Mijn man noemt Luna altijd zo haha.Luna heb ik zelf mee genomen, na vrijwilligerswerk in het asiel waar zij zat ( Noord Spanje). Een toen broodmager, ziek ouder teefje die meer dood dan levend was. Anyway, Luna knapte na heel wat medicatie en tijd op en is inmiddels kerngezond en alweer bijna 13 jaar.
In de tijd dat zij zo ziek en zwak was, bleef ik veel thuis bij haar. Ik aaide haar zachtjes in slaap, ik bracht met veel tijd en rust haar medicatie op haar kale/ontstoken plekken aan en liet haar heel rustig wennen aan het huishond zijn. Ik nam haar mee met lange wandelingen en vakanties. Zij en ik, wij waren bijna 3 jaar lang echt saampjes. Wij deden alles met elkaar. Iedereen die Luna kent, zelfs op het forum die haar een enkele keer hebben gezien, zullen haar beschrijven als trouw en lief.
Maar nu heeft ze al een paar keer een Hachi-aanval (
) gehad. Ik ben benieuwd of jullie ook wel zoiets hebben mee gemaakt.Zo waren wij, mijn moeder zus en de mannen, op vakantie. Heerlijk midweekje centerparcs. Honden mee natuurlijk en het "slecht ziende" huisje genomen, want die tuin is afgeschermd met een groot hoog hek. Sultan proof dus
. Hondjes eigenlijk gelijk al op hun gemak, maar die zijn vakanties en weekendjes ergens anders dan ook wel "gewend". Op een gegeven moment met z'n alle lekker gelopen met de honden. Wij lopen langs de supermarkt ( in het park) en mijn zus en ik wilde nog wat kopen. Dus de rest ging al vast naar het huisje terug. Rick ( m'n man) had Luna en Sultan vast. Het huisje was helemaal aan de andere kant van het park.
Mijn zus en ik even lekker winkelen en na een tijdje zegt mijn zus "Huh, Luna rent daar". En ja hoor, Luna in de supermarkt
helemaal blij dat ze mij gevonden had 
Blijkt dus, dat wanneer de rest terug kwam bij het huisje en in de tuin zat, Luna een aanloop nam en zo over het hek heen klauterde en richting de supermarkt is gerend
( uiteraard geen wenselijke situatie voordat ik opmerkingen krijg. zij was verder niet zenuwachtig hoor en er is gelukkig niks gebeurd) Maar ook wanneer zij los loopt is zij áltijd aan mijn zijde. Zij loopt altijd naast mij en enkel met een spel met honden gaat zij even weg. Maar voor niks of niemand wijkt zij af van mijn zijde. Ik zou met haar prima ( bij wijze van) door Amsterdam centrum zonder lijn kunnen lopen. Zodra zij mijn auto hoort, staat ze vrolijk te kwispelen op het balkon en zij slaapt bij mijn voeten. Met operaties die ik had, lag zij bij mij de hele dag. Of als ik huil, duwt ze haar neus bij mij ogen.
Luna is niet eenkennig hoor, zij is lief tegen iedereen en alles. Maar een hond die zo trouw is aan haar baas, heb ik nog nooit gezien. En dan niet zo zeer dat baasgerichte, wat ik vaak bij bordercollies zie, juist niet. Luna is kalm en rustig. Ik hoef bijvoorbeeld niet te proberen om kunstjes aan haar te leren. Daar doet zij niet aan. Maar zij is zó volgzaam..
Het is bij luna niet echt aangeleerd hoor, geen hondenschool oid gedaan. Het is gegroeid en ik denk zelf stiekem door al haar ziektes. Dat ze heeft "gevoeld" dat ik het goed met haar voor had, na al die jaren klappen van mensen.
Ik hoor graag jullie verhalen, over die hond die zo trouw is.
En wat een leeftijd ook! De honden die ik in Griekenland zie, zijn na 10 jaar zwaar leven gewoon echt 'op'
Het voelt nog steeds niet goed dat ik hem 'in de steek' heb gelaten, maar goed dat geld eigenlijk ook voor de 200 andere honden in het asiel.
Er staat nu een standbeeld van hem
