Het HondenForum

Ik denk dat de genetische basis voor een erg groot deel van invloed is op het gedrag van de hond.

Eline* schreef:Naar aanleiding van het topic http://www.hondenforum.nl/plaza/topic184437.html" onclick="window.open(this.href);return false; ; de gepepperde honden uit Amsterdam even een nieuw topic.

In het topic ontstaat de discussie over in hoeverre het genenpakket van de hond uiteindelijk verantwoordelijk is voor het getoonde gedrag.Ik denk dat niet alleen het genenpakket een gedrag bepalen maar ook de omgeving. En dus ook; hoe groot is de invloed van de omgeving op de uiteindelijke hond?
Het fenotype, dus de hond die we uiteindelijk zien met het bijbehorend uiterlijk en gedrag is een produkt van het genotype, dus het genetisch materiaal, en de omgeving.
Over de invloed van beiden wisselen de meningen.

Ik heb even een apart topic geopend omdat ik het een leuke en ook zinvolle discussie vind.
In mijn beleving nemen te veel mensen een pup met de indruk er door een goede socialisatie en opvoeding de ideale hond van te kunnen maken, voorbij gaande aan de invloed van de genen.
Ik ben van mening dat we als eigenaren ons vaak een te grote invloed toedichten op het uiteindelijke fenotype van de hond.
Ik denk dat de genetische basis voor een erg groot deel van invloed is op het gedrag van de hond.
Wel ben ik van mening dat een nestperiode ook van grote invloed is op gedrag. Zo zullen pups met een bange moeder het angstige gedrag overnemen. In dit voorbeeld is het gedrag dus bepaald door de omgeving en zijn de genen ondergeschikt. nestperiode is ook een omgevingsfactor, herplaats pups van een sociale teef gelijk bij een hele angstige teef dan is de kans groot dat de pups ook angstig worden ookal hebben ze haar genen niet geerft.

Door jaren lang te selecteren op uiterlijk en gedrag hebben wij ontzettend veel hondenrassen gekregen, met hun eigen specialisme.
Ik denk dat het specialisme even kenmerkend is voor een ras als het uiterlijk, hoewel de selectie op het specialisme van sommige rassen wel ondergeschikt is geraakt aan het uiterlijk, met name bij rassen waarin de showlijnen de boventoon zijn gaan voeren omdat er bv weinig werkhonden meer zijn bij die rassen.

Kijken we naar de zogenaamde vechtrassen is daar jaren lang geselecteerd op afwijkingen in sociaal gedrag. De rituele communicatie voorafgaande aan een gevecht is zo veel mogelijk weggefokt, zodat de honden veel conflictvermijdende signalen niet meer hebben.Ik denk dat vechthonden wel kunnen communiceren en conflictvermijdende signalen kunnen geven maar dat die super snel en heel erg kort zijn waardoor andere honden ze vaak missen. Met deze opmerking zeg je dat de vechthonden het gen tot communiceren missen waarom kunnen deze honden het wel in de eerste levensjaren een gen kun je immers niet zomaar uit of aan zetten.

Deze afwijkingen zitten zo diep verweven in het ras, dat je daar mijns inziens als eigenaar dus niets mee kan. Ik denk dat je als eigenaar daar wel degelijk iets mee kunt de vraag is alleen hoeveel? Verder is de drive tot knokken ook diep geworteld en ook daar kun je als eigenaar mijns inziens weinig aan veranderen.

Wel kun je honden natuurlijk goed begeleiden zodat dit gedrag "onder de pet" blijft, maar mijns inziens moet je dan dus je traning richten op aangeleerd conflictvermijden, door de aandacht van de hond op jezelf te richten en de hond tot een minimum de kans te geven zijn genetische drive tot uiting te brengen. Kortom, zodra de hond richting volwassenheid de eerste signalen van ontvlambaarheid laat zien richting andere honden, de contacten met andere honden te mijden en de hond zijn focus elders op richten.
Ik ben van mening dat een baas niet de genetisch niet aanwezige basis kan aanleren; dus de weggefokte conflictvermijding kan je niet aanleren.
Wat er genetisch niet is, komt er nimmer uit! Een genetische aanleg hoeft niet gevoed of getriggert te worden.
(overigens; het is geenzins mijn bedoeling hier de zogenaamde vechthonden in een negatief daglicht te plaatsen, want ik vind bv de gemiddelde pit een prachthond.)

Zo, brandt los!

Wil de hond schreef:Aangaande je aanname betreffende het niet hebben van veel conflictvermijdende signalen bij "vechtrassen" klopt er iets fundamenteels niet. Want ik heb teveel "vechthonden" gezien die aan de ene kant hele goede vechthonden waren maar daarentegen ook gewoon heel goed sociaal konden omgaan met soort- én rasgenoten. Je generaliseert hier nmm teveel.

Hiermee wil ik niet zeggen dat de genetische aanleg niet van invloed is op het gedrag, natuurlijk is dat wel zo.

Sandor schreef:Ik denk dat de genetische basis voor een erg groot deel van invloed is op het gedrag van de hond. ..

nana schreef:Eline voor de duidelijkheid van de discussie.
Vindt je nu wel of niet dat gedrag te beinvloeden is door de omgeving. Van de ene kant zeg je dat nestervaring een grote invloed heeft dus is omgeving hier belangrijk en anderzijds zeg je dat bij vechthonden de omgeving/eigenaar geen invloed heeft.

De vraag is... in je voorbeeld wat je geeft dat de nestperiode erg belangrijk is: de honden die door een angstige moederteef zijn geworpen en opgevoed zijn die angstig omdat ze dat van haar geerft hebben (een gen) of is het gedrag wat de moeder heeft opgedaan door ervaringen dus omgeving?

Inge O schreef:
maar wat je vervolgens met die basis doét, daar komt het ook heel erg op aan. om het een beetje extreem te stellen : de één weet zowat alle honden van de meest uiteenlopende rassen tot zeer aanvaardbaar gedrag te brengen en de ander laat het meest ideale pupje nog tot een probleemgeval uitgroeien.

Inge O schreef:
oh nee, zeer zeker niet. maar voor de buitenwereld líjkt het dan vaak wel zo, waardoor mensen het belang van omgevingsinvloeden vaak gaan overschatten .

Nanna schreef:

Eline* schreef:Tevens is wetenschappelijk bewezen dat inteelt verhoging geeft van de prikkelgevoeligheid en dus de stressgevoeligheid.

Maar dan zou omgekeerd moeten gelden dat de onherleidbare bastaards veel minder prikkel- en stressgevoelig zouden moeten zijn dan de ingeteelde rashonden.
Is dat ook zo?

Eline* schreef:

Nanna schreef:

Eline* schreef:Tevens is wetenschappelijk bewezen dat inteelt verhoging geeft van de prikkelgevoeligheid en dus de stressgevoeligheid.

Maar dan zou omgekeerd moeten gelden dat de onherleidbare bastaards veel minder prikkel- en stressgevoelig zouden moeten zijn dan de ingeteelde rashonden.
Is dat ook zo?

Dat zou wel een conclusie zijn die je mogelijk kan vastkoppelen aan dat onderzoek.
Ieder geval kun je stellen dat veelvuldige lijnteelt leidt tot honden die prikkelgevoeliger zijn en minder bestand zijn tegen stress.

Inge O schreef:

Moos schreef:

Inge O schreef:
maar wat je vervolgens met die basis doét, daar komt het ook heel erg op aan. om het een beetje extreem te stellen : de één weet zowat alle honden van de meest uiteenlopende rassen tot zeer aanvaardbaar gedrag te brengen en de ander laat het meest ideale pupje nog tot een probleemgeval uitgroeien.

Ik denk dat iemand die heel goed met honden om kan gaan een in aanleg zeer hondagressieve hond (om daar maar even bij te blijven) wel zo kan krijgen dat andere honden genegeerd worden, hij altijd bij de baas komt als dat nodig is, en misschien zelfs nog wel zo dat een andere hond een tijdje aan hem/haar kan snuffelen zonder dat er meteen gebeten wordt.
Maar ik denk niet dat iemand zo'n hond een soort Labje kan maken dat met iedere hond vriendjes wil zijn en gezellig op zondagmiddag al buurtend door het bos loopt
Hetzelfde denk ik wat Renee zegt met de Herders, je kan het waken niet eruit halen, maar het wel in bepaalde, voor jou geschikte, banen leiden.

oh nee, zeer zeker niet. maar voor de buitenwereld líjkt het dan vaak wel zo, waardoor mensen het belang van omgevingsinvloeden vaak gaan overschatten .

nana schreef:
eline je kan stellingen niet zomaar omdraaien.
bijv de stelling dat in scandinavie de meeste mensen blond zijn en de andere stelling is dat blonde mensen over het algemeen minder slim zijn dan donkerharigen.... dan kan je niet zeggen dat in scandinavie de meeste mensen minder slim zijn .

De stelling hier is veelvuldige lijnteelt leidt tot honden die prikkelgevoelig zijn je kan dan niet zomaar concluderen dat honden waar geen lijnteelt is minder prikkelgevoelig zijn.

nana schreef:
en andersom als het niet lukt dan compleet op de genen gooien en het aandeel omgeving en ervaringen weglaten.

Eline* schreef:

nana schreef:
en andersom als het niet lukt dan compleet op de genen gooien en het aandeel omgeving en ervaringen weglaten.

Tja..en toch...
Als je kijkt naar voor de jacht gefokte podenco's denk ik dat 80 procent daarvan niet los kan. Die 20 procent die dat wel kan neig ik echt toe te schrijven aan een verminderde jachtdrift en niet aan een baas die het o zo goed gedaan heeft.
Mijn podencomixje kan prima los, overal. Ligt dat alleen aan mij? Nee hoor, echt niet. Ja, ik heb mijn best gedaan om jagen te voorkomen daar haar in eerste instantie volledig op mij gericht te krijgen met hulp van een bal. En ik heb de mazzel dat ze obsessief is met ballen en niet met jagen. Als ze echter wel eens gaat hoor je haar krijsend door de bossen rennen, volledig onbereikbaar en van het padje af.
Ze had kunnen ontsporen tot een hondje wat niet los had gekund bij wild, maar ik denk dat de gemiddelde baas haar ook prima op het rechte pad had kunnen houden.
Was haar drift echter sterker geweest was het mij ook niet gelukt.
Ik denk dat doorslaggevend hierin de genetica is en niet de baas. Uiteindelijk is het altijd een combinatie van, maar als de genetische basis te specifieke en sterke driften bezit denk ik dat je als baas je altijd zal moeten aanpassen.

nana schreef:
Dat het een combinatie van is....is wat ik de hele tijd al zeg , ik heb nooit beweert dat de baas de genen compleet kan wegtrainen of dat een pit een lab kan worden. Jij denkt dat je als eigenaar weinig kunt bijsturen en ik denk dat ik zeker de helft kan beinvloeden.