Toen ik Otto als pup net twee dagen had, stapte ik met hem naar buiten en tegelijk ging de buurman van twee huizen verderop met Beau naar buiten. We herkenden elkaars honden meteen van het nestje, maar voordat we dat hadden bedacht hadden die twee elkaar allang weer gevonden en lagen ze te rollebollen zoals ze altijd hadden gedaan. Broertje en zusje waren buurman en buurzusje geworden.
En zo ging dat elke keer als we ze tegenkwamen: Jeu, Beau en hop, Otto plat op zijn buik alleen maar naar haar willen. Elke keer naar die deur kijken of ze ook buiten kwam.
Potverdorie man. Ot gaat haar missen
En ik ook. Ze waren echt stapel op elkaar.
Hoe en wat precies is gebeurd, weet ik nog niet, dat hoor ik nog wel. Buurman had er sinds kort nog een halfbroertje bij: Otto's moeder heeft een tweede nestje gehad (vader was deze keer een Engelse bulldog).
TARAK
wat naar!
