En dan.. Mevrouw ruikt een holletje. Hmm, interessant.. Even graaf graaf. En dan lekker rollen. Nog een keer graaf, en dan trekt ze iets omhoog. Ik kijk, zie ik twee oranje tanden. Mevrouw rolt nog een keer en ik por het met een stokje omhoog.. UHHHIEHBAHUGHHHHL! Een dooie mol in verre staat van ontbinding!
Nou vind ik een beetje dood niet erg, maar deze werd bijna alleen nog door vacht en maden bijeen gehouden.. Oh. En die geur zit nu toch mooi op Ozzie haar hoofd. Nou, een waardiger einde dan een begrafenis in een gestippeld poepzakje bestaat niet. Mol aan de kant en nog even wandelen. M'n moeder nog even bellen over wat een viespeuk Ozzie wel niet is. Ik hang op en hup, het volgende dode beest is al opgespeurd. Een dooie muis. Bleh. Deze was schijnbaar niet dood genoeg want er werd niet gerold. Gelukkig! De mol in zak bij de boom kreeg er dus een vriendje bij.
En dan.. Oh.. Graaf graaf. Ineens uiterste concentratie. Een sprong en kopstoot in de aarde en mevrouw komt naar boven met een bek vol vacht wat spartelt! 'IEEEEEEHBL OZZIE NEE!' Mevrouw luistert toch aardig en ze laat het ding vallen. Is het een muis, is het een mol? Geen idee! Ik bel me moeder wel! 'Maaammmm! Ze had een levend beest, iewh.'
.. Ik ben nog even terug gelopen om te kijken. Het was dus een hele grote muis (veldmuis?).. Ik bereidde mezelf alweer voor op de derde begrafenis in gestippelde poepzakje. Maar hij bewoog! Dus ik heb hem een zetje gegeven met het zakje. 'Sorry muisje!'
Ik de laatste tijd heel stoer. 'Jaaaa, als die kleine een muis vangt mag ze hem opeten!'
Dat neem ik dus terug
Hahah!
En dan dat iets scheve koppie erbij wat een tevreden, zelfingenomen blik.
