and memories create a lane
we would walk right up to heaven
and bring you home again!
Carpe Diem
Ik heb van jazzy geleerd dat ik van elke dag dat ik leef moet genieten en niet moet blijven hangen in dat wat er niet meer is. Ik ben blij dat je in mijn leven bent geweest. Ik had het niet willen missen. Ook nu je er niet meer bent me mooie jongen zal ik naar je luisteren en verder gaan. Zo sterk als jij altijd geweest bent ben ik nu ook. Ik zal terug denken aan de mooie tijden samen. Je zal altijd bij ons blijven ook al is het niet meer zo dichtbij. Je hebt een speciaal plekje in mijn hart ingenomen. Je bent een speciale hond, lief en trouw. Je hebt mijn zus door moeilijke tijden heen geholpen en daar ben ik je dankbaar voor. Rustig ben jij op 12 maart ingeslapen. Je was vreselijk ziek en de pijn ging niet langer. Je hebt nu een mooi plekje bij ons gekregen, zodat je toch in ons midden blijft.
Jazzy ik zal je elke dag missen, ik zal sterk zijn en verder gaan. Dankje voor de mooie tijden samen en alles wat je me geleerd hebt. Ik hou van je !!
Geschreven door mijn zus:
Lieve Jazzy,
Gekocht heb ik je 7 jaar geleden helemaal in Friesland. Op mijn schoot op de achterbank zijn we naar huis gereden en vanaf dat moment was onze hechte band al ontstaan.
In die tijd had ik het moeilijk, heel erg moeilijk maar jij was mijn trouwe maatje die me thuis altijd opwachtte en troostte als ik het nodig had. Dankzij jou leerde ik weer plezier te hebben in mijn leven en leerde ik het pure van een trouwe vriendschap door dik en dun.
Samen waren we onafscheidelijk ook in de jaren daarna die zich tekende met hoge pieken maar ook diepe dalen.
Een nieuw vriendje erbij voor jou, Morris, waarmee jij je leven kon delen en samen mee buiten kon spelen. Ondanks je liefde voor hem bleef onze band uniek en hecht als altijd. We werden een soort 3 musketiers, elkaar altijd trouw en altijd met z’n 3-en op pad.
In 2009 kwam Oliver daarbij wat betekende dat het rechtergedeelte van het bed niet langer voor jou en Morrie was maar je voortaan beneden moest slapen in de keuken. Even moeilijk was het wel voor je al die veranderingen maar al gauw legde je je erbij neer en sloot ook vriendschap met Oliver.
Met z’n 4-en voortaan. Heel veel wandelingen maken in Malden, Afferden, fotoshoots op de hei maar ook over de Mookerheide met daarna een terrasje bij het Zwaantje. Het geluk wat ik daar voelde op het terrasje met jou, Morrie en Oliver zal ik nooit vergeten.
De klap kwam daarom ook hard aan toen we een kleine 6 weken terug te horen kregen dat je 3 tumoren in je milt had waarvan 2 geknapt waren. Een mega, stoere bikkel bleef je, ondanks je ziekte liet je je niet uit het veld slaan. Na een hele zware operatie mochten we je mee naar huis nemen en leek je op te knappen. Er waren geen uitzaaiingen gevonden en stiekem was de angst daarop ook al een beetje weggevaren. Tot dat je op 9 maart opeens in elkaar klapte. Snel naar de kliniek, heel je lever vergroot en vol uitzaaiingen ook je beenmerg gaf niet langer de goede bloedcellen af. Conclusie leukemie en slechts nog een paar dagen te leven..
Gehuild hebben we samen op bed maar daarna ook besloten een fijn afscheid te nemen in die laatste paar dagen.
Op 12 maart was het niet meer te houden, je had pijn en viel gewoon op je plaats om van de bloedarmoede. Lopen ging niet meer..
Op mijn schoot zoals alles begonnen is ben je in slaap gevallen en heeft de dierenarts je laten inslapen. Morris aan de andere kant tegen je aan hebben we afscheid van je kunnen nemen. Begraven hebben we je midden tussen ons in onder de bloesemboom die elk jaar zal bloeien voor de jaren die jij helaas niet meer mocht hebben.
Jazzy ik mis je elke minuut van de dag, voor altijd blijf je in mijn hart en nooit zul je uit mijn gedachten weggaan!
Liefs Charlotte
TARAK
