Voor het eerst loslopen

[Ingding]

Gisteren heb ik Corso voor het eerst een stukje losgelopen. Het liefst had ik natuurlijk geroepen dat het allemaal perfect ging en dat hij zonder aarzeling bij mij terugkeerde als ik riep, maar helaas was dat niet het geval.

Aan de lange lijn komt hij prima terug, dus op een overzichtelijk pad dacht ik dat ik hem wel even los kon laten. Dus hoppa, lijn los, en Corso rent blij weg want eindelijk kan hij zijn energie kwijt! Twee keer riep ik hem bij me. En twee keer kwam hij. Ik stopte er een snoepje in, riep heel enthousiast hoe fantastisch hij wel niet was, en liet hem weer gaan. Toen ik hem voor de derde keer wilde roepen, dacht Corso dat dat niet nodig was. Hij liep al een eindje bij mij uit de buurt en als hij een middelvinger had gehad, dan weet ik zeker dat hij die op dat moment had opgestoken toen ik riep. Ik probeerde me nog om te draaien en weg te lopen. Hij keek even, haalde nog net zijn schouders niet op, en snuffelde verder.

Ik besloot hem toch maar te gaan halen, want zonder hond thuis komen is ook weer zoiets. Bij iedere stap die ik nam, rende hij en stukje verder. Mijn lieve woorden en daarna autoritaire stem maakte geen verschil. FREEDOM AT LAST! Ik zag al horror-scenario's voor mij. Dadelijk moest ik heel het dorp door rennen om die hond te vangen.

Uiteindelijk vond hij een paard dat aan het rondrennen was dusdanig interessant dat ik hem bij zijn halsband kon grijpen en aanlijnen. Hij keek me nog even aan met een blik die zei: "Ik weet dat ik een lul was, maar het was toch best grappig he?" Nee Corso. Dit zijn geen grapjes.

Voorlopig blijft meneer dus toch maar aan de lange lijn.

[deugenietje]

Oeps, zijn er in jouw buurt geen omheinde losloop ruimtes?

[ranetje]

Waarom laat je die lange lijn niet gewoon lekker los achter hem aan slepen? Dan kan Corso zijn pootjes strekken, en jij houdt toch een beetje de regie voor het geval hij ineens besluit dat luisteren voor sukkels is.

Dat is een handige tussenstap

[Ingding]

Waarom laat je die lange lijn niet gewoon lekker los achter hem aan slepen? Dan kan Corso zijn pootjes strekken, en jij houdt toch een beetje de regie voor het geval hij ineens besluit dat luisteren voor sukkels is.

Omdat ik redelijk overmoedig was en dacht dat het op dit kleine overzichtelijke stukje wel moest lukken. Maar het behoeft toch nog enige oefening. Wel moet ik een andere lange lijn aanschaffen. Die we nu gebruiken is dun en van plastic. Niet handig om mee te nemen en hij blijft overal in vast hangen.

Iemand misschien nog tips wat betreft een goede lange lijn?

[*Skye*]

Wij gebruiken als lange lijn gewoon een longeertouw werkt ook goed. Skye heeft ook wel eens middelvinger uitsteekmomenten, maar dan loop ik echt weg. Echt niet omkijken en stevig de pas er in zetten. En eeeeecht niet omkijken, want zodra hij dat ziet dan weet hij dat ik op hem let en komt hij niet. Ik weet wel zeker dat hii lief is tegen mensen en honden die hij tegenkomt anders zou io het niet durven. De keren dat ik echt weg ben gelopen kwam hij me altijd achteraan. De keren dat ik twijfelde of als een koosje bleef roepen liep hij gewoon verder weg (tijdens een middelvinger opsteekbui dan he, over het algemeen komt hij prima).

Je moet maar zo zien, het is in ieder geval 2x goed gegaan Succes!

[Pino2012]

Andere kant oplopen werkte hier ook niet. Tot die keer dat hij mij tot twee keer toe 'die blik' gaf om vervolgens zijn weg te vervolgen als ik riep . Heb mij samen met Boria snel achter een bosje verstopt, paar tellen gewacht en toen geroepen. Sindsdien werkt weglopen hier wel.

[Esther12]

Whahaha, herkenbaar! Als pup had Bo op een gegeven moment ook zo'n periode. Ik heb toen veel geoefend op terugkomen zonder aanlijnen maar wel een snoeppie erin (op advies van hier) en dat werkt dus als een tierelier! Die lange lijn heb ik eigenlijk niet eens meer nodig gehad.

[Hanneke2]

Waarom laat je die lange lijn niet gewoon lekker los achter hem aan slepen? Dan kan Corso zijn pootjes strekken, en jij houdt toch een beetje de regie voor het geval hij ineens besluit dat luisteren voor sukkels is.

Omdat ik redelijk overmoedig was en dacht dat het op dit kleine overzichtelijke stukje wel moest lukken. Maar het behoeft toch nog enige oefening. Wel moet ik een andere lange lijn aanschaffen. Die we nu gebruiken is dun en van plastic. Niet handig om mee te nemen en hij blijft overal in vast hangen.

Iemand misschien nog tips wat betreft een goede lange lijn?

Dertig meter waslijn.

Maar ik zou ook gaan oefenen met heel wat beters dan een snoepje, en af en toe onder luid gejuich van OH KIJK NOU TOCH WAT LEKKER! (of een ander commando ) knakworsten of stukkies kaas of hele blikjes kattenvoer tevoorschijn toveren, of, als hij daarvoor in is, nieuwe ballen of andere speeltjes. Mijn ervaring is dat als je zo af en toe benadrukt dat jij toch wel superinteressant bent, dat je in een noodgeval je hond veel eerder met zo'n verwachtingsvolle bek bij je hebt dan wanneer je hem uiteindelijk bij zijn kladden moet grijpen. Dat laatste moet je eigenlijk altijd zien te voorkomen want het werkt heel erg averechts.

En het ligt een beetje aan de aard van de hond, maar die van mij gingen voor het eerst los in een groep bekende honden. De neiging om bij die groep te blijven is vrij groot, en als je koekies uit gaat delen aan tien honden staat die van jou er meestal ook tussen. Als je dat een paar keer doet tijdens een wandeling en bij de laatste keer (als je hond ook echt lekker moe gerend is) lijn je hem aan en ga je naar huis, is dat aanlijnen ook helemaal geen straf.

Succes ermee!

[runninggirl]

Lekker veel oefenen aan de lange lijn inderdaad! En misschien kan je met een tweede persoon er bij ook oefenen, de één houdt hem vast, de ander rent weg en dan mag hij er een stukje achteraan. En als hij bijna bij je is, dan roep je hem pas zodat je zeker weet dat je succes hebt met het roepen. Het moment van roepen kan je dan steeds verder uitbouwen.
En inderdaad, flink belonen met iets wat heeeeeel lekker of leuk is. Bij je komen is superbelangrijk dus daar moet je ook iets geweldigs tegenover zetten wat hij anders niet krijgt. Ik heb een paar maanden met kant en klaar poffertjes rondgelopen bijvoorbeeld.

[ranetje]

Oefenen inderdaad, maar "lekker veel" zou ik zelf "met mate" doen.
Als een hond tijdens een wandeling van een half uur twintig keer wordt geroepen gelooft hij het ook wel.
Twee of 3 keer roepen over een hele wandeling is zat.

Ik heb zelf afwisselend mijn honden "vrij" gegeven na het komen en de lekkere beloning en een andere keer even aangelijnd en dan zelf met de hond gespeeld.
Zo wordt ook het aanlijnen geen einde feestje.

[Hailfall]

Zo deed Loki het ook, aan de lange lijn ging prima.. dus toen eerst eens een keer los en meneer dacht gelijk Vrijheid blijheid en hoppa daar ging meneer! En daarna die blik van hem ook als je hem gepakt had.. Jup herkenbaar.

Uiteindelijk hebben wij hem gewoon met zijn Biothane (erg fijn spul overigens) lange lijn laten lopen en daarna, toen dat goed ging, ook hem maar losgeklikt. Goed hij is nu wel 3 jaar oud maar dat had bij hem ook erg lang geduurd voordat hij nu eindelijk met ons kon loslopen.

[runninggirl]

Oefenen inderdaad, maar "lekker veel" zou ik zelf "met mate" doen.
Als een hond tijdens een wandeling van een half uur twintig keer wordt geroepen gelooft hij het ook wel.
Twee of 3 keer roepen over een hele wandeling is zat.

Ik heb zelf afwisselend mijn honden "vrij" gegeven na het komen en de lekkere beloning en een andere keer even aangelijnd en dan zelf met de hond gespeeld.
Zo wordt ook het aanlijnen geen einde feestje.

Ja, klopt hoor, ik bedoelde het meer als "vaak genoeg" totdat hij het echt snapt.
Zeker niet 20 keer per wandeling, dat schreef ik niet helemaal lekker op zie ik nu.

Wat ook een mooi moment is als oefening vind ik zelf naar de voerbak roepen als hij mag eten (als hij tenminste uit de voerbak krijgt). Grote beloning voor het komen!

[GoldenGizmo]

Gizmo heeft er ook een handje van om niet terug te willen komen als hij los is. Hij weet dondersgoed het verschil tussen wel/geen lijn aan hebben. Maar ik heb hem nu een paar keer met een paar andere honden los gelaten, en dan gaat het een stuk beter. Hij komt dan tijdens het spelen zelfs uit zichzelf even bij mij 'inchecken'. Hij gaat nu ook in zijn eentje los, en ik heb zelf het idee dat hij sneller terugkomt naarmate hij vaker los mag. En elke keer dat hij bij je terug komt uitbundig belonen natuurlijk (met iets lekkers, met aandacht, met een speeltje hoewel dat laatste bij die van ons niet werkt).

Ik had trouwens ook veel geoefend met ergens onderweg laten zitten/liggen, zelf verder lopen en dan naar me toe roepen. Dat gaat eigenlijk altijd goed, of hij nu wel of geen lijn aan heeft. Maar dat is wel iets heel anders dan vanuit spel terugkomen, dat laatste is veel moeilijker.

[Brindlecardi]

Nu weet je in ieder geval wel hoe het er voor staat
Ben was trouwens altijd snugger genoeg te snappen dat een lange lijn niet hetzelfde is als loslopen.
Aan de lange lijn was het een braverd, maar eenmaal los...

[jveen]

ik lijnde ze ook altijd tussendoor even aan, daarna weer los, zodat aanlijnen niet gaat betekenen dat je naar huis gaat.
hielp hier erg goed

[Cindy52]

Ik laat mijn pup vanaf de eerste dag loslopen

[ranetje]

Ik laat mijn pup vanaf de eerste dag loslopen

Corso is een herplaatser

[Fotogravinnetje]

Nooit, maar dan ook nooit mopperen als je hond bij je komt. Bij je komen is altijd braaf, zonder uitzondering. Elco komt overigens vrijwel altijd als ik de riem omhoog hou. Voor hem is aanlijnen niet einde plezier. Als hij niet komt op mijn roepen, loop ik ook weg. Hij blijft daardoor op mij letten en het wordt nooit een pak-me-dan-als-je-kan-spelletje. Ik doe daar gewoon niet aan mee en laat me ook niet frustreren door dergelijk gedrag. Elco gaat dus ook alleen los op echt veilige plekken.

[Melody]

Herkenbaar. Ik ben eerst op echt veilig terrein gaan oefenen waar ik de ruimte had om de andere kant op te gaan en hem in zn sop gaar te laten koken. Ook timede ik in het begin goed wanneer ik hem riep om zo het commando niet te ontkrachten. Ik riep dus niet als ik wist dat ie toch niet zou komen : tijdens spelen met anders honden, muisjes op het spoor of sowieso als die neus aan de grond geplakt zat. Inmiddels komt hij ook in die situaties, gelukkig. ..

[Cindy52]

Ik laat mijn pup vanaf de eerste dag loslopen

Corso is een herplaatser

ja dat is een ander verhaal dan

[Ingding]

Ik denk dat ik dan maar met een heel assortiment aan worsten in mijn zak ga lopen . En ik heb het liefste een lange lijn die makkelijk in mijn zak past. Maar dat komt goed. Ik ben ook niet boos op hem geworden toen hij niet kwam. Ik wil namelijk een sterke band opbouwen met hem en dat is niet mogelijk als ik hem straf voor iets wat ik zelf ook zou doen als ik hond was .

En hij is inderdaad een zwerfhond geweest, dus ik weet helemaal niets over zijn verleden. En als zwerfhond hoef je natuurlijk ook niet netjes te komen en te zitten voor een stom mensch.

Het is wel weer even wennen na al die jaren met Sonja die nog niet eens durfde om verder dan vijf meter van mijn zijde af te wijken.

[Hilde]

Mocht het je gerust stellen: Beau was precies zo en hij was heel handig in alleen luisteren wanneer het uitkwam. Na veel oefenen loopt hij nu overal betrouwbaar los

[gyanty]

Als ik je stukje zo lees, denk ik dat het jou angst groot en deels is geweest. Jij durfde op moment dat hij ook maar iets week van absolute gehoorzaamheid afweek niet verder te gaan. Te voorzichtig, te onzeker.

Wij hebben vooral herplaatsers gehad, waarvan ook een aantal behoorlijke bekende weglopers (bij vorige eigenaren)en zwervers. Eigenlijk hebben we ze vrijwel allemaal snel losgelaten. Of Tassia of Norah heb ik het langste vast gehouden, Tassia omdat ze in paniek kon wegrennen en Norah omdat ze zich niet liet vangen. Uiteindelijk beide ook binnen 2 weken los en aanvankelijk heel kort. En ja ook wel spannende momenten gehad. Maar eigenlijk nooit aan mijn manier getwijfeld (nou ja nooit, nee heus ooit echt wel achter mijn oren gekrabd en een schietgebedje gedaan en eerlijk is eerlijk, toch ook een keer gedeeltelijk achter Norah aan moeten gaan). En ja ik ben dus soms echt lijnrecht tegen mijn gevoel ingegaan.
Misschien mazzel gehad, maar goed, het gaat niet om 1 hond of om 1 soort hond/type.

Je weglopen was uiteindelijk geen weglopen. En ik denk dat de beloning geen beloning genoeg was. Overigens ben ik misschien soms extreem veel met (begeleiding van)de honden bezig als ze loslopen. Ja sommige noemen met een entertainer (zeker in het begin), maar schijnbaar zit er wel iets in waardoor het tot nu toe goed heeft uitgepakt. En nee ik ben in training/opvoeding niet iemand die bol staat van het zelfvertrouwen(integendeel zelfs). Ik doe veel gevoelsmatig en kan het vaak ook niet eens omschrijven

[Eefje83]

ik heb een piepspeeltje in mijn jaszak zitten voor als roepen geen zin meer heeft,dan die pieper in knijpen en ze draaien (tot nog toe) acuut om en komen terug om te kijken wat dat was,en dan een koekje erin en weer een vrij om ze te laten gaan.
dat werkt tot op heden prima maar ik heb al mijn honden vanaf heel jong dus dat zal anders werken als het een herplaatser betreft.

[Ingding]

Als ik je stukje zo lees, denk ik dat het jou angst groot en deels is geweest. Jij durfde op moment dat hij ook maar iets week van absolute gehoorzaamheid afweek niet verder te gaan. Te voorzichtig, te onzeker.

Wij hebben vooral herplaatsers gehad, waarvan ook een aantal behoorlijke bekende weglopers (bij vorige eigenaren)en zwervers. Eigenlijk hebben we ze vrijwel allemaal snel losgelaten. Of Tassia of Norah heb ik het langste vast gehouden, Tassia omdat ze in paniek kon wegrennen en Norah omdat ze zich niet liet vangen. Uiteindelijk beide ook binnen 2 weken los en aanvankelijk heel kort. En ja ook wel spannende momenten gehad. Maar eigenlijk nooit aan mijn manier getwijfeld (nou ja nooit, nee heus ooit echt wel achter mijn oren gekrabd en een schietgebedje gedaan en eerlijk is eerlijk, toch ook een keer gedeeltelijk achter Norah aan moeten gaan). En ja ik ben dus soms echt lijnrecht tegen mijn gevoel ingegaan.
Misschien mazzel gehad, maar goed, het gaat niet om 1 hond of om 1 soort hond/type.

Je weglopen was uiteindelijk geen weglopen. En ik denk dat de beloning geen beloning genoeg was. Overigens ben ik misschien soms extreem veel met (begeleiding van)de honden bezig als ze loslopen. Ja sommige noemen met een entertainer (zeker in het begin), maar schijnbaar zit er wel iets in waardoor het tot nu toe goed heeft uitgepakt. En nee ik ben in training/opvoeding niet iemand die bol staat van het zelfvertrouwen(integendeel zelfs). Ik doe veel gevoelsmatig en kan het vaak ook niet eens omschrijven

Ik denk dat je gelijk hebt. Ik ben nog een beetje onzeker over de band die ik heb met Corso en ik weet dat dat alleen niet voldoende is om hem in de buurt te houden. Dus ik denk dat ik maar een worst meeneem de volgende keer dat ik ga oefenen. Ik weet ook nog niet precies hoe hij op allerlei situaties reageert als hij losloopt, dus daarom heb ik hem het liefste nog aan de lijn. Maar goed, komt goed. Ik ga mijn onzekerheid aan de kant zetten en hopelijk over een paar maanden (weken?) kan ik zeggen dat hij perfect los kan lopen .

[Hanneke2]

Als ik je stukje zo lees, denk ik dat het jou angst groot en deels is geweest. Jij durfde op moment dat hij ook maar iets week van absolute gehoorzaamheid afweek niet verder te gaan. Te voorzichtig, te onzeker.

Wij hebben vooral herplaatsers gehad, waarvan ook een aantal behoorlijke bekende weglopers (bij vorige eigenaren)en zwervers. Eigenlijk hebben we ze vrijwel allemaal snel losgelaten. Of Tassia of Norah heb ik het langste vast gehouden, Tassia omdat ze in paniek kon wegrennen en Norah omdat ze zich niet liet vangen. Uiteindelijk beide ook binnen 2 weken los en aanvankelijk heel kort. En ja ook wel spannende momenten gehad. Maar eigenlijk nooit aan mijn manier getwijfeld (nou ja nooit, nee heus ooit echt wel achter mijn oren gekrabd en een schietgebedje gedaan en eerlijk is eerlijk, toch ook een keer gedeeltelijk achter Norah aan moeten gaan). En ja ik ben dus soms echt lijnrecht tegen mijn gevoel ingegaan.
Misschien mazzel gehad, maar goed, het gaat niet om 1 hond of om 1 soort hond/type.

Je weglopen was uiteindelijk geen weglopen. En ik denk dat de beloning geen beloning genoeg was. Overigens ben ik misschien soms extreem veel met (begeleiding van)de honden bezig als ze loslopen. Ja sommige noemen met een entertainer (zeker in het begin), maar schijnbaar zit er wel iets in waardoor het tot nu toe goed heeft uitgepakt. En nee ik ben in training/opvoeding niet iemand die bol staat van het zelfvertrouwen(integendeel zelfs). Ik doe veel gevoelsmatig en kan het vaak ook niet eens omschrijven

Ik denk dat je gelijk hebt. Ik ben nog een beetje onzeker over de band die ik heb met Corso en ik weet dat dat alleen niet voldoende is om hem in de buurt te houden. Dus ik denk dat ik maar een worst meeneem de volgende keer dat ik ga oefenen. Ik weet ook nog niet precies hoe hij op allerlei situaties reageert als hij losloopt, dus daarom heb ik hem het liefste nog aan de lijn. Maar goed, komt goed. Ik ga mijn onzekerheid aan de kant zetten en hopelijk over een paar maanden (weken?) kan ik zeggen dat hij perfect los kan lopen .

Een beetje voorzichtig is goed hoor, en die band met je hond krijgen is prioriteit 1. En niet tegen je eigen gevoel loslaten, je kent je hond nog niet heel goed, maar wel beter dan alle andere mensen. Met Lilo heb ik best heel lang gewacht, omdat het een paniekkipje was en ik er 100% zeker van wilde zijn dat ze bij angst naar mij zou komen en niet zou 'vluchten'.

En echt, wat ik al eerder zei, een gelegenheidsroedel, een groepje bekende honden en bazen, dat doet wonderen. Ik heb destijds alleen maar staan te genieten toen Lilo de eerste keer los ging, want ze deed niks anders dan rennen en spelen met die groep en die groep was heilig en daar zou ze altijd bij blijven. Ik zou een nieuwe hond nooit los durven laten zonder een groep hondenvrienden.

[gyanty]

Als ik je stukje zo lees, denk ik dat het jou angst groot en deels is geweest. Jij durfde op moment dat hij ook maar iets week van absolute gehoorzaamheid afweek niet verder te gaan. Te voorzichtig, te onzeker.

Wij hebben vooral herplaatsers gehad, waarvan ook een aantal behoorlijke bekende weglopers (bij vorige eigenaren)en zwervers. Eigenlijk hebben we ze vrijwel allemaal snel losgelaten. Of Tassia of Norah heb ik het langste vast gehouden, Tassia omdat ze in paniek kon wegrennen en Norah omdat ze zich niet liet vangen. Uiteindelijk beide ook binnen 2 weken los en aanvankelijk heel kort. En ja ook wel spannende momenten gehad. Maar eigenlijk nooit aan mijn manier getwijfeld (nou ja nooit, nee heus ooit echt wel achter mijn oren gekrabd en een schietgebedje gedaan en eerlijk is eerlijk, toch ook een keer gedeeltelijk achter Norah aan moeten gaan). En ja ik ben dus soms echt lijnrecht tegen mijn gevoel ingegaan.
Misschien mazzel gehad, maar goed, het gaat niet om 1 hond of om 1 soort hond/type.

Je weglopen was uiteindelijk geen weglopen. En ik denk dat de beloning geen beloning genoeg was. Overigens ben ik misschien soms extreem veel met (begeleiding van)de honden bezig als ze loslopen. Ja sommige noemen met een entertainer (zeker in het begin), maar schijnbaar zit er wel iets in waardoor het tot nu toe goed heeft uitgepakt. En nee ik ben in training/opvoeding niet iemand die bol staat van het zelfvertrouwen(integendeel zelfs). Ik doe veel gevoelsmatig en kan het vaak ook niet eens omschrijven

Ik denk dat je gelijk hebt. Ik ben nog een beetje onzeker over de band die ik heb met Corso en ik weet dat dat alleen niet voldoende is om hem in de buurt te houden. Dus ik denk dat ik maar een worst meeneem de volgende keer dat ik ga oefenen. Ik weet ook nog niet precies hoe hij op allerlei situaties reageert als hij losloopt, dus daarom heb ik hem het liefste nog aan de lijn. Maar goed, komt goed. Ik ga mijn onzekerheid aan de kant zetten en hopelijk over een paar maanden (weken?) kan ik zeggen dat hij perfect los kan lopen .

Een beetje voorzichtig is goed hoor, en die band met je hond krijgen is prioriteit 1. En niet tegen je eigen gevoel loslaten, je kent je hond nog niet heel goed, maar wel beter dan alle andere mensen. Met Lilo heb ik best heel lang gewacht, omdat het een paniekkipje was en ik er 100% zeker van wilde zijn dat ze bij angst naar mij zou komen en niet zou 'vluchten'.

En echt, wat ik al eerder zei, een gelegenheidsroedel, een groepje bekende honden en bazen, dat doet wonderen. Ik heb destijds alleen maar staan te genieten toen Lilo de eerste keer los ging, want ze deed niks anders dan rennen en spelen met die groep en die groep was heilig en daar zou ze altijd bij blijven. Ik zou een nieuwe hond nooit los durven laten zonder een groep hondenvrienden.

Haha grappig, ik heb dat juist andersom. Ik heb ze aanvankelijk liever alleen los. Nu heb ik bij de laatste opvangers en bij Noor natuurlijk wel altijd de hulp van Kay gehad. Die is een ster in weggelopen honden terughalen. Laatst nog een geschrokken schotse collie hulphond door hem kunnen vangen. Maar voor Kay deed ik het dus zonder andere hond erbij eigenlijk.

[veertje]

Klinkt bekend. Ik heb er een tijdje terug nog een topic over geopend (Klik).

In het begin liet ik hem af en toe los met de lange lijn er achteraan, maar ik kon merken dat hij dat een beetje eng vond, dat gesleep van die riem achter hem. Toen uiteindelijk aangedurfd om hem helemaal los te laten, met het zweet tussen mn billen moet ik zeggen Meneertje ging er ook zo vandoor. Niet hard, maar wel totaal de andere kant op dan ik op ging, door het weiland. Mijn gevoel en verstand zaten ook niet op één lijn.. Aan de ene kant dacht ik 'erachteraan, nu!', maar uiteindelijk ben ik omgedraaid, heb me verstopt achter een bosje en heb hem geroepen. Dat hielp gelukkig. Dat weglopen was ook niet echt weglopen, maar voor mijn gevoel was het veel te ver

Ik oefen veel in losloopgebieden, tot nu toe zijn dat de enige plekken waar ik hem loslaat. Voelt toch iets veiliger en als hij een keer op een hond af gaat is dat daar vaak geen probleem en zit je ook niet met wegen die in de buurt lopen etc. Die verschillende honden geven hem ook afleiding van alle lekkere geurspoortjes in het bos, dan gaat hij even kennismaken en eventueel spelen en komt dan daarna bij mij voor een koekje. Hij krijgt (kreeg) ook altijd een koekje bij mij, ookal had ik niet geroepen maar kwam hij zelf. Nu komt hij dus af en toe even langs voor een koekje. Misschien is het bedelen, maar ik vind het fijn. Ik bouw het nu wel een beetje af. Af en toe slaan we een koekje over en ben ik alleen heel blij of spelen we met zn fleece.

Ik merk nog steeds vooruitgang. Vooral werken aan de band tussen jullie twee en de rest komt er dan vanzelf bij

[Ingding]

Als ik je stukje zo lees, denk ik dat het jou angst groot en deels is geweest. Jij durfde op moment dat hij ook maar iets week van absolute gehoorzaamheid afweek niet verder te gaan. Te voorzichtig, te onzeker.

Wij hebben vooral herplaatsers gehad, waarvan ook een aantal behoorlijke bekende weglopers (bij vorige eigenaren)en zwervers. Eigenlijk hebben we ze vrijwel allemaal snel losgelaten. Of Tassia of Norah heb ik het langste vast gehouden, Tassia omdat ze in paniek kon wegrennen en Norah omdat ze zich niet liet vangen. Uiteindelijk beide ook binnen 2 weken los en aanvankelijk heel kort. En ja ook wel spannende momenten gehad. Maar eigenlijk nooit aan mijn manier getwijfeld (nou ja nooit, nee heus ooit echt wel achter mijn oren gekrabd en een schietgebedje gedaan en eerlijk is eerlijk, toch ook een keer gedeeltelijk achter Norah aan moeten gaan). En ja ik ben dus soms echt lijnrecht tegen mijn gevoel ingegaan.
Misschien mazzel gehad, maar goed, het gaat niet om 1 hond of om 1 soort hond/type.

Je weglopen was uiteindelijk geen weglopen. En ik denk dat de beloning geen beloning genoeg was. Overigens ben ik misschien soms extreem veel met (begeleiding van)de honden bezig als ze loslopen. Ja sommige noemen met een entertainer (zeker in het begin), maar schijnbaar zit er wel iets in waardoor het tot nu toe goed heeft uitgepakt. En nee ik ben in training/opvoeding niet iemand die bol staat van het zelfvertrouwen(integendeel zelfs). Ik doe veel gevoelsmatig en kan het vaak ook niet eens omschrijven

Ik denk dat je gelijk hebt. Ik ben nog een beetje onzeker over de band die ik heb met Corso en ik weet dat dat alleen niet voldoende is om hem in de buurt te houden. Dus ik denk dat ik maar een worst meeneem de volgende keer dat ik ga oefenen. Ik weet ook nog niet precies hoe hij op allerlei situaties reageert als hij losloopt, dus daarom heb ik hem het liefste nog aan de lijn. Maar goed, komt goed. Ik ga mijn onzekerheid aan de kant zetten en hopelijk over een paar maanden (weken?) kan ik zeggen dat hij perfect los kan lopen .

Een beetje voorzichtig is goed hoor, en die band met je hond krijgen is prioriteit 1. En niet tegen je eigen gevoel loslaten, je kent je hond nog niet heel goed, maar wel beter dan alle andere mensen. Met Lilo heb ik best heel lang gewacht, omdat het een paniekkipje was en ik er 100% zeker van wilde zijn dat ze bij angst naar mij zou komen en niet zou 'vluchten'.

En echt, wat ik al eerder zei, een gelegenheidsroedel, een groepje bekende honden en bazen, dat doet wonderen. Ik heb destijds alleen maar staan te genieten toen Lilo de eerste keer los ging, want ze deed niks anders dan rennen en spelen met die groep en die groep was heilig en daar zou ze altijd bij blijven. Ik zou een nieuwe hond nooit los durven laten zonder een groep hondenvrienden.

'Probleem' is dat Corso zich, ten minste aan de lijn, vaak nogal dominant opstelt naar andere honden. Dus staart omhoog, haren in de nek overeind en vaak legt hij zijn kop in de nek van andere honden om zijn punt duidelijk te maken, en als daar niet onderdanig op gereageerd wordt, gaat hij snauwen en happen (niet raak, maar toch). Kleine hondjes gaat wel, maar daar is hij weer vrij lomp mee. Misschien dat onderdanige teefjes ook wel moet lukken, maar ik laat hem dus niet heel graag kennis maken met andere honden en van de lijn af heb ik daar dus helemaal geen controle meer over.

Ik heb in ieder geval mijn handen vol aan het maffe beest.

[Ingding]

Vandaag heb ik hem voor de tweede keer losgelaten. Ik vond het best eng, maar ik dacht, het moet een keer! Hij heeft de laatste maanden steeds meer vertrouwen gekregen dus ik ging er vanuit dat het wel goed moest komen. Ook was er verder niemand in het bos te bekennen, dus toch maar geprobeerd.

Corso rende snel weg, maar bleef wel in het zicht. Het was feest en hij was blij. Op een gegeven moment liep hij rechtdoor en sloeg ik ergens linksaf. Hij keek waar ik heen ging, bedacht even wat hij zou gaan doen, maar zag toen ineens een konijn (denk ik dan) en zoef hij was weg. Binnen een paar seconden was hij tussen de bomen door verdwenen. Ik ging er vanuit dat ik wel een uurtje of twee kon uittrekken en besloot om op dezelfde plek te blijven staan. Erachteraan rennen was geen optie, daar mijn conditie zwaar te wensen overlaat. Ik besloot af en toe te fluiten zodat hij zou weten waar ik was en een paar minuten later kwam hij ineens tussen de bomen door terug gerend. Hij had een enorm blij hoofd en een zwiepende staart en keek me aan met een blik van "Dat was leuk he!" Ik heb hem uitgebreid beloond en vol geduwd met lekkers en heb hem toch maar weer aangelijnd.

Het is dus positief dat hij wel weer terug komt na weg te zijn gerend. En hij kwam ook echt voor mij staan zodat ik hem kon aanlijnen. Minder positief is het jagen. Dat mag natuurlijk gewoon niet en ik vind het geen prettig idee dat ik niet weet wat er aan de hand is als hij weg is. Maar het is in ieder geval weer een stapje vooruit. Nu dus het volgende punt om aan te werken .