweldig goed, hij is erg rustig en geduldig. Opzich ideaal voor een windhond, maar hij had het hiervoor altijd over een Border Collie of een Australische Herder, het leek hem zo mooi als hij lekker kon trainen met een hond die graag luistert. Dan is een windhond natuurlijk iets heel anders

Wie heeft hier wat meer ervaring met windhonden?
Ik kan alleen vrij oppervlakkige rasbeschrijvingen vinden via Google.

We willen ons verdiepen in een hoger windhondenras, dat erom bekend staat gemakkelijker te zijn met ook vreemde mensen en zich iets gemakkelijker dingen aan laat leren.
Let op: we verwachten geen wonderen. We hebben nou eenmaal een Manu en een Uma hè
Het gaat ons er meer om dat ze wat toegankelijker zouden zijn dan sommige windhondenrassen beschreven worden. Zo wil ik ooit een Afghaan maar die valt al af door de beschrijving.

Oh, Barzoi vindt hij helaas echt heel erg lelijk.
Nu lazen we wel dat de Magyar Agár (oftewel de Hongaarse windhond) een wat gemakkelijkere windhond is, dit op diverse websites. Maar wordt wel als waakhond omschreven?

Wie kent meer van de windhonden en heeft goede informatie voor ons?

Manu schreef:Wie heeft hier wat meer ervaring met windhonden?

Ik! Nouja, met een windhond .

Tissebis is een Galgo en is inderdaad niet makkelijk in trainen/appèl. Op haar naam reageert ze heel goed en verder laat ze zich goed sturen door lichaamstaal en gedraagt ze zich zodanig dat meer ook niet nodig is. Je moet niet naar cursus willen met haar, ik kan me niet voorstellen dat ze dat wat vindt.

Ik weet niet wat 'normaal' is voor Galgo's, maar Tis is heel makkelijk met vreemden. Ze kijkt eerst even de kat uit de boom maar komt al heel snel kijken of er misschien uitgebreid geknuffeld kan worden . Knuffelen is haar favoriete hobby en ze zal heus haar voorkeuren hebben, maar eigenlijk is het haar om het even wie haar die knuffels geeft. De slet.
Tis is ook niet schrikkerig en oha niet haantje de voorste. Wel heel nieuwsgierig, dus na het kat uit de boom kijken stapt ze meestal op het spannende af.

Ze is ook nog eens beschikbaar, dus wat wil je nog meer ?

Ik wil zelf (over een poos) een galgo dus ik heb al wat uitgezocht. Ik heb je in een galgogroep op facebook gegooid daar heb ik gevraagd of ze wel los kunnen lopen. Toch ongeveer de helft loopt los, en dit gaat dan voornamelijk om honden die pas op volwassen leeftijd hier zijn gekomen.
Greyhounds (die ik ken) lopen allemaal los, maar die hebben ze ook vanaf pup.
Er is hier ook een vrouw met Saluki's die los kunnen lopen, maar wel op plekken met weinig wild. Anders zitten ze vast. Ik zie alleen de podenco-eigenaren regelmatig een rondje zonder honden lopen
De oosterse zijn wat lastiger en soms ook minder sociaal.
Ik zou over een tijdje eens kijken of je een hond naar keuze op kunt vangen, dan kun je het meteen zelf ervaren. Hoog scoren op gehoorzaamheid zullen ze niet maar je kunt er best mee trainen.

Zamunda schreef: Ze is ook nog eens beschikbaar, dus wat wil je nog meer ?

Neeee, wij hebben voorlopig even genoeg aan dit stel, dus aan Tisbee beginnen we echt nog niet

Ik zag het Valerie, dankjewel!
Ik las over Greyhounds dat ze over het algemeen de wat gemakkelijker af te richten windhonden zijn. Nu hoeven ze geen cursussen e.d. te gaan doen natuurlijk. Dat zou niet reëel zijn.
Het gaat hem er meer om dat hij in ieder geval het idee heeft dat hij wat voor het zeggen heeft

Er zijn ook Galgo en Podenco wandelingen en dagen. Misschien is dat wat? Of wil je eerder richting whippet gaan ofzo?

Ik zou naar zo'n dag in Oss gaan, dan kijk je je ogen uit.

Ik ken niet veel andere windhonden uit eigen ervaring, maar ik vind galgo's toch wel erg makkelijk eigenlijk. Loslopen is een dingetje, die twee van mij lopen goed los. En training is niet iets waar ze in uitblinken. Ze liggen graag op de bank. En onder al die Spaanse galgo's heb je duizenden verschillende karaktertjes. Omar van ons is een bedachtzame heer en Mali is een rouwdouwerige pretletter.

Ik vind Whippets en Greys pittiger en Italiaantjes te iel en klein (maar wel fantastisch!!).

Ik heb twee whippets en een Afghaan. Als de beschrijving van de Afghaan je afschrikt, zou ik inderdaad de oosterse windhondenrassen links laten liggen. De Afghaan en saluki vind ik niet per se heel moeilijk, maar het zijn wel honden die een bepaalde aanpak vereisen, en daar moet je zin in en feeling voor hebben. Ze zeggen wel eens dat je deze rassen niet moet willen opvoeden, al ben ik het daar niet helemaal mee eens; wat mij betreft heeft een Afghaan of saluki net zo goed opvoeding nodig als bijvoorbeeld een whippet of greyhound, maar je moet het alleen niet als opvoeding brengen. Een engelengeduld is met zo'n oosters sujet vaak geen overbodigheid. Iets afdwingen werkt niet, dan gooit een rechtgeaarde Afghaan of saluki z'n kont tegen de kribbe, al is zo'n aanpak ook niets voor een whippet of greyhound, daar zijn ze te gevoelig voor. Verder heb ik zelf het idee dat de oosterse windhondrassen vaak toch wat minder makkelijk kunnen zijn met soortgenoten of vreemden dan de andere windhonden.

Van wat ik zo lees, denk ik dat een whippet het beste zou passen. De greyhound vind ik ook een geweldig ras en lijkt qua karakter sterk op de whippet, maar een whippet is qua grootte handzamer, minder blessuregevoelig en actiever (de doorsnee whippet is bijvoorbeeld best te porren om te spelen met een balletje, de doorsnee grey zal dat minder interesseren). De whippet is voor mij het ideale hondenras. Ze zijn aanhankelijk, vriendelijk naar vreemden en soortgenoten, zeer rustig in huis maar buiten sportief. Het zijn geen honden die je mentaal moet afmatten om ze voldoening te geven of waar je iedere dag uren mee moet wandelen, al kunnen ze dat fysiek gezien makkelijk aan. Dagelijks lekker los om op volle snelheid te rennen is genoeg voor ze, maar als dat een dagje niet lukt is er ook geen man overboord. Ik vind de whippet van alle windhondenrassen het meest trainbaar en geschikt voor het volgen van cursussen, al betwijfel ik of de doorsnee whippet heel veel plezier zou beleven aan bijv. obedience, wanneer ze oefeningen keer op keer moeten herhalen op één bepaalde manier. Daar zijn ze stiekem toch een beetje te slim voor. Ik weet wel iemand die op een leuk niveau behendigheid deed met haar whippets, en ook zijn er whippets die met veel plezier aan flyball doen, een aantal daarvan op wedstrijdniveau. Toch zou ik voor een ander ras gaan als je bepaalde aspiraties hebt op dat gebied.

Voor een windhond is dè sport bij uitstek lure-coursing of baanrennen. In oktober is er weer een coursingwedstrijd in Spaarnwoude, ik raad je echt aan om te gaan kijken en met wat baasjes te kletsen. Je zult dan een totaal andere, en misschien wel schokkende , kant zien van die anders zo kalme en frêle windhond. Er is maar weinig mooier dan een windhond zijn natuurlijke instinct te zien uit te leven, en hoe functioneel dat lijf dan is. Vind ik, dan.

Hier op het forum zie ik vaak de veronderstelling dat een windhond in het algemeen nooit los kan. Dat, zodra je de lijn van een windhond losklikt, deze het rit aanneemt en de baas het nakijken laat. Dat is simpelweg niet waar en vind ik soms wel wat storend. Alledrie mijn honden kunnen prima los, en dat is bij de whippet als ras toch echt geen unicum. Een windhond jaagt puur op zicht, en werkt niet kilometers lang sporen uit zoals andere jachthonden dat doen. Als windhondenbaas zoek je dus je losloopgebieden uit op de aanwezigheid van wild.


Waarom komen jullie uit bij de Magyar agár?

Mag ik even het topic een klein beetje kapen? Want ben benieuwd hoe je een Afghaan of Saluki dan wel aanpakt? Hoe ga je met zulke honden om?

Mijn eerste gedachte was ook een whippet. Ik ken er meerdere in de agility en de flyball. Obedience zijn ze (volgens de eigenaren) minder voor te porren maar ze luisteren wel prima verder


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Ik geloof dat ik verkeerd begrepen wordt
Het gaat ons, of nuja hem, erom dat de hond nog wel wat bij te sturen is.
Ik heb er al wat over gelezen en de windhond staat er toch wel bekend om dat ze vooral doen wat voor henzelf makkelijk is? Klopt dat?
En als dat net samen valt met wat de eigenaar makkelijk is, wat vaak zo is, is dat voor mij geen probleem. Voor hem opzich ook niet. Maar het zou wel fijn zijn als ze niet een gesloten boek zijn. Als je begrijpt wat ik bedoel. Wellicht heb ik het helemaal fout hoor.

Trainingen of cursussen hebben wij helemaal geen zin in joh
Wij gaan naar het strand, gaan op de fiets met de honden ernaast, hardlopen met ze, hij op zijn skateboard of ik op de step en honden mee. Dat zijn onze actieve dingen.

Valerie schreef:Er zijn ook Galgo en Podenco wandelingen en dagen. Misschien is dat wat? Of wil je eerder richting whippet gaan ofzo?

We vinden een Whippet vrij klein. Maar ook dit ras laten we nog even in ons hoofd zitten tot we er meer van weten.
Er lopen hier meerdere mensen met ook meerdere Whippets en dan zijn ze toch wel erg leuk. De eigenaren zijn er ook helemaal vol van en willen nooit meer anders.

Nanna schreef:Ik ben zelf dol op windhonden en heb steeds voor de makkelijkste exponenten van die groep gekozen.
De Whippet en De Deerhound.
Die zijn ook redelijk volgzaam en wat bij te brengen.

Deerhound moeten we even in het echt zien geloof ik. Die komen zo op het plaatje niet op hun best over
Whippet houd ik zeker in gedachten.

Nanna schreef:Je treft het trouwens, er is zaterdag de 11e een grote windhondenshow in Heteren.
Ik zou lekker gaan kijken

Zaterdag hebben we helaas al wat Balen zeg, dat had echt een mooie kans geweest.

Saba schreef:Ik heb twee whippets en een Afghaan. Als de beschrijving van de Afghaan je afschrikt, zou ik inderdaad de oosterse windhondenrassen links laten liggen. De Afghaan en saluki vind ik niet per se heel moeilijk, maar het zijn wel honden die een bepaalde aanpak vereisen, en daar moet je zin in en feeling voor hebben. Ze zeggen wel eens dat je deze rassen niet moet willen opvoeden, al ben ik het daar niet helemaal mee eens; wat mij betreft heeft een Afghaan of saluki net zo goed opvoeding nodig als bijvoorbeeld een whippet of greyhound, maar je moet het alleen niet als opvoeding brengen. Een engelengeduld is met zo'n oosters sujet vaak geen overbodigheid. Iets afdwingen werkt niet, dan gooit een rechtgeaarde Afghaan of saluki z'n kont tegen de kribbe, al is zo'n aanpak ook niets voor een whippet of greyhound, daar zijn ze te gevoelig voor. Verder heb ik zelf het idee dat de oosterse windhondrassen vaak toch wat minder makkelijk kunnen zijn met soortgenoten of vreemden dan de andere windhonden.

Ohh je hebt een Afghaan
De beschrijving schrikt me niet zozeer af, het lijkt me wel nadelig als ze inderdaad angstig zijn naar vreemden. En als dat alleen verlegenheid is, is dat prima. Onze Uma (Podenco) heeft dat ook, maar die zal daar niet op reageren met een hap. En ik begreep van Nanna dat de Afghaan daar wel anders in kan zijn?
Hmm, minder makkelijk met soortgenoten vind ik wel een groot nadeel.
Engelengeduld hebben we beiden wel, dat moet ook met onze huidige honden.

Saba schreef:Van wat ik zo lees, denk ik dat een whippet het beste zou passen. De greyhound vind ik ook een geweldig ras en lijkt qua karakter sterk op de whippet, maar een whippet is qua grootte handzamer, minder blessuregevoelig en actiever (de doorsnee whippet is bijvoorbeeld best te porren om te spelen met een balletje, de doorsnee grey zal dat minder interesseren). De whippet is voor mij het ideale hondenras. Ze zijn aanhankelijk, vriendelijk naar vreemden en soortgenoten, zeer rustig in huis maar buiten sportief. Het zijn geen honden die je mentaal moet afmatten om ze voldoening te geven of waar je iedere dag uren mee moet wandelen, al kunnen ze dat fysiek gezien makkelijk aan. Dagelijks lekker los om op volle snelheid te rennen is genoeg voor ze, maar als dat een dagje niet lukt is er ook geen man overboord. Ik vind de whippet van alle windhondenrassen het meest trainbaar en geschikt voor het volgen van cursussen, al betwijfel ik of de doorsnee whippet heel veel plezier zou beleven aan bijv. obedience, wanneer ze oefeningen keer op keer moeten herhalen op één bepaalde manier. Daar zijn ze stiekem toch een beetje te slim voor. Ik weet wel iemand die op een leuk niveau behendigheid deed met haar whippets, en ook zijn er whippets die met veel plezier aan flyball doen, een aantal daarvan op wedstrijdniveau. Toch zou ik voor een ander ras gaan als je bepaalde aspiraties hebt op dat gebied.

De bal interesseert ons niks, net als mijn huidige honden Ik heb het echt geprobeerd
Jouw beschrijving van de Whippet klinkt ideaal! De Greyhound trekt mijn vriend nog het meest, hij valt juist op die enorm hoge stelten en de hoogte van de honden terwijl ze toch zo lichtvoeting en elegant zijn. Ik denk daarom ook dat hij de Whippet onderaan heeft staan.
Cursussen zijn wij niet van plan, tenzij blijkt dat de hond iets mist natuurlijk. Maar in principe zou de hond dan gewoon meedraaien met de rest, en wellicht is het leuk de renbaan eens op te zoeken. Ik begreep dat in Monster ook een renbaan ligt.

Saba schreef: Voor een windhond is dè sport bij uitstek lure-coursing of baanrennen. In oktober is er weer een coursingwedstrijd in Spaarnwoude, ik raad je echt aan om te gaan kijken en met wat baasjes te kletsen. Je zult dan een totaal andere, en misschien wel schokkende , kant zien van die anders zo kalme en frêle windhond. Er is maar weinig mooier dan een windhond zijn natuurlijke instinct te zien uit te leven, en hoe functioneel dat lijf dan is. Vind ik, dan.

Ik ga die wedstrijd opzoeken en in de agenda noteren. Windhonden komen wij hier zo zelden tegen, we weten er veel te weinig van. Het zou leuk zijn een aantal verschillende verhalen te horen en de rassen te zien

Saba schreef: Hier op het forum zie ik vaak de veronderstelling dat een windhond in het algemeen nooit los kan. Dat, zodra je de lijn van een windhond losklikt, deze het rit aanneemt en de baas het nakijken laat. Dat is simpelweg niet waar en vind ik soms wel wat storend. Alledrie mijn honden kunnen prima los, en dat is bij de whippet als ras toch echt geen unicum. Een windhond jaagt puur op zicht, en werkt niet kilometers lang sporen uit zoals andere jachthonden dat doen. Als windhondenbaas zoek je dus je losloopgebieden uit op de aanwezigheid van wild.

Het loslopen is hier ook geen probleem gelukkig. Ik zoek voor mijn huidige honden ook omheinde gebieden op, ook de grote. En dan gaan ze daar lekker los en op het strand

Saba schreef: Waarom komen jullie uit bij de Magyar agár?

Deze zou wat zachtaardiger zijn en wat meer mensgericht volgens de beschrijvingen die ik gelezen heb. Op wat voor manier ken jij deze honden?
Bedankt voor je uitgebreide antwoord trouwens Heel fijn!

Leuk topic! Zo te horen is het allemaal toekomst muziek en wordt er in de nabije toekomst niets erbij genomen? Goed idee, want voorpret kun je niet vroeg genoeg mee beginnen

(op diezelfde manier heb ik de kelpie uitgezocht voor in de verre verre toekomst, maar zit nu echt met zo'n hondje thuis, veel sneller dan ik in gedachte had )

Windhonden hebben op mij een enorme aantrekkingskracht. Ik snap mijn god niet waarom, want alles wat ik in honden zoek, hebben windhonden grotendeels níet. Toch hebben ze mijn sympathie en ik kan zelfs enorm naar ze op kijken.


Ik was een keer met een crosstochtje bij een camping waar we met een grote groep motorrijders hadden gereserveerd op een camping waar op dat moment toevallig ook een windhonden bijeenkomst was. Moet je voorstellen, zo'n 30 motorrijders die het terrein op komen terwijl in de kantine evenzoveel windhonden zaten. Alles lag hutje mutje op-en-naast elkaar te soezen en je hoorde er niet één ondanks het geloei van de motorfietsen buiten.
Moet je een keer met een groep stabijtjes proberen

Dat was mijn eerste kennismaking met veel windhonden bij elkaar en sinds dien hebben ze zeker mijn respect, vooral vanwege hun statige, kalme en serene manier van doen. Hun rust is besmettelijk. Ik vind ze te gek. En dan voornamelijk de grotere windhonden. Die wippets en italiaantjes heb ik helemaal niets mee.


Ik ken ook 2 barzoi's, die lopen altijd los in het natuurgebied hier. Het grappige is dat ze dichter bij hun eigenaar kleven dan de gemiddelde duitse herder Van de eigenaar hoorde ik wel dat ze echt ff weg zijn als ze een konijn zien.

Ik kom ook wel eens 2 ierse wolfshonden tegen. Ik vind dat net voortschrijdende gedaantes uit de Harry Potter serie, de "hondenversie" van Dementors. Daar heb ik dan weer niets mee. Mayke vind ze ook enorm griezelig.


Als ik voor een windhond zou gaan (en dat zou ik echt niet zomaar doen, want alleen bewondering is niet genoeg) dan zou ik voor een rescue gaan. Een galgo uit spanje, maar er zijn hier en daar ook Saluki's in het asiel in griekenland waar ik wel eens kom.

grappig, ik las je openingspost en dacht al aan een magyar agar voordat je er zelf later al over begon

ik heb persoonlijk geen ervaring met een magyar agar, maar als ik ooit weer een echte windhond neem wordt het er zo eentje of een barzoi.
Ik vind afghanen prachtig maar dat haar is mij teveel werk, daarbij vind ik ze veel te fel en arrogant, dat geldt mij ook voor de azawakh die nog een tikkeltje erger is qua karakter.
een whippet is mij te nerveus, vriendin van me heeft ze, ze zijn heel lief en uit showlijnen ook niet zo heel jagerig ( moet je ook wel beetje mazzel mee hebben ) maar dat truttige , daar kan ik niet goed tegen. Ik kan het ook niet goed uitleggen wat ik ermee bedoel, onze Galgo had dat ook en hoewel ik gek op onze Galgo was, ik hoef er nooit weer eentje hahaha doe mij maar de stoicijnse, clowneske Ibicencos haha

een magyar agar is een windhond die heel goed trainbaar is, wel consequent en duidelijk. Het is ook een hond die voor je wil werken, en dat is behoorlijk bijzonder voor een windhond. Maar dan heb je er echt een hele fijne hond aan die je beslist onder appél kan hebben en houden i.t.t. de meeste andere windhonden . En ja waaks zijn ze ook, maar als je ze goed opvoed en daarin begeleid hoef je geen problemen te verwachten dat ze te waaks worden oid
Nogmaals persoonlijk geen ervaring mee maar vrienden van mij hebben ze, en als je je verdiept in het ras , de geschiedenis en het karakter dan klopt het wel wat ze erover zeggen.

en wellicht is een Deerhound ook wel wat voor jullie

Podenji schreef: En ja waaks zijn ze ook, maar als je ze goed opvoed en daarin begeleid hoef je geen problemen te verwachten dat ze te waaks worden oid

Weet jij wat er dan precies bedoelt wordt met 'waaks' in dit geval? Want 'ze' noemen vanalles waaks, maar dit kan uiteenlopen van een blaf en een vriendelijke kwispel bij binnenkomen, totaal een hond die alles wat onbekend is in zn reet hangt
Zijn ze erg blafferig in hun waaksheid, of zijn ze alleen alert maar niet luidruchtig? Zijn ze ondanks hun waaksheid vriendelijk voor bezoek, of kun je ook verwachten dat ze het waken serieus nemen en agressief worden naar 'indringers' als de baas niet in de buurt is om ze ervan te weerhouden?

Waaks klinkt soms wat onhandig als je in een woonwijk woont, maar met de waaksheid van Mayke heb ik geen enkel probleem. Het is een luide versie van een deurbel, maar bezoek is altijd welkom.

ik weet niet in hoeverre ze blafferig zijn.
Als de baas erbij is en de baas zegt dat het goed is , dan is het ook goed. Mits de hond goed opgevoed is en onder appél staat. Als je de hond te veel laat "zwemmen" oftwel geen leiding geeft, dan gaat ie het zelf doen en dan kunnen het etters worden.
Is de baas er niet bij, dan zal een inbreker niet ver komen.

Maar aan een magyar agar is niet zo heel makkelijk te komen, als je niet bereid bent een stukkie te rijden
in Nederland is geen fokker.
In duitsland zitten een paar fokkers, die ken ik verder niet, weet wel dat een daarvan niet zo heel goed bekent staat.
In Hongarije ken ik een paar hele goede fokkers.

edit: en denk er aan: hoewel ze zeer trainbaar zijn, het blijven zichtjagers , je kan ze dus niet zomaar overal los laten lopen en verwachten dat ze netjes bij je blijven zodra ze wat zien om achteraan te gaan jagen

Manu schreef:Het gaat ons, of nuja hem, erom dat de hond nog wel wat bij te sturen is.
Ik heb er al wat over gelezen en de windhond staat er toch wel bekend om dat ze vooral doen wat voor henzelf makkelijk is? Klopt dat?
En als dat net samen valt met wat de eigenaar makkelijk is, wat vaak zo is, is dat voor mij geen probleem. Voor hem opzich ook niet. Maar het zou wel fijn zijn als ze niet een gesloten boek zijn. Als je begrijpt wat ik bedoel. Wellicht heb ik het helemaal fout hoor.

Nogmaals, ik heb geen ervaring met de Galgo, enkel met Galgo Tisbee die hier als volwassene gekomen is (en die ervaring noem ik niet om haar te promoten hoor, maar puur om je inzicht te geven in hoe een Galgo zou kunnen zijn). Maar zij is dus goed bij te sturen en vanalles aan te leren qua opvoeding. Ze luistert ontzettend goed naar de intonatie van 'nee', ondanks dat we haar het woord 'nee' helemaal niet aangeleerd hebben (alhoewel ze natuurlijk wel Nederlands gehoord zal hebben in Spanje denk ik dat het echt om de intentie gaat die uit je stem doorklinkt). Verder komt ze (in huis en tuin) eigenlijk altijd als ik roep, op die manier kan ik haar uit de keuken vragen (wat ook prima kan middels eruit sturen hoor), van de bank afvragen of naar buiten vragen bijvoorbeeld. Buiten loopt ze probleemloos mee en zou ze de activiteiten die jij noemt mijns inziens leuk meedoen.
Ik heb haar ook probleemloos de bench en de muilkorf aan kunnen leren en het voer zoeken in de tuin is ze na een tijdje erg leuk gaan vinden. Dus ik vind haar in dat soort dingen makkelijk te trainen.

Tisbee doet het hier in de roedel ontzettend goed en neemt als vanzelf allerlei dingen over. Zo had ze in het begin totaal geen idee van de bedoeling van uitlaten. Wat gingen we doen, waarom gingen we de deur uit om na een rondje weer terug te komen . Inmiddels staat ze net als de andere twee bij de deur te dringen als het er maar op lijkt dat de baas ze gaat uitlaten (bij mij gaat dat iets gestructureerder ) en ze moet en zal mee! Echt schitterend om te zien. Als dat redelijk rastypisch is zou een Galgo prima passen, die zie ik zo met je roedel meelopen aan de fiets .

Tisbee is geen gesloten boek en laat zich echt wel wat aanleunen, maar ik vind haar wel erg introvert. Nou ben ik flink extraverte honden gewend, dus dat maakt het verschil nog groter, maar ik heb echt wel moeite om hoogte van haar te krijgen soms. Ik weet dat ze knuffelen heerlijk vindt en kan zien dat ze ervan geniet, maar soms staat ze er ook heel stilletjes van te genieten en dan vraag ik me echt nog weleens af of ze het nou lekker vindt. Met wandelen loopt ze eigenlijk ook vrij stoïcijns mee, gewoon dichtbij de baas en lettend op hem: staat hij stil dan staat zij ook stil, loopt hij naar links dan volgt zij. Maa ze wil dus wel graag mee, dat is heel duidelijk. Aan de flex neemt ze trouwens wel wat meer ruimte als de andere honden dat ook doen, dus als ze zou kunnen loslopen in zo'n gebied als Monster zou ze wel wat meer op onderzoek gaan denk ik. Maar het is geen snuffelaar (wellicht komt dat nog).
Ze uit zich wel heel duidelijk als ze wild ziet . Dan wil ze daar heel graag naartoe en staat ze als een springkonijn te hupsen in de lijn.
Verder zie je haar vrolijkheid als ze eens de dolle vijf minuten heeft in de tuin, heerlijk racen en maar met die staart slingeren . Als ik het voer rondstrooi in de tuin is ze ook altijd zo happy, dan sjeest ze van hier naar daar en slingert ze weer een eind weg met die staart, dat zijn echt prachtige momenten.
Als een van ons thuiskomt dan whoewhoewhoet ze in het rond totdat je in de kamer bent en dartelt ze vrolijk om je heen .

Maar tussendoor is ze vrij stoïcijns/introvert, daar heb ik echt wel aan moeten wennen. Ik vond het in het begin ook wel moeilijk om echt contact met haar te krijgen, maar dat kwam misschien ook omdat ze flink ondersteboven was van de hele reis. Inmiddels is ze enorm onder m'n huid gekropen (waar ik niet blij mee ben trouwens, gezien het onvermijdelijke afscheid in de toekomst).

ik heb een Magyar Agar en ik denk inderdaad dat ie perfect bij jullie zou kunnen passen. Zodra ik ff tijd heb kom ik met een uitgebreide beschijving!

Enige ervaring die ik met windhonden heb is de whippet van mijn tante. Als jonge hond heel speels, maar wel beheerst. Wat ouder vond ik hem zelf een beetje saai, maar dat ligt denk ik meer aan wat mijn tante (niet) met hem deed.

Op de renbaan vind ik alle windhonden prachtig om te zien! Zo relaxt als ze naast de baan staan, zo fel zijn ze als ze eenmaal mogen gaan (op een enkele uitzondering na). Dat in tegenstelling tot mijn keffert die zich helemaal loopt op te fokken als andere honden mogen gaan en hij niet Is er in de buurt geen renbaan? Dan zou je op een trainingsdag eens wat mensen kunnen spreken. Laatst in Venlo zag ik twee werklijn afghanen (heet dat zo bij afghanen?), ook erg mooi, maar ik heb geen flauw idee hoe die zijn qua karakter.

Oooooh, die kop van de laatste is echt prachtig zeg!
Ik vind Deerhounds ook geweldige honden,mhet is dat ze zo jong al weer overlijden anders zou er zeker nog eens eentje hier in huis rondlopen.

Saluki! Oh ik vind ze zooooo mooi en indrukwekkend. Ooit......

Nanna schreef:Misschien ook een idee om de Chart Polski eens onder de loep te nemen.
Dat is een geharde, oud wordende windhond uit Polen. Niet zo 'dainty' als de Greyhound die toch wel blessuregevoelig is en om het minste of geringste weer met een dikke teen loopt.

"They can be dog aggressive, due to their being bred to hunt wolves and can be very territorial. They have a strong pack instinct and will not always accept new dogs into their home".
Die had ik dus al opzij geschoven.

De Deerhound wordt dus niet zo oud?
Het ras is ook pas 32 jaar oud zie ik, hoe is die genenpoel? (Edit: ik zie nu dat ze toch wel ver teruggaan)
En hoe zit het verder qua gezondheid?

De Podenco Ibicenco staat overigens ook in ons lijstje.

Nu begreep ik alleen dat de windhond over het algemeen op zicht jaagt, zodra het wild uit zicht is blijven ze wel bij je. En de Podenco gaat op zijn neus verder.
Dat staat me wel een beetje tegen, want daar heb ik er al twee van

Dat is wel goed dat je dat erbij vermeld Nanna, dat doorgaans de teven bij dit ras ouder worden dan de reuen. Weet jij waar dat aan ligt?
Ik vind zelf bij de Deerhound de teven meestal ook mooier, reuen zijn me dan vaak net even te log en grof.

Leuk om te lezen! Ik heb verder totaal geen verstand van windhonden.
In hoeverre verschillen de Ier en de Deerhound eigenlijk van karakter?

Ik ga overal nog even inhoudelijk op in, echt super fijn dat er hier wat meer kennis te vinden is van deze rasgroep

En een Chart Polski?
Dat zijn ook leuke, goed trainbare honden.
En ik vond ze mooi, ik houd wel van sierlijk en stevig tegelijk

Podenji schreef: ze zijn heel lief en uit showlijnen ook niet zo heel jagerig ( moet je ook wel beetje mazzel mee hebben ) maar dat truttige

Een Whippet truttig..??
Toen we voor de eerste keer bij Tony en Arie ( fokkers van Zoë ) op bezoek waren werden we er meteen voor gewaarschuwd dat het ontzettende diva`s kunnen zijn, die het liefst onder de dekens slapen en je blijven volgen Is niet waar hoar. ( maar niet heus )
Echter, herken ik het nerveuze wat jij beschrijft niet zo wel is onze meid ietwat gereserveerd naar vreemden toe, maar dat vinden wij niet erg. Ook is ze heel zachtaardig en sociaal naar andere honden toe en luistert ze vrijwel perfect. Wij vinden het een heerlijk rassen en ooooiiiit komt er een Whippet bij.

Mijn Lizzy is dus een Magyar Agar, maar ik moet er bij zeggen dat het tevens de enige windhond is die ik hier over de vloer heb gehad dus kan ik natuurlijk niet zover generaliseren dat haar gedrag typerend is voor alle Hongaren. Maar ik zal haar als individu proberen te omschrijven.

Om te beginnen heeft ze byzonder lief, aanhankelijk en zachtaardig karakter. Alle mensen en vooral kinderen vindt ze leuk, al moeten die vooral niet te overheersend of druk zijn, want ze is ook enorm gevoelig. Dit is denk ik wel typisch windhond. Een 'uh' als correctie is al een behoorlijke ingreep voor haar, en zelden nodig.
Wat betreft de waaksheid: dit is inderdaad een opvallende eigenschap. Eerder dan alle andere honden hoort, ruikt, of ziet zij iets of iemand aankomen en slaat dan aan (als ze dat nodig vindt). Als de herdertjes het dan overnemen, is het haar allang best. Blaffen doet ze al met al zelden en ook maar heel kort. Bovendien zijn alle mensen hoe dan ook Welkom, hoe meer aandacht ze kan krijgen, hoe liever het haar is. Geknuffeld worden vindt ze heerlijk en je moet wel een enorm hondenhater zijn om niet toe te geven aan haar aanbiddelijke oogjes en het neusje wat zich heel subtiel onder je hand wurmt



Grote delen van de dag zie je haar nauwelijks, want dan ligt ze te soezen op de bank. Mijn ervaring is, dat ze tevreden is als ze 1 keer per dag een flinke sprint kan trekken en een uurtje ronddwalen. De herders hebben aan heel wat meer behoefte natuurlijk, dus ze gaat altijd mee (waag het niet haar thuis te laten!) maar echt nodig vindt ze het niet. We zeggen wel eens voor de grap dat ze het ideale appartementshondje is! Ze kan ook prima alleen thuisblijven en merkt het soms geeneens als ik wegga.
Het jachtinstinct is uiteraard wel een dingetje. Ze is werkelijk waanzinnig snel en heeft een verbluffend pakket aan zintuigen. Officieel is het een zichtjager, maar neus en oren doen net zo goed mee. Maar het blijft over het algemeen bij een sprint, zoals een jachtluipaard. Daarna komt ze weer terug. Ook laat ze zich vrij goed tegenhouden, mits je tijdig ingrijpt. Ze zal niet gaan dwalen of uren uit je zicht zijn, tenzij ze een niet te versmaden verrot lijk tegenkomt In principe blijft ze gewoon bij je en houd je in de gaten. Sla ik af, heeft ze het onmiddelijk door en komt gauw aangerend, en stop ik, dan zij ook. Moet ik wel zeggen dat ze 10 jaar lang met herders heeft samengewoond dus misschien het kunstje gewoon heeft afgekeken

Trainbaar is ze zeker, want ze is dol op lekkere hapjes. Daar heeft ze alles voor over. Zo heeft ze zelfs ooit eens een gehoorzaamheidsspelletje gewonnen, daarbij de border collies, labradors en DH van de trainer achter zich latend We stonden er zelf van te kijken! Maar ze doet alles alleen als er geen enkele vorm van druk op haar wordt uitgeoefend, want anders wil ze eerder ontwijken of vluchten. Hoe zachter, liever en uitnodigender je dingen van haar vraagt, hoe groter de kans op succes. Maar geen oefeningen om de oefeningen dus. Ook geen oerstomme balspelletjes Wel voertjes speuren of op dingen springen.
Lizzy is nu 12, maar ze is nog altijd onvoorstelbaar soepel en snel. Vandaag nog sprong ze met gemak vanuit stilstond op een baal stro van anderhalve meter hoog.


Dat is nog een voordeel van dit ras: ze zijn zeer gezond. Alle zintuigen, gewrichten , gebit en organen zijn nog in topconditie, alleen wordt ze steeds witter Haar huid is vrij kwetsbaar, daar komt makkelijk een scheurtje of gaatje in.
Daarentgen kan ze behoorlijk goed tegen de kou. Ten eerste is dit ras in staat onderhuids vet op te slaan, en ten tweede kunnen ze ondervacht ontwikkelen in de winter. Soms zoekt ze zelf een ijskoude kamer (3°) op om in te slapen; ze creeert dan gewoon een comfortabel nestje en ligt ze rustig uren te ronken


Het gedrag naar andere honden zal wel voor ieder individu wisselend zijn. Lizzy vindt andere honden best, zolang ze haar met rust laten. Zo niet, dan krijgen ze een grauw als ze er niet van gediend is. Van dominante honden moet ze niets hebben gezien haar gevoelige aard.

Al met al en tophond en een echte survivor. Als zijn twee weken weg zou zijn, kwam ze vast boller terug dan dat ze wegging . Bedelen en voedsel bij elkaar schurken is haar natuur. Tot slot nog een paar plaatjes en dan houd ik op met opscheppen:

krachtige bouw, zonder overigens aan snelheid in te boeten, en speciaal geschikt voor ruigere terreinen

Manu schreef:De Podenco Ibicenco staat overigens ook in ons lijstje.

Nu begreep ik alleen dat de windhond over het algemeen op zicht jaagt, zodra het wild uit zicht is blijven ze wel bij je. En de Podenco gaat op zijn neus verder.
Dat staat me wel een beetje tegen, want daar heb ik er al twee van

nou onze galgo wist ook wel hoe hij zijn neus moest gebruiken hoor en zocht het wild dus ook wel degelijk op en dan was hij weg, hij veranderde dan ook in een totaal andere hond...kwam altijd terug, maar dat doen podencos ook.
podencos jagen op zicht , gehoor en reuk en vinden dus bijna altijd wel wat.

Dat hou je toch met deze rassen, mijn ervaring is echter wel dat Ibicencos geen killers zijn ( moet je ze wel in opvoeden!!! ) en veel andere windhonden wel. Ibicencos zijn dan ook op een andere manier fanatiek met jagen. Als je je goed verdiept in het gebruik en geschiedenis van de rassen, snap je ook wel hoe dat zit.

als je een hond wilt die je onder appél kan hebben in een wild gebied, dan moet je het toch echt niet zoeken bij de windhonden en halfwindhonden maar ja je bent het aan de andere kant ook wel gewent met die twee van jou

MonaToetje schreef:

Podenji schreef: ze zijn heel lief en uit showlijnen ook niet zo heel jagerig ( moet je ook wel beetje mazzel mee hebben ) maar dat truttige

Een Whippet truttig..??
Toen we voor de eerste keer bij Tony en Arie ( fokkers van Zoë ) op bezoek waren werden we er meteen voor gewaarschuwd dat het ontzettende diva`s kunnen zijn, die het liefst onder de dekens slapen en je blijven volgen Is niet waar hoar. ( maar niet heus )
Echter, herken ik het nerveuze wat jij beschrijft niet zo wel is onze meid ietwat gereserveerd naar vreemden toe, maar dat vinden wij niet erg. Ook is ze heel zachtaardig en sociaal naar andere honden toe en luistert ze vrijwel perfect. Wij vinden het een heerlijk rassen en ooooiiiit komt er een Whippet bij.

nou dat is iets waar ik erg op let en wat mij meteen opvalt. Als je er tegen kan en je hebt zulke honden, dan valt het je waarschijnlijk niet op.
Ik ken veel mensen met whippets en galgos en die "zien "het ook niet van hun eigen honden, echter buitenstaanders die ibicencos bv gewend zijn zien het vaak wel.

Lekker duidelijk he?

MonaToetje schreef:

Podenji schreef: ze zijn heel lief en uit showlijnen ook niet zo heel jagerig ( moet je ook wel beetje mazzel mee hebben ) maar dat truttige

Een Whippet truttig..??
Toen we voor de eerste keer bij Tony en Arie ( fokkers van Zoë ) op bezoek waren werden we er meteen voor gewaarschuwd dat het ontzettende diva`s kunnen zijn, die het liefst onder de dekens slapen en je blijven volgen Is niet waar hoar. ( maar niet heus )
Echter, herken ik het nerveuze wat jij beschrijft niet zo wel is onze meid ietwat gereserveerd naar vreemden toe, maar dat vinden wij niet erg. Ook is ze heel zachtaardig en sociaal naar andere honden toe en luistert ze vrijwel perfect. Wij vinden het een heerlijk rassen en ooooiiiit komt er een Whippet bij.

nou dat is iets waar ik erg op let en wat mij meteen opvalt. Als je er tegen kan en je hebt zulke honden, dan valt het je waarschijnlijk niet op.
Ik ken veel mensen met whippets en galgos en die "zien "het ook niet van hun eigen honden, echter buitenstaanders die ibicencos bv gewend zijn zien het vaak wel.

Lekker duidelijk he?