Veel te vroeg, ze was pas 10 1/2 jaar oud. Ik had van haar ook echt verwacht, of gehoopt, dat ze minstens 15 zou worden. Ze kwam immers uit een lijn die behoorlijk oud wordt (haar vader werd 16 1/2, haar opa over moederskant werd ook ruim 16) en Spice leek wel de eeuwige jeugd te bezitten.
Vier dagen voor haar overlijden, maakte ik een aantal foto's van haar waarbij me opviel dat ze in tien jaar tijd nauwelijks veranderd was. Ik maakte toen voor Facebook deze collage, op de linkerfoto is ze negen maanden oud, op de rechterfoto 10 1/2 jaar oud.
Helaas bleek mijn eeuwige pup niet het eeuwige leven te hebben. Afgelopen december werd ze ziek. Ze had wat buikklachten die op zich redelijk onschuldig waren, maar tijdens een onderzoekje door de DA, werd een hartruisje vastgesteld. Een paar dagen later is toen een hartecho gemaakt, waaruit bleek dat beide hartkleppen niet goed functioneerden. Ook zag de dierenarts een verdikking op de hartspier die mogelijk een tumor kon zijn. Een tweede echo op 12 maart bevestigde haar vermoedens. De prognose was dat Spice nog enige tijd goed zou blijven, maar dat eens de tumor zou knappen en dan zou ik haar onmiddellijk moeten laten inslapen, als ze al niet uit zichzelf zou overlijden.
Hoeveel tijd ze nog had, viel niet te zeggen, maar veel meer dan een aantal maanden zou het niet zijn. Ik kon me dus een beetje voorbereiden, maar was gewaarschuwd dat het einde plotseling en onverwacht zou komen.
We hebben na die tweede echo nog ruim drie maanden samen door kunnen brengen. In die maanden was ze gelukkig ook goed fit, alleen een beetje vermoeid, en heeft ze nog met volle teugen van het leven kunnen genieten.
(Vijf dagen voor haar overlijden.)
(Vier dagen voor haar overlijden.)
Het einde kwam inderdaad plotseling en onverwacht. En ook op een iets andere manier. Op donderdagochtend was ze niet in orde. Ze had geen eetlust en was erg mat en snel moe. Uit onderzoek bij de DA bleek de tumor niet gesprongen te zijn en had ze ook nog steeds geen vocht in haar longen, maar ze had wel koorts, wat deze symptomen ook kon veroorzaken. Ze kreeg een prik tegen de koorts en metacam mee en daar knapte ze inderdaad weer aardig van op. Maar op vrijdagavond ging het weer mis en hadden we een onrustige nacht waarin ze erg moeizaam ademde en ze het duidelijk benauwd had. Nu had ze de laatste weken wel vaker dat ze 's nachts wat moeilijker ademde, maar overdag herstelde ze dan weer en dan was alles weer prima. Maar deze nacht was veel erger en de volgende ochtend herstelde ze ook niet meer, en op een klein wandelingetje was ze al buiten adem nog voordat we in het parkje waren aangekomen.
In overleg met de DA heb ik toen de knoop doorgehakt. Kans op herstel was er niet, we zouden haar leven hoogstens nog een paar dagen of weken kunnen rekken en ze zou dan echt "patiënt" zijn (wat ze tot dan toe nog niet was) en dat wilde ik haar besparen.
Ze heeft niet geleden, dat heb ik kunnen voorkomen. In die zin is het goed zo. Maar ze is veel te vroeg overleden en daar heb ik het wel erg moeilijk mee. Mijn kleine Spice, we hadden nog zoveel mooie jaren voor de boeg, maar het is ons niet gegund. Rust zacht, lief meiske van me.
heel veel sterkte 
. 
