Ik mis haar nog steeds vreselijk
Ik ben haar nog altijd dankbaar dat ze mij de beslissing niet heeft laten nemen om haar in te laten slapen maar dat ze op een rustige manier uit haar zelf is gegaan in veilige handen bij de dierenkliniek, wachtend in een zuurstofkooi op een hartecho.
Wat gaat die tijd toch verrekte snel... kan het me nog herinneren als de dag van gisteren.
Vorig jaar om 17:00 ging de telefoon, ze konden de echo niet meer maken want ze was al overleden.
Ben er natuurlijk reuze trots op dat mijn meisje de leeftijd van 17 jaar heeft mogen bereiken maar dat maakt het niet minder moeilijk.
Eens zullen we elkaar weer tegen komen.
