Vandaag is geheel plotseling het hondje, booike, van mijn ouders overleden. Gisteren had hij het wat benauwd, wat verkouden dachten mijn ouders. vanochtend vroeg kreeg het het weer benauwd, maar nu erger. Daarop volgemd kreeg hij een epileptische aanval, en dat heeft hij niet overleefd. Bij de dierenarts is hij uiteindelijk gestorven. Booike was het liefste hondje wat ik ooit heb gehad. Zonder mijn eigen hondje nilles te kort te doen, want dat is ook echt een schat natuurlijk, maar Booike was mijn knuffelkont. Als we bij elkaar waren dan zat hij helemaal in mijn nek, lekker kusjes te ontvangen. In het begin vond hij Nilles maar eng, maar met nieuwjaarsdag vond Booike Nilles toch eigenlijk stiekem wel heel erg leuk, toen we naar huis gingen liet hij dan ook merken dat helemaal niet leuk te vinden. Ze hadden eindelijk in elkaar een maatje gevonden. Helaas heeft het niet zo mogen zijn dat ze nog veel met elkaar hebben mogen optrekken.
Allerliefste Booike, wat missen we jou zeg. Je was geweldig. EN elk hondje wat maar half zo lief is als jou, is als een engeltje. Wat was jij een kanjer. Rust zacht, en heel veel plezier aan de andere kant van de regenboogbrug, dat daar maar veel speelkippen en koekjes mogen zijn. Hele dikke kus voor Boris, Buckley en Rakker
