Maar wat was het LEUK
Eerst een wiebelige plank over een sloot en daarna kriskras door een dicht bosje.
Geweldig om te zien hoe Vriend direct na de sloot zijn neus bijna in de grond boorde en er in een flinke vaart vandoor ging. Hier en daar waren er herkenningpunten geplaatst zodat je als baasje wist dat je goed ging. Op een gegeven moment aarzelde hij, bleef staan, snuffelde en vervolgde zijn weg weer in een flinke vaart om mij vervolgend bij een vossenhol te brengen
Hihi, dat was niet helemaal de bedoeling dus ik heb hem maar mee terug genomen naar het laatste herkenningpunt en de route richting hol geblokt. Neus ging weer op de grond en zoef toen in één vaart door naar het eindpunt. WOW 
Wij waren als tweede aan de beurt, na afloop kon je zelfstandig met je hond nog apporteren, volgen etc maar ik kon niks meer met hem beginnen. Hij wilde terug
En ik eigenlijk ook, wat geweldig om te zien dat zo'n hond zonder het ooit aangeleerd te hebben precies doet waar hij voor 'gemaakt' is. Wat een passie.
Apporteren deed hij al toen we hem net uit het nest hadden, maar dit is op één of andere manier toch anders.
Dit smaakt naar meer
Terug bij het ' verkeerde afslag ' punt ging zijn neus weer op de grond.