Effecten van castratie op gedrag

[Marjoleine]

Aardig onderzoek waarin werd gekeken naar de effecten van castratie op gedrag.
De conclusie is dat de meeste als negatief ervaren gedragingen erger werden na castratie.
Wat verbeterde was markeren (minder) en energieniveau (minder), maar wat verergerde was o.a. beschermingsdrift, verzorgingsdrift (likken, knagen aan het eigen lichaam), excessief blaffen, rollen in uitwerpselen/eten van uitwerpselen, agressie jegens mensen en honden. Verder werd bij castraten beduidend meer angst gezien.
Interessant om eens over na te denken.

http://saova.org/articles/Early%20SN%20 ... cation=ufi

[Marjoleine]

Ik zie wel verschillen. Het zal best per ras uitmaken hoor, maar bij stabijs zie je relatief vaak dat met name teven angstiger worden na castratie.
Het lijkt me alleen maar goed eens over alle voor- en nadelen na te denken, zowel op gedrag als gezondheid.
Zeker in de US (waar dit onderzoek gedaan is), waar castratie op 6 maanden doodnormaal is en je welhaast als asociaal wordt gezien als je dat niet doet.
Hormonen zitten er niet voor niets, die hebben een functie en dat is echt niet alleen voortplanten.

[Valerie]

Goed stuk. Ik ben ook benieuwd in hoeverre de leeftijd waarop gecastreerd wordt ook van invloed is.

[Lemuria]

Ik ga dat stuk binnenkort eens doorlezen, maar vind het altijd wel interessant Hormonen zijn ook nodig om geestelijk volwassen te worden en goed uit te groeien natuurlijk. Ik ben d'r nogal huiverig voor in ieder geval, het is niet zo dat het terug te draaien valt als het resultaat je niet bevalt.

[gonnie]

Vind ik ook dat hormonen niet voor niks zijn.

En Tama is inderdaad erg gaan blaffen als er iemand thuis komt.

Angstig was ze al voor haar castratie dus daar zie ik geen verschil in.

Ze lijkt wel iets vrolijker nu ze gecastreerd is omdat ze een baarmoederontsteking en cystes had. Wie weet hoeveel last ze er van heeft gehad.

Maar was eerst niet zo blij dat Tama en Jarah gecastreerd moesten worden, maar ja wat moet dat moet.

[veertje]

Ik zie wel verschillen. Het zal best per ras uitmaken hoor, maar bij stabijs zie je relatief vaak dat met name teven angstiger worden na castratie.
Het lijkt me alleen maar goed eens over alle voor- en nadelen na te denken, zowel op gedrag als gezondheid.
Zeker in de US (waar dit onderzoek gedaan is), waar castratie op 6 maanden doodnormaal is en je welhaast als asociaal wordt gezien als je dat niet doet.
Hormonen zitten er niet voor niets, die hebben een functie en dat is echt niet alleen voortplanten.

Maar dan zou je ook een verschil verwachten tussen castreren op (veel te) jonge leeftijd en op latere leeftijd. Castreren op latere leeftijd lijkt me minder invloed hebben op het gedrag.

Ik zie ook alleen een verandering in vacht, maar dat komt omdat ik me gewoon weg niet meer kan herinneren hoe het gedrag was voor castratie en in welk opzicht dat veranderd is. Ik zie wel wat verandering in gedrag, maar dat komt door ouder worden.

[Neeltje]

Die enige die hier is gaan blaffen is Lotje, en die is niet gecastreerd. By Yentle en Tirsa heb ik totaal geen verandering gezien in gedrag.

[Marjoleine]

Maar dan zou je ook een verschil verwachten tussen castreren op (veel te) jonge leeftijd en op latere leeftijd. Castreren op latere leeftijd lijkt me minder invloed hebben op het gedrag.

Ik zie ook alleen een verandering in vacht, maar dat komt omdat ik me gewoon weg niet meer kan herinneren hoe het gedrag was voor castratie en in welk opzicht dat veranderd is. Ik zie wel wat verandering in gedrag, maar dat komt door ouder worden.

Ik heb een teef laten castreren vanwege diabetes, die was 8 jaar.
Nadien had ze een rampenvacht, zoals verwacht.
Maar je kon er als vreemde ook niet meer aankomen, ze was extreem gevoelig voor aanrakingen.
En ze werd er niet socialer op ook.

[Paisley]

Zeker in de US (waar dit onderzoek gedaan is), waar castratie op 6 maanden doodnormaal is en je welhaast als asociaal wordt gezien als je dat niet doet.
Hormonen zitten er niet voor niets, die hebben een functie en dat is echt niet alleen voortplanten.

In de USA zitten ze met een giga overschot aan honden. Er worden er jaarlijks miljoenen afgemaakt. Ik kan me die spay-neuter acties dus wel voorstellen.
In de steden zullen mensen hun hond nog wel enigszins in hun backyard hebben en op straat aangelijnd, de mores is daar anders dan hier. Maar op het platteland schat ik in dat alles maar zo'n beetje aan kart. En als je dan door jong castreren al die nesten voor kunt zijn zeg ik hoera hoor.

+1 Volgens mij lijkt de situatie in veel delen van de US op de problemen die we in zuid europa zien. Overvolle asiels met doodleuke honden, en oeps-nestjes op iedere straathoek. Erfhonden met uitgelubberde tepels en een paar dozijn nageslacht. Overal zijn pups gratis af te halen.
Daar vind ik ook: Castreren, allemaal!

In Nederland en met een verantwoorde hondenbaas erbij ligt dat natuurlijk anders. Al zou ik die oversekste reuen die ik wel eens tegenkom het liefst eigenhandig willen castreren, maar heb niet voor niets voor een teef gekozen

Maar goed, na wikken en wegen ben ik ook overstag gegaan en zit met een hond die incidenteel incontinent blijkt, na de castratie. Als ik nog een keer de beslissing zou moeten maken, zou ik dat heel moeilijk vinden.
In gedrag is ze overigens weinig veranderd. Iets serieuzer geworden, zowel in jagen als in de training. Maar allicht was ze dat evengoed wel geworden en nu ik me erop heb aangepast is het een hele verademing. Trainen is een feestje met Mayke en het jagen heb ik inmiddels helemaal onder controle.
Ze is ook begonnen met markeren (ik vind het hilarisch om te zien) en laat iets minder kaas van haar brood eten dan voor de castratie.

Van angst, overmatig blaffen, verminderd energieniveau of al die andere problemen is er geen sprake.

[Lizzie.]

ppfftt... ik vond het al lastig om de knoop door te hakken, heb een teef die enorm last heeft van dr hormonen. Vlak voor dr loopsheid schrikt ze echt overal van. Na de loopsheid word ze enorm schijnzwanger en is dan heel erg blafferig. Ze is al met al bijna 5 maanden bezig met dr hormonen en ze is om de 7 maanden loops. Heb ik bijna de beslissing genomen om haar te castreren, kom ik dit artikel tegen. Nu weet ik het weer niet meer. Was alleen bezig met eventuele lichamelijke klachten na castratie en niet de mentale. Ging er stiekem er van uit dat ze stabieler zou worden omdat de hormonen plat gegooid werden.

[Marjoleine]

In de USA zitten ze met een giga overschot aan honden. Er worden er jaarlijks miljoenen afgemaakt. Ik kan me die spay-neuter acties dus wel voorstellen.
In de steden zullen mensen hun hond nog wel enigszins in hun backyard hebben en op straat aangelijnd, de mores is daar anders dan hier. Maar op het platteland schat ik in dat alles maar zo'n beetje aan kart. En als je dan door jong castreren al die nesten voor kunt zijn zeg ik hoera hoor.

Tsja, maar wij zitten niet in de US.
En iedereen doet wel klakkeloos alles na wat daar vandaan komt maar soms kun je ook gewoon eens nadenken of het wel zo gunstig is.
Dat het daar positief uitpakt betekent toch niet dat wij niet meer na hoeven denken?

[veertje]

Maar dan zou je ook een verschil verwachten tussen castreren op (veel te) jonge leeftijd en op latere leeftijd. Castreren op latere leeftijd lijkt me minder invloed hebben op het gedrag.

Ik zie ook alleen een verandering in vacht, maar dat komt omdat ik me gewoon weg niet meer kan herinneren hoe het gedrag was voor castratie en in welk opzicht dat veranderd is. Ik zie wel wat verandering in gedrag, maar dat komt door ouder worden.

Ik heb een teef laten castreren vanwege diabetes, die was 8 jaar.
Nadien had ze een rampenvacht, zoals verwacht.
Maar je kon er als vreemde ook niet meer aankomen, ze was extreem gevoelig voor aanrakingen.
En ze werd er niet socialer op ook.

Biry was ook een teef waar niemand anders dan het gezin aan kon komen, maar daar durf ik de castratie niet 100% de schuld van de geven. Nu ze bijna 13 wordt heeft ze opeens buien dat vreemden ook leuk zijn Het zal wel dementie zijn

Ik zal ook zeker in de toekomst nadenken over al dan niet castreren, zomaar snijden vind ik gewoon niet nodig. Al is het maar vanwege die verdomde vacht.

[Marjoleine]

Biry was ook een teef waar niemand anders dan het gezin aan kon komen, maar daar durf ik de castratie niet 100% de schuld van de geven.

Mijn teef was voordien heel sociaal, geen enkel probleem. Maar na die castratie dus niet meer.
En die vacht
Maar dat gedrag was jammer, daar leed ze zelf ook onder.

[twinkeltje]

Ruby is ook veranderd na haar baarmoeder eruit gehaald ik maar voor haar was dat wel goed ze werd wat pittiger en ze was super onderdanig en ze was al 4 dus geen pubergedrag

[labje]

Wat veranderd is bij Nick is zijn geklappertand met loopse teven in de buurt.
En het een keer weglopen achter de dame van zijn keuze.
Fysiek is zijn vacht veranderd, qua gedrag is hij nog steeds heel sociaal en lief.
Nick is bijna 10 jaar, en als ik toen wist wat ik nu weet zou ik het niet meer laten doen.
Een volgende hond (wat hopenlijk nog lang duurt!) mag dus zijn ballen houden!
Medische toestanden daargelaten

[River8]

ppfftt... ik vond het al lastig om de knoop door te hakken, heb een teef die enorm last heeft van dr hormonen. Vlak voor dr loopsheid schrikt ze echt overal van. Na de loopsheid word ze enorm schijnzwanger en is dan heel erg blafferig. Ze is al met al bijna 5 maanden bezig met dr hormonen en ze is om de 7 maanden loops. Heb ik bijna de beslissing genomen om haar te castreren, kom ik dit artikel tegen. Nu weet ik het weer niet meer. Was alleen bezig met eventuele lichamelijke klachten na castratie en niet de mentale. Ging er stiekem er van uit dat ze stabieler zou worden omdat de hormonen plat gegooid werden.

Ik heb persoonlijk ook last van de hormonen en dat is gewoon stom en nutteloos als je geen kleintjes wilt. Dus toen ik ondanks alle oplettendheid tijdens de eerste loopsheid van Riv haar een momentje liet spelen met een reu pup van 5 maanden was ik er snel klaar mee. Ik ben namelijk ook panisch voor de gevolgen van een beetje rollebollen En ja, het ligt helemaal aan mij want ik kan ook beter opletten etc.

Nu weet ik natuurlijk niet hoe Riv anders zou zijn, maar ze is echt een aller-relaxte hond. Niet angstig, geen praatjes. Als ze nog evenwichtiger was zou ik dr herplaatsen omdat ze te saai is.

[marie8]

Ik heb toendertijd wel wat artikelen en onderzoeken gelezen en met dierenartsen gesproken toen ik de keuze wilde maken. Kan het niet meer met behulp daarvan onderbouwen, maar trok in ieder geval de conclusie dat bij castreren reu dit best na een jaar is, maar wel vrij snel na een jaar als je daarmee dominant en agressief gedrag wil voorkomen. Reu wordt rustiger, reu kan daarmee chronische voorhuidontsteking oplossen. Beiden ook zo ervaren.
Teef wordt vaak meer onzeker en angstig en minder tolerant naar andere honden. Minder kans op tumoren en geen risico op baarmoederontsteking.
Beiden kunnen dikker worden, dus voeding en beweging aanpassen.

Ik weet niet zeker of mijn reu daar daadwerkelijk een leukere hond van is geworden. Hij is rustig en lief, maar ook waaks. Dit zit ook wel in het ras.

[malinois]

Ja ik heb t ook meegemaakt bij Dusty. Die hormonen zitten er niet voor jan lul daar blijf ik bij. Daarom is Xena ook nog steeds intact met haar 13.5 jaar...

[Sita]

Hier een super stabiele teef na castratie. Geen van alle genoemde effecten zijn van toepassing en ik ken er nog veel meer die zo zijn. Hier zullen alle teven dan ook gecastreerd worden. Reuen mogen hun ballen houden zolang ze zich gedragen.

[-Saskia-]

Frank werd met z'n implantaat ook agressiever, dat doen we nooit meer
En buurvrouw heeft een husky die na castratie zijn respect voor intacte reuen verloor. Kon vroeger prima met mijn reuen om en nu wil hij enkel nog op ze rijden.
Dat rustiger worden zou ik niet als voordeel ervaren overigens.

[lucie]

Aardig onderzoek waarin werd gekeken naar de effecten van castratie op gedrag.
De conclusie is dat de meeste als negatief ervaren gedragingen erger werden na castratie.
Wat verbeterde was markeren (minder) en energieniveau (minder), maar wat verergerde was o.a. beschermingsdrift, verzorgingsdrift (likken, knagen aan het eigen lichaam), excessief blaffen, rollen in uitwerpselen/eten van uitwerpselen, agressie jegens mensen en honden. Verder werd bij castraten beduidend meer angst gezien.
Interessant om eens over na te denken.

http://saova.org/articles/Early%20SN%20 ... cation=ufi

onderzoek (en discussie) is altijd goed natuurlijk. maar ik herken zelf niets in de resultaten.

[ranetje]

Ik vind het een interessant artikel.
Al doet het me denken aan de bijsluiter van medicijnen.
Alles wat een keer is voorgekomen wordt veiligheidshalve als bijwerking aangemerkt.

Mijn teven zijn beiden op volwassen leeftijd gecastreerd.
Bij geen van beiden heb ik nadelige gevolgen kunnen ontdekken.
Ze zijn gebleven zoals ze waren.

ppfftt... ik vond het al lastig om de knoop door te hakken, heb een teef die enorm last heeft van dr hormonen. Vlak voor dr loopsheid schrikt ze echt overal van. Na de loopsheid word ze enorm schijnzwanger en is dan heel erg blafferig. Ze is al met al bijna 5 maanden bezig met dr hormonen en ze is om de 7 maanden loops. Heb ik bijna de beslissing genomen om haar te castreren, kom ik dit artikel tegen. Nu weet ik het weer niet meer. Was alleen bezig met eventuele lichamelijke klachten na castratie en niet de mentale. Ging er stiekem er van uit dat ze stabieler zou worden omdat de hormonen plat gegooid werden.

Rustig over nadenken.

Ik zou dat zelf wel doen denk ik in die omstandigheden.

[Lizzie.]

Ik vind het een interessant artikel.
Al doet het me denken aan de bijsluiter van medicijnen.
Alles wat een keer is voorgekomen wordt veiligheidshalve als bijwerking aangemerkt.

Mijn teven zijn beiden op volwassen leeftijd gecastreerd.
Bij geen van beiden heb ik nadelige gevolgen kunnen ontdekken.
Ze zijn gebleven zoals ze waren.

ppfftt... ik vond het al lastig om de knoop door te hakken, heb een teef die enorm last heeft van dr hormonen. Vlak voor dr loopsheid schrikt ze echt overal van. Na de loopsheid word ze enorm schijnzwanger en is dan heel erg blafferig. Ze is al met al bijna 5 maanden bezig met dr hormonen en ze is om de 7 maanden loops. Heb ik bijna de beslissing genomen om haar te castreren, kom ik dit artikel tegen. Nu weet ik het weer niet meer. Was alleen bezig met eventuele lichamelijke klachten na castratie en niet de mentale. Ging er stiekem er van uit dat ze stabieler zou worden omdat de hormonen plat gegooid werden.

Rustig over nadenken.

Ik zou dat zelf wel doen denk ik in die omstandigheden.

IK denk al 2 jaar er over na
Grootste dillema is dat ze mogelijk incontinent kan worden, schijnt bij dwergpoedels vaker voor te komen dan bij andere kleine rassen.

[marian*]

Aardig onderzoek waarin werd gekeken naar de effecten van castratie op gedrag.
De conclusie is dat de meeste als negatief ervaren gedragingen erger werden na castratie.
Wat verbeterde was markeren (minder) en energieniveau (minder), maar wat verergerde was o.a. beschermingsdrift, verzorgingsdrift (likken, knagen aan het eigen lichaam), excessief blaffen, rollen in uitwerpselen/eten van uitwerpselen, agressie jegens mensen en honden. Verder werd bij castraten beduidend meer angst gezien.
Interessant om eens over na te denken.

http://saova.org/articles/Early%20SN%20 ... cation=ufi

Ik heb dat bij Max indertijd allemaal niet gezien. Het gedoe dat de reden voor castratie was werd beduidend minder en energieverlies heeft hij bijvoorbeeld ook niet geleden.
Bij Kiki eigenlijk idem , alhoewel bij haar de castratie vanwege een beginnende bmo noodzakelijk was.
Ik denk dat het er ook aan ligt wat je met je hond doet en of je bijvoorbeeld het gewicht erg laat toenemen.

[Brindlecardi]

ppfftt... ik vond het al lastig om de knoop door te hakken, heb een teef die enorm last heeft van dr hormonen. Vlak voor dr loopsheid schrikt ze echt overal van. Na de loopsheid word ze enorm schijnzwanger en is dan heel erg blafferig. Ze is al met al bijna 5 maanden bezig met dr hormonen en ze is om de 7 maanden loops. Heb ik bijna de beslissing genomen om haar te castreren, kom ik dit artikel tegen. Nu weet ik het weer niet meer. Was alleen bezig met eventuele lichamelijke klachten na castratie en niet de mentale. Ging er stiekem er van uit dat ze stabieler zou worden omdat de hormonen plat gegooid werden.

Ik vind het ook maar lastig moet ik zeggen.
Apple is 4,5 en is om de 5-6 maanden loops. Gedrag ook best afhankelijk van haar cyclus.
De enige reden waarom ik het op een gegeven moment echt zou willen is omdat ik niet wil wachten totdat ze hoogbejaard is, dikke kans dat ze voor die tijd anders wel een BMO krijgt en dan is opereren toch wel een stuk ingrijpender.
Maar ja, wanneer wil je dat dan wel doen...

[80564M]

Hier alleen de vacht. Drama! (maar ze had voorheen al best een drama-vacht).
Maar goed, ze was 9 toen de boel eruit moest. Ze is qua gedrag niet echt veranderd, maar haar 'minpuntjes' zijn wel versterkt. Maar dat wijt ik toch echt grotendeels aan het wegvallen van Saar.

[ranetje]

ppfftt... ik vond het al lastig om de knoop door te hakken, heb een teef die enorm last heeft van dr hormonen. Vlak voor dr loopsheid schrikt ze echt overal van. Na de loopsheid word ze enorm schijnzwanger en is dan heel erg blafferig. Ze is al met al bijna 5 maanden bezig met dr hormonen en ze is om de 7 maanden loops. Heb ik bijna de beslissing genomen om haar te castreren, kom ik dit artikel tegen. Nu weet ik het weer niet meer. Was alleen bezig met eventuele lichamelijke klachten na castratie en niet de mentale. Ging er stiekem er van uit dat ze stabieler zou worden omdat de hormonen plat gegooid werden.

Rustig over nadenken.

Ik zou dat zelf wel doen denk ik in die omstandigheden.

IK denk al 2 jaar er over na
Grootste dillema is dat ze mogelijk incontinent kan worden, schijnt bij dwergpoedels vaker voor te komen dan bij andere kleine rassen.

Dat maakt het ingewikkelder, als dat zo is.
Wat is de reden dat dat bij dwergpoedels meer zou voorkomen?

[Neeltje]

Zeker in de US (waar dit onderzoek gedaan is), waar castratie op 6 maanden doodnormaal is en je welhaast als asociaal wordt gezien als je dat niet doet.
Hormonen zitten er niet voor niets, die hebben een functie en dat is echt niet alleen voortplanten.

In de USA zitten ze met een giga overschot aan honden. Er worden er jaarlijks miljoenen afgemaakt. Ik kan me die spay-neuter acties dus wel voorstellen.
In de steden zullen mensen hun hond nog wel enigszins in hun backyard hebben en op straat aangelijnd, de mores is daar anders dan hier. Maar op het platteland schat ik in dat alles maar zo'n beetje aan kart. En als je dan door jong castreren al die nesten voor kunt zijn zeg ik hoera hoor.

Dan nog is het doornemen van de zaadleiders in feite een kleinere en dus goedkopere ingreep en niemand kiest daar voor.
Ik denk dat het met een bepaalde, ook al typisch amerikaanse, preutsheid te maken heeft.
Mensen willen gewoon niet zien dat hun hond een wezen is met prioriteiten die niets met het behagen van de baas te maken hebben.

Overigens heb ik liever dat je ook je castraten lekker bij je houdt. Geen pups is prima maar daarom is het laten zwerven van je honden nog niet wenselijk.

Niks met preutsheid te maken, meer met instelling en laksigheid. Ik heb een vriendin in Texas die haar hond niet eens uit durft te laten, omdat ze bang is dat ze aangevallen worden door de zwerfhonden die daar allemaal zijn. Je kunt het houden van honden in Amerika in grote gebieden totaal niet vergelijken met hoe wij hier met honden omgaan.

[Lizzie.]

ppfftt... ik vond het al lastig om de knoop door te hakken, heb een teef die enorm last heeft van dr hormonen. Vlak voor dr loopsheid schrikt ze echt overal van. Na de loopsheid word ze enorm schijnzwanger en is dan heel erg blafferig. Ze is al met al bijna 5 maanden bezig met dr hormonen en ze is om de 7 maanden loops. Heb ik bijna de beslissing genomen om haar te castreren, kom ik dit artikel tegen. Nu weet ik het weer niet meer. Was alleen bezig met eventuele lichamelijke klachten na castratie en niet de mentale. Ging er stiekem er van uit dat ze stabieler zou worden omdat de hormonen plat gegooid werden.

Rustig over nadenken.

Ik zou dat zelf wel doen denk ik in die omstandigheden.

IK denk al 2 jaar er over na
Grootste dillema is dat ze mogelijk incontinent kan worden, schijnt bij dwergpoedels vaker voor te komen dan bij andere kleine rassen.

Dat maakt het ingewikkelder, als dat zo is.
Wat is de reden dat dat bij dwergpoedels meer zou voorkomen?

Dat weet ik niet, dat heb ik gelezen op verschillende sites van dierenartsen.

[sbientje]

ik durf het met Pom ook niet echt aan, maar dat is meer omdat het nu al een beetje een takkewijf is en ik het niet zo hendig zou vinden als ze nog takkewijverig zou worden. Vidn het zo lastig dat je dat neit echt vantevoren kan voorspellen. Haar humeur varieert ook erg met haar cyclus, dus ik weet niet echt wat nou haar 'standaard' humeur is zeg maar. En ik ben ook bang dat ze dan wel heel makkelijker dikker wordt, dat is ook niet handig want ze eet nu al zo weinig..