woezel, vandaag alweer 18 jaar dood

[cornelia]

Woezel was onze 1ste hond, een chow-chow teef. Ik zie ze nog zitten, een teddy-beer met een blauwe tong. Wat een schatje. Wat deden we toen allemaal niet, ik had 20 boeken over opvoeden, ziektes en wat ze moest eten. Iedere dag kookte ik voor haar, soms at ze bijna beter dan wij zelf.
Groot de verbazing toen we haar aan het leren waren netjes aan de riem te lopen en iemand met "ervaring" zei dat we als we een hond dachten op te kunnen voeden we noooooiiiiit een chow-chow hadden moeten nemen want "die zijn niet op te voeden". Enfin, eigenwijs dat was ze wel, maar niet op te voeden................
Bezorgd dat ze niet zindelijk werd b.v. gedurende de nacht. Vreemd want ze was wel zindelijk in die zin dat ze haar plas keurig op een krantje deed. Vreselijk toen ze bij controle en vervolgens een operatie een baarmoeder bleek te hebben die zo vergroot was dat de da, toch al een ervaren man, zwaar onder de indruk was.
Enfin, baarmoeder kwijt maar duidelijk een opluchting voor haar.
En toen 14 prachtige jaren met een "dijk van een wijf". Ik zie grofgebekte Rottweiler van de buurman nog zijn onbestaande staart tussen de poten trekken toen Woes zich omdraaide en vroeg "had je wat ?" Haha, dat had je moeten zien.
In het jaar dat ze 15 werd was het op en op een ochtend gaf ze dit ook aan door met die grijns waarvan alleen wij wisten dat het echt een grijns was ons aan te kijken en demonstratief te blijven liggen. Pas toen ik zei, "ga je dan mee naar de dokter" stond ze op terwijl voor alle andere sleutel woorden als "bos, auto, poesjes"ze bleef liggen.

Woezel, we missen je nog steeds maar het was supergoed zo.

[EstherK]

Wat een leuke hond was ze. Na al die jaren zijn de herinneringen springlevend. Mooi eerbetoon!

[Yai]

Mooi beschreven zeg. Sterkte, verlies blijft moeilijk hoeveel jaar er ook overheen gaan.

[P-tt]

Wat een mooie en dierbare herinnering heb je van Woezel