De laatste weken van 2014 ging ze hard achteruit. Ze verloor de controle over haar achterhand. Opstaan ging steeds moeilijker, onverwachte draaien resulteerden in omvallen. Onderzoek leverde niet zoveel op. Ze gaf geen pijn aan, alleen verminderde aansturing. Maar haar ellebogen werden ook al geplaagd door artrose, dus de voorhand kon het niet zo goed opvangen. Rust hielp ook niet, elke dag ging het een klein stapje achtruit.
We hebben kunnen voorkomen dat er een Saar-onwaardige situatie zou ontstaan waarbij ze net niet meer zelf op zou kunnen staan, net niet meer zelf zou kunnen plassen en poepen of de controle zou verliezen over haar blaas.
Ze is op 6 januari heel rustig, met haar kop in mijn schoot en gewoon bij ons thuis, ingeslapen.
We hebben haar daarna naar het crematorium gebracht en een week later haar as uitgestrooid op de plek waar ze een jaar daarvoor de dag van haar leven mocht beleven. Een onverwachte deelname aan een onderlinge team workingtest:
Dank je wel Saar voor je onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen. Ook al kwam je niet als pup bij ons, maar pas toen je al ruim 3 jaar was, je gaf je volledig. Samen hebben we de jachttraining ontdekt. En wat hebben we daar een plezier in gehad. Als echte showlab heb je toch maar mooi laten zien dat je ook kon werken! Aan will to please had jij geen gebrek.
Lieve Saar, je foto op canvas staat nu bij die van Ixor en Bailiff. De herinneringen blijven bij ons en zijn ons dierbaar.
heel veel sterkte! 
. 
