De leuke, netjes opgevoed, die zich als hond onder de honden gedraagt. En de kutkeffers.
Skadi gaat uit zichzelf anders om met kleine honden. Daar doet ze voorzichtig mee, ze doseert haar spelen naar wat een hond kan hebben. Is mooi om te zien, als ze bijvoorbeeld met haar vriendje de borderterrier speelt. Ze houdt zichzelf echt in. Als een kleine sociale hond zich te dominant opstelt, doet zij ook wat dominant, maar het mag allemaal geen naam hebben. Gaat heel gemoedelijk allemaal.
Grote honden met teveel praats wordt de maat genomen. Als ze op haar willen rijden snauwt ze ze weg, als ze stoer doend blaffend op haar af komen rennen maakt ze zich breed en wijkt geen centimeter. Na snuffelen kan het dan twee kanten op. Ze stelt zich dominant op (bij alle reuen en bij onzekere teven) of ze stelt zich onderdanig op (bij zelfverzekerde teven). Niks aan de hand, gaat allemaal helemaal prima. Instabiele grote honden vermijdt ze uit zichzelf.
Maar dan nu de kutkeffers.
Die jagen haar op. Ze blaffen haar aan, stuiven op haar af.
Skadi geeft kalmerende signalen in overvloed, maar die worden niet opgepikt of genegeerd. Als het ettertje in kwestie bij haar aan is gekomen en wil happen springt ze aan de kant. Ze laat zich ook wegjagen als zo'n hondje doorgaat.
En de baasjes vaak maar lachen, hahaha wat leuk, moet je zien, die grote herder op de loop voor mijn kutkeffer

Ontzettend lollig schijnt dat te zijn

Totdat ik de kutkeffer in kwestie wegjaag. Dan ben ik een trut en een aso en (als ik Goden verhoedde het beest aanraak) een dierenmishandelaar "want hij doet toch niks". Zucht.
Ik mijd die kutkeffers dus zoveel mogelijk, maar dat lukt niet altijd.
Hoe lossen jullie dit soort dingen op? Hoe ga je er mee om?
Ik neem Skadi dus in bescherming, want met die kleintjes wil ik niet het risico nemen dat ze zo'n frummel zeer doet. Dan maar een aso en een trut, ik vind mijn hond belangrijker dan mijn imago.