Dank jullie!
We hebben samen ook echt veel meegemaakt.
Ik mis hem enorm. Nu net beneden komen een geen Wolf die als eerste een knuf komt geven
Wel heel fijn dat Mo-yi er is, en sta ervan te kijken hoe relaxed ze is.
Eerst dacht ik nog even om haar vannacht mee naar boven te nemen, of dat ik beneden zou gaan slapen, maar leek me toch beter om alles gewoon te doen zoals altijd, er is al zoveel veranderd voor haar ook. Het eten kan bv nu gewoon "los", maar eten/slapen is wel altijd in haar bench, dat is haar plekkie, dus dat houdt ik komende dagen maar even aan nog. Ze heeft het vannacht al super gedaan.
moeilijk hoor,
gelukkig blijft het gevoel wel overheersen dat het echt goed is zo.
Ik had me zo kunnen voorstellen dat ik constant aan mezelf zou twijfelen of dit wel de juiste beslissing was ( en schuldig voelen etc ). T doet onnoemelijk pijn, maar het is wel oke op een rare manier.
