Hayleigh is (bijna) 12 jaar geworden.
We hebben Hayleigh uit haar lijden moeten verlossen. De ouderdom, de artrose, het het gemis van haar trouwe vriend King die begin mei overleed maakte dat het niet verder meer ging.
Hayleigh.
Ik troost me met de gedachte dat beide honden nu weer samen zijn.
Ik troost me met de gedachten dat ze bij ons een heerlijk leven gehad heeft, een leven dat voor haar bijzonder slecht was begonnen bij verkeerde eigenaren die alles fout deden wat maar fout kon gaan. De eerste anderhalf jaar van haar leven was een hel, maar IK WEET dat zij daarna bij ons, bij mijn vrouw en mij, en vooral bij King, in een paradijs terecht is gekomen.
Ik weet een heleboel en ik kan een heleboel neer zetten, maar niets, werkelijk helemaal niets neemt het verdriet weg, de pijn weg, de kou weg, en het gevoel dat ik nu zowat als Remi, helemaal alleen op de wereld ben.
Ik weet dat het niet zo is, ik heb mijn geweldige vrouw, mij lieve katten, maar geen honden vriendje meer en dat is werkelijk een vreselijk gemis. Nu al! Dat maakt dat ik me alleen voel.
Dat zorgt ervoor dat ik me niet compleet voel. Dat er iets niet klopt, het is niet goed.
Een verschrikkelijk gevoel..........................
Welterusten lieve schat.
Wees blij met je weerzien met King.
Geniet van de verdwenen pijn!
Geniet van samen zijn.
Ren, ravot, liefkoos, en wees gelukkig samen.
Geniet van elkaar.
Weet, dat als de tijd daar is, ik jullie wederom in mijn armen neem en dat de tranen die je dan ziet, tranen van geluk zijn. Dat ik jullie vast pak en jullie garandeer dat we elkaar nooit meer zullen laten gaan.
Dan is het plaatje weer compleet.
Tot die tijd koester ik jullie samen in mijn hart.
Tot die tijd zal ik de last van de scheiding bij me dragen.
Maar als de tijd daar is, dan zal ik komen, met een glimlach op mijn gezicht.
Ik zal weten dat jullie op mij wachten, mij verwelkomen.
Ik zal weten dat het goed is..........................................
Rene.
King & Hayleigh.
